محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830660328
مدیریت پدر در تربیت کودک
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: مدیرى که سخن از مدیریت اوست دو شأن دارد، شأن مردانگى که به او اقتدار، قاطعیت و صلابت مىبخشد و شأن پدرى که وى را سرشار از مهر و شفقت نسبت به فرزند مىنماید و پدر در مسیر تربیت به این هر دو امر نیازمند است. محبتى که او را به سهلگیرى و آزاد و رهاگذاشتن کودک ترغیب مىنماید و قاطعیتى برخواسته از دوراندیشى و ژرفنگرى که او را معتقد به استحکام و سختگیرى مىکند. «تربیت کودک باید حول دو محور متفاوت و در عین حال متجانس شکل گیرد. یکى سهلگیرى و واگذارى و دیگرى سختگیرى و کنترل، ضمن رعایت حد اعتدال در این دو شیوه متضاد. رمز بزرگ و هنر ظریف تربیت متعادل براى پرورش شخصیت متعالى کودک توسعهیافتگى این دو محور متضاد است.»(1) مدیریت پدر باید بر پایه این دو اصل کلى بنا شود و پدر وظایف خود را در حیطه تربیت با رعایت اعتدال و بکارگیرى درست و منطقى این دو اصل مهم انجام دهد. نقش مهر پدرى در تربیت کودک پدر از طرق مختلفى مىتواند مهر خود را به فرزند بنمایاند. اما در دوران طفولیت نمایش مهر و محبت بیشتر از دو طریق محبت محسوس و با صراحت و محبت از طریق بازى قابل اجراست. 1. محبت محسوس و با صراحت: شأن مدیریت پدر، ضرورت محبت را پدر باید محبت به کودک را از همان روزهاى بعد از تولد آغاز نماید زیرا پدر نیز مانند مادر از طریق وراثت با کودک پیوند دارد و همین پیوند به وى امکان مىدهد که در همان ایام نوزادى با فرزندش ارتباط برقرار نماید. نوازش طفل، اثرى درازمدت در رابطه پدر و کودک دارد. ضمن آنکه موجب افزایش علاقه پدر به کودک نیز مىگردد. بیشتر مىسازد، زیرا خوى مدیریت همواره با نوعى هیبت و تسلط همراه است که اگر با محبت درهم نیامیزد، خشک و آزاردهنده مىگردد و حاصلى جز مطیع ساختن مقطعى کودک ندارد. «اگر بخواهیم ادب از درون سرچشمه گیرد، ضرورى است که با کودک مهربان باشیم و این محبت را به گونهاى به او نشان دهیم.»(2) محبت پدر به نوزاد پدر باید محبت به کودک را از همان روزهاى بعد از تولد آغاز نماید زیرا پدر نیز مانند مادر از طریق وراثت با کودک پیوند دارد و همین پیوند به وى امکان مىدهد که در همان ایام نوزادى با فرزندش ارتباط برقرار نماید. نوازش طفل، اثرى درازمدت در رابطه پدر و کودک دارد. ضمن آنکه موجب افزایش علاقه پدر به کودک نیز مىگردد. دکتر «ویلیام سیرز» معتقد است که: «بیشتر نوزادان در حالت هوشیارى خاموش به سر مىبرند ... این حالتى است که بعد از آن هرگز تکرار نمىشود؛ چشمهاشان گشاده و باز است و نسبت به محیط اطراف خود حالتى پذیرنده دارند، این لحظههاى پیوند اولیه نباید از دست برود. در این زمان با نوزاد حرف بزنید و بیان احساسات را آزاد بگذارید؛ سلام عزیزم، من پدرت هستم ...»(3) در قیاسى که بین نوزادان به دنیا آمده در دو روش زایمان - طبیعى و سزارین - صورت گرفته گزارش شده است: نوزادانى که به طریق سزارین به دنیا آمدهاند، بعدها رابطه بهترى با پدران خود دارند. زیرا در هنگام تولد، پدر به حکم ضرورت نزد ایشان حضور یافته است (طبق قوانین بیمارستان) این پدرها در پرورش و مهرورزى به اطفال خود نقش فعالترى داشتهاند. در حقیقت، ایجاد پیوند با نوزاد، منافع درازمدت در رابطه بین آن دو در برخواهد داشت.(4) در روایات نیز آمده است که ائمه معصومین (ع) در هنگام تولد فرزندانشان حضور داشتند و نوزاد را طلب کرده و مىبوسیدند و در همان لحظات نخستین در گوششان اذان و اقامه مىگفتند ... .(5) پدر و کودک شیرخواره پدر در دوران شیرخوارگى نیز مىتواند با محبت کردن به کودک، او را به همراهى، مدیریت و حکمروایى خود عادت بدهد. پدرى که در این دوران نسبت به طفل بىتفاوت بوده و بعد از گذشت دو، سه سال، تازه مىخواهد در امر تربیت و پرورش کودک دخالت کند، توفیق کمترى مىیابد زیرا کودک به دلیل نبود اُنس قبلى، با دیدن پدر به وجد نمىآید و شادمان نمىشود، در این صورت پدر چارهاى ندارد جز اینکه یا با زحمت بیشترى گذشته را جبران نماید و مورد اعتماد و محبوب کودک شود و یا آنکه راه آسانترى را برگزیند و تربیت را با خشونت درهم بیامیزد که راه دوم به هیچ وجه پسندیده نیست. «در مورد پدرى که سال اول، وقت خود را صرف پرورش کودک نکرده، پذیرفتنى است آن حضرت نه تنها خود کودکان را مىبوسید. بلکه دیگران را نیز به بوسیدن کودکان - که صریحترین راه ابراز محبت به کودک است سفارش مىفرمودند: هرکس فرزند خود را ببوسد، خداوند براى او یک حسنه مىنویسد. فرزندان خود را ببوسید زیرا به هر بوسهاى رتبهاى در بهشت است و فاصله دو رتبه از یکدیگر پانصد سال است. که انضباط را همان تنبیه بدنى به حساب بیاورد و به صورت نامعقولى در دام کتک زدن بیفتد.»(6) رسول اکرم(ص) از کودکان در این دوران غافل نبوده بلکه با وجود مسئولیتهاى فراوان گاهى متحمل زحمت شده و مسافتى را طى مىکردند تا نزد کودک خود بروند و او را از مهر پدرى سیراب نمایند. «انس بن مالک» مىگوید: هیچ کس را نسبت به کودکان خود مهربانتر از پیامبر(ص) ندیدم. آن حضرت در دوران شیرخوارگىِ فرزندش ابراهیم، او را به دایهاى در اطراف مدینه سپرده بود و با اینکه خانه دایه در اثر شغل آهنگرى همسرش پر از دوده بود، پیامبر به آنجا مىرفت و کودکش را مىبوسید.(7) آن حضرت نه تنها خود کودکان را مىبوسید. بلکه دیگران را نیز به بوسیدن کودکان - که صریحترین راه ابراز محبت به کودک است سفارش مىفرمودند: «هرکس فرزند خود را ببوسد، خداوند براى او یک حسنه مىنویسد.»(8) «فرزندان خود را ببوسید زیرا به هر بوسهاى رتبهاى در بهشت است و فاصله دو رتبه از یکدیگر پانصد سال است.»(9) پدر و کودک خردسال بعد از گذشت دوران شیرخوارگى، دایره محبت به کودک وسیعتر شده و محبت از طریق کلام، قوت مىگیرد. از این پس وابستگى کودک به مادر کاهش مىیابد او بیش از گذشته به سمت پدر مىرود. متأسفانه برخى از پدران بعد از گذشت این دوران از توجه و محبت خود به کودک مىکاهند. زیرا کودک، دیگر آن جذابیت رفتار و شیرینى قبل را ندارد. این دورى پدر، براى کودک بسیار گران است و مىتواند موجب عقدههاى روانى و ناهنجارىهاى رفتارى گردد. مخصوصا که او اکنون بزرگتر شده و مسائل عاطفى را بهتر درک مىکند و طالب محبت بیشترى است. البته طبیعى است که در کیفیت محبت تغییراتى ایجاد شود، اما اصل آن باید محفوظ و محسوس بماند. از این پس، پدر مىتواند از عامل تعریف و تأثیر نیز بهره بگیرد. تعریف، تمجید و تأیید کودک انرژى مثبت کلمات طیب و پسندیده، بر روح و روان کودک تأثیرگذاشته و احساس خوشایندى در او نسبت به گوینده ایجاد مىکند. تعریف از کودک به تقويت عزت نفس او نيز کمک خواهد کرد. از آنجا که پدر در نظر کودک مظهر قدرت و شجاعت است و معمولاً در نظر کودکان، پدر بیش از مادر از هیبت و ابهت برخوردار است، تعریف از کودک، توسط پدر براى او بسیار ارزشمند و لذتبخش خواهد بود. شايسته است که پدر در مسير تربيت از عامل تعریف بهره گيرد و روح کودک را با نسيم کلمات نوازش دهد. اگر پدر قصد پند و نصیحت و یا انتقاد از کودک را دارد، ابتدا مىتواند از طريق تعریف، فضاى دوستانهاى را ایجاد نماید و زمینه را براى تأثیر بیشتر کلام خود مهیا سازد.(10) جملاتى همچون «از وقتى تو به دنیا آمدهاى زندگى ما شیرینتر شده» و یا «تو گلى هستى که خداوند به ما هدیه داده است» چه احساسى در کودک مىآفریند؟ آیا اینگونه جملات در میزان حرفشنوى و همراهى کودک با پدر مؤثر نخواهد بود؟ البته تعریف و تمجيد در صورتى مطلوب است که غيرواقعى و غيرمنطقى نباشد و کودک را دچار توهم و کبر و غرور نسازد. رعایت اندازه نیز در آن شرط است. بسیارى از رفتارها که به قصد محبت انجام مىشود اما متحمل ضررى براى کودک است جزء محبت به حساب نمىآید. تأیید رفتارهاى نادرست کودک، با خندیدن به حرفهاى ناشایست، بخشیدنهاى بىحساب و ... نمونههایى از انحراف در محبت هستند. افراط در تعریف، ارزش آن را نزد کودک از بین خواهد برد. پرهیز از زیادهروى در محبت نکته مهم در محبت به فرزند دقت در اندازه و تشخیص جاى درست براى محبت نمودن است. معناى محبت عبارتست از: دوست داشتن واقعى و ابراز این علاقه به گونهاى که با مصالح و منافع محبوب در زمان حال و آینده متضاد نباشد.(11) طبق اين تعریف بسیارى از رفتارها که به قصد محبت انجام مىشود اما متحمل ضررى براى کودک است جزء محبت به حساب نمىآید. تأیید رفتارهاى نادرست کودک، با خندیدن به حرفهاى ناشایست، بخشیدنهاى بىحساب و ... نمونههایى از انحراف در محبت هستند. گاهى مخفى ساختن محبت، از محبت ناشى مىشود. محبت نباید فرصتهاى مناسبى را که در دوران کودکى مىتواند موجب تجربهاندوزى و سختکوشى فرزندان گردد، را سلب کند. با یارى رساندن احمقانه، کودک به خدمت دیگران عادت مىکند اظهار نگرانى شدید به هنگام یک حادثه معمولى مشکلى را حل نمىکند و فقط کودک را از فهم درست وقایع محروم مىسازد. امام باقر مىفرماید: «بدترین پدران کسانى هستند که در محبت و نیکى به فرزندان زیادهروى مىنمایند.»(12) بازى دوستانه با کودک بازى مجموعه فعالیتهایى است که کودکان به منظور سرگرمى، تفریح، فرار از غم و کدورت و کشف مجهولات بدان روى مىآورند و در حین آن انرژىهاى همچنین پدر مىبایست در ضمن بازى، هدف تربیتى خویش را مدنظر داشته و در سایه بازى به کودک درس بیاموزد. خلاقیت و تفکر را در او بوجود آورد، نه آنکه صرفاً کودک را هیجانزده نموده و فقط موجبات خنده و شادى او را فراهم آورد. توجه به این اصل مهم تا حد زیادى نوع بازىها را مشخص مىنماید که متأسفانه کمتر به این مقوله در بازى با کودکان توجه مىشود. فراوان خود را تخلیه مىکنند. «طفل چه تنها و چه در میان جمع، دائما در جست و خیز، دویدن، خندیدن، گریستن، حرف زدن، ادا درآوردن، ساختن و ویران کردن است. از این و آن در همه مسائل تقلید مىکند و براین اساس حواس خود را مهارت مىبخشد. به توانایىها و نقاط ضعف خود پى مىبرد، از اسرار جهان و پدیدهها سر درمىآورد و موضع خود را در برابر امور و جریانات مشخص مىکند.»(13) «بازى کودک نشانه سلامت روانى اوست. امروزه ثابت شده کودکانى که به اندازه و به درستى بازى نمىکنند. از رشد ذهنى بهره کمى دارند و در بزرگى منزوى مىگردند.»(14) جایگاه پدر در بازى کودک پدر از دو طریق عمده مىتواند در مسیر بازى، مدیریت تربیتى خود را اعمال نموده و به نحوى مطلوب و مطابق با ویژگىهاى کودک، او را در مسیر هدایت سوق دهد. این دو طریق عبارتند از: 1. ایجاد زمینه و فضاى مناسب براى بازى و تهیه اسباببازىهاى مفید. 2. بازى با کودک و دخالت مستقیم در بازى. پدر موظف است فضاى سالمى را جهت بازى کودک فراهم نماید و به ایشان فرصت و مجال بازى بدهد. این فضاى مناسب در اغلب خانوادهها، همان محیط خانه است اما در برخى خانوادهها که به دلیل کوچکى خانه و یا وجود فرد بیمار و ... امکان بازى کودکان در منزل نیست و مجبورند براى بازى به کوچه و یا پارک مراجعه کنند، این وظیفه پدر است که از سلامت محل اطمینان یافته و جاى مناسب را براى بازى کودکان فراهم نماید. نه اینکه به بهانه نبودن جاى مناسب دائماً مزاحم بازى کودکان شده و ایشان را مضطرب سازند. گاهى دیده مىشود که برخى از والدین از روى خودخواهى و یا تفکر نادرستى که از تربیت دارند، مزاحم بازى کودکان مىشوند. یا آنکه به بازى اطفال بها نمىدهند و حتى بعضاً بازى را عملى بیهوده و یا نوعى بدرفتارى و اهانت به خود دانسته و دائماً با ملامت و عکسالعملهاى منفى بازى اطفال را خراب مىکنند. و به شدت موجب نفرت و ناراحتى و حتى ایجاد حس انتقامجویى در کودکان مىشوند: «هرگاه بخواهیم از دیدگاه ارزشهاى رایج جامعه بزرگسالان و عدم توجه به شرایط روحى خاص کودک، فعالیتهایى را پیامبر اکرم(ص) که الگوى انسانیت بود، با وجود مشغولیتهاى فراوان و مسئولیتهاى سنگین، گاهى اوقات با کودکان همبازى مىشدند و آنقدر از این طریق به آنان محبت مىنمودند که همواره محبوب کودکان بودند. ابن ابىنجیح مىگوید: «امام حسن و امام حسین(ع) بر پشت پیامبر سوار مىشدند و حل حل مىگفتند و پیامبر اکرم(ص) مىفرمودند: نیکو شترى است شتر شما.» که تحت عنوان بازى از کودک سر مىزند، سرکوب نماییم، کودک به شیطنت و خرابکارى، دروغگویى و غیره متوسل مىشود که این اعمال خود طرد بیشترى را از جانب والدین باعث مىشود و این عامل به عقیده هورناى، زمینه را براى پیدایش اضطراب اساسى فراهم مىکند»(15) در روایتى از امام صادق(ع) آمده است که: بگذار فرزندت تا هفت سال بازى کند.(16) همچنین پدر موظف است با تهیه اسباببازىهاى مناسب و بىخطر، طفل را جهت بازى بهتر و شادابتر یارى نماید. در این خصوص بهتر است که نوع وسایل بازى به گونهاى باشد که کودک با تلاش و فعالیت خود از آنها لذت ببرد تا هم انرژى بیشترى صرف بازى کند و هم از فکر و خلاقیت و ابتکار استفاده نماید. براى یک پسر بچه داشتن کامیونى که بر آن بارى حمل کند و سپس حمل آن را خالى نماید بسیار لذتبخشتر است از یک ماشین کوکى که خودش حرکت کند و بایستد و او فقط نظارهگر باشد. تهیه این گونه وسایل آسانتر و ارزانتر نیز هست. چنانچه کودکان تحت تأثیر تبلیغات سوء قرار نگیرند و سلیقه بزرگترها هم به آنها تحمیل نشود، خود به این گونه وسایل بازى روى مىآورند: «موریس دبس» مربى معروف فرانسوى مىگوید: «غالباً ما بزرگسالان وقتى مىبینیم که کودک عروسک بىریخت یا اسب چوبى رنگرفته و کهنه را مىپسندد، به نظرمان عجیب و نامفهوم مىآید. اما باید این کار کودک براى ما درسى باشد. اسباببازىهاى گرانبها و پر زرق و برق، تنها خودستایى و خودنمایى کسى را ارضاء مىکند که آنها را به کودک هدیه کرده است.»(17) «باید توجه داشت که با تهیه وسایل غیرضرورى و گرانقیمت که معمولاً اطفال دیگر از آن بىبهرهاند، روحیه اشرافى و رفاهزده در کودک ایجاد نشود تهیه وسایل گرانبها که غالباً از کشورهاى صنعتى و به قیمتهاى گزاف وارد مىشوند، نتیجهاى جز پر کردن جیب سرمایهداران خارجى و تضعیف اقتصاد ملى خودمان را به دنبال ندارد.»(18) بازى با کودک و دخالت مستقیم در بازى: حضور مستقیم پدر در بازى کودک، مسئله مهمى در تربیت محسوب مىشود. بازى با کودک براى پدر راهگشاى مسیر تربیت بوده و قواعد سخت تربیتى در کلاس بازى براى مربى و متربى آسان و ممکن خواهد شد. علاقه زیاد کودک به بازى موجب علاقمندى او به همبازى نیز خواهد شد. هرکسى به راحتى مىتواند از طریق بازى، دل ساده و پاک کودک را به دست آورده و با محبوبیتى که کسب مىکند بر روح و روان وى تأثیر بگذارد. پدر در امر تربیت علاوه بر نیازى که به این محبوبیت دارد، به شناختى هم که از طريق بازى نسبت به کودک به دست مىآورد نيازمند است در حقیقت: «بازى وسیلهاى است براى کشف دنیاى پنهان کودک و شناخت دنیاى وجودى او. چه بسیارند خوىها و رفتارها، حب و بغضها، کین و مهرها که در کودک پنهانند و مربى را به شناخت آن دسترسى نیست مگر آنگاه که او را به بازى وادارد و یا بازى او را با خود و دیگران مشاهده کند ... در سایه این کشفهاست که مىتوان، در پى اصلاحش کوشید و عوارض و نابسامانىها را در او اصلاح کرد و یا جنبههاى مثبت او را تقویت نمود. حتى در اصلاح و درمان نابسامانىهاى کودک یکى از راهها و شیوهها، شیوه بازى درمانى است که در سایه آن مىتوان بسیارى از اختلالات را از بین برد.»(19) همچنین پدر مىبایست در ضمن بازى، هدف تربیتى خویش را مدنظر داشته و در سایه بازى به کودک درس بیاموزد. خلاقیت و تفکر را در او بوجود آورد، نه آنکه صرفاً کودک را هیجانزده نموده و فقط موجبات خنده و شادى او را فراهم آورد. توجه به این اصل مهم تا حد زیادى نوع بازىها را مشخص مىنماید که متأسفانه کمتر به این مقوله در بازى با کودکان توجه مىشود. در بازى کودک با پدر تفاوتهاى آشکارى نسبت به بازى کودک و مادر و حتى همسالان دیده مىشود. بازى کودک و پدر، معمولاً داراى هیجان، تحرک و فعالیت و شور بیشترى بوده و از دیگر بازىها متمایز است. لذا ذکر این نکته لازم به نظر مىرسد که: هرچند قوام بازى به ایجاد شادى و نشاط براى کودک است، اما ممکن است پدر ناخواسته از طریق بازىهاى جنجالى و هیجانزا موجبات ضعف اعصاب و بدخوابى کودک را فراهم کند. در حین بازى توجه به سن کودک، توانایىها و ظرفیت و افکار کودکانه ضرورى است. شرکت دادن کودکان در بازىهاى سخت، ترسناک و یا بازىهاى ویژه افراد بزرگتر، موجب قویتر شدن و یا رشد عقلانى سریعتر کودک نمىشود بلکه ممکن است طفل را دچار تضاد و اختلال کند. براى هر پدرى با هر میزان از اطلاعات و فرهنگ، بازى کردن با کودک بهتر از ترک بازى است. گاهى تصور نادرست از مردانگى، بىحوصلگى و کسالت و یا خستگى و درگیرى بیش از حد در مسائل کارى، پدر را از بازى با کودک باز مىدارد و موجب ایجاد شکاف عاطفى بین پدر و کودک مىگردد. پیامبر اکرم(ص) که الگوى انسانیت بود، با وجود مشغولیتهاى فراوان و مسئولیتهاى سنگین، گاهى اوقات با کودکان همبازى مىشدند و آنقدر از این طریق به آنان محبت مىنمودند که همواره محبوب کودکان بودند. ابن ابىنجیح مىگوید: «امام حسن و امام حسین(ع) بر پشت پیامبر سوار مىشدند و حل حل مىگفتند و پیامبر اکرم(ص) مىفرمودند: نیکو شترى است شتر شما.»(20) آن حضرت از اشکال مختلف بازى با کودکان ابائى نداشتند و آن را مخالف شأن خود نمىدانستند و خطاب به اصحاب نیز مىفرمودند: «هرکس کودکى دارد باید با او کودکانه رفتار نماید.» nonahal.org پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 656]
-
گوناگون
پربازدیدترینها