واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: ایسنا-با گريه از مدرسه برگشت، كيفشو پرت كرد يه گوشه و رفت توي اتاقش مثل بچههاي دو ساله گريه شديدتري سر داد، باز هم همكلاسيهاش به خاطر بيني بزرگش مسخرهاش كرده بودند، ــ دماغ فنجوني ــ! «مگه من چه گناهي كردم كه بايد دماغم اينقدر بزرگ باشه؟» بغضش توي گلوش خشك ميشه! «يه روزي بالاخره جواب همه رو ميدم، بذار بزرگ بشم، ميدونم چه جوري تلافي كنم.» ... 27 سالش شده بود و هنوز كسي زنگ در خانهشان را براي خواستگاري به صدا در نياورده بود. وقتي خودشو توي آيينه نگاه ميكرد، ميديد كه بهرهاي از زيبايي نبرده. با خودش فكر ميكرد: «اگه چهره بهتري داشت، حتماً تا حالا مثل همه همسن و سالهاش تشكيل خانواده داده بود و يكي دو تا بچه هم داشت.» يادش مياد براي اين كه تمام كمبودهاش رو جبران كند، با دخترهاي همكلاسي زيباتر از خودش طرح دوستي ميريخت و صميمي ميشد و درست در زماني حساس، عقده و كينه خود را سر آنها خالي ميكرد، چون مورد توجه هيچكس به خصوص پسرهاي دانشگاه نبود، مردمگريز شده بود، از همه دوري ميكرد و در تنهايي خود به آينده مبهم و پيچيدهاش فكر ميكرد. دوست داشت شبيه هنرپيشههاي هاليوودي بشه، يا يه متخصص جراحي پلاستيك پيدا كنه و صورتش رو جراحي كنه و اصلاً تركيب الانش رو بهم بزنه. يادم مياد يكي از دوستام در زمان دانشجويي هماتاقي داشت كه به دليل چهره زيباش به اون حسادت ميكرد، كار تا جايي پيش رفت كه دختر نازيبا، بناي ناسازگاري گذاشت و حتي تهمتهايي نيز به هم اتاقيش زد. از آنجا كه بچه زيبا، لبخند بيشتر و ملاطفت زيادتري از اطرافيان دريافت ميكند، نيازهاي اصلي او در ارتباط با محيط ارضا شده و در نتيجه عزتنفس و اعتماد به نفس وي افزايش مييابد. به گزارش خبرنگار «اجتماعي» ايسنا به عقيده كارشناسان و روانشناسان اجتماعي، قضاوتهاي ارزشي كودكان در حدود 3 تا 6 سالگي كامل ميشود و در اين زمان است كه كودك پي به «زيبايي» يا «زشتي» خود ميبرد و در حقيقت عملكرد وي در آينده رقم ميخورد. دكتر مسعود جانبزرگي، روانشناس باليني در گفتوگو با ايسنا در اين زمينه با طرح اين مثال كه اگر قرار باشد در مدرسهاي، كار بدي را به دانشآموزي نسبت دهند، به آن كه چهره نازيباتري نسبت به ديگران دارد، نسبت ميدهند، توضيح داد: مشكل از زماني بيشتر خودنمايي ميكند كه ارتباط نوجوان با جنس مخالف خود نيز مستلزم چهره زيبا و اندام مناسب شده و در اين موقع، اعتماد به نفس شخص پايين آمده و دچار كمبودهاي اجتماعي و خانوادگي ميشود. دكتر حسين باهر، كارشناس فلسفه مديريت رفتاري در اين باره اظهار كرد: يك بعد زيبايي و زشتي در درون افراد و بعد ديگر آن اكتسابي است كه از طريق تلقينهايي كه در جامعه به وي داده ميشود، شكل ميگيرد و نتيجه عكسالعملهايي است كه مردم از خود نشان ميدهند. وي با بيان اين كه اين عامل ميتواند باعث سرخوردگي، افسردگي، ابتلا به بيماريهاي مختلف يا خودكشي شود، تصريح كرد: بعضي از اين افراد نيز مشكلات روحي خود را در اجتماع بروز داده و باعث ناهنجاريهاي اجتماعي ميشوند. به گفته دكتر مهرداد متينراد، روانشناس تربيتي، كودكان نازيبا با درك تبعيضات اطرافيان، ناخواسته نسبت به زيبايي واكنش نشان داده و عكسالعمل آنها حسادت و بغض را به همراه دارد و در نتيجه اين كودكان عزت نفس پايينتر و تعاملات ضعيفتري در اجتماع خواهند داشت. وي در مورد واكنش جبراني افراد نازيبا گفت: تصوير بدني كه فرد از خود در دوران نوجواني دارد، ريشه اعتماد به نفس او را ميسازد، كسي كه اعتماد به نفس ندارد، ممكن است به رفتارهاي غير اجتماعي روي بياورد و گاهي اوقات نيز ممكن است افسرده و مضطرب شده و اعتماد به نفس خود را از دست دهد. به گزارش ايسنا در اتوبوس كه نشسته بودم، دختر جواني رو ديدم كه چسب روي بيني و كبودي زير چشماش نشان ميداد اخيراً جراحي كرده؛ چهره مقبولي داشت و شايد اصلاً به جراحي نيز نيازي نبود، ولي آنچه مسلم است، تصوير بدني كه از خود داشته، چيزي متضاد با واقعيت بوده يا اين كه تحت تأثير اطرافيان و محيط و براي جبران كمبودهاي احتمالي، بيني خود را به زير تيغ جراحي كشانده است. آنچه در جامعه زياد مطرح است، تمايل جوانها و نوجوانها و به خصوص دختران جوان به جراحيهاي زيبايي است كه به عقيده برخي كارشناسان ميتواند يكي از رفتارهاي جبراني باشد كه فرد از خود نشان ميدهد، اما به واقع زيبايي چيست؟ و چرا اين باور در جامعه ما شكل گرفته كه زيبايي بايد تنها در ظاهر باشد؟ دكتر متينراد در اين باره اظهار كرد: در جامعه ما روي زيبايي باطني افراد تأكيد زيادي نميشود و به مرور اين عرف ايجاد شده كه نوجوانان و به خصوص دختران به سمت اعمال جراحي غير ضروري كشش بيشتري داشته باشند. بر اين اساس ميتوان نتيجه گرفت افراد براي جبران چهره نه چندان زيباي خود به سمت رفتارهاي ناشايست مانند پيروي افراطي از مد و پيوستن به گروههايي خاص پيش مي روند تا بتوانند از اين طريق حضور فيزيكي خود را در ميان ديگران نشان دهد. موضوعي كه تمام كارشناسان متفقالقول بر آن پافشاري ميكنند، جبران اين نقيصه با بروز رفتارهاي ضد اجتماعي يا درونگرايي است كه هر دو اين عوامل باعث صدمات جبران ناپذيري بر روح و روان و تا حدودي بر جسم فرد ميشوند. دكتر باهر در اين زمينه عقيده ديگري نيز دارد و آن اين كه ممكن است فرد از كودكي واكنش جبراني مثبت به محيط نشان دهد و چهره نازيباي خود را پشت پيشرفتهاي اجتماعي پنهان كند. وي اذعان ميكند: در اين حاشيه، اختيار پيش ميآيد، ما موجود زنده هستيم و مختار، در نتيجه ميتوانيم واكنشهاي سازنده يا سوزنده نسبت به نقايص خود داشته باشيم. سؤالي كه در اينجا مطرح ميشود آن است كه خانوادهها بايد چه رفتاري با فرزندان زيبا و نازيباي خود داشته باشند؟ دكتر سيما فردوسي، روانشناس اين سؤال را چنين پاسخ ميدهد: زيبايي بچهها نبايد ملاك قرار گيرد و در نتيجه آنها را با هم مقايسه كرد. دكتر جانبزرگي نيز خاطرنشان كرد: خانوادههايي كه كودكان نازيبا دارند بايد به جاي اين كه كودك را سرزنش كنند، رفتار او را مورد انتقاد قرار دهند، اگر شخصيت فرد پذيرفته شود، اين قضيه براي او هرگز مهم جلوه نميكند. همچنين دكتر باهر در اين مورد اشاره كرد: خانوادهها بايد رفتار عادي از خود بروز دهند، اگر هم بيش از حد به كودك محبت شود، باز نيز احتمال روبهرويي با مشكل وجود دارد. جامعه بايد اين فرهنگ را جذب كند كه فرد را در چيزهايي كه خود نقشي در به وجود آوردن آن ندارد، سرزنش نكند و مشكل او را بزرگ جلوه ندهد. دكتر جانبزرگي نيز ضمن موافقت با اين موضوع اظهار كرد: كودكاني كه چهره زيبايي دارند، مورد توجه بيشتري قرار ميگيرند و به آنها زياد گفته ميشود كه زيبا هستند، اما ممكن است با تغيير رفتار اطرافيان دچار انحرافات اجتماعي شوند. شايد زيبايي ظاهري تا حدي بتواند در قضاوت افراد تأثيرگذار باشد، اما ملاك احترام، شخصيت و ارزشهاي فردي كودك، چهره او نيست و اين نكتهايست كه خانوادهها بايد در تربيت فرزندان نازيباي خود مدنظر داشته باشند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 286]