واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: آب معدني منجمد شده ميتواند سرطانزا باشد نوشيدنیها- گردآوري - فرشته آل علي: آب آشاميدني در دهههاي مختلف به روشهاي متفاوتي در اختيار افراد قرار ميگرفت كه هر كدام معايب و مزاياي خودش را داشت مدتهاست كه پاي بطريهاي آب كه در بستهبنديهاي متنوع عرضه ميشوند نيز به خانهها باز شده است. شما چقدر در اين مورد اطلاعات داريد؟ آيا اين آب به آبي كه از شير منزل در اختيارتان قرار ميگيرد ارجحيت دارد؟ آبي كه بهصورت بطري در كشورهاي مختلف ارائه ميشود آب آشاميدنياي است كه ميتواند آب به دست آمده از يخچالهاي طبيعي يا تودههاي يخ رودخانهها باشد كه اين نوع آب بزرگترين منبع آب تازه روي كره زمين است و معمولا در نواحي قطبي و كوهستاني ديده ميشود يا آب چشمههاي طبيعي باشد كه از درون زمين فوران ميكند و بسته به محل آن داراي املاح مختلفي است و يا صرفا آبي باشد كه به روش فيزيكي تصفيه شده است. در كشورهاي توسعه يافته كيفيت آب بطريها با استانداردهاي ويژه كنترل ميشود و با برچسبي كه روي آن نصب شده ايمني و مواد موجود در آن به خريدار ارائه ميشود. در كشورهاي در حال توسعه اين استانداردها متغير است و دقت آن كمتر از كشورهاي توسعه يافته است. ماجرا از كجا آغاز شد؟ در نوامبر گذشته گروههاي مختلف محيط زيست آمريكا كه معتقدند آب بطري باآب تصفيه شده شير تفاوت چنداني نداشته و نسبت به آن ارجحيت ندارد، 101 نوع آب آشاميدني بطري را از نظر 170 نوع آلاينده مورد بررسي قرار دادند و تركيبات مختلفي از 38 آلاينده از جمله باكتري، كود و مواد شيميايي صنعتي را درست در همان حد مجازي كه در آب آشاميدني شير وجود دارد درآنها يافتند. به اين ترتيب اين گروهها همچنان تاكيد دارند كه اين آبها نسبت به آب شير برتري خاصي ندارند. در اصل چون هر دو اين آبها تحت نظارت قرار دارند امنيت هيچكدام نسبت به ديگري بيشتر نيست. متخصصان در دو مورد آب بطري را توصيه ميكنند: در شرايطي خاص كه امكان دسترسي به آب شرب سالم وجود نداشته يا منبع آب آشاميدني به دلايلي آلوده بوده و ياسيستم لوله كشي آب، سربي يا مسي بوده و روي آب تاثير نامطلوب بگذارد. حتي اگر در منازل قديمي زندگي ميكنيد كه احتمال وجود لولههاي سربي زياد است و يا آب آن منطقه داراي بو يا مزه است فيلتر، انتخاب خوبي است كه البته براي تهيه آن نيز بايد به استانداردها توجه كنيد. مثلا فيلترهاي اسمزي اكثر آلايندهها را از آب حذف ميكنند درحالي كه براي حذف بو و طعم، نوع زغالي بهتر است. آب معدني را منجمد نكنيد آب بطري حتي اگر تاريخ انقضاي روي برچسب آن نامحدود قيد شده باشد نبايد به مدت طولاني نگهداري شود و اگر براي موارد اضطراري آنها را نگهداشتهايد بايد بعد از مدتي آنها را با بطري جديد جايگزين كنيد. سؤالي كه براي بسياري پيش ميآيد اين است كه آيا مواد شيميايي اين بطريهاي پلاستيكي به داخل آب نشت ميكند؟ اكثر متخصصان معتقدند در اين مورد جاي نگراني نيست. در اين باره نگراني اصلي در مورد دو ماده شيميايي بيسفنول آ و فتالاتها است كه ممكن است در شرايطي وارد آب شود و متأسفانه براي مصرفكننده قابل شناسايي نيست. از منجمد كردن آب درون اين بطريها بايد اجتناب كرد، چون انجماد آب محتواي اين بطريها بسيار خطرناك است و باعث آزاد شدن ماده سرطانزاي دياكسين ميشود. اين ظروف صرفا براي نگهداري آب در درجه حرارت يخچال (0 تا 4 درجه سانتيگراد) طراحي شدهاند. به عبارتي طراحي آنها براي شرايط سرد و خنك است، نه انجماد. حتي بعضي نگران نگهداري اين آبها در هواي گرم داخل اتومبيل هستند كه هنوز شواهد علمي دال بر تاثير سوء حرارت ماشين روي آنها وجود ندارد. در اين زمينه مديركل نظارت بر مواد غذايي، آشاميدني، آرايشي و بهداشتي وزارت بهداشت ايران، بستهبندي آبهاي معدني و آشاميدني را جزو مناسبترين و سالمترين نوع بستهبنديها دانسته و گفته چنانچه اين قبيل آبها در شرايط عادي نگهداري شود خطري مصرفكننده را تهديد نميكند. نكته ديگر وجود فلورايد در اين آبهاست كه معمولا وجود ندارد و اگر هم باشد بايد روي برچسب قيد شود. معمولا ميزان فلورايد آنها به اندازه آب لوله كشي نيست و كمتر از حدي است كه براي سلامت دندانها لازم است.دوستداران محيط زيست به موضوع ديگري نيز در مورد بطري آب اشاره ميكنند و آن هم بحث توليد و دفع اين بطريهاست. آنها معتقدند هزينه و نيروي فراواني براي توليد اين بطريها صرف ميشود، تجزيه اين ظروف بين 400 تا 1000 سال طول ميكشد و مقادير زيادي گازهاي گلخانهاي طي ساخت اين ظروف توليد ميشود كه باعث گرمتر شدن دماي كره زمين ميشود. متأسفانه از هر 6بطري پلاستيكي فقط يكي از آنها قابل بازيافت است و مابقي در محيط زيست بهطور زباله طولاني مدت باقي ميماند. ضمنا براي توليد يك ليتر آب بطري حداقل 3 تا 5 ليتر آب بايد تحت پردازش قرار بگيرد كه هدر رفتن آب را بهدنبال دارد. داستانهاي باور نكردني در مورد آب آشاميدني نيز مثل هر ماده ديگري باورهايي وجود دارد كه بايد صحت و سقم آنها را مورد توجه قرارداد. باور اول: طعم آب بطري بهتر از آب تصفيه شده است. در اصل اين سديم، منيزيم و كلرايد است كه به آب طعم ميدهد. اگر آب شير كمي طعم ناخوشايند دارد به دليل وجود كلر است كه اگر مدتي بماند كلر حذف شده و خوش طعم ميشود. باور دوم: آب بطري به دليل داشتن ويتامينها و املاح سالمتر از آب شير است. در بعضي كشورها حتي توليدكنندگان آب بطري مدعي هستند كه افزودني، پروتئين و ويتامين به آب اضافه ميكنند كه البته اين فقط تمهيدات بازرگاني براي فروش بيشتر است و اصلا ارزش غذايي ندارد. باور سوم: روزانه بايد 8 ليوان آب مصرف شود. اين موضوع بهصورت مصرف 8 ليوان مايعات درستتر است. انتظار ميرود 80 درصد آن از طريق آب، آب ميوه، قهوه، چاي و ساير نوشيدنيها بوده و 20 درصد بقيه از طريق غذا دريافت شود. باور چهارم: بعد از انجام كار سنگين و فعاليت بدني نوشيدن آب معدني بهترين اقدام است. اگر كار جسمي و فعاليت بدني بيش از يك ساعت طول بكشد آب و الكتروليتها مثل سديم و پتاسيم كه طي فعاليت بدني از بين رفتهاند بايد جايگزين شوند. به همين دليل مصرف نوشيدنيهاي حاوي املاح مثل آب معدني و يا آب ميوه مفيد است. اگر مدت فعاليت كمتر باشد همان آب شير كفايت ميكند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 187]