ورزش - آنچه آموختم

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: ورزش - آنچه آموختم
ورزش - آنچه آموختم

ديميتريو آلبرتيني يكي از خوشفكرترين بازيكنان ميلان و تيم ملي ايتاليا در دهه 90 بود. اين هافبك خوش‌آتيه در گفت‌وگويي با مجله «چمپيونز» به بيان نظرات، ابراز ديدگاه‌ها و گفتن برخي از خاطراتش پرداخته است.

نمي‌توانستم چيزي به غير از بازيكن فوتبال شوم- من درس خواندم تا معمار شوم. اما زندگي‌ام فوتبال بود و در معماري هيچ‌گاه شانسي پيدا نكردم.
ماركو تاردلي قهرمان كودكي‌ام بود- هافبك تيم‌ملي ايتاليا و يوونتوس. او يكي از كامل‌ترين هافبك‌هاي دوران خودش بود كه در دفاع و حمله موفق بود. هيچ‌كس در ايتاليا گلي را كه او در فينال جام‌جهاني 92 به آلمان زد فراموش نمي‌كند.
از كارلو آنچلوتي و فرانك رايكارد خيلي ياد گرفتم- در دوران جواني من آنها هافبك وسط‌هاي ميلان‌ بودند. در تمرين از آنها چيزهاي زيادي ياد گرفتم، چراكه بهترين بازيكنان مياني دهه 80 و اوايل دهه 90 بودند.

هيچ چيز جاي تجربه را نمي‌گيرد- اين به شما كمك مي‌كند تا بهتر از جوانان كنترل بازي را در دست بگيريد. در سال 94 من 22 ساله بوده و بهترين سال زندگي ورزشي‌ام را پشت سر گذاشتم. بردن اسكودتو و قهرماني در ليگ قهرمانان اروپا به همراه ميلان. در جام جهاني نيز به فينال رسيده و آنجا به برزيل باختيم. اما پس از آن گرچه ميلان كمتر موفق بود، اما من به عنوان يك بازيكن پيشرفت زيادي كردم كه در نتيجه تجربه بود.
راستش، هميشه بازيكن يكساني بودم- اما وقتي پيرتر شدم جايي خواندم كه بازي‌ام تغيير كرده و بيشتر تهاجمي شده‌ام. البته پست من هميشه جلوي چهار مدافع بود و وظيفه داشتم بازي حريف را قطع كرده و براي مهاجمان پاس‌هاي بلند بفرستم.
جام‌جهاني 94 تاثير منفي زيادي روي ميلان داشت- وقتي دوباره جمع شديم، اوضاع كاملا فرق كرده بود. هشت بازيكن ما كه جزء 22 بازيكن تيم ايتاليا بودند، استراحت كمي كرده و من تنها فردي بودم كه فصل 95- 1994 را بدون مصدوميت پشت سر گذاشتم. يوونتوس از اين قضيه بهترين استفاده را كرد و با مربي جديدش مارچلو ليپي به اولين اسكودتويش پس از يك دهه رسيد.
ترك ميلان وحشتناك بود- هميشه آرزو داشتم حرفه‌ام را آنجا تمام كنم. بعد از ميلان زندگي ديگري را تجربه كردم. در زمان بازي در اتلتيكومادريد و بارسلونا نوع ديگري از فوتبال را تجربه كردم و قهرمان شدم. همچنين جام حذفي را به همراه لاتزيو بردم (تنها عنواني كه در ايتاليا نداشتم).

ماركو فان‌باستن بهترين بازيكني كه كنارش بودم- اينكه او پس از بردن سه توپ طلا در 28 سالگي بازنشسته شد، واقعا تراژيك بود. عمر فوتبالش كوتاه بود، اما بازيكنان كمي به اندازه او دستاورد داشته‌اند.
سري A باز هم مي‌تواند بهترين ليگ شود- حتي با وجود رشد فراوان ليگ برتر. تعداد زيادي از باشگاه‌هاي ما مشكل دارند، اما هنوز هم بازيكنان بزرگي در ايتاليا بازي مي‌كنند و ذهنيت ايتاليايي به‌گونه‌اي است كه مي‌تواند بار ديگر سري Aرا به بهترين ليگ تبديل كند.

قصد مربي شدن ندارم- نايب‌رئيسي فدراسيون فوتبال ايتاليا موجب شد چيزهاي زيادي ياد بگيرم. قصد مربيگري ندارم، هرچند كه نمي‌توان با قطعيت در مورد آينده صحبت كرد و مسائل ممكن است خيلي تغيير كند.
پيرلو مستعدتر از من است- من دفاعي‌تر هستم و پيرلو خصوصيات تهاجمي بيشتري دارد. در فوتبال مدرن فضاهاي بسيار كمي وجود دارد و هافبك‌ها براي به دست گرفتن كنترل بازي بايد راه‌هاي جديدي پيدا كنند. با عقب‌ بازي كردن پيرلو، آنچلوتي نوع جديدي از بازيكن به وجود آورده است. من عادت داشتم به همه جاي زمين سر بزنم، اما پيرلو به مراتب كمتر مي‌دود و اين به آن معناست كه او مهارت بيشتري در كار با توپ دارد.
جهان بدون فوتبال وحشتناك‌تر مي‌شود- فوتبال، جوانان و خانواده‌هايشان را جذب مي‌كند و به آنها شانس زندگي در روياهايشان را مي‌دهد. اين كاري است كه فوتبال انجام مي‌دهد.
تكنيكي‌ها هميشه مورد نيازند- هرچقدر هم بازي سريع‌تر شود، در اين قضيه تاثير ندارد، چراكه آنها همه چيز را تغيير مي‌دهند. شما اين را در نمايش سسك فابرگاس مقابل ميلان در سن‌سيرو ديديد و تازه‌ او بهترين بازيكن جهان نيست.

فوتبال به من احترام گذاشتن آموخت- براي هم‌تيمي‌ها و رقيبان‌تان. اين روشي است كه هنوز هم زندگي مي‌كنم. هميشه عاشق بازي خواهم بود و از تمرين كردن همان قدر لذت مي‌برم كه از بازي در مسابقات.
پنجشنبه 14 آذر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]