اين همه گلايه از كيست؟

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: اين همه گلايه از كيست؟
رضاپور-رفتار يك ملت مسلمان قاعدتا بايد از ملل غير مسلمان بهتر باشد، زيرا هيچ مكتبي مانند اسلام بر مسئول بودن آدمي در قبال كوچك ترين عملش (مثقال ذره) تاكيد نكرده است.

به راستي اين همه گلايه و شكايت از تبعيض، قانون شكني، بي انصافي، حرمت شكني، پارتي بازي، بي توجهي و عدم رعايت حقوق ديگران در اداره، مغازه، تاكسي، كلانتري، گمرك، بيمارستان و دادگاه گله از كيست، جز گله مردم از مردم؟ اين گله و شكايت از رفتار تنها مربوط به دوره خاصي نيست... ما متاسفانه در جامعه از يكديگر كم آزار فيزيكي و غير فيزيكي نمي بينيم.

حتي مشكلات اوليه عبور و مرور را حل نكرده ايم.

هنوز يك عابر، به ويژه يك سالمند نمي تواند با آرامش از عرض خيابان عبور كند. بارها ديده ايم كه سالمندان عصايشان را به سمت رانندگان حركت مي دهند تا آنان را زير نگيرند...

سال هاست كه براي بسياري از گردشگراني كه پس از رواج استفاده از خودرو، از ايران ديدن كرده اند اين امر به صورت يك معما درآمده كه چگونه است كه همان افرادي كه براي عبور از يك در اين قدر به هم تعارف مي كنند همين كه پشت فرمان اتومبيل مي نشينند تبديل به انسان هاي ديگري شده و حاضر به دادن راه به رانندگان ديگر نيستند؟ آيا اين محفظه فلزي چهار چرخ است كه چنين روحيات را دگرگون مي كند؟

در هنگام خريد از مغازه اي كه ما مشتري دائمش نبوده و به طور اتفاقي از آن خريد مي كنيم، بارها ديده ايم كه خريدار ديگري وارد مي شود و مورد توجه ويژه فروشنده قرار مي گيرد... او مغازه دار ديگري مثل قصاب، ميوه فروش، الكتريكي، چلوكبابي و يا كارمند بانك در همان محل است.

اين همه اظهار ارادت براي آن است كه آقاي فروشنده مي داند كه منافعش با منابع آن فرد گره خورده است، اگر امروز جنس خوب در اختيار مثلا قصاب محل قرار ندهند و اظهار ارادت نكند، فردا از گوشت خوب خبري نيست... اين يك قاعده عرفي است، نه عقلي پس ما خوب مي دانيم كه با كسي كه چگونگي رفتار ما با او بر منافع آينده ما تاثير دارد، بايد محترمانه و بلكه مخلصانه مواجه شويم.

مي دانيد مشكل ما از كجا آغاز مي شود؟ آن جا كه پا را از دايره رفاقت و اهل محل فراتر گذاشته و خود را نه در يك محله كوچك بلكه در يك جامعه چند صد هزار نفري يا چند ميليوني مي بينيم.

در اين جا ديگر از تاثير رفتار امروز خود بر منافع آينده خودمان غافل مي مانيم.

هنگام مكالمه تلفني، مواجهات روزانه، رانندگي، حساب كردن كرايه همه را غريبه مي دانيم و گمان مي كنيم چون اين افراد از آشنايان ما نيستند، هر طور با ديگران برخورد كنيم بر منافع آينده ما تاثيري ندارد در حالي كه اين يك تصور باطل است.

افرادي كه در يك جامعه زندگي مي كنند حكم ماهيان يك استخر را دارند هر ماهي كه آب اين استخر را آلوده كند، در واقع اين آب را براي همه، از جمله خودش، آلوده كرده است.

كسي كه با رشوه مشكلش را حل كرده و كار را به نفع خود تمام كرده است فكر مي كند، گليم خود را از آب بيرون كشيده و پيروز ميدان شده است، در حالي كه آب زلالي را براي حقه بازي و دغل بازي آلوده كرده كه خودش و نسلش و دوستانش بايد در آينده دور و نزديك از همان آب استفاده كنند.

امروز اين جمله براي همه ما آشناست(در فلان اداره آشنا سراغ نداري؟) گاهي براي انجام يك كار قانوني هم آشنا و پارتي لازم است. چون برخورد ما با رفيق و آشنا با برخورد ما با غريبه بسيار متفاوت است با اين خيال خام كه با غريبه بده و بستاني نداريم.

بله، بده و بستان مستقيم نداريم ولي غافليم كه بده بستان ها و در واقع نده نستان هاي غير مستقيم دائما بر همه ما تاثير مي گذارد با اين توضيحات پاسخ معماي گردشگران روشن مي شود...

با غريبه ها بهتر تا كنيم، ما ايرانيان به (مهمان نوازي) شهره ايم و (غريب نواز) هم هستيم ولي (غريبه نواز) نيستيم. اگر كمي از (رفيق بازي) كم كرده و به (غريبه نوازي) بيفزاييم تاثير مثبت و سريع آن را در نحوه مواجه جامعه با خود تجربه خواهيم كرد.

عده اي گمان مي كنند كه ريشه مشكلات رفتاري ما ايرانيان فقط اين است كه (مي دانيم ولي عمل نمي كنيم) مي دانيم آشغال ريختن در معابر يا پارتي بازي در ادارات كار نادرستي است ولي باز انجام مي دهيم. بله، در مواردي امر بر همين منوال است، اما موارد بسيار زيادي را مي توان نشان داد كه عمل نمي كنيم چون (نمي دانيم) انجام نمي دهيم چون (آموزش نديده ايم)

علاقه به (كلي گويي) در كشور ما كم نيست و گاهي چنين پنداشته مي شود كه با تكرار پشت تكرار عبارات كلي از قبيل (با هم مهربان باشيم) (حق ديگران را پايمال نكنيم)، (امر به معروف و نهي از منكر كنيم) كمك بزرگي به اصلاح جامعه شده است. روشن نساختن موارد و مصاديق كلياتي كه همه مي دانند، يكي از عواملي است كه رفتار اجتماعي ما را عقب نگه داشته است.

مسلمان هميشه مشغول دادو ستد با خداست و دوست دارد، مطلوب ترين عكس العمل را نشان دهد در برابر كسي كه در خيابان آشغال مي ريزد، عكس العمل ما چگونه بايد باشد؟ خودمان زباله از روي زمين برداريم؟ از او بخواهيم كه خودش آن را بردارد؟ با تكان دادن سر، نادرستي عملش را به او بفهمانيم ؟ با زبان به او تذكر دهيم؟ با چه عبارتي؟...
يکشنبه 19 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 210]