محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828678397
وداع با ماه خدا
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: وداع با ماه خدا
ماه مبارك رمضان یك حقیقت و باطنى دارد كه این حقیقت در قیامت ظهور مىكند. ماه مبارك رمضان را امام سجاد(ع) عید اولیاء الله مىداند. در صحیفه سجادیه دعایى استبه نام دعاى وداع ماه مبارك رمضان. این وداع براى كسى است كه با ماه مبارك رمضان مانوس بوده و ماه مبارك رمضان دوست او مىباشد والا آنكه با این ماه نبوده وداعى ندارد. انسان از دوستش و یا با كسى كه مدتى مانوس بود، خداحافظى مىكند. آنكه اصلا نمىداند چه وقت ماه مبارك رمضان آمد و چه وقتسپرى شد، چرا آمد و چرا سپرى شد، او وداعى ندارد. اما امام سجاد(ع) آخر ماه مبارك رمضان كه شد، در حد یك ضجه این دعا را مىخواند. در مقدمه این دعا، حضرت سجاد(ع) كلیات نعمتهاى الهى را مىشمارد و اینكه بخششهاى خداى سبحان ابتدایى است، نه از روى استحقاق. رمضان بهترین بخشش خداوند بعد از آن مقدمه مىفرماید: یكى از بهترین بخششهاى خداوند سبحان، ماه مبارك رمضان و روزه در این ماه است: «و انت جعلت من صفایا تلك الوظائف و خصائص تلك الفروض شهر رمضان... و قد اقام فینا هذا الشهر مقام حمد و صحبنا صحبة مبرور». (1) خدایا، نعمتهاى فراوانى به ما دادى; یكى از آن برجستهترین نعمتها ماه مبارك رمضان است و یكى از بهترین فضیلتها روزه این ماه است كه نصیب ما كردى. و هیچ زمانى به عظمت زمان ماه مبارك رمضان نیست، گذشته از آنكه شب قدر را در آن قرار دادى، این ماه را ظرف نزول قرآن كریم قرار دادى كه این فیض در این ماه نازل شده است، اگر كسى با قرآن باشد همراه قرآن بالا مىرود، و این را بر ملت مسلمان منت نهادى، زیرا دیگر ملل در ماه مبارك رمضان روزه نمىگرفتند و این نعمت را مخصوص مسلمین كردى. و این ماه مبارك در بین ما اقامت داشت و جاى حمد و ثنا بود; زیرا به همراه خودش رحمت آورد و رفیق بسیار خوبى براى ما بود. ما در صحبتبا او به فضایل و نعمتهایى رسیدیم. دوستى بود كه به همراهش رحمت و مغفرت و بركت آورد. اینكه رسول خدا - علیه آلاف التحیة و الثناء - در خطبه شعبانیه فرمود: «قد اقبل الیكم شهر الله بالبركة و الرحمة و المغفرة»; این ماه، بركت و رحمت و مغفرت آورد; كسى كه رفیق این ماه بود، بركت و رحمت و مغفرت این ماه را هم دریافت مىكند. رمضان ماه منفعت «و اربحنا افضل ارباح العالمین»;«ماه رمضان» برترین سودهاى جهانیان را به ما ارزانى داشت كه هیچ تاجرى در هیچ گوشه دنیا نبرده است. هیچ كسى در سراسر عالم به اندازه ما از این ماه مبارك رمضان استفاده نكرد. اگر انسان یك مسافرى است كه سفر ابد در پیش دارد، رهتوشه آن سفر ابد را باید همین چند روز تهیه كند و اگر درهاى آسمان به چهره مؤمن باز مىشود و اگر مؤمن مىتواند با وارستگى به باطن عالم راه پیدا كند و اگر بهترین فرصت ماه مبارك رمضان است; پس بهترین سود را ماه مبارك رمضان و اهلش دارند. ماه حسابرسى از «ابن طاووس» نقل شده است كه فرمود: عدهاى اول سالشان اول فروردین است. یك نوجوان اول سال او اول فروردین است كه تلاش مىكند لباس نو در بر كند; درختها اول سالشان فروردین است كه لباسهاى نو و تازه در بر مىكنند; اول سال یك كشاورز اول پاییز است كه درآمد مزرعه را حساب مىكند; یك تاجرى كه كارگاه تولیدى دارد، اول سال را در فرصت دیگرى تعیین مىكند; اما آنها كه اهل سیر و سلوكاند، اول سالشان ماه مبارك رمضان است;حسابها را از ماه مبارك تا ماه مبارك بررسى مىكنند كه ماه مبارك رمضان گذشته، چه درجهاى داشته و امسال چه درجهاى دارند؟ چقدر مطلب فهمیده و چقدر مسایل براى آنها حل شده است؟ چقدر در برابر گناه قدرت تمكین داشته و چقدر در برابر دشمن، قدرت تصمیم دارند؟ ماه مبارك رمضان براى سالكان الى الله، ماه محاسبه است; لذا امام سجاد(ع) فرمود: هیچ كس در سراسر جهان به اندازه ما در این ماه استفاده نكرد. هجران جانكاه «ثم قد فارقنا عند تمام وقته و انقطاع مدته و وفاء عدده و نحن مودعوه»; این ماه بعد از آنكه پایانش فرا رسید، از ما مفارقت و هجرت كرد و ما را تنها گذاشت و ما الان این ماه را وداع مىكنیم. ماه مبارك رمضان را امام سجاد(ع) عید اولیاء الله مىداند.«وداع من عز فراقه علینا و غمنا»، (2) چه وداعى؟ وداع تشریفاتى؟ نه، وداع با یك دوست عزیزى كه مفارقتش براى ما توانفرساست. آنكه اهل معنا بود خیرش در این ماه بیشتر شد; آنكه گرفتار گناه بود گناهش در این ماه كمتر شد. فرمود: ما كسى را وداع مىكنیم كه رفتنش براى ما عظیم و سخت است و ما را غمگین كرد; این ماهى بود كه شب و روزش رحمتبود. بزرگان فقه ما همچون «مرحوم صاحب جواهر» و «سید محمد كاظم» صاحب «عروة الوثقى» و دیگران (رضوان الله علیهم) در كتابهایشان هست كه در فضیلت روزه گرفتن، همین بس كه انسان از نظر ترك بسیارى از كارها شبیه فرشته مىشود. همین كه انسان از شكم رها شد، یك مقدار به فرشته شدن نزدیك مىشود. گفتهاند شش روز اوایل ماه شوال را به عنوان بدرقه، روزه بگیرید. بعد از عید فطر، كه عید فطر روزهاش حرام است، زیرا اگر كسى دوست عزیزى را بخواهد بدرقه كند، چند قدم به همراه او مىرود; معناى وداع كردن، به دنبال او چند قدم رفتن است. «و اوحشنا انصرافه عنا» و از اینكه منصرف شد و از ما فاصله گرفت، ما را به وحشت انداخت. ما یك دوست رئوف و مهربان و پربركتى را از دست مىدهیم، لذا ما به وحشت افتادیم; آخر ماه مبارك رمضان كه مىشد احساس غربت مىكردند. سلام بر تو اى عید اولیاء خدا! «و لزمنا له الذمام المحفوظ و الحرمة المرعیة و الحق المقضى»; ما باید حقى كه او به عهده ما دارد رعایت كنیم; حرمتى كه در پیش ما دارد باید ارج بنهیم; باید به تعهدى كه بین ما و اوست وفا كنیم. سلام بر تو اى عید اولیاء خدا! «فنحن قائلون السلام علیك یا شهر الله الاكبر و یا عید اولیائه»، آن گاه چون این دوست عزیز از ما مفارقت مىكند، ما در آخر ماه مبارك این چنین مىگوییم: سلام بر تو اى بزرگترین ماه كه به خدا انتساب دارى و سلام بر تو اى عید اولیاء الهى. این سلام تودیع است، چون تنها ماهى كه اسمش در قرآن كریم است ماه مبارك رمضان است: عارفان هر دمى دو عید كنند عنكبوتان مگس قدید (3) كنند (4) كار عنكبوت آن است كه بتند و با این تارها مگس صید كند و قرمه درست كند. كار عنكبوت آن است كه مگس را ذخیره كند، قدید كرده و قرمه درست كند و كارش غیر از ذخیره كردن چیز دیگرى نیست، اما عارف در هر دم و هر نفس دو عید دارد كه سعدى گفت: هر نفسى كه فرو مىرود ممد حیات است و چون برمىآید مفرح ذات; پس در هر نفسى دو نعمت موجود است و بر هر نعمتى شكرى واجب; لذا عارف در هر دم دو عید دارد. على اى حال، بهترین دمى كه انسان دارد در ماه مبارك رمضان است كه «انفاسكم فیه تسبیح»; نفس كشیدن در این ماه «سبوح قدوس» گفتن است; لذا امام سجاد(ع) مىفرماید: سلام بر تو اى عید اولیاى الهى. اینكه مىبینیم در آخر ماه مبارك رمضان عید فطر مىگیرند، چون جایزههاى یك ماه را به ما مىدهند; در حقیقت محصول ماه مبارك رمضان است. این ضیافة الله، آن لقاء الله را در بر دارد و عظمت از آن ماه شوال نیست، بلكه عظمت از آن ماه مبارك رمضان است كه نتیجه یك ماهه را در روز عید مىدهند. روز عید است و من مانده در این تدبیرم كه دهم حاصل سى روزه و ساغر گیرم «السلام علیك یا اكرم مصحوب من الاوقات و یا خیر شهر فى الایام و الساعات». (5) امام سجاد چندین بار به این ماه سلام مىكند. ماه اگر یك زمانى گذرا بود و باطن و سر و حقیقت و روح و جانى نداشت، این ولى الله كه به او سلام نمىگفت. آیا اینها معاذ الله نظیر اشعار خیالى شعراست كه بر خطابههاى خیالى حمل شود كه مثلا به كوه و یا آثار مخروبه خطاب مىكنند، یا نه این ماه یك حقیقتى دارد. مىگوید: ما خیلى دوست داشته و داریم، اما هیچ دوستى به عظمت این ماه نبود. یك ماهى كه نه هیچ روزى مثل روزهاى او بود و نه هیچ شبى مثل شبهاى او. ماه چه و چگونه خواستن از خداوند «السلام علیك من شهر قربت فیه الامال و نشرت فیه الاعمال»; سلام بر ماه آرزوهاى مشروع و اعمال مرفوع سلام ما بر تو اى ماهى كه آرزوها در این ماه نزدیك شد و ما فهمیدیم كه چه بخواهیم، لذا آرزوهاى طولانى نمىطلبیم. و از طول امل آزاد شدیم و بر آمدن آرزوهاى مشروع ما نزدیك شد. در همین دعاى سحر ماه مبارك رمضان، امام سجاد(ع) به ما آموخت كه به خدا عرض كنیم: خدایا، آنها كه تو را نمىشناسند و عبادت نمىكنند، آنها را روزى مىدهى و این همه مار و عقربها را خدا تامین مىكند، پس حیف است كه انسان تمام حاجتها را در محور ماده و مادیات خلاصه كند. آنها كه اصلا خدا را نمىشناسند و عبادت نمىكنند، نظیر این همه كفار و منافقین، خداوند آنها را در عالم تامین مىكند، پس آیا صحیح است انسان تلاش و كوشش خود را بر این صرف بكند كه از خدا طبیعت و دنیا بطلبد؟ امام مىفرماید: سلام بر این ماه كه فهمیدیم در این ماه از خدا چه بخواهیم. آرزوهاى طولانى نداشته باشیم، بلكه چیزى بخواهیم كه براى ما بماند. وقتى این آیه نازل شد: «و كاین من دابة لا تحمل رزقها الله یرزقها»، (6) مهاجرین از مكه به مدینه هجرت كردند. چون اینها وقتى مىخواستند از مكه به مدینه هجرت كنند، كسى به آنها اجازه نمىداد تا اموالشان را هم منتقل كنند یا بفروشند و مىگفتند: اگر خواستید از مكه به مدینه بروید باید با دستخالى بروید. وقتى این آیه نازل شد كه هیچ جنبدهاى، چه اهل پسانداز باشد یا نباشد، نیست كه از جایى به جایى حركتبكند، مگر اینكه خدا روزى او را مىدهد; معنایش این است كه همه در عالم روزى خدا را مىخورند. امام سجاد چندین بار به این ماه سلام مىكند. ماه اگر یك زمانى گذرا بود و باطن و سر و حقیقت و روح و جانى نداشت، این ولى الله كه به او سلام نمىگفت.جنبدهها دو قسمتاند: بعضى اهل پسانداز و ذخیرهاند مثل موش و مورچهها; بعضى آزادانه زندگى مىكنند، مثل كبوترها، گنجشكها، بلبلها كه اینها اهل ذخیره و پسانداز نیستند. در این آیه فرمود: هم آن موش و مورچه را كه اهل پساندازند خدا روزى مىدهد، هم كبوتر و بلبل و گنجشك را كه اهل ذخیره نیستند; اینطور نیست كه فقط موشها را خدا تامین كند و بلبلها را تامین نكند، وقتى این آیه نازل شد، مسلمین از مكه به مدینه هجرت كردند. گفتند ما روزىمان را كه از جایى به جایى حمل نمىكنیم، بالاخره خداى مكه خداى مدینه هم هست. اگر ما را در مكه اداره مىكند در مدینه هم اداره مىكند. با دستخالى آمدند و در مسجدهاى مدینه ماندند و مهاجر نامیده شدند; خدا آنها را تامین كرد. این چنین نیست كه اگر انسان روح بلند نداشته باشد، به او خوش بگذرد و یا اگر روح بلند و عظیم داشت در جهان تلخكام باشد. انسان اگر ذهن و جانش را به چیز درستى مشغول نكند، او آدم را به چیز نادرستى مشغول مىكند; تا آدم این نفس و ذهن و مركز اندیشه را مشغول نكند او آدم را مشغول مىكند; فرمود: ما در این ماه فهمیدیم از خدا چه بخواهیم، اعمالمان باز و آرزوهایمان بسته شد. جلو آرزوهایمان را گرفتیم و دستبه كار شدیم. وداعى غم انگیز با یارى عزیز «السلام علیك من قرین جل قدره موجودا و افجع فقده مفقودا»; سلام بر تو اى نزدیكى كه وقتى بودى گرامى بودى و حال كه در آستانه رفتن هستى، رفتنت فاجعه است و ما را غمگین مىكند همچون كسى كه عزیزترین عضو خانوادهاش را از دستبدهد. «و مرجو آلم فراقه»; سلام بر تو اى تكیهگاه امید كه در هنگام مفارقت، ما را متالم و رنجور كردى. آن ماه كه در جان انسان رسوخ داشت، وقتى از جان فاصله مىگیرد جایش را غم پر مىكند. آن فهمیدنها و صفاى ضمیر دیگر نیست. آن نشاطى را كه انسان در ماه مبارك رمضان براى نثار و ایثار دارد در غیر ماه مبارك رمضان ندارد. اگر انسان در این ضیافتحق از خدا، غنا و بىنیازى طلب كند، چیزى او را به خود متوجه و مشغول نمىكند; نه از كسى مىترسد و نه از بذل جان دریغ مىكند. «السلام علیك من الیف آنس مقبلا فسر و اوحش منقضیا فمض»; (7) سلام بر تو اى دوستبا الفت كه وقتى آمدى، ما را مسرور كردى و وقتى رفتى، ما را گداختى و رفتى، داغ زدى و رفتى! این حرف، حرف یك انسانى است كه با باطن روزه این ماه و با باطن لیله قدر در تماس بوده است. پی نوشت ها:) صحیفه سجادیه، دعاء 45، وداع ماه مبارك رمضان 2) همان ماخذ 3) قدید به گوشتهاى مانده ذخیره لانهها مىگویند 4) دیوان سنائى غزنوى 5) دعاى وداع 6) عنكبوت، 60 7) «مض» آن درد گدازنده را گویند. همچون رنجش از گداختگى آهن سرخ شدهاى كه به انسان اصابت كند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 543]
-
گوناگون
پربازدیدترینها