7 درس از زندگی ترانه علیدوستی بازیگر توانای ایران

واضح آرشیو وب فارسی:تهران98:
۷ درس از زندگی ترانه علیدوستی بازیگر توانای ایران
7 درس از زندگی ترانه عليدوستي بازیگر توانای ایران

وقتی که پایش به سینما باز شد، نه آموخته چندانی در این حوزه داشت و نه خانواده هنرمندی که در یاد گرفتن این اصول به او کمک کنند. اما او در فیلمی با نام خودش، توانست به‌عنوان یک نوجوان موفق در سینما شناخته شود. برای ترانه موفقیت در این فیلم کافی نبود. بعد از این، او به موسسه سینمایی امین‌تارخ رفت، تا بتواند با آموختن ریزه‌کاری‌های بازیگری، آن‌طور که می‌خواست و می‌بایست در این حوزه ماندگار شود. به بهانه ۲۲ دی‌ماه و بیست و هشتمین سال تولدش، نگاهی به کارنامه او در این چند سال می‌اندازیم. انتخاب‌های درست و دقیق گرچه نقش‌هایی که ترانه بازی کرده، یکدست و یک‌شکل نیستند اما او ترجیح می‌دهد به جای بازی در فیلم‌های متعدد با تیم‌های متفاوت، در کارنامه ۱۰ سا‌له‌اش تنها ۶ فیلم بازی کند اما آنطور که می‌خواهد و درکنار کسانی که می‌خواهد بازی کند. او یک بازیگر جوان است اما حتی به قیمت تجربه کردن هم حاضر نشده در نقش‌هایی که گمان نمی‌کرده آنطور که می‌خواهد از آب در بیایند بازی کند. او تا‌کنون پیشنهاد فیلمسازان بزرگی مثل فرهادی و مهرجویی را رد کرده است. کاری که کمتر بازیگر جوانی به انجامش راضی می‌شود اما او توانسته در همین کارنامه کم برگ هم موفقیتی نسبی را از آن خود کند. فرار از کلیشه‌ها بازی در جایگاه دختری که در یک خانواده تنگ‌دست به دنیا می‌آید و با باردار شدنش در ۱۵ سالگی، امکان تغییر پایگاه اجتماعی‌اش را از دست می‌دهد، نخستین اجرای موفقیت‌آمیز ترانه بود. او که در نوجوانی‌اش و بدون داشتن تجربه‌های رنگارنگ ناموفق، به دنیای سینمای حرفه‌ای وارد شد، تنها به حضور در چنین نقش‌هایی اکتفا نکرد. برخلاف بسیاری از بازیگران که قالب یک نقش را به‌خود می‌گیرند و تا بسته شدن کارنامه هنری‌شان در نقش‌های مشابه می‌مانند، در «چهارشنبه سوری» ظاهر یک دختر خوشبخت کارگر را به خود گرفت که از دور ناظر زندگی ناموفق مرفهان بدبخت شهری بود و در «کنعان»، نقش دختری تحصیل‌کرده که به‌خاطر درگیری‌های روشنفکرانه‌اش می‌خواست از زندگی مرفهش بیرون بیاید. شاید به همین دلیل برای دیدن فیلم‌هایش همیشه اشتیاق داریم؛ به‌این خاطر که همیشه برای کشف چهره او در یک فیلم جدید کنجکاو می‌مانیم. دنبال کردن آرزوها ترانه در مورد حرفه‌اش و آینده‌ای که در آن دارد می‌گوید:«ازالا‌ن نمی‌توان برای آینده تصمیم گرفت ولی این را می‌دانم که شغل من بازیگری است و خود را یک بازیگر می‌دانم. از ترجمه و نوشتن لذت می‌برم و امیدوارم کتاب چاپ کنم و بنویسم ولی بازیگری شغل من است و همیشه آرزو داشتم بازیگر باشم. این فکر را هم نمی‌کنم که هنر ناقصی است و با رفتن سراغ فیلمسازی یک پله پیشرفت کرده‌ام. در بازیگری نمی‌توان به کمال رسید چون هیچ روزی در آن نیست که خودتان را تکرار کنید. کسی که خطاط است سال‌ها الف را می‌نویسد تا استاد شود ولی الفی در بازیگری نداریم که از روی آن بنویسیم و به کمال برسیم، در نتیجه بازیگری در نوع خودش هنر منحصر به فردی است.» هر روز درس تازه‌ای گرفتن گرچه ترانه با نخستین فیلمش به شهرت و البته محبوبیت رسید اما او یک‌شبه بازیگر نشد. همیشه آرزوی بودن در این حرفه را داشته. او درمورد آموخته‌هایش قبل و بعد از ورود به این حرفه می‌گوید: «من از هنرجویی شروع کردم. ۲ سال خیلی درخشان در کلا‌س‌های بازیگری داشتم که اکنون می‌فهمم چقدر به من کمک کرد. ۲ تئاتر روی صحنه کار کردم و در حال بازی کردن در ششمین فیلم سینمایی‌ام هستم و هر روز چیز تازه‌ای از بازیگر بودن یاد می‌گیرم.» اعتماد به تیمی که با آن کار می‌کند کار تیمی و البته کار با تیمی که برایش آشنا و قابل اعتماد هستند، یکی از دلایل او برای چنین انتخاب‌هایی است؛ تا جایی که در مصاحبه‌اش گفته بود:« من موافق کار تیمی هستم. کار کردن در یک گروه شما را بعد از چند فیلم به زبانی مشترک می‌رساند، فضایی خلا‌قانه در اختیارتان می‌گذارد و می‌دانید که هیچ‌یک از اعضای گروه نمی‌خواهند تجربه‌های قبلی را تکرار کنند و قصد دارند نوآوری داشته باشند. تا اینجا هم فکر می‌کنم کارهایی که با حقیقی و فرهادی انجام داده‌ام اگر با غیراز ما انجام می‌شد به این خوبی از کار درنمی‌آمد.» به فکر اجتماع و آدم‌هایش بودن ترانه جوان است؛ یک بازیگر جوان اما پیش رفتن در حرفه‌اش تنها دغدغه او نیست. او به اجتماعش هم نگاهی دقیق دارد. از آن درس می‌گیرد و برایش دل می‌سوزاند. ترانه در یادداشتی که به نام «شهلا، ناصر عشق و اعدام» نوشته بود، گفته بود:« کسانی که از نعمت بخشیدن برخوردار نیستند را نمی‌توان سرزنش کرد. بعید است که بشود. سرزنش کسی، برای قرار گرفتن در وضعی که خود در آن دخیل نبوده و پیش‌بینی‌اش نمی‌کرده منصفانه نیست. هیچ صاحب حقی انتظار پامال شدن حقش را نداشته که بتواند خود را برای روبه‌رو شدن با آن آماده کند. هیچ کس نمی‌خواسته در وضعی باشد که سیاهی انتقام گرفتن بشود تنها مأمن زخم‌های دلش. دل زخمی راه زیادی دارد تا برسد به آن قرار و سکوتی که برای بخشیدن لازم است.» بهترین استفاده از حمایت‌های خانواده کمتر پیش آمده که عضوی از خانواده ورزش، به دنیای فیلم و سینما وارد شود اما ترانه یکی از استثناهاست. ترانه علیدوستی در خانواده‌ای هنرمند به دنیا نیامد. پدر او یک فوتبالیست حرفه‌ای بود و گرچه خانواده فیلم بینی بودند اما سنت همیشگی داشتن ظاهری متفاوت یا خانواده‌ای هنرمند او را به دنیای سینما وارد نکرد. در یادداشتی که مدتی پیش یک روزنامه‌نگار در موردش نوشته بود، آورده شده:«ترانه یک «فیلمباز» واقعی بود یعنی حتی اگر خودش هم نمی‌خواست به واسطه پدرش، حمید علیدوستی ناگزیر فیلم‌های زیادی از تاریخ سینما دیده بود و آرشیوفیلم‌های پدرش به تنهایی معلم خوبی برای او بود.» گردآوری: تهران۹۸ منبع: برترین ها

دی ۲۱م, ۱۳۹۰

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تهران98]

[مشاهده در: www.tehran98.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 277]