گذري به زندگي نخستين مسافر بهشت

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گذري به زندگي نخستين مسافر بهشت
خبرگزاري فارس: حضرت آدم (ع) نخستين پيامبر از ديدگاه اسلام و نخستين انساني است كه خداوند از خاك آفريده و 15 محرم مصادف با وفات حضرت آدم (ع) اين نبي خداست.

به گزارش خبرگزاري فارس از قزوين، خداي متعال بعد از خلقت آسمان‌ها و زمين و ساير موجودات اراده فرمودند تا سرآمد مخلوقات يعني انسان را بيافريند از اين‌رو نخستين انسان و پيامبر را به نام آدم (ع) خلق كردند.
حضرت آدم (ع) را براي اين آدم خواندند چراكه از "اديم زمين" يعني پوسته روي سطح زمين آفريده شده است و طبق فرموده امام صادق (ع) خداوند متعال در غروب روز جمعه از روح خود بر كالبد نخستين انسان دميد.
آدم (ع) به القاب و صفات گوناگون نظير ابوالبشر، خليفة الله، ابوالوري، صفي‌الله، ابو محمد و معلم الاسما خوانده شده كه نام اين پيامبر 25 مرتبه در 9 سوره قرآن كريم آمده و سرگذشت او نيز به صورت مفصل در سوره‌هاي بقره، اعراف، حجر، اسراء، كهف و طه بيان شده است.
امام جمعه موقت استان قزوين در گفتگو با خبرنگار فارس با اشاره به نوع نگاه قرآن كريم به حضرت آدم (ع) اظهار داشت: اگر حضرت آدم (ع) را به عنوان پدر همه انسان‌هاي روي زمين از زبان وحي يعني قرآن كريم، جامع كتاب‌هاي آسماني و از زبان انبياي الهي به ويژه خاتم آنها حضرت محمد (ص)، مطالعه و توجه قراردهيم حضرت آدم (ع) از اين ديدگاه به گونه‌اي معرفي مي‌شود كه همه زيبايي‌ها و برتري‌هاي فرشتگان را دارد با اين تفاوت كه او در زمين قرار گرفته و با ماده نيز پيوند خورده است.
حجت‌الاسلام عبدالكريم عابديني افزود: با توجه به اين مطلب، خداوند به حضرت آدم (ع) اختيار و اراده عنايت فرموده و همه خوبي‌ها و بدي‌ها را نيز به او الهام كرده به طوري كه در بخشي از سوره شمس آمده "و نفس و ما سواها فالهمها فجورها و تقواها".
وي خاطرنشان كرد: همين آيه شريفه نشان مي‌دهد كه خصلت وجودي حضرت آدم (ع) و فرزندان ايشان كه از جنس او هستند آنچنان گرانبها و نفيس است كه خداوند به او سوگند ياد كرده است.
امام جمعه موقت استان قزوين با اشاره به پيوند خداوند با بني‌‌آدم ادامه داد: به ما انسان‌ها بني‌آدم مي‌گويند و خداوند مهم‌ترين پيمان‌هاي خود را با ما انسان‌ها به عنوان بني‌آدم منعقد كرده است به طوري كه در آيه 172 سوره اعراف آمده است "و اذاخذ ربك من بني آدم من ظهورهم ذريتهم و اشهدهم علي انفسكم الست بربكم قالو بلي شهدنا ان تقولوا يوم القيمة انا كنا عن هذا غفلين" اي رسول ما به يادآر هنگامي كه خداي تو را از پشت فرزندان آدم ذريه برگرفت و آنها را برخود گواه ساخت كه من پروردگار شما نيستم؟ همه گفتند بلي ما به خدايي تو گواهي دهيم كه ديگر در روز قيامت نگوييد ما از اين واقعه غافل بوديم.
وي تصريح كرد: اين آيه نشان مي‌دهد كه خداوند، پروردگاري خود را با بني‌آدم يعني فرزندان آدم در ميان گذاشته و آنها را به پذيرش پروردگاري خود دعوت و اختيار داده است.
امام جمعه موقت استان قزوين اضافه كرد: بر اساس اين آيه زماني كه خداوند فرمود آيا من پروردگار شما نيستم بني‌آدم بي‌درنگ پاسخ داد بلي يعني تو پروردگار ما هستي و اين پيمان سرنوشت‌ساز همان پيمان اعتقادي است.
وي با اشاره به پيمان ديگر خداوند با بني‌آدم اظهار داشت: پيمان ديگر خداوند با بني‌آدم كه مترتب بر آن پيمان اعتقادي محسوب مي‌شود، پيمان عبوديت و بندگي است، از اين پيمان در آيه 60 و 61 سوره ياسين سخن به ميان آمده است و خداوند در آنجا مي‌فرمايد "الم اعهد اليكم يابني ادم ان لا تعبو الشيطن انه لكم عدو مبني، و ان اعبدوني هذا صراط مستقيم"، در اين پيمان بني آدم به پاي معاهده‌اي عملي در عبادت و بندگي فراخوانده شده و اينجا نيز همانند پيمان اعتقادي انسان با اراده و آگاهي اين پيمان‌نامه را در صحيفه فطرت خويش امضا كرده است.
عابديني اضافه كرد: سومين پيمان نيز پيمان اخلاقي است كه مرتب و مبتني بر پيمان عبادي و اعتقادي است و بين خدا و فرزندان آدم منعقد شده است و قراردادنامه اين پيمان اخلاقي را مي‌توان در آيه هفت و هشت سوره مبارك شمس ديد كه در بخشي از سوره شمس آمده "و نفس و ما سواها فالهمها فجورها و تقواها" قسم به نفس ناطقه انسان و آن كه او را نيكو به حد كمال آفريد و به او شر و خير او را الهام كرد، در اين آيه به وضوح مشاهده مي‌شود كه خداوند همه خوبي‌ها و زشتي‌ها را با الهام خويش به انسان فهمانده است.
وي تصريح كرد: اين سه پيمان اساسي اثرگذار و سرنوشت‌ساز، ميراث بسيار گرانقدري است كه هم انسان‌ها از پدر بزرگوار خويش حضرت آدم (ع) به ارث برده‌اند.
امام جمعه موقت قزوين با اشاره به ويژگي بارز حضرت آدم (ع) گفت: آگاهي آن حضرت از اسماء خداوند متعال يكي از ويژگي‌هاي اين پيامبر بود كه خداوند اين حقيقت را در سوره مباركه بقره آيه 30 به بعد فرموده است و حضرت آدم (ع) را به عنوان معلم فرشتگان براي آموختن اسماالله معرفي مي‌كند.
وي در زمينه همسر حضرت آدم (ع)، حوا بيان داشت: در سوره مباركه روم آيه 21 خداوند فرموده است "و من ايته ان خلق لكم من انفسكم ازواجا لتسكنوا اليها و جعل بينكم مودة و رحمة ان في ذلك لايت لقوم يتفكرون" يكي از آيات لطف الهي آن است كه براي شما از جنس خودتان جفتي بيافريد كه در بر او آرامش يافته و با هم انس گيريد و ميان شما رأفت و مهرباني برقرار فرمود در اين امر نيز براي مردم ادله علم و حكمت حق آشكار است.
عابديني تأكيد كرد: با استفاده از اين آيه چنين نتيجه مي‌گيريم كه حضرت آدم (ع) و حوا از يك جنس بودند و از يك حقيقت سرشته شده‌اند و هر يك مشتركات انساني يكساني دارند هرچند از نظر جسماني و طبيعي داراي ويژگي خاصي هستند.
وي يادآور شد: البته طبيعت انسان كه منشاء تفاوت‌هاست گذرا و تحول‌پذير است اما فطرت انسان ثابت و ماندگار است و زنان و مردان همگي همانند آدم و حوا در طبيعت نسبت به يكديگر تفاوت‌هايي دارند اما در فطرت كه اساس انسانيت را مي‌سازد، تفاوتي با يكديگر ندارند.
در برخي روايات و كتب ديني در زمينه علت خلق همسري براي آدم اينگونه بيان شده است كه پس از خلقت آدم خداوند متعال همسري براي وي آفريد زيرا وقتي آدم وارد بهشت شد از تنهايي وحشت كرد چون همدم و مونسي نداشت و خداوند خواب را بر او مسلط كرد، آدم (ع) به خواب رفت و پاسي گذشت و چون بيدار شد زني را ديد كه لباس بسيار زيبايي پوشيده و پرسيد تو كيستي زن پاسخ داد نام من حواست.
پس از آغاز زندگي آدم (ع) و حوا و ماجراي دستور خداوند براي نخوردن ميوه ممنوعه و نافرماني حضرت آدم (ع) و اخراج آنها از بهشت كه برخي روايات حضور آدم و حوا را در بهشت شش ساعت و برخي به مقدار دو نوبت هفت ساعته از ساعات روزهاي ربوبي بيان داشته‌اند، آدم (ع) در كوه صفا و حوا در كوه مروه روي زمين فرود آمد و حضرت آدم (ع) پشيمان از كرده خود 40 شبانه‌روز به سجده افتاد و گريه كرد.
توبه حضرت آدم (ع) و حوا به واسطه اسماء آسماني كه آدم (ع) از خداوند آموخته بود كه همان تمسك جستن به حق، پيامبر اكرم (ص)، امام علي (ع)، حضرت فاطمه زهرا (س)، امام حسن مجتبي (ع) و امام حسين (ع) بود، پذيرفته شد و اين نخستين توبه انسان در پيشگاه خداوند بود.
در زمينه تعداد فرزندان حضرت آدم (ع) و حوا نيز، وقتي اين دو انسان در زمين قرار گرفتند، خداوند اراده كرد كه نسل آنها را پديد آورده و در سراسر زمين گسترش دهد و در تاريخ و اخبار تعداد فرزندان آدم (ع) و حوا متفاوت ذكر شده كه برخي آنها را داراي 40 فرزند، برخي100 و برخي ‌هزار فرزند نيز ذكر كرده‌اند كه از جمله فرزندان آنها هابيل، قابيل، شيث، عناق، اقليما، لوز يا ليوذا، فريدا و صيدا بوده است.
حضرت آدم (ع) پس از گذشت 930 سال و به روايتي ديگر ‌هزارو 40 سال زندگي در روز 15 محرم بعد از 10 روز ابتلا به تب درگذشت كه در مورد محل دفن حضرت آدم (ع) و حوا نيز اختلاف نظرهايي وجود دارد.
در بيشتر مطالب تاريخي اينگونه بيان شده است كه جسد حضرت آدم (ع) را در تابوتي در غار كوه ابوقبيس دفن كرده‌اند تا زماني كه حضرت نوح (ع) در زمان وقوع طوفان نوح، تابوت وي را درون كشتي گذاشت و با خود به كوفه برد و در "غري" همان نجف كنوني به خاك سپرد.
همچنين در زمينه حوا نيز وي پس از مرگ حضرت آدم يك سال بيشتر زنده نبود و حدود 15 روز بيمار شد و از دنيا رفت كه در كنار جايگاه آدم، او را به خاك سپردند ولي آنچه در اقوال معروف است اينكه حوا را در جده به خاك سپرده‌اند.
انتهاي پيام/ح20
يکشنبه 22 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 160]