واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: اینترنت یعنی چه؟ اینترنت که برگرفته شده از کلمه inter-networking است ، یک شبکه رایانهای است که شبکههای گوناگون را به یکدیگر متصل میکند و اولین بار در سال 1969 با نام آرپانت توسط آژانس پروژههای پیشرفته دفاعی زیر نظر وزارت دفاع ایالات متحده به وجود آمد. در اول ژانویه 1993 با اعمال تغییراتی اینترنت به شکلی که ما امروز میشناسیم پدید آمد. در خلال سالهای دهه 1990 اینترنت کمکم و با موفقیت جایگزین بیشتر شبکههای قبلی رایانهای شد. اینترنت یك شبكه عمومی از اطلاعات است كه با یك كامپیوتر قابل دسترسی است. اطلاعات در اینترنت فقط به صورت متن ارایه نمیشوند بلكه با تصاویر ، صوت و كلیپهای ویدئویی همراه هستند. هزاران سایت با اطلاعات متنوع از جمله آموزشی و تفریحی وجود دارند كه با سایتهای دیگر مرتبط هستند. تقریبا راجع به هر موضوعی كه اطلاعات بخواهید ، میتوانید جایی در اینترنت آن را پیدا كنید. افراد نیز آزادند هر اطلاعاتی روی اینترنت بگذارند بدون اینكه خودشان را معرفی كنند. دنیای اینترنت جایی که میلیونها نفر در هر لحظه میتوانند آنلاین شوند تا نامه الکترونیک یا پیامهای فوری تبادل کنند ، در گروههای خبری چت کنند ، پیامهایی در گروههای خبری ارسال یا دریافت کنند ، در دنیای وب گردش کنند و بسیاری فعالیتهای دیگر انجام دهند. بچهها نیز از این دنیا مستثنا نیستند و در واقع احتمال آنلاین بودنشان از بزرگترها بیشتراست. آمار فزاینده کاربران اینترنت آمار رشد كاربران اینترنت در دنیا ، آمار جالبی است: • از زمان پیدایش اینترنت تقریبا 36 سال طول کشید تا تعداد کاربران آن به 1 میلیارد نفر رسید. • تخمین زده میشود که تا سال 2015 میلادی تعداد کاربران اینترنت به 2 میلیارد نفر برسد که بیشتر این کاربران جدید از قاره آسیا خواهند بود. • رسیدن تعداد کاربران به 3 میلیارد نفر ، دورتر و در حدود سال 2040 میلادی خواهد بود. طبق آمار اعلام شده از سوی سازمان بینالمللی مخابرات ( ITU ) ، ضریب نفوذ اینترنت در ایران40 درصد كمتر از كشورهای پیشرفته است. ضریب نفوذ اینترنت در ماه ژوئن 2009 به 6/36 درصد و تعداد كاربران اینترنت در ایران به 23 میلیون نفر رسیده است. این در حالی است كه براساس همین آمار ، ایران در سال 2002 با ضریب نفوذ 7.5درصد ، حدود 5.5 میلیون نفر كاربر اینترنت داشته و این رقم در سال 2005 معادل 10.8 درصد و 7.5 میلیون نفر بوده است. همچنین آمار كاربران اینترنت در جهان در ماه ژوئن 2009 به حدودیک میلیارد و 669 میلیون نفر و ضریب نفوذ اینترنت در جهان به طور متوسط به 7/24 درصد رسیده است. این در حالی است كه متوسط ضریب نفوذ اینترنت در 35 كشور آسیایی 5/18 درصد و تعداد كاربران اینترنت در این منطقه 704 میلیون نفر بوده است. همین آمار در مورد منطقه خاورمیانه نیز به ترتیب 7/23 درصد و معادل 48 میلیون نفر است. به این ترتیب با تجزیه و تحلیل این آمار میتوان اذعان داشت كه ضریب نفوذ اینترنت در ایران از متوسط آسیا و متوسط جهانی بالاتر است. كنترل و كاهش خطرها توسط والدین گرچه كنترل و كاهش خطرها و تهدیدها و حفاظت کودکان در اینترنت كار سادهای نیست اما زیاد هم دور از ذهن والدین هوشیار نیست. حضور فرزندان در جامعه برای والدین نگرانیهایی به همراه دارد و والدین در قالب هشدارهایی مانند « با غریبهها صحبت نكن » ، « از مدرسه مستقیم به خانه برگرد » ، « اطلاعات شخصی خود را به هیچ كس نگو » ، « باید دوستان تو را بشناسیم » فرزندان خود را راهنمایی میكنند. در واقع والدین این جملات را میگویند چون خطراتی را كه در كمین فرزندانشان است ، میشناسند و خودشان از نزدیك با آن درگیر بودهاند. در مورد دنیای اینترنت هم مانند هر محیط دیگری خطراتی برای بچهها وجود دارد اما اغلب چون فرزندان در این زمینه دانش بیشتری دارند ، والدین نگراناند چگونه به آنها یاد بدهند مراقب خود باشند. البته زیاد هم سخت نیست چون این خطرها را هم میتوان با همان هشدارهای قدیمی تا حدی مدیریت كرد. فقط باید آنها را به زبان دنیای فناوری اطلاعات و ارتباطات ترجمه کرد. اگر دلیلی برای نگرانی درباره فعالیتهای آنلاین فرزندان خود دارید ، با آنها صحبت كنید. همچنین به دنبال راهنمایی و مشاوره معلمها ، كتابدارها و سایر كاربران اینترنت و سرویسهای آنلاین باشید. داشتن ارتباطات باز با فرزندانتان ، استفاده از منابع كامپیوتری و به روز بودن خودتان به شما كمك میكند از همه منافع این سیستمها استفاده كنید و در مورد هر مشكل بالقوهای كه ممكن است برای فرزندتان رخ دهد هوشیار باشید. اگر فرزندتان با شما در مورد پیام ، فرد یا وبسایتی صحبت كرد كه نا مناسب بود ، او را سرزنش نكنید اما به او كمك كنید در آینده با مشكلی مواجه نشود. به خاطر داشته باشید ، عكس العمل شما نسبت به این موضوع در اینکه فرزندتان دفعه بعد كه با مشكلی مواجه شد به شما اعتماد كند و موضوع را با شما در میان بگذارد و طرز برخورد او با مشکلات ، تعیین کننده است. همچنین میتوانید از بعضی ابزارهای تكنولوژیك برای كنترل فرزندتان در استفاده از اینترنت استفاده كنید كه در بخش بعد به آنها میپردازیم. گرچه ابزارهای تكنولوژیك محافظ كودكان ، ارزشمند هستند اما راه حل همه مشكلات نیستند. جدا از اینكه آیا شما میخواهید از چنین ابزارها و نرمافزارهایی استفاده كنید یا خیر ، بهترین راه برای اطمینان از اینكه فرزندتان تجربههای مثبتی از آنلاین بودن داشته باشد ، این است كه همیشه كارهایش را از نزدیك زیر نظر داشته باشید. یكی از راههای انجام این كار این است كه وقتی فرزندتان آنلاین است ، اوقاتی را با او سپری كنید. بگذارید به شما نشان دهد چه میكند و از او بخواهید به شما یاد بدهد چگونه از اینترنت و سرویسهای آنلاین استفاده میكند. اگر والدین نسبت به استفاده آنلاین فرزندانشان از كامپیوتر احساس مسوولیت داشته باشند ، خطرهای بالقوه در این زمینه به میزان قابل توجهی كاهش مییابد. هیچگاه به پیامهایی که وسوسهانگیز ، زشت و ناپسند یا تهدیدکننده هستند یا موجب میشوند احساس ترس ، ناراحتی یا سردرگمی کنید ، پاسخ ندهید. به فرزندانتان بگویید در صورت مشاهده چنین پیامهایی حتما شما را در جریان بگذارند. به این توصیهها توجه کنید : • هیچوقت اطلاعات شناسایی ( مثل آدرس خانه ، نام مدرسه یا شماره تلفن ) را در یك پیام عمومی مثل چت یا گروه خبری افشا نكنید و قبل از اینكه این اطلاعات را از طریق پست الکترونیک ارسال كنید ، طرف مقابل خود را بشناسید و به او اطمینان داشته باشید. قبل از اعلام هرگونه اطلاعات شخصی مثل سن ، اطلاعات مالی یا وضعیت تاهل خوب فکر کنید. عکسهای فرزندانتان را در گروههای خبری یا وبسایتهایی که عمومی هستند ، ارسال نکنید. • به دنبال شناخت اینترنت و یا هر سرویس دیگری که فرزندتان استفاده میکند ، باشید. اگر نمیدانید چگونه log on کنید از فرزندتان بخواهید به شما نشان دهد. از فرزندتان بخواهید به شما نشان دهد وقتی آنلاین است ، چه کارهایی میکند و با تمام فعالیتهای آنلاین آشنا شوید. ببینید آیا فرزندتان یک آدرس پست الکترونیک دارد یا خیر. اگر اینطور است نام کاربری و رمز عبورش را بدانید و جاهایی مثل مدرسه یا کتابخانه که از آنجا به پست الکترونیک خود دسترسی دارد را شناسایی کنید. • هیچگاه به فرزندتان اجازه ندهید یک ملاقات حضوری با کسی که اولین بار در اینترنت با او آشنا شده ، بدون اجازه افراد خانواده ترتیب دهد. اگر ملاقاتی ترتیب داده میشود در یک محل عمومی باشد و مطمئن شوید که میتوانید همراه او بروید. • هیچگاه به پیامهایی که وسوسهانگیز ، زشت و ناپسند یا تهدیدکننده هستند یا موجب میشوند احساس ترس ، ناراحتی یا سردرگمی کنید ، پاسخ ندهید. به فرزندانتان بگویید در صورت مشاهده چنین پیامهایی حتما شما را در جریان بگذارند. اگر خودتان پیامیدریافت کردید که ناراحتکننده ، دارای مطالب جنسی یا تهدید کننده بود ، یک کپی از پیام را برای سرویسدهنده اینترنت خود ارسال کنید و از او کمک بخواهید. به فرزندانتان بیاموزید که روی هر لینکی در پست الکترونیک افراد ناشناس کلیک نکنند. چنین لینکهایی ممکن است به سایتهای نامناسب مربوط شوند یا یک ویروس کامپیوتری باشند. • به خاطر داشته باشید افرادی که آنلاین هستند ، ممکن است آنکه ادعا میکنند ، نباشند. از آنجایی که شما نمیتوانید افراد را ببینید یا صدایشان رابشنوید ، خیلی ساده است که افراد خودشان را درست معرفی نکنند. • به خاطر داشته باشید هر آنچه به صورت آنلاین میخوانید ، ممکن است درست نباشد. در خصوص پیشنهاد شرکت در یک ملاقات ، اجازه دادن به افراد برای آمدن به منزلتان ، ارسال پول یا اطلاعات کارت اعتباری دقت کنید. • برای استفاده از کامپیوتر توسط فرزندتان قوانینی معقول تنظیم کنید. با فرزندتان در مورد مواد آن صحبت کنید. به خاطر داشته باشید اجرای این قوانین توسط فرزندتان را نظارت کنید ، به خصوص وقتی زمان زیادی پای کامپیوتر وقت میگذارد. • استفاده بیش از حد فرزندانتان از سرویسهای آنلاین و اینترنت به خصوص نیمه شب ، میتواند نشانگر یک مشکل بالقوه باشد. به خاطر داشته باشید کامپیوتر و سرویسهای آنلاین نباید به عنوان وسیله ای برای سرگرم کردن و آرام نشاندن بچهها استفاده شود. • برنامهها و نرمافزارهای فیلتر کردن ، بلاک کردن و درجه بندی را بررسی کنید تا ببینید آیا برای خانواده شما مناسب هستند یا خیر. • کار با اینترنت باید یک فعالیت خانوادگی باشد. دقت کنید کامپیوتر را به جای اتاق خواب فرزندتان در اتاق نشیمن بگذارید. دوستان آنلاین فرزندتان را بشناسید ، همانطور که سایر دوستان او را میشناسد. • البته برنامهریزی برای كنترل و كاهش خطرهای استفاده از اینترنت نمیتواند به صورت یك دستورالعمل ثابت برای همه خانوادهها ارایه شود. عوامل مختلفی مانند تفاوتهای فرهنگی و تربیتی ، تاثیرات دینی و مذهبی ، سن و جنسیت فرزندان ، سطح دانش و مهارت كار با كامپیوتر و محلهای دسترسی و زمان دسترسی به اینترنت در انتخاب و اجرای دستورالعملها نقش دارند. • عاقلانهترین كار این است كه والدین با شناختی كه از خانواده و فرزندان خود دارند ، نسبت به كنترل و كاهش خطرات بالقوه اقدام کنند. همیشه لازم است در بازههای زمانی مناسب مروری بر روشهای اتخاذ شده صورت گیرد و با بررسی اثرات آن نسبت به بهبود روشها اقدام شود. www.pardislaboratory.ir
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 373]