واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: جراحی دوباره بینی طیف وسیعی از مشکلات از عوارض رایج تا عوارض بسیار پیچیده را دربر می گیرد.... تعدادی از بیماران بینی خود را چند بار به دست یک یا چند جراح سپرده اند. در بسیاری از این بیماران جراحی های دوباره وضعیت قبلی را پیچیده کرده و بینی را در وضعیت کاملا بحرانی قرار داده به طوری که زندگی شان تحت الشعاع مشکلات بینی قرار گرفته است. از مشکل تنفسی و محرومیت از یک خواب لذت بخش گرفته تا ظاهر مصنوعی بینی با ردپای اعمال جراحی قبلی که بینی را در کانون توجه قرار داده و روز و شب این افراد را درگیر مشکلات بینی کرده است. به طور کلی بیمارانی که برای جراحی دوباره بینی مراجعه می کنند ۳ دسته اند: دسته اول بیمارانی که به خاطر مشکلات در تنفس از راه بینی مانند چسبندگی های داخل بینی یا تنگ شدن بیش از اندازه سوراخ های بینی مراجعه می کنند. دسته دوم بیمارانی که به خاطر مشکلات در ظاهر بینی مراجعه می کنند و این مشکلات در بیشتر مواقع، از برداشتن بیش از اندازه بافت های بینی ناشی می شوند، مانند کوچک شدن بیش از اندازه بینی که با دیگر اجزای صورت هماهنگی ندارد. دسته سوم بیمارانی که هم مشکل تنفس از راه بینی و هم ظاهر غیرطبیعی بینی را با هم دارند. متاسفانه اکثر مراجعه کنندگان در این دسته قرار دارند و این موضوع رابطه تنگاتنگ عملکرد سالم بینی را با فرم طبیعی بینی نشان می دهد. ● تنگی دریچه بینی تنگی دریچه بینی شایع ترین و مهم ترین عارضه تنفسی در بینی های عمل شده است. در جراحی پلاستیک بینی، تغییرات دریچه بینی حتی در مقیاس میلی متری، می تواند سلامت بینی را به خطر بیندازد. به طور کلی، در مدخل بینی ۲ دریچه وجود دارد؛ دریچه خارجی (همان سوراخ های بینی هستند که ممکن است در عمل جراحی بینی بیش از حد کوچک شده باشند و موجب ایجاد مشکلات تنفسی شوند) و دریچه داخلی بینی (که در بخش درونی تر سوراخ های بینی قرار گرفته و باریک ترین قسمت بینی است). بنابراین چنانچه جزیی ترین تنگی در دریچه داخلی روی دهد در مقاومت آن نسبت به جریان هوا تغییرات شدیدی ظاهر خواهد شد. برداشتن بیش از اندازه غضروف های بینی در عمل جراحی منجر به تورفتگی های بیش از حد در قسمت پایینی بینی و ایجاد چاله های عمیق در دو سوی نوک بینی می شود. این تورفتگی های ظاهری، در داخل بینی خود را به صورت برآمدگی هایی نشان می دهد که مانع عبور جریان هوا از دریچه داخلی بینی می شود. برداشته شدن بیش از اندازه غضروف های بینی در انتهای بخش تحتانی، موجب بسته شدن سوراخ های بینی هنگام دم می شود. در این حالت، در دریچه خارجی بینی هم اشکال وجود دارد. اختلال تنفسی ناشی از اختلال دریچه داخلی بینی از شایع ترین عوارض در بینی هایی است که کوچک شده اند. بنابراین امروزه در روش های جراحی پلاستیک بینی از برداشتن بافت در ناحیه دریچه بینی اجتناب می شود. برگرداندن سوراخ های بینی به حالت پیش از عمل، از دشوارترین اقداماتی است که در عمل جراحی مجدد بینی انجام می گیرد و گاه حتی ممکن است امکان پذیر نباشد. پیشگیری، همواره بهتر از درمان است. هیچ گاه نباید از جراح درخواست شود که اندازه بینی را کوچک کند. به طور کلی در عوارض ناشی از برداشتن بیش از حد بافت های بینی، باید این نقصان بافت را به شکلی مناسب جبران کرد. در این حالت جراح می تواند از قسمت های دیگر بینی یا بدن، بافت هایی بگیرد و جایگزین بافت از دست رفته کند. این بافت ها، پیوند نامیده می شوند. پیوندهایی با ارزش ترند که از خود فرد و در همان زمان برداشته شوند و برای خود او مورد استفاده قرار گیرند. به عنوان نمونه در فردی که دچار بسته شدن دریچه داخلی بینی شده، می توان با افزودن پیوندهای غضروفی، تا حدی به باز شدن دریچه کمک کرد. در مواردی که تنگی خفیف تا متوسط دریچه داخلی بینی وجود دارد، می توان این پیوندها را از خود بینی گرفت، اما در موارد شدید نیز شاید نیاز به آن باشد که این پیوند، از غضروف دنده فراهم شود. مشکل ناشی از کوچک شدن بیش از اندازه سوراخ های بینی کمی جدی تر است. در مواردی که به علت بیش از حد برداشته شدن پره ها، کمبود شدید پوست پره های بینی وجود داشته باشد، شاید نیاز به آن باشد که قسمتی از پوست گوش به عنوان پیوند مورد استفاده قرار گیرد. به همین دلیل در سال های اخیر برش دادن پره های بینی و کوچک کردن سوراخ های بینی کنار گذاشته شده اند. ● جراحی مجدد نوک بینی یکی از پیچیده ترین قسمت های جراحی مجدد بینی را جراحی نوک بینی تشکیل می دهد. نوک بینی ساختمان پیچیده ای مرکب از پوست، بافت همبندی، عضلات و داربست غضروفی دارد. نسبت و میزان این بافت ها در افراد مختلف متفاوت و هر فرد، واجد ساختمان ویژه ای در نوک بینی خود است. بسیاری از جراحی های قبلی که به روش های قدیمی برداشت بافت ها انجام می شده اند، ارتباطات طبیعی این بافت ها را بر هم زده و بافت اسکار و فیبروز جایگزین بافت سالم بینی شده است. تغییرات ساختاری شدید ناشی از جراحی های قبلی و همچنین پیچیدگی فرآیند التیام بافت های نرم نوک بینی، طی گذشت زمان، جراحی مجدد نوک بینی را به یکی از پر مشکل ترین قسمت های جراحی پلاستیک بینی تبدیل کرده است. جهت باریک کردن نوک بینی، در روش های سنتی قسمت هایی از غضروف نوک بینی را برمی داشتند تا حجم نوک بینی کاهش یابد. در روش های جدید می توان نوک بینی را با نزدیک کردن بافت ها به یکدیگر و بدون برداشتن حتی یک میلی متر از بافت اصلاح کرد. در هر صورت، حین جراحی پلاستیک بینی، جراح باید دقت زیادی به خرج دهد تا این داربست غضروفی که وظیفه حمایت و نگهداری را بر عهده دارد، تضعیف نشود. بیش از اندازه برداشتن این غضروف ها در جراحی، منجر به تورفتگی بیش از حد نوک بینی و ایجاد چاله های عمیق در دوطرف نوک بینی می شود. اگر میزان برداشتن بافت باز هم بیشتر باشد، سبب افتادگی پره های بینی و بسته شدن سوراخ های بینی هنگام عمل دم خواهد شد. از طرفی برداشتن بیش از اندازه این بافت ها، موجب بالا رفتن بیش از حد نوک بینی و نمای بینی خوکی شکل می شود. در صورت بروز چنین مشکلاتی، گذشته از ظاهر نامتناسب بینی، در اکثر موارد تنفس از راه بینی نیز دچار اختلال است. عمل جراحی برای اصلاح اشکالات پیش آمده ناشی از عمل های جراحی پیشین به مراتب دشوارتر از عمل جراحی بار نخست است، چراکه برداشتن بافت آسان تر از افزودن بافت است، آن هم در بینی ای که پیش از این، یک بار بافت های آن را برداشته اند. در بسیاری موارد لازم است برای جبران بافت های ازدست رفته، از مناطق دیگر، پیوندهای غضروفی تهیه شود. حتی با انجام بهترین جراحی های ترمیمی معمولا مشکلات ایجاد شده تنها به طور نسبی قابل اصلاح خواهند بود. ● ۵ نکته قبل از جراحی دوباره بینی ۱) حداقل یک سال زمان لازم است تا بتوان جراحی دوباره بینی را انجام داد و دست زدن به بینی زودتر از زمان مذکور ممکن است مشکلات بینی را تشدید کند. ۲) برای اشکالات جزیی بهتر است حتی الامکان از جراحی دوباره امتناع کرد زیرا ریسک جراحی دوباره بیشتر از جراحی اول است و احتمال روندهای غیرقابل پیش بینی در این جراحی دوباره بیشتر است. ۳) جراحی دوباره روی بینی که به روش های برداشت بافتی عمل شده بسیار مشکل تر از عمل اول است. زمان این جراحی ها و بیهوشی آنها طولانی تر است و جراح باید تمام تمهیدات لازم جهت حصول حداکثر نتیجه را به کار گیرد. ۴) در تمام این بیماران ارزیابی های بسیار دقیق تشخیصی شامل انجام روش های تصویربرداری، آندوسکوپی تشخیصی بینی و آزمون های بررسی راه هوایی بینی ضروری است. صرف زمان کافی جهت اقدامات تشخیصی، احتمال رسیدن به نتیجه مطلوب را بیشتر می کند. باید در مورد امکان برش در قسمت های مختلف بدن مانند گوش، سر و قفسه سینه برای برداشتن پیوند به بیمار توضیح داده شود. ۵) در مورد معضل جراحی های دوباره، پیشگیری همیشه بهتر از درمان است. عمل جراحی پلاستیک بینی، عملی نیست که لازم باشد فوری در مورد آن تصمیم گیری شود. فقط یک بار امکان دارد این عمل خوب انجام شود. بنابراین بیماران باید با بررسی های دقیق و تحقیق لازم و صرف وقت در مورد انتخاب جراح، احتمال عمل جراحی دوباره را به کمترین مقدار ممکن برسانند. ( www.salamat.ir )
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1826]