محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831317744
چند شعر كوتاه از زينب محمودآبادي
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: آينههاي روبرو جام جم آنلاين: بسياري از بزرگان، پيشكسوتان و نظريهپردازان شعر امروز ايران و حتي جهان معتقدند زبان و دايره وسيع واژگانياش هيچ كلمه غيرشاعرانه ندارد و نمي‌توان با قاطعيت گفت فلان كلمه در شعر به طور كل جايگاهي ندارد اگر چه همين عزيزان براي ورود كلمه و واژه بر شعر اما و اگرهاي فراواني دارند كه در همين رابطه نقل است كه روزي يكي از شاعران همدوره نيما يوشيج به سراغ او مي‌رود و مي‌گويد من پيش از تو كلمه «لكوموتيو» را در شعرم آورده‌ام و نيما هم در پاسخ مي‌گويد «لكوموتيو» را در شعرت آورده‌اي اما شاعرانه نشده است. در همين يك جمله بالا نكته‌اي نهفته است كه در روزگار ما بسيار اهميت دارد؛ روزگاري كه شعر شبيه يك دكان سمساري از كلمات و كالاهاي مختلف ايراني و فرهنگي پر شده است. رجعت به اين جمله نيماي بزرگ كه در عين گشادهدستي در استفاده از كلمات متعدد بر حد و مرزي شاعرانه بوده است براي شاعران جوان امروز كه در آغاز راه سعي مي‌كنند به هر بهايي متفاوت و متمايز بسرايند قطعا راهگشا خواهد بود. اين مقدمه كوتاه بهانه‌اي بود براي خواندن چند كار كوتاه از زينب محمودآبادي كه امروز ميهمان او در ستون «آينههاي روبه‌رو» هستيم. محمودآبادي در برخورد با زبان شعر كاملا گشادهدست و كمي بيدقت و شلخته است و دروازههاي شعر را كاملا به روي هر تصوير، هر كلمه و هر مضموني بي‌هيچ فيلتر و نگهبان شاعرانه‌‌اي باز گذاشته است و شايد اگر او كمي وسواس بيشتري در برخورد با كلمات شعرش و انتخاب آنها داشت شعري بسيار قوي‌تر از او مي‌خوانديم. ديگر نكته‌اي كه درباره شعرهاي محمودآبادي بايد يادآور شد مفهومي به نام «ايجاز» است يعني حداكثر محتوا در حداقل كلمات به عبارتي شاعر پس از پايان سرايش بايد تاثير حضور يا فقدان تك‌تك كلماتش را در ساختار كلي شعر ارزيابي كند. به عنوان مثال در اكثر شعرهاي محمودآبادي ضميرهاي مستقل فراواني مانند من، تو و... وجود دارد كه حضورشان كاملا حشو است و ضمير متصل به فعل همان نقش را ايفا مي‌كند. به هر حال با هم چند كار كوتاه از زينب محمودآبادي را در ادامه مي‌خوانيم: سفر قطار سوت مي‌كشد بي‌خيال و سبك در ميان دو دست مهربان ريل در اين سطرها شما دلتان سفر مي‌خواهد اما «من اشك مي‌ريزم» را به قرينه غرورم حذف كرده‌ام برف زمستان پاورچين پاورچين دارد مي‌رود * در گوشه‌اي از دل من در تمام فصول بي‌وقفه برف مي‌بارد عملا! شعر فضايي سوررئال است مثل اين كه تو الان بيايي و ناگهان مرا در آغوش بگيري آن‌قدر محكم كه نوك مدادم روي اين كاغذ بشكند شعر فضايي سوررئال است مثل اين كه دست تو دستان مرا نوازش كنند و دستان خجالتي من عملاي كلماط را فراموش كنند!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 266]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها