واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: موسیقی؛ طنین روح و روان انسان
موسیقی در ادیان - 1 موسیقی؛ طنین روح و روان انسان با توجه به اینکه موسیقی با روح و روان انسان سر و کار دارد، تاریخ آن نیز قدمتی بسیار طولانی دارد، زیرا از دورانهای بسیار قدیم و باستانی موسیقی جایگاه خاصی داشته و پیروان ادیان و مذاهب مختلف برای برگزاری مراسم دینی خود از آن بهره مند می شدند. به گزارش خبرنگار مهر، موسیقی دارای تاریخچه ای بسیار قدیمی است و اقوام، ادیان و مذاهب مختلف در اجرای مراسم دینی خود از آن بهره مند می شدند. هندوها نماز وعبادتشان با سرودهای مذهبی و تشریفات خاص در معابد با ساز و موسیقی انجام می گرفت ، به طوری که بر اساس اسناد و مدارک معتبر به ویژه نقوش باقیمانده که به قرن هشتم پیش از میلاد باز می گردد کاهنان معبد را نشان می دهد که در کنار اهداء قربانیان خود، نوازندگان چنگ نواز مشغول نوازندگی هستند . یهودیان که مراسم مذهبی خود را با نوای نی همراه می کردند و "مزمار" به معنی نی و "مزمور" سرودها و اشعاری را می گویند که با نی نواخته می شود و "مزامیر" حضرت داوود (ع) نیز نمونه برجسته ای از کاربرد موسیقی در ادیان به شمار می رود. در مسیحیت نیز مراسم مذهبی با همراهی ساز اجرا می شد . ادیان دیگری چون زرتشت نیز سرودهای مذهبی را با موسیقی خاص انجام می دادند. ادیان و اقوام پیشین که هر کدام موسیقی را در بطن امور خود قرار داده بودند، در تکوین و توسعه موسیقی امروز اهمیت به سزایی دارد . نخستین خدایان در هزاره چهارم و سوم قبل از میلاد در عصر سومریان به ظهور رسیدند که در این دوران تنها یک سرود مذهبی به احترام یک یا چند خدا خوانده می شد. این مراسم سازمان یافته، هماهنگ و برخوردار از صورتهای شعری بود که حدود قرن بیست و یک پیش از میلاد شیوه موسیقی سئوال و جواب ( که کاهنان بخوانند و دسته آواز جواب دهند) یا دو به دو خوانی وارد تکنیک نواخوانی پرستندگان شده بود. بنابراین سومریان هر شعر و نوایی را دارای تأثیرات سحری و جادویی فراوان می دانستند و از آن بهره مند می شدند. در قرن نوزدهم تا سیزدهم پیش از میلاد حدود 1830 قبل از میلاد یعنی 2 هزار سال پس از تسلط سنتها و فرهنگ برتر سومریان بر بابل اقوام سامی ساکن مناطق شمالی به سطح بالایی از اعتلای فرهنگی دست یافتند، به طوری که محتوای نواخوانی مذهبی متحول شد و تکامل یافت و تعداد سرودهای مذهبی به بیست و هفت گونه رسید و سازها نیز تحول یافت. البته رد پای تمدن سومر در همه آهنگها و کلام بابلیها مشاهده می شد. در این دوران برای نخستین بار خوانندگان زن به مردان افزوده شدند و روش خواندن در حال راهپیمایی جمعی و به شیوه خواندن در حال ایستایی بوده است. مصر باستان از هزاره سوم قبل از میلاد در میان اقوام و امتهای باستانی، ساده ترین صورت تحول عقاید را جلوه گر می ساخت. در طول زمانی دراز از مبادی بسیط پرستش ارواح و اعتقاد به اشیا ممنوع شده ( توتم پرستی) که به چند خدایی منتهی شد و یکسری مبادی اخلاقی و معنوی را به وجود آورد . از نظر مصریان باستان صدای انسان نیرومندترین وسیله برای راه یافتن و ارتباط برقرار کردن با عالم نادیده محسوب می شد و در نتیجه دانش ویژه ای را در صدا شناسی به وجودآورده بودند که به آنها امکان می داد از صدای حنجره به دلخواه و به مقتضای مراسم استفاده کنند . از آنجا که آوازه های مذهبی به وسیله خود انسان خوانده می شد، هیچ گونه یادگاری از نغمه های آن باقی نمانده است. اما اشعار آن مراسم نشان می دهد که موسیقی به صورت "دوئت" ( اجرای دو نفره) میان دو کاهنه و "سولو" (تک خوانی) یک کاهنه که نماینده الهه ایزیس بود، اجرا می شد . با این حال در تمام مراسم سازهای متنوعی آوازخوانی را همراهی می کردند و تصاویر بیشماری از آن دوره به دیوارهای معابد مصر باقیمانده است که اهمیت فوق العاده مراسم مذکور را نشان می دهد. منبع : خبرگزاری مهر
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 427]