تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837759740
ندای آغاز
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: ندای آغاز
كفشهایم كو،چه كسی بود صدا زد: سهراب؟آشنا بود صدا مثل هوا با تـَن برگ.مادرم در خواب است.ومنوچهر و پروانه، و شاید همه مردم شهر.شب خرداد به آرامی یك مرثیه از روی سر ثانیه‌ها می‌گذرد.و نسیمی خنك از حاشیه ی سبز پتو خواب مرا می‌روبد.بوی هجرت می‌آید:بالش من پر آواز پر چلچله‌هاست.صبح خواهد شد.و به این كاسه آبآسمان هجرت خواهد كرد.باید امشب بروم.من كه از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت كردمحرفی از جنس زمان نشنیدم.هیچ چشمی عاشقانه به زمین خیره نبود.كسی از دیدن یك باغچه مجذوب نشد.هیچكس زاغچه ای را سر یك مزرعه جدی نگرفت.من به اندازه یك ابر دلم می‌گیرد وقتی از پنجره می‌بینم حوری– دختر بالغ همسایه – پای كمیاب ترین نارون روی زمینفقه می‌خواند.چیزهایی هم هست، لحظه‌هایی پر اوج(مثلاً شاعره‌ای را دیدمآن چنان محو تماشای فضا بود كه در چشمانش آسمان تخم گذاشت. و شبی از شب‌هامردی از من پرسیدتا طلوع انگور، چند ساعت راه است؟)باید امشب برومباید امشب چمدانی را كه به اندازه ی پیراهن تنهایی من جا دارد، بردارم،و به سمتی برومكه درختان حماسی پیداست،رو به آن وسعت بی واژه كه همواره مرا می‌خواند.یك نفر باز صدا شد: سهراب! كفشهایم كو؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 222]
-
گوناگون
پربازدیدترینها