محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826120939
آموزش جنسي بيحيايي نيست
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: جامعه- سيد بشير حسيني: حجتالاسلام سيد محمدحسنمخبر از شاگردان آيتالله جوادي آملي است و در حوزه علميه قم درس خوانده. او در دورههاي مختلف كلاس‌هاي هويت جنسي فرهنگسراي خانواده كلاس‌هايي در زمينه آموزش جنسي از ديدگاه اسلام برگزار كرده و در اين زمينه تحقيقات زيادي انجام داده است. با او در همين زمينه گفت‌و‌گو كرده‌ايم. وضعيت جامعه ما در بحث بهداشت جنسي، تا چه حد با موازين و اصول ديني مطابقت دارد؟ لازمه اين سؤال اين است كه 2 مقدمه مطرح شود: 1 – آيا دين نگاهي به مسئله جنسي دارد يا نه؟ 2 – اگر نگاه دارد، آموزش جنسي را چگونه مطرح ميكند؟ حال در پاسخ مي‌گوييم كه اسلام دين جامعي است كه همه مسائل را در بر مي‌گيرد؛ اين يك مقدمه صغري. مقدمه دوم و كبري اين است كه اسلام آخرتمحور است اما دنيا را جداي از آخرت نميداند بلكه آخرت را ادامه و امتداد دنيا مي‌بيند. با اين نگاه، اسلام حتي به مسئله جنسي نظر دارد اما زاويه ديدش جور خاصي است. در انديشه اومانيستي، لذت اصالت دارد و اساسا لذت ارزش است و رابطه جنسي، يك غريزه لذت‌بخش؛ اما اسلام اين‌جوري نگاه نمي‌كند. در نگاه اسلام، انسان است و ابديت او؛ پس بايد تمام نيازها به صورت معقول و متوازن و هماهنگ پاسخ بگيرد تا ابديت تامين شود؛ يعني هم به لذت‌ها مي‌پردازد و از آنها غافل نمي‌شود و هم همه‌چيز را در خدمت آخرت مي‌بيند. حالا درمورد همين رابطه جنسي يك چيز مهم است و آن اينكه در حد اعتدال باشد؛ تعريف آن هم در حلال و حرام آمده است. نكته جالب اينجاست كه رابطه حلال، نه تنها منع نمي‌شود بلكه لذت دنيا و آخرت دارد. آن همان نگاهي است كه بين دنيا و آخرت تفكيكي نمي‌بيند و لذت حلال دنيا را برايش اجر اخروي هم قائل ميشود؛ يعني اگر در مرز اعتدال كه همان حلال و حرام است حركت كني، در دنيا لذت مي‌بري و در عقبي ثواب حسنه خواهي داشت. اين كه دين براي دنياي مردم اين را مي‌گويد يك حرفي است ولي واقعا در آخرت آدم‌ها هم اثر دارد؟ در روايت معصومين، اين امر درمورد رابطه جنسي حلال تصريح شده است؛ حتي تا حدي كه در روايتي آمده است كه شخصي وقتي قول معصوم را شنيد با حيرت پرسيد :«أَنَلَذُّ و نأجُرْ؟!»؛ يعني آيا هم لذت ببريم و هم اجر داشته باشيم كه پاسخ دادند بله؛ وقتي از حلال الهي به نيازت پاسخ بدهي، هم لذت دارد و هم اجر. و ... اين را بايد تيتر كرد كه ما بين دنيا و آخرت ديوار كشيده‌ايم و آنها را جدا و بي‌رابطه دانسته‌ايم؛ درحالي كه در روايات، اين دنيا و آخرت نيستند كه از هم جدا شده‌اند، بلكه بين دنياي ممدوح و دنياي مذمومي ديوار كشيده شده كه موجب آخرت ممدوح و مذموم ميشود. دنيا اگر ابزار تامين آخرت باشد، ممدوح است و اگر در مقابل آخرت و برخلاف جهت آن باشد مذموم. دين مي‌گويد حتي در شب‌هاي ماه مبارك رمضان – كه ماه معنويت و خودسازي است – هم آميزش حلال است. حلالهاي الهي و نعمتهاي خداوندي در مسير رشد و تعالي و سعادت بشريتاند. جامعيت نگاه دين، مي‌رساند كه اين كار تاثير معنوي هم دارد؛ يك نعمت است و رحمت الهي را درپي دارد. شخصي سراغ امام سجاد(ع) آمد و از ايشان در باب مسائل جنسي سؤالاتي پرسيد. امام پس از پاسخ به او گفتند كه حتي هنگام آميزش هم خدا را ياد كنيد. همين‌جا و همين مسئله جدي است كه بين انديشه اومانيستي و اسلام فاصله مي‌اندازد. از همين‌جاست كه مسير اومانيسم از اسلام جدا ميشود؛ چراكه اسلام، اضافه بر لذت، آرامش و ابديت و معنويت هم مي‌دهد؛ حتي تحكيم و آباداني آخرت را هم در اين نوع لذت تضمين ميكند؛ به رابطه جنسي نه تنها به چشم يك چيز پليد و كثيف نگاه نمي‌كند بلكه آنرا يك رابطه مقدس و ضامن رشد و سعادت مي‌بيند. دين به مسئله آميزش و مباحث جنسي اين‌طور نگاه ميكند. خوب معلوم شد كه دين به مسئله جنسي نگاه دارد ولي اين چه ربطي به آموزش جنسي دارد؟ حالا كه نگاه دين را فهميديم، پاسخ سؤال دوم تا حدي روشن ميشود؛ يعني دين بايد براي آموزش جنسي هم راه‌حل و راهكار داشته باشد. اينجاست كه وقتي سراغ روايات و سيره معصومين و دستورهايشان مي‌رويم، مي‌بينيم كه دين در اهميت، تعريف، مقدمات، ظرايف و حتي چگونگي بحث‌هاي رواني و رابطه جنسي حرف دارد. اينكه دين رابطه جنسي و آموزش صحيح آنرا خيلي مهم و ضروري مي‌بيند معلوم شد. اما دين نمي‌خواهد مسئله جنسي را مثل غذاخوردن، ساده و عمومي و بي‌حد و حصر كند. لذت در رابطه جنسي مخفي‌ترين و پوشيده‌ترين رابطه ميان زن و شوهر است كه هيچ‌كس ديگري در آن دخيل نيست. با اين تاكيد بر پوشيده‌بودن و حفظ حيا و عفاف است كه اسلام رابطه جنسي را مطرح ميكند.حالا شما خودتان قضاوت كنيد كه اگر ما اين نگاه را به جامعه بدهيم چه ميشود؟ آيا مردم از اين نگاه ديني فراري خواهند شد؟ متاسفانه نگاه ديني به مسئله جنسي در جامعه ما گم شده است. اين تصور كه رابطه جنسي در تحكيم معنويت و رشد خانواده موثر است، كمرنگ شده است. ما اگر جايگاه بحث‌هاي جنسي را در دل دين و در موضع خودش مي‌ديديم و به جامعه عرضه مي‌كرديم، هم نگاه‌ها عوض مي‌شد و هم خيلي از افراط و تفريط‌ها اصلاح مي‌شد. متاسفانه در اين مسئله خيلي از آنها كه نسبت به تعاليم و دستورات ديني حساس هستند به آن درست نگاه نمي‌كنند و براي خودشان هم درست جا نيفتاده است. حالا كه بحث به حوزه جامعه كشيده شد، از نحوه آموزش جنسي در جامعه از ديدگاه اسلام بگوييد. اسلام به شدت معتقد به طرح آموزش جنسي در جامعه است. وقتي مسئله آميزش اين‌قدر اهميت و تاثير دارد، حتما آموزش آن هم لازم است. اما از نظر اسلام طرح اين آموزش 3 شرط دارد: 1 – عفت و حيا و پاكدامني عمومي حفظ شود؛ يعني با پرده‌دري و بدون حساب و كتاب و به‌طور شهواني مطرح نشود. 2 – آموزش به كسي كه نياز دارد، برسد. البته هركسي بسته به شرايط و سن خود به بخشي از آموزش نياز دارد. مثل هر سيستم آموزشي ديگر كه بسته به جايگاه مخاطب تعريف ميشود، اين هم همين‌طور است. جوان تازه‌بالغ كه نياز به شناخت مسائل جنسي و ويژگي‌هاي فيزيكي خود دارد، اگر برايش شرايط جنس مخالف گفته شود خطاست. متاسفانه ما ناخواسته و در اثر افراط و تفريط ممكن است خيانت كنيم. اگر به كساني كه در مرحله ازدواج‌اند، آموزش‌هاي مناسب و جامع و كافي روابط جنسي را ندهيم، خيانت كرده‌ايم و اگر به كساني كه در مرحله ازدواج نيستند بگوييم، باز خيانت كرده‌ايم؛ يعني شرط دوم، رعايت زمان و شرايط مخاطب است كه به چه كسي، چه موقعي، چه چيزي را بگوييم. 3 – عالم موضوع بايد موضوع را بگويد نه هركسي. متاسفانه بعضي از پزشكان و روان‌شناسان هم در اين زمينه دچار افراط و تفريط‌اند؛ يعني بعضيها خيلي بي‌پرده و بدون توجه به نگاه و جايگاه دين نسبت به مسائل جنسي صحبت مي‌كنند و بعضي هم از اطلاع‌رساني و آموزش دريغ مي‌كنند. اين هم خودش 2 تا مشكل درست كرده؛ يكي اينكه اين‌طور تلقي شده كه مسائل ديني و مسائل علمي مقابل هم هستند و قابل جمع نيستند و دوم اينكه جامعه ما منحرف شده است. جوانان ما الان در مورد مسائل جنسي مورد نيازشان با توجه به نگاه صحيح ديني، تقريبا خالي‌الذهن هستند. زوج‌هاي جوان كه لازم است اين مسائل را كامل بدانند، نه تنها از نظر مباحث فيزيكي و پزشكي كه از نظر نگاه ديني هم خالي‌الذهن هستند. متاسفانه در جامعه ما ابزارهاي جنسي نسبتا روآمده و نتيجه اين شده كه رابطه جنسي به جاي يك رابطه محترم و مخفي، بعضا به يك رابطه متداول و مرئي تبديل شده است. نه آن‌قدر كه در بعضي موارد و جاها ديده ميشود، اين مسائل بايد رو و علني باشد و نه آن‌قدر از آن طرف مهجور شود. در يكي از مناطق كشور كه سفري داشتم – و بهتر است اسم نياورم – زوجي به من مراجعه كردند و 2 ساعت تمام با من صحبت كردند. در ميان صحبت‌ها و مشكلات‌شان معلوم شــد كــه ريشـه خيلي از مشكلات در همين آموزش‌هاي جنسي است. وقتي بحث به اينجا رسيد، آنها گفتند كه در منطقه ما هيچ‌كس چيزي در اين زمينه آموزش نمي‌دهد وزن و شوهرهاي جوان فقط آزمون و خطا مي‌كنند و از آن طريق، خودشان بعضي چيزها را غلط و درست و به تجربه مي‌فهمند. اين خيلي خطرناك است؛ اينها خانواده را متلاشي ميكند. اسلام به حياي آموزش اعتقاد دارد. غير از آن، اعتقاد دارد كه رابطه جنسي يك زوج، خصوصي‌ترين و درعين‌حال عاشقانه‌ترين بخش زندگي زناشويي است؛ يك راز ميان آنهاست؛ نبايد جوري شايع شود كه ديگران در آن شريك شوند. در عين حال براي آموزش اين رابطه خصوصي هم اهميت قائل است و هم مفصل حرف دارد. ميشود بحث را كمي مصداقي‌تر و احيانا با آمار و نمونه درمورد جامعه و وضعيت فعلي خودمان دنبال كنيم؟ عرض كردم كه در جامعه ما، افراط و تفريط زياد است و همين كار را خراب‌تر هم ميكند. آخرين آمار فرهنگسراي خانواده در 2سال پيش، اين بود كه 70درصد طلاق‌ها، صرفا به واسطه عدم آموزش مناسب و اختلال در رابطه جنسي زوجين بوده است و در درصد زيادي از مابقي طلاق‌ها هم اين مشكل موثر بوده است. متاسفانه اين مورد را من در مراجعات و مشاوره‌هاي خودم هم مي‌بينم و تجربه من هم چنين است. حالا اين مسئله آموزش جنسي چطور بايد باشد؟ آموزش جنسي مراتب دارد؛ از زمان بلوغ بايد آموزش مناسب با شرايط به صورت جدي شروع شود. البته در آموزش جنسي موقعيت مهم است نه سن. سن معيار نيست، ازدواج و شرايط معيار است. متاسفانه در جامعه ما نه نگرش اسلام به رابطه جنسي آموزش داده ميشود و نه شرايط بهداشتي آن. متاسفانه بعضي دوستان روان‌شناس ما هم كه وارد عرصه آموزش شده‌اند، اين را نديده‌اند كه جامعه ما ديني است؛ برخي از نسخه‌هاي فرويدي را آورده‌اند و خواسته‌اند اجرا كنند. نكته ديگر اينكه آموزش جنسي ضروري است اما نبايد به اين بهانه به حياي اجتماعي آسيب بزنيم. قرآن با حيا مي‌گويد: « احلّ لكم الرفث...». علي(ع) در تفسير اين آيه مي‌فرمايد: مراد همان آميزش جنسي است. ولي قرآن كلمة عربي مستقيم و صريحي به كار نبرده و در پرده گفته است.آموزش آميزش بايد جوري باشد كه به مخفي و خصوصي‌بودن آن آسيبي وارد نشود. ايرادي كه خيلي‌ها به عنوان مانعي سر راه آموزش‌جنسي مطرح مي‌كنند، مقاومت و عدم پذيرش آموزش آن از جانب خانواده و فرهنگ است؛ شما تاييد ميكنيد؟ تا آنجايي كه من مواجهه داشته‌ام و حدود 7-6 سال است كه در راه آموزش جنسي از منظر ديني فعاليت كرده‌ام، تابه‌حال با اعتراضي از جانب خانواده‌ها مواجه نشده‌ام؛ خصوصا وقتي از زبان من طلبه مي‌شنوند، برايشان پذيرفتني‌تر هم هست. حتي برعكس، زياد هم شنيده‌ام كه بعضيها مي‌گفتند اگر اينها حرف دين است، چرا تا حالا نشنيده بوديم. بله، آنچه مردم نمي‌پسندند سنت‌هاي كهنه‌اي است كه غيرديني هم هستند. ما بايد اول انديشه صحيح داشته باشيم و بعد آنرا به صورت صحيح تبليغ كنيم. من توي اين 7-6 سال واقعا مخالف جدي‌اي سراغ ندارم. اگر نگويم مخالفت خانواده‌ها همه‌اش توهم است، حتما عمده‌اش توهم است. اگر درست مطرح كنيم نه تنها پس نمي‌زنند كه آن‌طور كه من ديده‌ام، بسيار هم مشتاقند. پس چرا برخي مصرند كه بگويند طرح اين مسائل در جامعه، مشكلي را كه حل نمي‌كند هيچ، مشكلاتي هم به وجود مي‌آورد؟ در اينكه طرح اين مباحث بدون مراعات غلط است، بحثي نيست اما ما آنجا هم كه جايش بوده نگفته‌ايم؛ حتي وقتي كه شخص ازدواج كرده و محتاج آموزش است، از او دريغ كرده‌ايم. ما از ترس اينكه يك جوان يا نوجوان 14 ساله فاسد شود، حتي به زوجين هم آموزش نداده‌ايم. ما در اين عرصه و در زمينه بهداشت جنسي تفريط كرده‌ايم. يك مشكل ديگر اين است كه ما فكر مي‌كنيم رابطه جنسي يك امر بسيار ساده است و همه آنرا بلدند يا ياد مي‌گيرند؛ اينكه ديگر كاري ندارد، همه خودشان مي‌فهمند چطور بايد نقش خود را انجام دهند اما چنين نيست. مباحث جنسي بحث‌هاي بسيار ظريفي دارد كه قطعا نيازمند آموزش است. مشكل بي‌اطلاعي از نگاه دين را هم كه عرض كردم. در يك جلسه‌اي در جمع روان‌شناسان، من يك روايت از ائمه درمورد آموزش جنسي خواندم. وقتي گفتم باور نمي‌كردند و مي‌گفتند امكان ندارد چنين چيزي هم در روايات آمده باشد. من گفتم سند مطلب را دارم و از توي يادداشت‌هايم سند را نشان دادم. بازهم يكي از اساتيد جمع باور نمي‌كرد و از آن ور ميز پا شد آمد پيش من تا با چشم خودش روايت و سندش را ببيند. حالا راهكار ديني آموزش جنسي در شرايط واقعي و عملي جامعه ما چگونه است؟ به نظر من فرهنگسراي خانواده براي زوجين عقدكرده، كارهاي خوبي را آغاز كرده است؛ هم آموزش آكادميك مي‌دهند و هم ديني. رعايت بحث‌هاي اخلاقي را هم كرده‌اند. مثلا مسائل خاص خانم‌ها را اساتيد خانم به آنها تدريس مي‌كنند تا حيا خدشه‌دار نشود. مسائل عمومي هم عام گفته ميشود. اين كاري كه در منطقه 8 تهران شروع شده، بايد در تمام كشور انجام شود. يك حسن ديگر كار آنها استفاده از كارشناسان ديني در كنار كارشناسان علمي و اساتيد روان‌شناسي و روانپزشكي است. اين تصور باطل بايد كنار گذاشته شود كه دين در مقابل علم است. آيتالله جوادي آملي مي‌گويند: «علم وقتي برهاني و حكم عقل شد و اثبات‌پذير شد، همان اعتبار و ارزش و جايگاهي را دارد كه قال‌الصادق(ع) و قال‌الباقر(ع)»؛ پس ما بين علم و دين درگيري‌اي نداريم. حرف علم دقيقا حرف دين است؛ يعني حتي مباحث روان‌شناسي و فيزيولوژيك در بستر دين قابل جمعند. اولا بايد اين مسئله روشن شود كه مباحث و مسائل و همه آموزش‌هاي جنسي در حوزه دين صورت مي‌گيرد و ثانيا دولت، آموزش و پرورش، بهزيستي و همه نهادهاي مرتبط، موظفند سرمايه‌گذاري كنند و هر گروه براي مخاطبان‌اش و در حد خود آنها به صورت جداگانه و مستقل آموزش بدهد. دين با بيحيايي مخالف است اما بايد جا بيفتد كه آموزش جنسي بيحيايي نيست. همشهری آنلاین
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 568]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها