واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > خاورمیانه - زندگی ترفندی دارد برای مجازات کردن آنها که دیر می رسند ،اروپایی ها نیز از این قاعده مستثنی نیستند یوشکا فیشر " نه " ترکیه به تحریم ایران در شورای امنیت سازمان ملل در حقیقت نشان ندهنده فاصله گیری این کشور از غرب بود . آیا ما در جامه اروپایی ها شاهد ظهور دوره عثمانی جدیدی در عرصه سیاست خارجی ترکیه هستیم؟ آیا ترک ها با حضور حزب عدالت و توسعه در حال بازگشت به ریشه های اسلامی در سیاست ورزی هستند؟ به باور من این حد از ترس از ترک ها نتیجه نوعی بزرگ نمایی است . حتی اگر همه چیز بر مدار این فرضیه نیز استوار باشد ، این اروپایی ها هستند که باید کار به جایی برسانند و نه ترک ها. حقیقت این است که تلاش های ترکیه برای بهبود رابطه با همسایگان و نقش آفرینی بیشتر در حقیقت هیچ گونه تضادی با منافع غرب ندارد . غرب باید دیر یا زود ترکیه را شریکی استراتژیک برای خود بداند و نه کشوری ایستاده در مقابل خود . ترکیه باید به عضویت گروه بیست درآید . این کشور با جمعیت جوان و روبه رشدی که در اختیار دارد ، در حقیقت در حال تبدیل شدن به یکی از قدرت های اقتصادی قرن بیست و یکم است . امروز قرار دادن ترکیه در قاب " عضو بیمار اروپا" اشتباهی مرگ بار است . پس از تصویب قطعنامه چهارم در شورای امنیت ، رابرت گیتس وزیر دفاع ایالات متحده، اروپایی ها را به واسطه رفتار عجیب و غریب با ترکیه مورد نکوهش قرار داد . اظهار نظر بی پرده وی در پاریس و برلین با واکنش های تندی روبه رو شد . اما حقیقت این است که گیتس با این سخنان درست به هدف زد . از زمان دولتمردی ژاکوب شیراک در فرانسه تا نیکولا سارکوزی در فرانسه و زمامداری گرهارد شرودر تا انگلا مرکل در آلمان ، ترکیه به تلاش هایش برای نزدیکی به اروپا و این اتحادیه ادامه داده است . در شرایطی که ترک ها در واژه به وعده های خود به ترکیه متعهد هستند در حقیقت چندان در عمل کاری از کار پیش نمی برند . تنها در این برهه زمانی که موج اختلاف ها میان ترکیه و اتحادیه اروپا عیان شده است ، اتحادیه اروپا برای بهبود روابط دست به کار شده است . باید بپذیریم که ترکیه از منظر جغرافیایی در منطقه بسیار حساسی واقع شده است . در همان منطقه ای که امنیت اروپا نیز در آن به خطر می افتد . از شرق مدیترانه تا بالکان غربی ،از دریای خزر تا آسیا میانه مناطقی هستند که منافع اروپا در آن ها تامین نمی شود مگر با حمایت ترکیه. از این منظر نه تنها امنیت سیاسی اروپا که امنیت در حوزه تامین انرژی نیز زیر سوال رفته است . اروپا باید برای استقلال نسبی از روسیه در مبجث انرژی فکری برای خود کند . غرب و اروپا به شکل خاص نمی توانند ترکیه را از دور خود خارج کنند. امنیت اروپا در قرن بیست و یکم با جنس رابطه این کشور با همسایگانش در جنوب شرقی قابل تعریف است . این منطقه دقیقا همان منطقه ای است که منافع اروپا نیز در ان نهفته است . با این همه غرب به جای در آغوش کشیدن ترکیه فقط و فقط این کشور را به سمت روسیه و ایران سوق می دهد. این استراتژی در یک زمان هم استعارگونه و هم کوته بینانه است . در چند قرن گذشته روسیه، ایران و ترکیه رقبایی منطقه ای بوده اند . هیچ گاه ما این سه کشور را در جامه اتحادی فراگیر ندیده ایم. با این همه گویا نابینایی سیاسی اروپایی ها این حقیقت را به فراموشی سپرده است . بی شک ترکیه نیز به اتحاد با غرب نیازمند است . در شرایطی که این همراهی را از دست بدهد بی شک دچار ضعف سیاسی می شود . حتی با در نظر گرفتن موقیت جغرافیایی ترکیه باز هم رای منفی این کشور به تحریم های ایران در شورای امنیت اشتباهی مرگ بار بود مگر انکه رجب طیب اردوغان نخست وزیری این کشور بتواند به واقع با در دست داشتن اعتماد ایران ، تغییری در پرونده هسته ای این کشور ایجاد کند . در شرایطی که رابطه میان ترکیه و اسرائیل به شدت متشنج است، اکنون پرسش اینجاست که اتحادیه اروپا در این مناقشه منتظر چیست؟ غرب نیز مانند اسرائیل و ترکیه نمی تواند این تنش ابدی را تحمل کند . در شرایطی که رابطه میان غرب با ترکیه و خاورمیانه به شکل نادرستی هدایت می شود همین مساله در خصوص اسیا میانه و قفقاز نیز مصداق دارد . در این منطقه نیز اروپا کشورهایی را که می توانند در بحث انرژی جای روسیه را بگیرند فراموش کرده است . در اوکراین هم اروپایی ها غایب بزرگ هستند . در این منطقه چین اندک اندک بر دامنه نفوذ خود در منطقه می افزاید . اروپا با خطر از دست دادن زمان روبه رو است . سیاست خارجی پویای اتحادیه اروپا در این مناطق در حال از دست رفتن است . در پایان هم نقل قولی از میخائیل گورباچف: زندگی ترفندی دارد برای مجازات کردن آنها که دیر می رسند . گاردین یکم جولای / ترجمه : سارا معصومی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 361]