محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840683137
دردسرهای به هم رسیدن در ازدواجهای فامیلی
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: من چی گفتم ، تو چی گفتی، چرا گفتی، چرا چپ نگاهم کردی، منظورش چی بود، دلم شکست، کوتاه نمی آیم، از بس پررو شده، چه اداها، حالا حالیش می کنم، به من احترام نگذاشت، تا جوابش را ندهم راحت نمی شوم، جلوی همه خیطش می کنم و... . همه آنهایی که یکی از نزدیکانشان لباس عروسی و دامادی پوشیده اند با این جملات آشنا هستند. آشنایی ۲ فامیل معمولا با طمانینه و احترام انجام می شود، اما هر چقدر زمان به خانه بخت رفتن نزدیک تر می شود، رابطه ها شکل و شمایل متفاوت تری پیدا می کند و حرف و حدیث ها بیشتر می شود. در روز اول آشنایی، خانواده دختر و پسر بشدت مراقب رفتارشان هستند تا مبادا اشتباهی بکنند و نظر طرف مقابل را از خود برگردانند. این شدت مراقبت معمولا تا شبی که عروس، بله را می گوید وجود دارد؛ شبی سرنوشت ساز که خیلی از مردم بعد از آن برخی قید و بندهای ادب و احترام را کنار می گذارند. قدیمی ها می گویند خرشان از پل گذشته اما بهتر است بگوییم خیلی از آدم هایی که رفتاری صادقانه ندارند، ترجیح می دهند تا زمان قانونی شدن ازدواجشان خوددار باشند و خیلی از رفتارهایشان را بروز ندهند و به محض این که خطر جدایی از فرد مورد علاقه شان به کمترین حد رسید، دست به کارهایی بزنند که کسی فکرش را هم نمی کرد. ● رسوم من درآوردی گریزان از سنت، وقتی به نفعمان نیست و پای بند به سنت، وقتی برایمان سود دارد. شاید این بهترین تعبیر از رفتار خیلی از ما باشد؛ آدم هایی که سعی می کنیم خودمان را نه فردی سنتی که آدمی مدرن نشان دهیم اما به وقت ازدواج کردن، سنت ها را با تمام جزئیاتش پیاده می کنیم. البته برخی از این آداب و رسوم ها هم پذیرفتنی است و هم اجرا کردنش شور ازدواج را چند برابر می کند، اما کار وقتی مشکل می شود که رسوم خود ساخته به میدان می آیند و جز ایجاد اختلاف و کدورت کاری نمی کنند. ما رسم داریم داماد چند کالای بزرگ با بهترین مارک را پشت قباله عروس بیندازد ، رسممان این است که فهرست خرید لوازم چوبی جهیزیه را به داماد بدهیم و او به نشانه عشقش آنها را تقبل کند، همه دختران فامیل ما سه دانگ خانه به نامشان می شود، عروسی همه جوان های خانواده ما در فلان تالار معروف است، ما خانوادگی لباس عروسی دخترمان را از خارج می خریم، ما رسم داریم خانواده عروس نامزدی مفصل بگیرد، کت و شلوار همه مردهای خانواده ما فلان مارک است، عقد کنان و حنابندان باید در تالار باشد، پاتختی هم اگر در تالار باشد بهتر است و... فهرست سنت های دست و پاگیر ازدواج خیلی بیشتر از این حرف هاست، سنت هایی که اگر کسی از دور تماشاچی آن باشد ازدواج را میدان دادوستدی می بیند که هر کسی می خواهد با به دست آوردن برگ برنده بیشتر، سهم بیشتری از غنایم داشته باشد. ● حرف هایی که تمامی ندارد بیشتر مردها وقتی تصمیم به ازدواج با فرد مورد نظرشان می گیرند به خاطر علاقه یا به خاطر ترس از دست دادن طرف مقابل خیلی از تعهدات را می پذیرند و گاهی تا آنجا پیش می روند که جلوی اصول خانوادگی شان می ایستند و همین ایستادگی، پای حرف و حدیث های آزاردهنده را به زندگی شان باز می کند. البته برخی اوقات نیز پسرها در این باره نقشی ندارند و این خانواده ها هستند که با کشیدن مو از ماست، حرف می سازند. فقط یک نگاه خالی از محبت، تنها خرید یک کالای مازاد بر آنچه برای عروس های بزرگ تر خریده شده، فقط ادای یک جمله مبهم و خیلی از ریزه کاری های دیگر جرقه های خوبی برای تشکیل خانواده ای جدید در هاله ای از بگو مگوهاست. خاطرات بدی که در مراحل مختلف ازدواج ایجاد می شوند، خاصیت عجیبی دارند. عمر این خاطرات بسیار بلند است و گاهی به درازای عمر آدم ها می رسد. همه ما در اطراف خود نمونه هایی از این خاطرات داریم که یادآوریشان نه تنها مشکلی را حل نمی کند که فقط به کدورت ها دامن می زند. هنوز مردان و زنان سپید موی زیادی را می توان سراغ گرفت که وقتی یادشان می آید مثلا برادربزرگ زن در مراسم عقد فلان حرف را زده یا مادر شوهر یا خواهرهای داماد حرفی زده اند و طور خاصی نگاهش کرده اند، چطور کینه آنها را به دل گرفته اند و منتظر فرصتی برای تلافی نشسته اند. این که می گویند حرف، حرف می آورد نیز گفته بسیار درستی است چون کدورت های ناشی از ازدواج ۲جوان گاهی به حدی کشدار می شود که نتیجه کار به مراتب شدیدتر از نقطه آغاز است، یعنی اگر حرف و حدیث ها در ابتدا یک کاه بوده بعد از مدتی تبدیل به کوه شده است. ● سادگی هم زیباست همه زیبایی های دنیا دوست داشتنی اند بویژه اگر دختر و پسری لباس بخت پوشیده باشند و سوار بر رویاها در حال ساختن خانه آرزوهایشان باشند. میلیون ها تومان خرید کردن، رزرو آرایشگاهی که دستمزدش میلیونی است، گرفتن بهترین تالار، تدارک مفصل ترین وسایل پذیرایی، ماشین عروس آنچنانی، لباس های فاخر و... واقعا می تواند خیلی ها را وسوسه کند، اما در مقابل کسانی هستند که زیبایی و آسایش آسان گرفتن را به دردسرهای اینچنینی ترجیح می دهند. البته همه آدم ها مختارند تا آن گونه که دوست دارند و احساس آرامش می کنند زندگی کنند، ولی این باور که داشتن مراسم عروسی ساده یا حتی بدون داشتن این مراسم به خانه بخت رفتن باعث بدبختی و پشیمانی است، حرف اشتباهی است چون کسانی که خوشبختی را گمشده خود می دانند، می کوشند تا به هر وسیله ممکن خوشبخت باشند حتی با انتخاب ساده ترین چیزها. ● چقدر عقبیم؟ رسوم زائد، حرف هایی که به جنگ فرسایشی می ماند، بدهی هایی که بی جهت به وجود می آید، کدورت هایی که بی هیچ علت محکمه پسندی خوره روح آدم ها می شود... اینها همه به ما ثابت می کنند مردم ما فراموش کرده اند که فلسفه ازدواج چه بوده است و مراسمی که عروس و داماد را به خانه جدیدشان بدرقه می کرده، چه حکمتی داشته است. مراسم ازدواج برای این به وجود آمده که شادی تشکیل خانواده ای جدید که نمادی از استقلال ۲ جوان است را با هم جشن بگیریم و با شادی هایی که سر می دهیم و هدیه هایی که رد و بدل می کنیم، خاطره خوب با هم بودن را تجربه کنیم. حالا این که رسیدن به این اهداف چقدر نیاز به تجملات و زیاده خواهی و تولید کدورت دارد، سوالاتی بی پاسخ است. بررسی مراسم ازدواج در نقاط مختلف جهان نشان می دهد که همه مردم دنیا به این مراسم به چشم فرصتی برای شاد بودن و خلق خاطرات خوش نگاه می کنند؛ مراسمی که دقیق شدن در جزئیات آن نشان می دهد ما که خود را پیشتاز فرهنگ و تمدن می دانیم در برخی زمینه ها چقدر از دیگران عقب افتاده ایم. ● مراسم ازدواج در بلژیک، برزیل، چین و... در کشور بلژیک عروس همیشه لباس سفید می پوشد، مرد به خانه عروس می رود و به وی دسته گلی با گل های سفید یا روشن می دهد. آنها با هم به کلیسا می روند و داماد زودتر داخل کلیسا می شود و پدر عروس، عروس را تا جایگاه داماد همراهی می کند و به همسر آینده اش تحویل می دهد و در پایان هنگامی که آنها از کلیسا خارج می شوند، خانواده آنها بر سرشان برنج می ریزند. مراسم ازدواج در برزیل جزئیات مهمی دارد. به عنوان مثال داماد نمی تواند عروس را در حالی که لباس عروسی پوشیده است تا قبل از مراسم ببیند. عروس باید یک چیز کهنه و چیزی نو و چیزی که قرض گرفته شده باشد را در مراسم استفاده کند. یک نکته دیگر آن است که حلقه ازدواج باید حکاکی شده باشد و روی حلقه عروس نام داماد و روی حلقه داماد نام عروس نقش بسته باشد. در چین هر زوج جوان روز قبل از مراسم ازدواج باید برای عصرانه به پارک بروند و یک فیلم ویدئویی از خود تهیه کنند. در این روز عروس و داماد باید دستمال های جدیدشان را با هم عوض کنند و برای یکدیگر آرزوی موفقیت و خوشبختی کنند. این دستمال باید قرمز باشد و عکس اردک چینی روی آن باشد، چرا که این اردک ها همیشه کنار هم باقی می مانند و این به آن معنی است که زوج همیشه کنار هم باقی می مانند.در مراسم ازدواج مسیحیان کلمبیایی یک رسم سنتی وجود دارد که بعد از مراسم حلقه، داماد و عروس بایستی شمع روشن کنند. این رسم معنای ویژه ای دارد. هر شمع روشن شده ای نشان دهنده زندگی هر یک از آنهاست. پس از آن با هم یک شمع را روشن می کنند و شمع اولیه ای را که هر یک جداگانه روشن کرده اند، خاموش می کنند و فقط شمعی که باهم روشن کرده اند را روشن نگه می دارند. شمع روشن بیانگر آن است که هم اکنون آن دو یکی شده اند و باهم لحظه به لحظه زندگیشان را سپری خواهند کرد. در «سیخ فیت» در شرق هند برخی ازدواج ها از قبل تعیین شده و برخی براساس عشق و علاقه است. وقتی ۲ نفر خواهان ازدواج با هم هستند، یعنی این که ۲ خانواده با هم ازدواج می کنند و نه فقط آن دو فرد. عروس نیز طبق سنت قرمز می پوشد (سفید در فرهنگ هند بیانگر مرگ است) و داماد کت کرم رنگی را که «اتچکین» نامیده می شود همراه با عمامه قرمز رنگی می پوشد. داماد ۴ مرتبه با کمک برادران عروس و ۳ عمو هایش عروس را به دور کتاب مقدس می چرخاند. بعد از اتمام ۴ مرتبه چرخش، آن دو زن و شوهر محسوب می شوند و شخص روحانی به زوج نصیحت می کند که چگونه زندگی کنند و چگونه در زندگی مشترکشان عشق بورزند. این زوج دو بدن با یک روح هستند.در عربستان هنگامی که زن و مرد می خواهند ازدواج کنند ترجیح می دهند که لباس های نو بخرند و لباس های کهنه شان را دور بریزند. آنها بر این عقیده اندکه این زندگی جدیدی است پس نیاز به لباس های جدید دارند. در شب عروسی مرد لباس سفید و دشتاشه بلندی که «بیشت» نامیده می شود، می پوشد و عروس نیز لباس سفیدی بر تن می کند. در پایان عروسی مرد همراه پدر و فامیل به اتاق ازدواج می رود و چند دقیقه ای آنجا می مانند و قهوه می نوشند و سپس آنجا را ترک می کنند. سپس عروس همراه مادر و اقوامشان می آیند و همین کار را تکرار می کنند. این سبب می شود که اضطراب از زن و مرد دور شود. فردای ازدواج مرد هدیه ای به عروسش اهدا می کند. در کشور سوئد برای این که عروس بعد از شروع زندگی مشترک باز هم حمایت و پشتیبانی خانواده پدری خود را احساس کند در تمام طول مراسم یک سکه نقره در کفش سمت چپ از پدر و یک سکه طلا در کفش سمت راستش از طرف مادر حمل می کند، او باید در تمام طول مراسم سکه ها را در کفش خود داشته باشد. ● حرمت، چیزی که باید حفظ شود دقیق شدن در جزئیات این مراسم نشان می دهد که همه مردم دنیا با هر ملیت و هر نوع تفکر مذهبی و قومی، مراسم ازدواج را فرآیندی برای انتقال شادی می دانند. از دیدگاه بسیاری از مردم دنیا شاد بودن حتما نباید با زرق و برق زیاد همراه باشد، چون حتی با محدودترین امکانات هم می توان شاد بود و از زندگی لذت برد. البته هیچ کس حق ندارد برای مردم تعیین تکلیف کند و یک الگوی خاص برای زندگی آنها طراحی کند، چون اصول زندگی آزاد به افراد این اجازه را می دهد آن طوری رفتار کنند که فکر می کنند درست است. اما حرف اصولی همه صاحب نظران امور خانواده این است: «در ازدواج حرمت ها باید حفظ شود.» حفظ حرمت فقط در به کار بردن کلمات آمیخته به ادب نیست، به کار بردن برخی تعارفات کلامی هم فقط جزء کوچکی از حفظ حرمت است، ولی آنچه که پیکره احترام را می سازد، رعایت اصولی است که دو طرف ازدواج به آن اعتقاد دارند. بی شک راضی کردن همه افراد با همه جزئیات امری محال است اما اگر ما یاد بگیریم و تمبرین کنیم که ازدواج نه فرصتی برای جمع کردن غنیمت که مجالی است برای پیدا کردن همدمی همیشگی که باید از او آرامش گرفت و به او آرامش داد، آن وقت بسیاری از تعصبات از بین خواهند رفت و ازدواجی که نتیجه اش ایجاد عشق و تفاهم ۲ خانواده است، خواهد درخشید. aftab.ir
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 689]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها