تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833051294
خاطرات سوخته(2)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: خاطرات سوخته(2)
اشاره:آنچه که می خوانید برگ هایی از دفتر خاطرات یک شهید شیمیایی است.که در 6 قسمت دنباله دار تقسیم شده است.همچنین لینک قسمتهای قبلی در پایین صفحه موجود می باشد.برگه ی ششم: چند هفته ای است، که صالح، یک کبک را که بالش زخمی شده نگهداری می کند. وقتی به خط آمدیم، چون کسی در کرخه نماند، مجبور شد پرنده را با خود به خط مقدم بیاورد. بیشتر از چند متر نمی تواند بپرد ولی پاهای تیزی دارد.بعدازظهر پریروز که خط از همیشه آرام تر بود، صالح رهایش کرده بود، هوایی بخورد. دیگر جَلد شده بود. وقتی مستقیم به سمت عراقی ها رفت، زیاد نگران نشدیم. عصر بود. غیر از چند نفر که نگهبانی می دادند، بقیه در حال استراحت بودند. صالح کنار من مقابل درِ سنگر دراز کشیده بود و چفیه اش را روی صورتش انداخته بود که ناگهان با پرت شدن چیزی روی سینه اش، همه از جا پریدیم. باور کردنی نبود کبک بیچاره در حالی که از چشم و دهانش ترشحات کف مانند خارج می شد، در دستان صالح جان داد. لحظاتی در حیرت گذشت تا با فریاد یکی از بچه ها که شاهد وضع پرنده بود، همه به خود آمدیم. بلافاصله از سنگر بیرون پرید و داد کشید: شیمیایی زدند! شیمیایی!حدس او درست بود. پرنده ی بیچاره به محل اصابت بمب شیمیایی نزدیک تر بود و پیغام رسانی اش که با مرگش همراه بود، سبب شد یک گردان به موقع خبر شوند و ماسک ها را بزنند.عامل تاول زای خردل زده بودند. به زودی محلش کشف شد و چاله ی بمب ها با خاک پوشانده شد و محدوده ی آلوده تعیین شد.در این فکرم که زورمداران و اسلحه سازان منتظر نمی مانند تا سلاحی متعارف شود و سپس از آن استفاده کنند؟ آیا این که در عقبه ی خط در حال تردد یا کاری هستی و ناگهان یک توپ اتریشی بدون سوت یا هیچ نشانه ای کنارت منفجر می شود، غیرمتعارف نیست؟صدام ملعون هم این وظیفه را به عهده گرفته است تا سلاح شیمیایی را متعارف کند! آیا این از مصادیق پیشرفت سلاح جنگ افروزان است؟ تا کسی نبیند، در نمی یابد چه تفاوتی میان سلاح شیمیایی و سلاح های متعارف وجود دارد.برگه ی هفتم: همین امروز صبح به کانال پرورش ماهی رسیدیم. شلمچه از مناطق بسیار آلوده است. امروز برای سومین بار شیمیایی زدند. حالم به هم ریخته است. همراه بقیه به عقبه آمده ام. در بیمارستان با دیدن وضع بچه ها خجالت می کشم بگویم شیمیایی شده ام.تاول هایی روی پشت یکی از بچه هاست که نیمی از پشت او را پوشانده. چشم عده ای نمی بیند و ترشحات ناجوری دارد. نفس ها بریده بریده است. حتی با اکسیژن به زحمت نفس می کشند، انگار ریه شان پر از آب است.چشم بعضی دیگر سرخ شده و عصبی و به هم ریخته می لرزند. برخی آرام دراز کشیده اند. برخی نشسته اند و نمی توانند دراز بکشند. اوضاع وخیمی است.کسی را ندیدم روحیه اش را باخته باشد، ولی وضعیت بلاتکلیفی است. اگر قرار باشد جنگ این طور پیش برود چه می شود، صدام از انواع و اقسام بمب های شیمیایی استفاده کند و ما سکوت کنیم و هیچ کس به داد ما نرسد؟برگه ی هشتم: امروز از گردان مرخصی گرفتم و همراه برادرم که در لشکر مسئولیتی دارد به یک روستای مرزی دراستان کردستان رفتیم. متأسفانه تا آخر سفر هم نفهمیدم نام این روستای کوچک چیست؛ چون تمام مردم آن به شهادت رسیده اند. آن هم با گاز شیمیایی اعصاب. هنوزیک ماه از حمله شیمیایی صدام به حلبچه با گاز اعصاب نگذشته است و برخی صحنه ها که در فیلم ها و عکس ها از حلبچه دیده ام، برایم تداعی می شود.گاز اعصاب بلافاصله پس از تأثیر بر انسان ها و حیوانات و مرگ آنی آن ها، در محیط تجزیه می شود و اثری در آب و خاک محیط به جا نمی گذارد. تنها با بررسی کیفیت مرگ افراد می توان نوع گاز را تشخیص داد.در حلبچه، مردم هنگام فرار بر زمین افتاده و جان داده بودند و آثاری از زجر و درد در آن ها دیده نمی شود. اما مردم این روستای کوچک که با ده بمب مورد حمله قرار گرفته، پس از درد و زجر فراوانی به شهادت رسیده اند. چنگ زدن به موی خود، لباس یا خاک را در اغلب آن ها دیدم.ظاهراً گاز اعصابی که در حلبچه استفاده شده بود، اول مغز را از کار می اندازد؛ لذا مرگ در آرامش رخ می دهد. در حالی که در این نوع گاز، تا آخرین لحظه ی جان دادن، مغز هوشیار است و ریه در اثر واکنش طبیعی خود پر از آب می شود و خفگی با ریه ی پر از آب خیلی دردناک است.استقبال مردم حلبچه از ایرانیان وجود حقیر صدام را به خشم آورد و دستور استفاده از گاز اعصاب را داد و معلوم نیست با چه خصومتی دستور بمباران وسیع این روستا را داده است و از مرگ زجرآور آن ها لذت برده است.برگه ی نهم: امروز با یک دختربچه در بیمارستان ساسان آشنا شدم. از سردشت آمده است. سه سال از پایان جنگ می گذرد و یک دختر بچه ی پنج ساله که به شدت دچار عارضه های شیمیایی است. از مادرش پرسیدم، گفت در حادثه ی هفتم تیرماه شصت و شش شیمیایی شده. بعد توضیح داد آن روز صدام با 9 بمب خردل شهر مرزی سردشت را مورد حمله قرار داده که حدود صد نفر به شهادت رسیده اند و چند هزار نفر شیمیایی شدند.یادم آمد حلبچه در اسفند همان سال مورد حمله ی شیمیایی قرار گرفت. گاز اعصاب همه ی مردم شهر حلبچه را در جا کشت و صحنه های دلخراشی به وجود آورد. به همین دلیل همه ی دنیا حلبچه را شناختند. اما چون سردشت یک شهر ایرانی بود و تبلیغ در مورد آن ممکن بود روحیه ی مردم را تضعیف کند، در سکوت ماند.الآن چه باید کرد؟دخترک، سرفه های شدیدی می کند. مادرش برای پزشک مشکلات اش را می شمارد. سرماخوردگی های پیاپی، سوزش چشم و بوی بد دهان؛ و شاید مشکلاتی که خودش هم نمی دانست.مادرش می گفت سالی دو سه بار مجبور است برای درمان به تهران بیاید ولی دخترش هنوز جانباز شناخته نشده است. او می گفت مثل او صدها نفر در سردشت هستند و چون سردشت امکانات تخصصی ندارد مجبورند به ارومیه یا تهران یا شهرهای دیگر بروند. این دیگر یک مظلومیت مضاعف است.برگه ی دهم: بنیاد می گوید تا درصد تعیین نشود، هیچ هزینه ی درمانی تعلق نمی گیرد. چند آزمایش ریه داده ام هزینه اش صد و بیست هزار تومان شده است. گفتند باید از بیمه بگیری. در سالن انتظار بیمه در نوبت نشسته، روزنامه می خواندم. ناخواسته حرف های دو خانم پشت سری را می شنیدم.معلوم است اغلب حرف ها در مورد چیست؟- مهناز رو هفته ی پیش تو هفت حوض دیدمش. یه خواستگار براش اومده شیمیاییه! گفتم نری زنش شی ها! اینها بچه دار نمیشن! خودش هم یک چیزهایی ... صدایم کردند و بلند شدم. خانمی از پشت کیوسک شماره ی شناسنامه خواست. اولش نشنیدم چه می گوید سرم را جلوی پنجره ی شیشه ای بردم، بوی دهانم به او خورد با حالت چندش ناکی عقب رفت. برگه ها را گرفتم و به اتاقی وارد شدم. خانمی برگه ها را وارسی کرد و پرسید: حالش بده؟لابد حدس زده بود کسی با چنین آزمایش هایی در این بعد از ظهر گرم تابستان باید زیر کولر خارجی اکسیژن ساز در حال استراحت باشد.نخواستم بگویم خودم هستم.گفتم: شیمیاییه! بدون این که سرش رو بلند کند گفت: آخ ای!! این ها می میرند همه شان، نه؟!هفته ی گذشته تلویزیون فیلم تکراری یک جانباز شیمیایی را پخش می کرد که سرطان داشت. معلوم نبود چرا صورتش ورم شدید کرده بود. احتمالاً سیستم ایمنی بدنش از کار افتاده بود. اسمش محمدرضا شاهرخ بود. عاقبت هم شهید شد.مجید می گفت هر وقت شبکه ی خبر این جانبازهای شیمیایی دم شهادت را با آن وضع رقت انگیز نشان می دهد دخترم می پره بغلم میگه: بابا تو هم اینطوری می شی؟می گفت هر شب که اخبار تشییع جنازه ی یک شهید شیمیایی را نشان می دهد، تا چند روز خانواده ی من به هم می ریزد. با هر تماس تلفنی، منتظر یک خبر از من هستند. وقتی دخترم از مدرسه می آید با نگرانی سراغ من را می گیرد و می پرسد: بابا کو؟!لینک:خاطرات سوخته (1)
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 737]
-
گوناگون
پربازدیدترینها