تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806903236
پابه پا در راه شهر حماسه ها
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: خرمشهر اين روزها ميزبان خيل کثيري از افراد آشنا و غريبي است که از جاهاي دور و نزديک کشور مي خواهند خود را به اين شهر برسانند. رييس جمهور و چند تن از وزرا ، برخي فرماندهان نظامي، فاتحان و رزمندگان شرکت کننده در عمليات آزادسازي اين شهر، خيل خرمشهري هاي ساکن در ديگر شهرها و حتي بسياري از مردم عادي ديگر نقاط کشور همه بسوي اين ديار گسيل اند تا در سوم خرداد – روز مقاومت و پيروزي- در خرمشهر، اين سرزمين اسطوره اي مستقر شوند. بي ترديد،خرمشهر مظهر مقاومت و پايداري ايرانيان دربرابر اذناب تجاوز و نماد شکست و خفت متجاوزان، در قلوب آحاد ايرانيان جايگاه ويژه اي دارد و في الواقع قلب همه ايران درسوم خرداد در اين شهر مرزي مي تپد. ما نيز براي رفتن به خرمشهر، مسير 110 کيلومتري اهواز بسوي اين شهر را در پيش گرفتيم و با تاني و درنگ بسوي خونرگترين شهر آزاد شده دنيا رانديم. در مسير اهواز(به عنوان مرکز اصلي پشتيباني و تدارک کننده جنگ در دوران دفاع مقدس)به خرمشهر، آثار و نمادهاي دوران نبرد بخوبي نمايان است. دراين مسير،روح و معنويت جنگ تحميلي خيلي زود بروجود آدم مستولي مي شود، بويژه اگردر دوران جنگ از آن عبور کرده باشي، احساس خوشگوار و آشناي آن روزهاي حماسي را دوباره در وجودت حس مي کني. جاي جاي اين مسير حاوي پيامها و نمادهاي روزهاي حزين اشغال و اشغالگري و ايام غرورانگيز سلحشوري، مقاومت و پايداري ايران و ايراني است. قرارگاه کربلا و يگانهاي مستقر در اين مسير از جمله لشکر 92 زرهي ، جابه جا با نصب علايم ، يادمانها و نمادهاي مختلف کوشيده اند تا روزهاي حماسه و ايثار را همچنان در يادها زنده نگاه دارند. از اهواز بيرون زديم: تابلوي سبزرنگ 105 کيلومتري خرمشهر و120 کيلومتري شلمچه، آغازي براي ورودمان به فضاي معنوي و خاطره انگيز روزهاي تلخ و شيرين جنگ است، تلخي تجاوز و اشغالگري متجاوزان و شيريني رزم باشکوه و دليرانه رزمندگان آزاد کننده مناطق اشغالي وطن. تابلوهاي کوچک وبزرگي که در شرق وغرب اين جاده دوطرفه اما خلوت در مقايسه با مسير دو بانده اهواز- آبادان نصب شده ،حاوي پيامهايي است که به انحاي مختلف همه يادآور سلحشوري رزمندگان و پايداري آنها در برابرجنود بعث و فراخوان نسل بعدازجنگ به حفظ هنجارها و ارزشهاي آن روزهاي به ياد ماندني و حماسي است. اولين نماد با عبارت حزن انگيز آه جبهه ، کو برادرهاي من که پيش زمينه اش تصوير يک پلاک است،به پيشوازمان مي آيد و ما را به ياد کساني مي اندازد که سخاوتمندانه،جانبهاي دردانه خود را وجه الضمان صيانت از شرف و ناموس ملک و ملت کردند و رفتند تا اينک ما با خيالي آسوده و فارغ از شر اجانب بتوانيم در جاده اي که به خيالي خام قرار بود براي هميشه پشت قباله تجاوز پيشگان بعثي شود، برانيم. در سمت غرب جاده تابلويي با مضمون سنگر خوب قشنگي داشتيم همراه با عکس يک سنگر توي چشم مي زند که در پشت آن نيز عبارتهمسنگرم کجايي نگاشته شده است. مسافت چنداني را نپيموده ايم که عبارت ياران عاشق، تشنه لب رفتند همراه با تصوير يک قمقمه،ما را به يادلبان تشنه کربلاييان و رهروان صديق آنها در دوران دفاع مقدس مي اندازد ضمن اينکه روي ديگر اين تابلو به جمله کجاييد اي شهيدان خدايي مزين است. از موقعيت ابوالفضل(راهيان نور)رد مي شويم که تابلوي منصوبه قرارگاه کربلا در سمت چپ جاده،توجه سرنشينان خودروهاي روبرويي را که از مبداء خرمشهر بسوي اهواز روانند،به عبارت نغز من به پرواز تو حسرت مي برم فرا مي خواند. نخل ها بي سرند ، بر دار عشق و چو خورشيد درخشيدند و رفتند مضامين دو تابلوي ديگريند که با فاصله کمي از يکديگر در شرق جاده اهواز – خرمشهر قرار گرفته اند و يادآور ايام ايثار و سلحشوري فاتحان ايران اسلامي در برابر متجاوزان بعثي اند. مادرم،به رزمگاه فرزند شهيدت خوش آمديپيامي است که مسافتي بعد توسط لشکر 92 زرهي خطاب به کاروان راهيان نور و خانواده هاي شهيد بر صفحه تابلويي نقش بسته است. همين لشکر که در دوران جنگ نقش زيادي در دفع تجاوز دشمن و آزاد سازي اراضي اشغالي ميهن اسلامي داشت،دريادمان ديگري حاوي مضمون سلام بر سروقامتان بي سر لشکر92 زرهي، رشادت و دليري رادمردان ارتشي را در دوران دفاع از ميهن خاطرنشان کرده است. در سمت چپ جاده آثار خاکريزهاي دوران جنگ شروع مي شود و تا مسافتي نه چندان دور ادامه مي يابد. در ادامه مسير و در حالي که در منظره پهندشت جنوب، جابه جا، وجود گياهان گرمسيري، رنگابي مخملگون را با خضاب خاکي رنگ دشت بطرز زيبايي درهم آميخته است، در دل آسمان لکه هاي ابر، گاه و بيگاه جلوي جولان خورشيد تفته جنوب را مي گيرد تا شايد دماي هوا را ملايمتر کند. از خط رويت خاکريزها چندان دور نشده ايم که عبارت لبخند بزن رزمنده منقش به يک دسته گل، تبسم راهيان مسير اهواز- خرمشهر را مي طلبد. پيدايش کاکل يک دکل حفاري نفت در سمت راست جاده، ما را خيلي زود به ياد اهداف و اغراض اصلي سلطه طلبانه متجاوزان و اربابانشان در اين لشکرکشي ابلهانه مي اندازد. ايران، مهد دليران شعار ديگري است که لشکر 92براي سمت غربي اين محور حماسي برگزيده ، در حاليکه در سمت شرق آن عبارتالسلام عليک يا اباعبدالله در منظر همگان قرار گرفته و در قفاي همين پيام براي مسافران بازگشته از خرمشهر عبارت زيارت قبول برگزيده شده است. چند کيلومتر جلوتر،وجود يک تانک سوخته متجاوزين بعثي اولين نماد از هزاران دستگاه تجهيزات جنگي منهدم شده دشمن خوار و ذليل شده در سرزمين دليران ايراني است که سرنوشت سياه غاصبان را به نمايش گذاشته است. بعد از يک تابلوي مربوط به توسعه نيشکر که طرح آن بعد از جنگ تحميلي براي احياي اقتصادي منطقه مورد توجه قرار گرفته و چند کيلومتر جلوتر شعار پيمان مي بنديم خوزستان را گلستان کنيمبرگزيده، به خاکريز ديگري واقع در سمت راست جاده برمي خوريم که در امتدادش در 80 کيلومتري طلاييه شعارچنديست ندارم پسر، از تو خبر همراه با تصوير يک دستگاه بي سيم،رل حساس بي سيم چي هاي بي نام و نشان را در دوران جنگ تحميلي يادآور شده است. با پيمايش مسافت بعدي، در سمت غرب جاده به تابلوي راهنماي بطرف گلزار شهدا هويزه برمي خوريم و با عبور از تابلوي ما اهل تسليم نيستيم به 85 کيلومتري خرمشهر مي رسيم. ساعتي گذشته است و ما در حاليکه اجازه راندن با سرعت 95 کيلومتر در اين جاده نسبتا خلوت در مقايسه با جاده اهواز – آبادان را داريم، تنها بيش از 30 کيلومتر از اين مسير را نپيموده ايم. لختي بعد تابلوي بزرگي جلوي رويمان سبز مي شود که حدود 4 متر در 9 متر ابعاد آن است. اين تابلو صفحه نخست روزنامه کيهان مورخ روز شنبه 18 ارديبهشت 61 را واتاب داده که تيتر يک آن به عبارت پادگان حميد آزاد شد اختصاص دارد. در اينجا بي مناسبت نيست براي آشنايي با حال و هواي روزهاي حماسي آزادي خرمشهر فهرست تيترهاي اين روزنامه را واخواني کنيم: - گزارش لحظه به لحظه از عمليات بيت المقدس -7 جنگنده و هلي کوپتر عراقي ديروز سرنگون شد -1100 کيلومتر مربع از اراضي اشغالي در عمليات بيت المقدس آزاد شد -نيروهاي ايران در 17 کيلومتري از مرزهاي بين المللي جنوب مستقرند اين تابلوي بزرگ از سوي قرارگاه حفظ ابنيه و آثار سرزميني دفاع مقدس خوزستان در کنار پادگان حميد واقع در40 کيلومتري اهواز و70کيلومتر مانده به خرمشهر نصب شده است. در اوايل جنگ تحميلي، زماني که متجاوزان خرمشهر را اشغال کردند، اين پادگان نيز به دست اشغالگران افتاد اما بعد از 20 ماه در مرحله دوم عمليات بيت المقدس در ارديبهشت سال 61 آزاد شد که البته نيروهاي دشمن وقتي ذليلانه قصد گريز از اين مکان را داشتند سرآسيمه آن را چنان ويران کردند بگونه اي که هنوز هم برخي از آثار آن قابل رويت است. در همين مکان،دوتابلو با فحاوي چو ايران نباشد تن من مباد و بوسه بر دستتان يادگاران جنگ از طرف تيپ 55 هوابرد شيراز در منظر نظر مسافران اين مسير خيال انگيز قرار گرفته است. 200 -300 متربالاتر ازمحل پادگان حميد در شرق محور اهواز– خرمشهر يک دستگاه تانک ذوالقفار در مقابل يک پمپ بنزين، هيبت و اقتدار نيروهاي کشورمان را به رخ کشيده است. به مسيرمان ادامه مي دهيم که در سمت چپ جاده يادمان يک شهيد گمنام نظرمان را بخود معطوف مي کند اما اثري از آن نيافتيم. کمي جلوتر يک قرارگاه تدارکاتي متعلق به گروه آماد گردان 509 لشکر 92 زرهي سر راهمان سبز مي شود که سرباز سبزه روي خوش مشربي به نام فتح الله طالبي در آنجا مشغول پست دادن است. با پيشروي دراين مسير خاطره انگيز،يک تابلو، خبر از فاصله 15 کيلومتري ما تا طرح کشت و صنعت اميرکبير مي دهد و چيزي نمي گذرد که درمي يابيم هنوز 75 کيلومتر تا مقصد اصلي ما يعني شهر حماسه ها باقي مانده است. شهادت رمز پيروزيو تا زنده ايم،رزمنده ايمشعاير ديگري است که به فاصله کمي ازهم و اندکي پيش ازرسيدن به تابلوي ديگري با مضمون توسعه نيشکر، آرزوي اميرکبير در پيش نگاهمان رژه مي رود. 70 کيلومتر مانده به خرمترين شهرخونفام ايران زمين و حدود200متري آن، در سمت غرب مسيرمان تابلويي با پيام خوزستان ميعادگاه شهيدان بازهم ترجيع بند ديگري از رزم شورانگيز جوانان ايراني در شيرين ترين سرزمين اين کشور يعني شکرستان( خوزستان) را به يادمان مي آورد. پيشتر مي رويم و عبارت شور و شوق جبهه ها يادش بخير منور به سيماي يک رزمنده، ما را با خاطرات گذشته هاي نه چندان دور اما سراسر ايثار و سلحشوري فرزندان دلاور وطن مي آميزد. هنوز در حالت خوش روزهاي صفا و ايثار و گذشت و فداکاري غوطه وريم که ديدن تصوير يک رزمجوي سلحشور در سمت چپ جاده با عبارت استفهامي اما حزن انگيز کجايند مردان بي ادعا ،ما را دوباره از عالم خلسه خيال انگيز گذشته به عالم واقع کنوني بازمي گرداند. حالا به 60 کيلومتري خرمشهر رسيده ايم که در افق روبرو در منتهي اليه جنوب، برخاستن ذرات گرد و غبار،منظره ي مقابل ديدگانمان را تيره گون کرده است. در ادامه به مقبره پنج شهيد گمنام که گنبد کوچکي بر سر مزار آنها ساخته اند، مي رسيم . اينجا دقيقا 49 کيلومتر از اهواز دور است. ديري نمي پايد که به ابتداي راه استحفاظي آبادان – خرمشهر مي رسيم. با هر گامي که به مقصدمان يعني شهر بيت المقدسيان نزديکتر مي شويم، انگار احساس روح انگيز بيشتري بر جسم و جانمان مستولي مي شود. البته حق هم داريم چون در همين نزديکي ها به محل شهادت سردار رشيد اسلام شهيد احمد اسدي و همرزمانش شهيدان کشتکار، کريمي و خمشايا مي رسيم. باز هم پيشتر مي رويم و بازهم ذرات غليظ غبار، فضاي مقابل رويمان را بيشتر درهم مي تند بطوريکه براي لحظاتي ميزان ديدمان از 20 متر تجاوز نمي کند و مجبور مي شويم چراغ روشن به راهمان ادامه دهيم اما يک کيلومتر بعد بخت يارمان مي شود و با کاهش غبار، چشممان به مزار 12 شهيد گمنام عمليات رمضان روشن مي شود. فلش يک تابلو جايگاه جديد پاسگاه زيد در منطقه عملياتيرمضان را يک کيلومتري سمت چپ جاده نشان مي دهد درحاليکه يادمان و زيارتگاه 12 شهيد گمنام در سمت راست جاده واقع است. جلوتر مي رويم و در 45 کيلومتري خرمشهر درافق شرقي مسيرمان، رقص شعله هاي گازهاي خروجي از لوله هاي بلند، ما را بازهم به ياد ثروت عظيم نهفته در دل اين سرزمين زرخيز که طمع صداميان را سخت برانگيخته بود، مي اندازد. بعد از پنج کيلومتر،از در پيش رو بودن يک ايستگاه صلواتي با خبر مي شويم و درهمان نزديکي و در سمت چپ محور عبورمان، تصوير يک سنگر حاوي عبارت همسنگرم، شفاعت بازهم ما را به ياد روزهاي با صفاي جنگ و حماسه و غليان معارف و حسنات رفتاري شيربچه هاي مستقر در اين مناطق مي اندازد. کمي بعد در سمت راست جاده روي خط آهني که پا به پاي همين جاده، اهواز را به خرمشهر مي رساند،تعدادي واگن باري متصل بهم اما فاقد لوکوموتيو توي چشم مي زند. هر دوي اين خطوط ارتباطي در زمان جنگ تحميلي در دست دشمن متجاوز بود که به يمن رشادت رزمندگان آزاد شد و بعد از جنگ تحميلي عمليات ترميم و بازسازي آنها به انجام رسيد. بيمارستان صحرايي ثارالله قرارگاه بهداشت و درمان راهيان نور مقصد بعدي ماست که در يکصدمتري آن وجود يک دستگاه تانک سوخته دشمن نماد ديگري از ذلت متجاوزان را به نمايش گذاشته است. 35کيلومتر مانده به خرمشهر، سمت شرق جاده نقطه پيدايش آبگيري است که طي سالهاي اخير در نتيجه تجمع آب در حوضچه هاي تبخيري شرکت توسعه نيشکر شکل گرفته است. اين تالاب محوطه اي بالغ بر 11 هزار هکتار را دربرمي گيرد و در نتيجه آن اکوسيستم غني و جالبي از انواع آبزيان پديد آمده که در فصول سرد سال نيز سبب جذب پرندگان مهاجر و بومي شده است. براساس سرشماري انجام گرفته از سوي محيط زيست خرمشهر حدود 6500 فلامينگو ساليانه به اين تالاب مهاجرت مي کنند. شيرجه زدن گاه و بيگاه دسته دسته پرنده هاي سفيد آبزي از دل آسمان جنوب به سمت آبگير سبزرنگ موازي اين جاده سحرآميز براي صيد و صيادي، به زيبايي مناظر دل انگيز اين مسير افزوده است. در موازارت تالاب، تابلويي با عبارت دريغ از فراموشي لاله ها پيامي تراژيک از تفاوت خصايل ايام دفاع مقدس و بعد از آن را به رخ رهگذران مي کشد. اينک به 30 کيلومتري مقصد اصلي مان يعني خرمشهر رسيده ايم که ديگر از آبگير سمت شرقي جاده خبري نيست اما در سمت غرب آن شوره زار شيري رنگ ناشي از زهکش اراضي منطقه توي چشم مي زند. کمي جلوتر دوباره سر وکله آبگير ديگري،اين بار تيره رنگ، خودنمايي مي کند که بر فراز آن نيز پرنده هاي سپيد آبزي در حال جست و خيزند. پرواز اين پرندگان سپيد مهاجر در آسمان کبودرنگ اين مسير حماسي آن هم در چنين ايام خونرنگي و در چنين مکان ملکوتي که بوي شهيد و شهادت و هجرت پرندگان سبکبال بهشتي اين سرزمين در آن آکنده است موج اندوه غريبي را در وجودمان مي تراود. بازهم جلوتر مي رويم و در سمت راست مسيرمان در موازات ريل آهن، شورزار ديگري به سفيدي رنگ پرندگان مهاجر اين ديار تشکيل شده است که ترکيب موزون آن با برکه خزه رنگ سمت شرق جاده، چشم اندازي زيبايي را در اين مسير رقم مي زند. ديدن عبارتالسلام اي لاله هاي سرجدا،درسمت شرق جاده و در موازات تالاب بازهم غم افزاي دل غصه گسارمان دراين مسير رازگون است. بازهم افق روبرويمان در پرده اي از غبار گم مي شود و در گستره آسمان تکوين لکه هاي طوسي ابر،سايه اي رازمند بر اين فضاي دلگير مي افکند. برخلاف انتظار، دماي هوا آنقدرها نيست که نتوان تحملش کرد بعيد است از 35- 36 درجه فراتر باشد. اينک در 20 کيلومتري خرمشهريم که با ديدن تابلويي با مضمون اينجا قطعه اي از بهشت استبيشتر هوايي مي شويم. انگار روح مرموزي با نجوايي لطيف،ترانه حماسي رهايي يک سرزمين از چنگ اهريمنان غاصب از يکسو و نغمه عرفاني طيران هزاران پرنده مهاجر بسوي ملکوت اعلاء از سوي ديگر را با نوايي ملکوتي تکرار مي کند. دوباره به رشته ديگري از آبگير مي رسيم که در مجاورش تصوير يک جفت پوتين رزمندگان يکباره ديگر به يادمان مي آورد که اين روزها، متعلق به پاکبازترين و رادمردترين آحاد والاتباري است که همه ايرانيان در همه جهان و در همه اعصار رهين منت ابدي آنهايند. انگار اندک اندک اين مسير پر جلال و جبروت رو به انتهاست که به قتلگاه بيش از 90 نفر از شهداي شيميايي گردانهاي فتح و فجر بهبهان مي رسيم. محل شهادت اين 90 نفر از طرف همرزمان آنها با نصب يک تابلو و فلش رو به غرب آن در فاصله دو کيلومتري جاده نشان داده شده است. اينجا يادمانگاه 90شهيدي است که بدست سفاکترين فرعون زمان به فجيع ترين وضعيت به شهادت رسيده اند و اين نيز خود گوشه کوچک ديگري از جنايات کرانه ناپيداي صداميان را در اين سرزمين اهورايي به نمايش مي گذارد. چسبيده به همين يادمان، تابلوي ديگري از ورودمان به منطقه عملياتي کربلاي پنج حکايت مي کند. ديدن نمادي با عبارت بطرف موقعيت شهيد رنگ، ما را به ياد ايام خون و حماسه مي اندازد که وجود اينگونه علايم ، پيونددهنده مناطق مختلف در ساختار دروني جبهه ها بود. تنها 10 کيلومتر به مقصدمان مانده است که بعد از طي يکصد کيلومتر روبروي خاکريز ديگري از زمان جنگ تحميلي در مي آييم و به تانک سوخته ديگري در کنار تابلويي با مضمون السلام علي انصارالحسين(ع) مي رسيم. کمي آنسوتر، رويت تصوير هميشه خندانحسين خرازياين شير بي مثال جبهه ها و فرمانده دلير لشکر امام حسين(ع)، به يادمان مي آورد که ما در آستانه ورود به شهري هستيم که نماد بارز پيروزي رزمندگان ما و شکست و خفت متجاوزان بعثي است. آخرين گامها در اين مسير روح انگيز را سريعتر مي پيماييم تا زودتر به شهر فجرآفرينان و فاتحان خرمشهر نايل آييم که در همين اثنا تابلوي بزرگ خرمشهر را خدا آزاد کرد بموقع جلوي رويمان سبز مي شود. ما ذوالفقار حيدريم جزو آخرين دسته از نمادهايي است که مي توان آن را هم به فهرست آن همه پيام بالغه، شورانگيز و سراسر معنوي اين مسير اساطيري افزود. تابلوي پليس راه 2 کيلومتر نماد بعدي است که از نزديک شدنمان به آغاز پايان اين سفر روحبخش خبر مي دهد. انگار چيزي به پايان اين راه روحبخش و دلآسا نمانده است. اندکي از غبار حاکم بر فضاي منطقه کاسته شده است که از دور مظاهر خونفامترين و غرورانگيزترين شهر ايراني پديدار مي شود. -از سرعت خود بکاهيد... -يک کيلومتر ديگر ... -پليس راه... خرمشهر.... ساعت 45/12 روز يکم خرداد 89 زيباترين تابلوي اين مسير در ورودي خرمشهر: اين کوچه ها به خون مطهر است با وضو وارد شويد 543
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 487]
-
گوناگون
پربازدیدترینها