واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: متمهدیان و مدعیان مهدویت (10)
![اباصالح](http://img.tebyan.net/big/1387/03/21149127361696118723824555512374208208254.jpg)
اشاره:نوشتار حاضر در ادامه مجموعه مقالاتی است كه از چندی پیش در واكاوی و شناخت یكی از جدی ترین آسیبها و آفتهای تنیده شده با فرهنگ مهدویت، یعنی فرقه ها و مدعیان دروغین مهدویت، یه صورت سلسله وار تقدیم شما كاربران عزیز می شود. در مقالات گذشته چنانكه دیدیم دعاوی و هویت پاره ای از فرق یاد شده در ترازوی نقد فرو ریخت؛ اینك برآنیم تا مدعیات كذب و هویت پوچین برخی دیگر از این فرقه ها را بر آفتاب افكنیم؛ پس با ما همراه باشید. ابن مقنع خراسانی (درگذشت 163 هـ):نام اصلی ابن مقنع، عطا میباشد و برخی گفتهاند هاشمبن حكمست؛ (1) و چون خودش را با نقابی از ابریشم سبز یا روپوش زرین میپوشاند، مقنع لقب گرفت. وی در غایت زشتی و یك چشم و كوتاه قد بود.(2) به نظر مرحوم استاد زرین كوب، نقابی كه وی با اصرار در صورت داشت؛ به نظر نمیآید آن گونه كه در روایات آمده، به خاطر كوری چشم و زشتی رویش بوده باشد؛ بلكه حاكی از سعی عامدانهایی است كه مخالفان كردهاند، تا نقش او را هرچه ممكن است زشتتر ترسیم نمایند.(3)نخستین مرحله از فعالیت ضد دینی او، هنگامی پدیدار شد كه پس از قتل ابومسلم ادعای پیامبری كرد؛ اما توفیقی نیافت و به وسیله عاملان منصور دستگیر و در بغداد زندانی شد(4). پس از رهایی از زندان، به مرو بازگشت و با جدیت و پشتكار تبلیغ افكار خود میكرد؛ و در این مرحله حتی ادعای خدایی كرد!(5) وی به نشانه مخالفت با عباسیان، كه لباس سیاه داشتند، لباس سفید و پرچمهای سفید افراشت؛ از این رو آنان را به عربی «مبیضه» مینامیدند. اقدامات وی چنان هراسی در دل مسلمانان افكند، كه عدهای از مسلمانان نزد خلیفه مهدی رفتند و خلیفه را از خطر او بیم دادند و(6) سربازان خلیفه با وی درگیر شدند. در نهایت وی در قلعهای كه بود، محاصره شد و دو سال محاصره طول كشید و بعد از اینكه وارد قلعه شدند، سر از تنش بریدند و برای مهدی عباسی در حلب فرستادند. پیروانش معتقد بودند كه او زنده است؛ چون مطابق روایت تاریخ بخارا، او خود را در تنور انداخت و دود شد. وی خود را از آن جهت سوزاند، تا مردم بگویند كه او به آسمان رفته، تا فرشتگان را بیاورد و ما را یاری دهد.(7) پی نوشتها:1. تاریخ بخارا، ابوبكر محمدبن جعفر النرشخی، ص 90، ترجمه: ابونصر احمدبن محمدبن نصر القبادی، تلخیص: محمدبن زفربن عمر، تصحیح: مدرس رضوی، انتشارات توس، چاپ دوم، 1363.2. همان.3. تاریخ مردم ایران، دكتر عبدالحسین زرین كوب، ج 2، ص 65، انتشارات امیركبیر.4. تاریخ بخارا، ص 90.5. همان، ص 91.6. همان، ص 93.7. همان، ص 102.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 257]