ورود به استانداري خوزستان با جوراب سوراخ ممنوع

واضح آرشیو وب فارسی:بازتاب آنلاین: ورود به استانداري خوزستان با جوراب سوراخ ممنوع
آخر نفهميديم كه چرا استاندار محترم خوزستان محل كارش را كلا فرش كرده بود اما بنظر مي رسيد بايد يك ندايي، كلامي، نامه اي براي آنهايي كه قرار بود آن روز يا روزهاي بعد به آن جا رفت و آمد كنند مي داد تا خلاصه سوراخ و جيغ بودن رنگ جوراب يا نداشتن جوراب و خداي ناكرده بوي بد جوراب نشسته براي خود فرد موجبات آبرو ريزي و براي ديگران ناراحتي را فراهم نكند..
باشگاه جواني برنا/ مريم يارقلي- برخلاف اكثر سفرهاي استاني كه جلسه هيئت دولت در پايان سفر برگزار مي شود اين بار رييس جمهور و مردانش در صبح روز دوم سفر به خوزستان و همزمان با عيد غدير خم از ساعت 7:30 دقيقه پشت درهاي بسته استانداري جلسه خود را برگزار كردند كه اين جلسه تا حول و حوش ساعت دو بعد از ظهر طول كشيد.

اين مسئله باعث شد كه حدود نيمي از روز دوم سفر، براي تيم رسانه اي پايتخت نشين زمان بسيار خوبي باشد تا چرخي در شهر بزنند و در روز عيد غدير كه به گفته بسياري براي خوزستاني از اهميت ويژه اي برخوردار است با شهر وجاذبه هايش آشنا شوند...

سمبوسه و فلافل خوزستاني يادت نره...

روز اول كه وارد شهر شديم ازدحام و فشرده بودن برنامه باعث شد خيلي نتوانيم در شهر چرخي بزنيم و از نزديك با مردم آشنا شويم اما حال بدون دغدغه در بازارهاي شهر كه نيمي از آنها به خاطر روز عيد تعطيل بودند بگرديم. بخصوص اينكه قبل از اينكه راهي شهر شويم( آخر محل اقامتمان چند كيلومتري با شهر فاصله داشت) مسئولان گفته بودند كه احتمالا يك روز به سفر رييس جمهور اضافه خواهد شد و وي فردا را هم در خوزستان مي ماند. خلاصه با احتساب تمام احتمالات موجود و با كلي اجازه گرفتن و گوش كردن به دستورات كه سر ساعت 2 بگرديد مي خواهيم برويم استانداري. رفتيم به اهواز...

يكي از دوستان رسانه اي اصلاتا بچه خوزستان بود و چند تايي از بچه ها هم قبل از سفر استاني چندباري راهي خوزستان و شهر اهواز شده بودند بنابراين راهنمايي خوبي براي خريد به بچه ها كردند يكي از خبرنگاران موقع پياده شدن دائما مي گفت بچه ها هر كجا رفتيد فقط يادتون نره فلافل و سمبوسه اينجا را امتحان كنيد واقعا فوق العاده است.

نمي دانم چرا وقتي حرف خوراكي و غذا مي شود آقايان اطلاعات بيشتري راجع به خوراكي ها غذاهاي طعم ها و... دارند و هر غذا و هر طعمي را كه بگويي يكبار امتحانش كردند شايد به اين دليل باشد كه خانم ها تا از هر مواد اوليه هر غذايي سر دريانورند حاضر به امتحان آن مخصوصا در خارج از خانه و باز مخصوصا در شهرهاي غريب و كنار خيابان نيستند. خلاصه اينكه آقايان رسانه اي پايتخت نشين كلي اطلاعات درباره شيريني جات و ترشي جات خوزستاني داشتند كه دائما براي اطلاع سايرين در بوق كرنا مي كردند

يكي از بچه ها مي گفت واي اگر مي توانستيم صبح زود بياييم مي رفتيم يك حليم درست و حسابي مي خورديم من از چند نفر تعريف حليم خوزستان را شنيده ام. آن يكي مي گفت: اگر قرار به خوردن است كه من يكي پايه بودم برويم شوشتر آش "قل قل" را براي صبحانه بخوريم من يكبار خوردم كلي توفير داره با آش هاي ديگر. يكي ديگر مي گفت: شير برنج و سرشير دزفول هم حرف نداره...

نكته قابل تامل اين بود كه يكي از بچه ها دستور پخت ماهي بنام زبيدي را هم داشت و معتقد بود تهراني جماعت نمي تواند اين غذا را بخوبي خوزستاني ها درست كند مي گفت خودش هم دستور تهيه اين غذا را با ادويه فراوان از يك خوزستاني ياد گرفته است.

زنان جنوبي فعال در عرصه فروشندگي

بازارهاي شهر چندان شباهتي به بازارهاي بزرگ و عجيب و غريب تهران نداشت. البته بازار امام كه تعطيل بود و ما هم رفتيم بازار كاوه و خيابان سي متري و خيابان هاي اطراف آن را چرخ زديم. از آنجا هم بچه ها از هم جدا شده بودند ناگهان ما مسير را گم كرديم و افتاديم در بازارهايي كه بيشتر لباس هايي كه در همه شهرها به فروش مي رسند و كافي است فروشندگانشان بفهمند غريبي آن موقع خدا بايد به دادت برسد تا پول هايت را نجات بدهي.

البته در بين مغازه هاي امروزي مي شد مغازهايي را پيدا كرد كه لباس هاي عربي با تركيب رنگي بسيار زيبا را به فروش مي رسانند شال هاي عربي هم طرفداران زيادي داشت. اصلا بيشتر دختران و زناني كه در كوچه و بازارها ديده مي شدند شال هاي خوش رنگ عربي به سر داشتند با اين تفاوت هاي كه زناني كه سنشان كمي بيشتر بود با چادر عربي و پوششي سنتي در خيابان ها رفت و آمد مي كردند اما دختران جوان اهوازي همان شال ها را به شيوه جديد( منظور همان است كه مد ناميده مي شود) به سر كرده بودند.

شايد اگر فرصتي پيش مي آمد كه به شهرستان هاي اطراف هم گذاري داشته باشيم و با مردم آنجا بيشتر آشنا شويم شايد تنوع فرهنگي اين استان خود را بيشتر نشان مي داد و بصورت جزيي تر مي شد زير و بم زندگي اين جماعت خونگرم را جستجو كرد.

انواع عباي نازك و ضخيم شوشتري و جاجيم بافي هاي كه در ميان شادگاني ها معررف است در ميان مغازه ها به چشم مي خورد. البته نمونه هاي از قاليبافي، قلابدوزي، حصير و بوريا، چادر شب، ورشو سازي،چوقا بافي و گبه بافي كه بيشتر كار دست عشاير خوزستاني است در ميان مغازه هاي لوكس و پر زرق برق به فروش مي رسيد البته باز به قيمت هاي گزاف!

زنان جنوبي از برگ همان نخل هايي كه كلي توصيف بلندي سر به فلك كشيدن و... را مي كنيم جارودستي درست كرده بودند و كنار خيابان مي فروختند، سدر هم بود. فكر مي كنم در شهرهاي جنوبي زنان در فروشندگي بسيار از جلوتر از سايرين حركت مي كنند چرا كه تمام خيابان ها پر بود از زنان دست فروشي كه در حاشيه خيابان با چادرهاي عربي و بچه هاي روي دوش سبزي وترشي وبرنج و... مي فروختند.

از ترش تا شيرين سوغاتي هاي اهواز

يكي از بچه مي گفت اگر فرصتي شد( كه نشد) حتما برويم اين گيوه پاپوشي هايي بيشتر از دزفول و بهبهان و شوستر دوخته مي شود را ببينيم خيلي راحت و سبك است و كلي هم فيمت اش با مشابه آن در تهران تفاوت دارد. ولي از آنجا كه معمولا ما هميشه در مواردي كه رابطه مان با قيمت هاي ارزان خوب نيست

از خانمي كه سر وضعش نشان مي داد جنوبي است و سالهاست در اينجا زندگي مي كند درباره جاهاي خوب خريد سوغاتي هاي شيرين و ترش اهواز پرسيديم كه او با نگاه به سر و وضعمان دو مكان را به ما پيشنهاد داد و كلي راهنمايي خوب و جالب درباره خريد خرما و ترشي به ما داد كه نكند خداي ناكرده سرمان كلاه برود.

خلاصه بعد از كلي اينطرف آنطرف رفتن در يكي از مغاز ها كلي سوغاتي شيرين گرفتيم كه همه شان به درد روزهاي سرد زمستاني مي خورد ارده، شيره خرما، حلوا كشي، خرماي كبكاك و نخلي و... كلوچه و نان محلي هم بود كه تعريفش را خوزستاني ها زياد مي كردند كه گروهي از بچه ها آن را خريده بودند.

البته خريد بچه ها به گشتن به مغاز هاي شيرين اهواز خلاصه نشد و سهم ويژه اي از اين خريد براي مغاز هاي ترش و شور نگه داشته شده بود. عبور از كنار مغاز هاي كه بوي ترشي شان از فاصله هزار كيلومتري مستت مي كرد باعث مي شد وسوسه شويم كه بي خيال خبر و گزارش ساعاتي بيشتر را براي آمار گرفتن از شهروندان اهوازي براي پيدا كردن بهترين ترشي صرف كنيم اما چه بايد مي كرديم كه ديدارهاي مردمي تا ساعتي ديگر آغاز مي شد و ما بايد راهي استانداري مي شديم....

لطفا بدون كفش وارد شويد

از ديروز كه وارد شهر شديم حال و هواي شهري كه روزگاري درگير جنگي بزرگ شده بوده توي سرمان پيچيد انگار همه جا بوي جنگ مي داد و شايد هم ما اينطور فكر مي كرديم. به راحتي مي شد با بستن چشم ها تصور سالهاي دفاع مقدس و آنچه بر اين شهر و شهرستان هاي اطراف گذشته است به ياد آورد. فكر مي كرديم همه جا همين طوري است اما براي رسيدن به استانداري جاهايي از شهر را ديديم كه بسيار امروزي و تميز و زيبا بود.

از كنار رود كارون پرآب‌ترين و يكي از زيباترين رود ايران كه اهواز را به دو قسمت شرقي و غربي تقسيم كرده‌است عبور كرديم. بسيار كم عمق به نظر مي رسيد همان دوست اصالتا اهوازي مي گفت كه در قسمت هاي بالايي رود سد هايي زده اند كه باعث شده كه آب رود كمتر از ميان شهر عبور كند...

معمولا اسم استانداري كه مي آيد آدم ياد كلي كاري اداري و بالا پايين رفتن از پله ها و كلي آدم كلافه و عصباني مي افتد كه حوصله جواب دادن به هيچ كس را ندارند. اين تصور اوليه از هر استانداري است مگر اينكه خلافش ثابت شود و البته در بسياري موارد ثابت مي شود

وارد استانداري كه شديم ديديم جماعتي كه وارد مي شوند كفش هايشان را در مي آورند مي روند داخل باور كردني نبود ساختمان چند طبقه استانداري كلا با موكت و فرش پوشانده شده بود و كسي حق نداشت با كفش وارد آن شود. اگر مي خواستيم وارد شويم بايد كفش هايمان را در مي آورديم.

آخر نفهميديم كه چرا استاندار محترم خوزستان محل كارش را كلا فرش كرده بود اما بنظر مي رسيد بايد يك ندايي كلامي نامه اي براي آنهايي كه قرار بود آن روز يا روزهاي بعد به آن جا رفت و آمد كنند مي داد تا خلاصه سوراخ و جيغ بودن رنگ جوراب يا نداشتن جوراب و خداي ناكرده بوي بد جوراب نشسته براي براي خود فرد موجبات آبرو ريزي و براي ديگران ناراختي را فراهم نكند..

حدود 10 نفر در سالني كه صبح تا ظهر جلسه هيئت دولت در آن برگزار شده بود نشسته بودند. آنها از هزارتا هفت خوان عبور كرده بودند تا به پشت اين در برسند و حال منتظر بودند تا دقايقي رييس جمهور را ببينند. بعضي هايشان مشكل فردي داشتند و بعضي ديگر سخنگوي قشر خاصي بودند مشكلاتشان شنيدني بود ماهم پاي صحبتشان نشستيم...
شنبه 30 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: بازتاب آنلاین]

[مشاهده در: www.baztabonline.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 3028]