تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1866144391
زباله سمی به عنوان غذا
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: جام جم آنلاین - چکیده: مقاله حاضر که معرفی کتاب تحت عنوان «برداشت خطرناک» است ، نشان می دهد که بر اثر تبانی سازمان های زیست محیطی و شرکت های بزرگ صنعتی و در اثر ضعف موجود در قانون گذاری های ایالات متحده ، شرکت های بزرگ صنعتی ، زباله های سمی و خطرناک خود را به عنوان کود شیمیایی و صرفاَ با تغییر نام آن در بازارهای مصرف می فروشند. این امر منجر به ورود زباله های سمی به خاک و از طریق آن به غذاها می شود. نویسنده نشان می دهد که این امر به صورت یک تجارت بین المللی درآمده است و کشورهایی چون ایالات متحده ، انگلیس ، کانادا ، آلمان و استرالیا و ژاپن از این روش استفاده می کنند. «شگرد، دروغ گفتن و نادیده گرفتن است» تام ویت هر غذایی که ما امروزه می‌خوریم، احتمالا در زمینی روییده است که با فضولات و فاضلاب سمی و خطرناک کود داده شده است و فلزات سنگینی از جمله کادمیم، مرکوری و آرسنیک را به خود جذب کرده است. به سادگی می‌توان گفت که راهی برای تشخیص این معضل وجود ندارد. اما وقتی هزاران کارخانه، فاضلاب صنعتی خود را به عنوان کود می‌فروشند تا از هزینه‌های سرسام‌آور حفظ این مواد سمی و نگهداری آن‌ها راحت شوند، احتمال مذکور بیشتر و بیشتر میشود. یک مقر قانونی در ایالات متحده، به کمپانی‌های تولیدات صنعتی اجازه می‌دهد که فاضلاب صنعتی خود را به کمپانی‌های تولید کود بفروشند و از این طریق، میلیون‌ها تن فاضلاب سمی و خطرناک را به عنوان غنی‌کننده خاک و مکمل آن و یا کود، مستقیما به زمین وارد سازند. هنگامی که این فاضلاب سمی و خطرناک که مدعی‌اند «استفاده‌های کشاورزی» دارد، به عنوان کود برای دانه‌های غذایی، چمن‌ها و باغچه‌ها به کار می‌روند، دیگر خطرناک فرض نمی‌شوند و صرفا یک «کالای تولید شده» در نظر گرفته می‌شوند. در اکثر ایالات امریکا، محدودیتی قانونی برای میزان فلزات سنگینی که فاضلاب صنعتی به کار رفته در کودهای شیمیایی می‌توانند حاوی آن باشند، وجود ندارد و به کشاورزانی که از این به اصطلاح کودها استفاده می‌کنند نیز هیچ اطلاعاتی در مورد عناصر سازنده این کودها داده نمی‌شود. این عناصر فلزی سنگین، در ظاهر بی‌اثر و خنثی در نظر گرفته می‌شوند و به عنوان «عناصر لخت و بی‌اثر» نامی از آن‌ها در فهرست عناصر تشکیل‌دهنده کود شیمیایی نمی‌آید و حتی در اکثر موارد، آژانس زیست محیطی فدرال، حتی میزان این عناصر را در کودها بررسی نمی‌کند. در حقیقت بازیافت فاضلاب خطرناک و سمی از طریق کودهای شیمیایی، اغلب به پیشنهاد دستگاههای دولتی و ایالتی از جمله آژانس حفاظت زیست محیطی امریکا (EPA)2 صورت می‌گیرد. قانون حفظ و بازیافت منابع (RCRA)3 که در سال 1976 به قانون تبدیل شده است، قرار بود که همه فاضلاب‌های خطرناک تولید شده در ایالات متحده را در همه مراحل آن (از گهواره تا گور) مورد نظارت قرار دهد و همه مراحل کار با آن‌ها از ذخیره‌سازی، انتقال تا انهدام‌شان را کنترل کند؛ اما پس از آن که این قانون تصویب شد، ظرف چند سال، هزینه انهدام فاضلاب‌های سمی و خطرناک و دفن آن‌ها در ایالات متحده تقریبا 20 برابر افزایش یافت و شرکت‌هایی که زبالههای خود را در محل‌های دفن زباله قرار می‌دادند، مسوولیت‌های جدیدی در مورد این که این محل‌ها ممکن است بعدا تغییر کاربری دهند، یافتند. در این صورت، شرکت‌ها موظف بودند برای پاک کردن آن منطقه از آثار زبالههای سمی، هزینه‌ای بپردازند. از این رو، شعار «کاهش، استفاده مجدد و بازیافت» در EPA مورد توجه قرار گرفت. زبالههای صنعتی پی‌درپی تبدیل به کالاهایی دیگر شدند، از قبیل سوخت، سیمان، آسفالت، شیشه و مصالح ساختمانی. به این ترتیب، زبالههای واقعا خطرناک با استفاده از این روش‌ها، به عنوان یک «کالای دیگر» در نظر گرفته شدند. اما راه معمول دیگری برای استفاده از این زبالهها و فاضلاب سمی وجود داشت که از عموم مردم مخفی نگاه داشته شد. کمپانی‌های صنعتی از این راه می‌توانستند میلیون‌ها دلار صرفه‌جویی کنند و آن را صرف دفن زباله نکنند و حتی میزان سود خود را نیز افزایش دهند. این راه، به سادگی بازیافت مواد سمی به عنوان کود و ریختن آن در زمینی بود که غذای امریکایی‌ها از آن می‌روید. هر چند برخی از این فاضلاب‌های خطرناک، حاوی برخی غذاهای گیاهی و تقویت‌کننده آن‌ها مانند زینک (روی) هستند، اما در اکثر موارد، این عمل چیزی جز راهی قانونی برای کمپانی‌های صنعتی نیست تا از طریق آن، زبالههای بیماری‌زای خود را در زمین‌های کشاورزی آمریکا رها کنند؛ با توجه به این که این مواد سمی، در خاک و در برخی از موارد در محصولات روییده از آن جمع میشود و از میان نمی‌رود. کمپانی‌های چند ملیتی در حال ترویج این روش در سراسر جهان هستند، حال آن که انسان‌های اندکی در این مورد چیزی شنیده‌اند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 313]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها