محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826568214
زرد نویسی در رسانهها
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: زرد نویسی در رسانهها
روزنامه نگاری زرد به آن نوع روزنامهنگاری گفته میشود كه با استفاده از روشهای مبتذل، برای جذب مخاطبان هر چه بیشتر اقدام می‌كند. روزنامهنگاری زرد معمولا از معیارهای روزنامهنگاری روشنفكرانه و علمی تبعیت نمی كند و مقیاس آن به هیچ عنوان ویژگی نخبگی را متبادر نمی كند. این نوع روزنامهنگاری به SENSATIONAL JOURNALISM معروف است، یعنی متكی بر احساسات مخاطبان استنشریات زرد به دنبال تیراژ بالا و درنتیجه جلب هر چه بیشتر توده مردم هستند. آنها با غلو و بزرگ‌نمایی و در عین حال به زبانی ساده و سطحی، پیام‌های ارتباطی را طراحی و ارسال می‌نمایند تا مخاطبان بیشتری را به خود جذب نمایند. همین اقدام آنها منجر شده است تا به آنها لقب POPULAR JOURNALS داده شود.دكترمعتمدنژاد در سایت خود در مورد ظهور زمینه‌های روزنامهنگاری زرد این گونه اشاره می‌كند: از اواخر قرن نوزدهم، تحت تأثیر مقتضیات و ضرورتهای اقتصادی تأمین سرمایه‌ها و هزینه‌های سنگین تأسیس و ادارة مؤسسات مطبوعاتی و تمركز و انحصار فعالیتهای روزنامهنگاری در دست سرمایه‌داران بزرگ، در حالی كه روزنامههای مستقل و كوچك به شدت رو به كاهش گذاشته بودند، روزنامههای خبری تجارتی برای كسب هر چه بیشتر درآمدهای ناشی از آگهی‌‌های بازرگانی و جلب هر چه بیشتر خوانندگان و افزایش تیراژهای خود، به شیوه‌های خاص جنجال‌گری و هیجان‌انگیزی روی آوردند و با بی‌‌توجهی به عینیت و بی‌‌طرفی اخبار و عدم رعایت مصلحت‌های عمومی، به انتشار عنوان‌ها و مطالب احساس‌انگیز و تحریك‌آمیز مربوط به حوادث و جنایات و رسوایی‌‌های زندگی خصوصی افراد مشهود و برخوردها و خشونتهای داخلی و خارجی، پرداختند. نخستین نمونه‌های این نوع روزنامهنگاری غیرعادی و منفی، كه در غرب به «روزنامهنگاری زرد» معروف شده است، در اواخر قرن نوزدهم و در دهة اول قرن بیستم در ایالات متحدة آمریكا به خودنما‌ی پرداختند. نقش خاص یكی از روزنامههای جنجالی نیویورك در برانگیختن جنگ آمریكا و اسپانیا بر سر كوبا در سال 1898، گزارشگری غیرعینی و دارای سوگیری خبرنگاران آمریكایی در طول جنگ جهانی اول و مخصوصاً گزارشگری مغرضانة آنها در جریان انقلاب 1917 روسیه و رویدادهای بعدی آن، از مثال‌های مهم جالب توجه در این زمینه به شمار می‌‌روند.“
ویژگی نشریات زردبه طور كلی نشریات زرد دارای مشخصات زیر هستند:مطالب خود را بسیار با اهمیت طرح میكنند و تاكتیك برجسته‌سازی ابزار دست آنهاستتیترهای بزرگ چند ستونی دارندصفحه نخست آنها مملو از سوژه‌ها مختلف در ارتباط با سیاست‌های داخلی و ملی، جنگ، دیپلماسی بین المللی، ورزش، مسائل اجتماعی و .... آن هم به شكل مختلط آن استاین نشریات مملو از شكل، عكس، گرافیك و نقشه‌اندبرخی اوقات صفحه اول تنها یك مقاله با یك عكس بزرگ و خارج از اندازه های استاندارد را دربرمی‌گیردموضوعاتی چون سینما، بازیگران، ورزش، ورزشكاران، حوادث، خشونت از جمله موضوعات همیشگی رسانه‌های زرد هستندتمایل این نشریات در استفاده از منابع خبری متضاد بسیار بالاست و ارائه گزارش با منبع خبری خبرنگار اعزامی را بسیار می‌پسندند.در مورد مخاطبان این نشریات باید گفت كه در این مورد با مخاطبان پایدار روبه‌رو نیستیم. از سوی دیگر به دلیل داشتن مخاطبان انبوه و توده‌ای، همه مخاطبان این نشریات از یك جنس نیستند. مخاطبان این رسانهها دارای طیف سنی، طیف فكری، طیف احساسی، طیف فرهنگی، طیف اقتصادی و طیف‌های مختلف دیگری هستند.مطبوعات زرد در اكثر كشور هاى جهان همیشه براى ادامه حیات متكى به چاپ عكس هاى تحریك آمیز زنان، بدگویى یا شایعه پراكنى در مورد مشاهیر و پرهیز از اخبار بیگانه بوده اند. اما اكنون یك دلیل دیگر كه صاحبان این مطبوعات به آن مى بالند، قطع این مجله هاست. قطع تابلوئید. آنها مى گویند مجله ها و روزنامه هایشان به قدرى كوچك و خوش دست شده اند كه خواننده بدون مزاحمت مى تواند آن را در مترو، اتوبوس یا هر وسیله نقلیه عمومى در كنار سایر سرنشینان مطالعه كند.زردنویسیروزنامه‌نگاری زرد تلاش می‌كند تا به منظور افزایش تیراژ خود از تاكتیك‌هایی مانند جنجال‌سازی خبری، تكیه بر احساسات زودگذر و تب‌دار و داستان‌پردازی‌های دراماتیك بهره بگیرد.در رسانه‌های زرد سوژه‌ها غالباً دارای دو عنصر شگفتی و كشش است. زردنویسی بر انتشار اخبار مربوط به گناهكاریها اصرار دارد و از آوردن مطالب علمی گریزان است. در واقع زردنویسی بیشتر با سوژه‌های ممنوع یك جامعه در ارتباط نزدیك است. مسائلی مانند خشونت از جمله خوراك دائمی این رسانهها است.یك شرط اساسی برای پذیرش پیام زرد رسانه‌ای وجود دارد . این شرط عبارت است از اهمیت پیشامد یا شخصی كه مطرح شده و همچنین ضرورت وجود ابهامی كه آن را فرا گرفته است. به‌علاوه انگیزه‌های روانی مخاطبان، كه سبب پذیرش و شنوایی نسبت به آن گردد .به بیان دیگر روزنامهنگاری زرد ضریب نفوذ خود را مدیون دو نكته می‌باشد . اول ابهام در موضوع و دوم اهمیت موضوع . هر چه ضریب اهمیت یك موضوع بالاتر باشد ، ضریب نفوذ آن نیز به همان میزان بالا می‌رود . در ضمن به همان میزان كه ابهام در قضیه افزایش می‌یابد ، ضریب نفوذ پیام رسانه‌ای زرد نیز بالا می‌رود .از جمله اولین عناصری كه در بحث یك پیام زرد رسانه‌ای مطرح است، موضوع ، مكان و زمان آن است . یك زردنویس ماهر به‌خوبی می‌داند كه خبر وی باید دارای موضوعی باشد كه حساسیت بالای جامعه را در زمان و مكان مناسب به خود اختصاص می‌دهد . البته رابطه بین موضوع ، زمان و مكان می‌باید در پخش یك پیام زرد رسانه‌ای به‌خوبی درك و احساس گردد . مكان پخش یك پیام زرد باید كاملا دارای مجاورتهای معنوی و جغرافیایی باشد .نشریات زرد به علت آن كه بیشتر كاركرد محلى دارند در نتیجه سوژه هاى خود را از منطقه جغرافیایى خود انتخاب مى كنند . سوژه نشریات زرد از میان بازیگران فیلم ها به خصوص سریال هاى عامه پسند، شومن ها، مدل هاى لباس ، خوانندگان و ستارگان ورزشى انتخاب می‌شوند. نشریات زرد ابتدا ذائقه خوانندگان را مى سنجند. آنها با نظرسنجى هایى كه بیشتر از طریق تلفن صورت مى گیرد علاقه مندى هاى افكار عمومى را مى یابند سپس بر مبناى آن برنامه ریزى مى كنند.رسانه‌های زرد فكرساز نیستند. بنابراین پیش از آن كه بخواهند به «چراها» بپردازند به «چگونگی» توجه میكنند.همچنین روزنامهنگاری زرد، در یك محیط اجتماعی متجانس حركت می‌كند و تا زمانی كه امیال شخصی و قوی افرادی را كه در نقل آن شریك هستند ، به خود جلب می‌كند به حركت خود ادامه می‌دهد.یك پیام رسانه‌ای زرد در صورتی كه خوب تدوین و منتشر شود، مخاطبان توده با میل خود آن را می‌پذیرند . زیرا پاسخگوی نیازهای ویژه وی در اوقات خاصی می‌باشد .به طور كلی روزنامهنگاری زرد از تاكتیك‌هایی نظیر درشت‌نمایی پیام، دست‌چین كردن پیام ، تحریف ، جنجال‌آفرینی خبری ، تاكتیك مجاری مخفی ، شایعه ، نزدیكی منبع پیام به مخاطب، فوریت‌بخشیدن ساختگی به خبر، استفاده از عقاید و گرایش‌های فكری و یا سمبل‌های ملی مخاطبان و همسو‌سازی پیام با مخاطبان، استفاده از عاطفه گیرندگان پیام ، به میزان بسیار زیادی بهره می‌گیرد.نوع زردنویسی با توجه به زاویه دید آن به مسائل جامعه متغیر میشود. به معنای دیگر ما زردنویسی سیاسی، زردنویسی اقتصادی، زرد نویسی فرهنگی، زردنویسی اجتماعی، زردنویسی هنری و .... داریم.
روزنامهنگاری زرد؛ متاثر از جامعهروزنامه‌نگاری زرد با محیط و فرهنگ خود در ارتباط تنگاتنگ است و از آن متاثر است. حساسیت‌های یك جامعه چه جامعه ملی و چه جامعه قومی، جامعه قشری، جامعه سنی، جامعه مذهبی و حتی جامعه جهانی، از جمله تیترهای این گونه نشریات هستند .همچنین استقبال از رسانه‌های زرد و شیوه‌های زردنویسی در رسانهها، با نوع جامعه‌ای كه این رسانهها برای آنها پیام می‌فرستند، نیز ارتباط مستقیم و كاملی دارد.به عنوان نمونه، تاكتیك‌های روزنامهنگاری زرد در ایران بسیار متفاوت از روزنامهنگاری زرد در غرب است. یك روزنامه زرد در انگلستان و كشورهای دیگری كه روزنامه نگاری در آنها پیشرفته تر است، كمتر دروغ می گوید و شایعه پردازی در آنها كمتر است. این روزنامه ها به دنبال اخبار جنجالی می دوند. و به همین دلیل و به دلیل های دیگر كه از آن جمله سطحی بودن مطالب است، به زرد بودن متهم می شوند. در این مورد نیز می توان از مطلبی با تیتر «كاخ باكینگهام امن نیست» نام برد كه توسط رایان پری زردنویس در روزنامه زرد « دیلی میرر » انگلستان تهیه و منتشر شده است. «كاخ باكینگهام امن نیست» كلیدی ترین جمله گزارش های پری است. پری برای این كه بتواند چنین جمله ای را در روزنامه بنویسد، چند روزی را به خدمتكاری در كاخ باكینگهام گذرانده و با خطرات بسیاری دست و پنجه نرم كرده است. پری برای نوشتن این گزارش به داخل كاخ می رود و با جمع كردن شواهد و آنچه كه دیده است گزارش هایی می نویسد كه در آنها همه این شواهد به چشم می خورند. او از محل قرار گرفتن دوربین های مخفی و زمان عوض شدن پست نگهبان ها، جای قرار گرفتن اشیا و هزاران چیز دیگر در كاخ باكینگهام می نویسد. از اینكه محافظان كاخ برای نوشیدن چای پست خود را ترك می كنند. او با كنار هم قرار دادن همین جزییات است كه نتیجه می گیرد: كاخ باكینگهام امن نیست.عینی گرایی، یكی از كلیدی ترین مبناهای روزنامه نگاری در غرب است. روزنامه‌نگاران این روزنامه‌ها باید یاد بگیرند تا از به كار بردن صفت خودداری كنند و به جای آن به توصیف بپردازند. و البته تا آنجا كه ممكن است ببینند، نه آنكه بشنوند. و بعد دیده های خود را بنویسند نه آنكه شنیده ها را.انواع رسانه‌های زردباید توجه داشت كه زردنویسی در هر رسانه ای حتی در رسانه ها جهانی نیز صورت می‌گیرد و صرفا مختص نشریات و رسانه‌های زرد نیست.از سوی دیگر زردنویسی در همه انواع رسانه ها صورت می گیرد و طیف آن از رسانهها جمعی تا به رسانه‌های تعاملی سایبر، از انواع رسانه نوشتاری تا رسانه دیداری - شنیداری گسترده است.امروزه ما با YELLOW CYBER JOURNALS ، تلویزیون‌های كابلی و ماهواره‌ای و رادیو‌هایی روبه‌رو هستیم، كه به انتشار پیام‌های رسانه‌ای زرد مشغولند.در مورد وبلاگهای زرد نیز می توان از وبلاگهایی كه به افشای اطلاعات خصوصی به ویژه زندگی خصوصی افراد می‌پردازند و یا به وبلاگهایی كه به انتشار داستان زندگی هنرپیشگان و خواننده‌های مورد علاقه خود می‌پردازند، اشاره كرد.آسیب‌های رسانه‌های زردبراى مردم عامه علاوه بر نقش هاى واقعى ستارگان زندگى بیرونى آنها نیز اهمیت دارد . نشان دادن زندگی شخصی بیل گیتس، خانه او، اتومبیل او، طرز رفتار با همسرش، رفتارهای عام‌المنفعه او و از این قبیل از جمله زردنویسی‌هایی است كه امروزه حتی در نشریات وزین نیز آنها را می‌بینیم. اما مرز فضای شخصی خصوصی و فضای شخصی كه قابلیت رسانه‌ای شدن را دارد، در رسانه‌های زرد چیست؟توجه به POPULAR CULTURE و فرهنگ‌مردم‌پسند در جوامع معاصر امری لاجرم است. اما پرداختن بیش از حد به آن آسیب‌رسان است. آنچه مسلم است رسانه‌های زرد بیشتر آسیب‌رسان هستند تا مفید. هتك حرمت، لمپنیسم زبانی، نگاه داشتن مخاطب در سطح پایین شعور و آگاهی اجتماعی، آموزش نامناسب و.... آسیب از سوی این رسانهها متوجه جوامع مخاطب آنهاست.نشریات زرد از دیدگاه بالاتر ذهن فعال و سازنده را رو به عوام زدگی و بی تحرکی می کشاند و تفکر جوان و خلاق را که می تواند مبتکرانه و هوشمندانه عمل کند با موضوعات سبک و بی معنا به بیراهه می برند.پترسن قاضی آمریكایی در مورد پیامدهای پرداختن به حوادث در رسانهها زرد چنین نتیجه می گیرد كه : روزنامهنگاری زرد به معنای آنچه كه در دنیای رسانه‌ای آمریكای امروز انجام میشود در سالهای نه چندان دور آینده و در هزاره جدید به قضاوت و داوری زرد منتهی خواهد شد.پترسن به روزنامههای زرد در آمریكا اشاره می كند كه مطالبی مانند نژادپرستی، مسائل جنسی و طبقاتی را در یك متن ویژه و در قالب كه بیشتر جنایی ـ هیجانی است، منتشر میكنند و پیشنهاد می كند كه به جای آنكه به تحلیل تاثیرات این نوع روزنامهنگاری بپردازیم لازمست به این نكته توجه كنیم كه این گونه رسانهها چگونه باید حقایق جنائی را بیان كنند.درعین حال كاهش آسیب‌های ناشی از رسانه‌های زرد، راهی جز كاهش تقاضای جامعه نسبت به این طونه رسانه های زرد ندارد. ساده‌نویسی در نشریات وزین، استفاده از مطالب مختصر، استفاده از زبان عام‌فهم جملگی از شیوه‌هایی هستند كه در صورت به كارگیری در رسانهها ، می‌توان با آن از تقاضا برای رسانه‌های زرد در جامعه كاست.منبع:فصلنامه رسانهنوشته دكتر محمد سلطانی‌فر با اندکی تلخیص
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 286]
-
گوناگون
پربازدیدترینها