محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828681289
مردی که رویاهایش را میفروشد
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > چهرهها - کامبیز درمبخش معتقد است هنرمند دوست دارد روی مردم اثر بگذارد و برای لحظهای هم که شده آنها را شاد کند. مریم آموسا: نهم خرداد کامبیز درمبخش کاریکاتوریست مطرح ایرانی که تاکنون بیش از 30 جایزه بین‌الملی دریافت کرده، 70 ساله شد، 70 سالهای که این روزها با ذهن نوجویش حتی از جوانیهای خودش هم پویاتر است، او با طرحهایی که میکشد قصد دارد شادی، دوستی و رویاهایش را به بیننده آثارش بفروشد. در دورانی که دیگر رویا و رویاپردازی جایگاهی ندارد، کامبیز درمبخش همچنان از رویاهایش حرف میزند، طرح میکشد و اتفاقا رویاهایش هم با استقبال هم روبرو میشود.گالری ساربان هم به مناسبت 70 سالگی او مجموعه «طرحهای دوست داشتنی» درمبخش را که شامل گربه ها، جغدها و سگهای او است. در قالب نمایشگاهی به نمایش گذاشت. با او در مورد این مجموعه و وضعیت کارکراتور امروز گفتوگو کردهایم که میخوانید. چه شد تصمیم گرفتید طرحهای دوست داشتنیتان را در قالب یک نمایشگاه به نمایش بگذارید؟این نمایشگاه همان طور که ازاسمش برمیآید؛ طرحهای دوست داشتنی است که من آنها را دوست دارم و مردم نیز اتفاقا چنین حسی نسبت به این طرحها دارند. هرکس به نمایشگاه میآید؛ میگوید با دیدن این طرحها شاد شده‌ایم و روحیه تازه‌ای گرفته‌ایم. این مرا خیلی خوشحال می‌کند. هنرمند دوست دارد روی مردم اثر بگذارد و برای لحظهای هم که شده آنها را شاد کند.این نمایشگاه درواقع بخش ناشناخته‌ای از کارهای من است. این‌طرح‌ها درحدود شش هزار عدد هستند که از سال 1992 شروع به جمع‌آوریشان کردم. در واقع اتودهایی هستند که خیلی سریع و درفاصله یک دقیقه تا حداکثر پنج دقیقه در فاصلهای که در یک کافه تنها نشسته‌ام و یا مشغول تلفن زدن هستم، کشیده می‌شوند. از هر 100 طرحی که به این شکل می‌کشم، 10 تای آن خوب میشود که کنارمی‌گذارم. این آثار به تدریج مجموعه جالبی شده است. خود من هم زمانی این‌ها را دور می‌انداختم. برای پیدا کردن سوژه می‌نشستم این‌ها را خط‌خطی می‌کردم تا سوژه اصلی به ذهنم بیاید. چون می‌دیدم این‌ها سوژه‌ای ندارند، آنها را دورمی‌ریختم. یک روز درنمایشگاهی درآلمان؛ دیدم که هنرمندی همه این طرحهایی را که مشابهش را من هم می‌کشیدم و دور می‌انداختم، نمایش داده و با قیمت‌های خیلی بالایی میفروشد. ازآن به بعد تصمیم گرفتم این‌ها را جمع‌آوری کنم و امروز 17 سال از آن تاریخ می‌گذرد.کارهایی که دراین نمایشگاه به نمایش گذاشتم درحدود 30 درصد طرحهایی است که دراین سال‌ها کشیده‌ام. آیا این طرحها را فقط درقالب نمایشگاه قرار است به نمایش بدهید؟دراین مجموعه همان طورکه شاهد هستید با مجموعه‌ای ازپرندگان، گربه‌ها، جغدها، سگ‌ها و... روبرو هستیم. پس ازاینکه این طرحها برروی دیوارهای گالری ساربان رفتند، خیلی‌ها پیشنهاد دادند که از این مجموعه کتاب‌هایی مستقل منتشر کنم. پیش ازاین هم خودم چنین برنامهایی داشتم و دیدم نظرم چقدر با استقبال روبرو شده است. قصد دارم این مجموعه را در قالب چند جلد کتاب ازجمله پرندگان، گربه‌ها و جغدها منتشر کنم. تا الان انتشارکتاب جغدها به نام «جغدنامه» قطعی شده است. با توجه به اینکه شما کاریکاتوریست شناختهشدهای هستید، فکر نمی‌کنید درمقایسه با کارهای جوان‌ها، آثارتان بسیار پایین قیمت‌گذاری شده‌اند؟من حرف شما را قبول دارم، به نظرم باید هنرمندان شرایطی را بوجود بیاورند که کار‌هایشان به خانه‌های مردم راه پیدا کنند، دراین نمایشگاه من 51 تابلو که هرکدام شامل مجموعه‌ای از طرح‌هایم است را به نمایش گذاشتم و تاکنون24 کار از این مجموعه که از 300 هزارتومان تا دو میلیون تومان قیمت‌گذاری شده، به فروش رفته‌اند و این اقبال نسبت به کار‌هایم برایم خوشایند است. با توجه به اینکه کارهای این نمایشگاه‌تان بیشتر مجموعه‌ای هستند، آیا فکر نمی‌کنید از موضوع طنزاجتماعی دور شده‌اید؟نمایشگاه «طرحهای دوست‌داشتنی» هیچ ربطی به طنزاجتماعی ندارد، اما یک کاریکاتوریست همیشه باید رابطه‌اش را با طنز اجتماعی حفظ کند. یک کاریکاتوریست مانند یک جراح کارآزموده است که مشکلات جامعه را می‌بیند و آنها را کشف می‌کند و به نظرمن کار یک کاریکاتوریست با کشیدن یک طرح به هیچ وجه دشمنی با جامعه نیست. بیشتراز چه چیزهایی ایده می‌گیرید؟ چون فعالیتم را ازبستر مطبوعات شروع کردم، بنابراین ابتدا ایده‌هایم را از جهان مطبوعات می‌گرفتم. البته حالا ایده‌هایم را از زندگی عادی مردم کوچه و بازار و هر چیز جالبی که اطرافم مشاهده می‌کنم، می‌گیرم؛ موضوعاتی که درذهن مردم عادی قابل رشد و پرورش نیست و نیاز به یک ذهن هنری دارد تا به موضوع جان دهد.من در طول شبانه روز فکر می‌کنم و همه چیز را خاص می‌بینم، این فکر کردن و خوب دیدن منجربه خلق ایده میشود. بعضی‌اوقات هم با دیدن کارهای دیگران، سوژه‌ای به ذهنم می‌رسد که البته به معنای کپی‌برداری نیست. همان‌طور که دیگران با تماشای کارهای من به سوژه‌های جدید می‌رسند. شما که از نوجوانی با مطبوعات کار می‌کردید، حالا چرا این همکاری را قطع کردهاید؟من سال‌ها با مطبوعات ایرانی و اروپایی کارکرده‌ام، آن زمان کارم طرفدار داشت، اما الان سالهاست که مطبوعات از من برای کار و کشیدن طرح دعوت نمی‌کنند. البته آن رقمی هم که مطبوعات برای کار به یک کارتونیست می‌دهند، بسیار ناچیز است. یکی از دلایلش هم این است که وقتی قرار است برای مطبوعات کارکنی باید خودت را سانسور کنی و من اصلا چنین چیزی را دوست ندارم، دوست ندارم طرح‌هایم تبدیل به شیرهایی بی‌یال و دم بشوند. در شرایط فعلی دنبال کارهایی هستم که تاریخ مصرف نداشته باشند و فقط برای یک منطقه خاص کشیده نشوند. من به انسان و انسانیت فکرمی‌کنم؛ به پیام‌های انسانی. درشرایط فعلی در کشور ما از کاریکاتوریست‌ها استقبال نمی‌کنند. این درحالی است که حدود 90 درصد کاریکاتوریست‌های ما افراد بسیار بااستعدادی حتی در سطح جهان هستند، اما متاسفانه جایگاه خود را پیدا نمی‌کنند. درنتیجه مجبورند هرچند وقت یک‌بار در یک مسابقه بین‌المللی شرکت کنند و جایزه‌ای ببرند یا خیر. در کارهای اخیرتان چه چیزی را دنبال می‌کنید؟همان طور که می‌دانید من درطرح‌هایم همواره دنبال تجربه‌های جدید هستم و این را کسانی که نمایشگاه سال گذشته من را در گالری «آریا» دیده‌اند، می‌توانند، بازگو کنند من عاشق این هستم که کارکنم و می‌خواهم همیشه رویا‌هایم را با دیگران قسمت کنم. ازاین رو همواره در پی نوآوری هستم. در سال جاری آیا نمایشگاه دیگری را هم برپا خواهید کرد؟بله من سه نمایشگاه دیگرامسال برپا می‌کنم؛ یک نمایشگاه درپاریس و دو نمایشگاه در ایران که درگالری آریا و سیحون برپا خواهد شد. درنمایشگاه پاریس قصد دارم که بهترین کار‌هایم را که در طول سالیان سال خلق کرده‌ام؛ به نمایش بگذارم. دراین نمایشگاه حتی کارهایی که فروش رفته‌اند و ندارم را هم دوباره به شیوه‌ای جدید و با تغییرات اجرا خواهم کرد تا کسانی که کار‌هایم را ندیده‌اند، با بهترین کارهای من روبرو بشوند. در نمایشگاه‌های داخل ایرانم هم ادامه کارهایی را که درگالری آریا ارائه کردم به نمایش خواهم گذاشت. باتوجه به اینکه بخش عمده کارهای شما را کارهای سیاه و سفید شما تشکیل می‌دهد، در کارهای جدیدتان چقدر رنگ وجود دارد؟من همواره کارهای رنگی هم انجام می‌دهم. در کارهای اخیرم نیز هرجا که نیازی به رنگ بوده، استفاده کرده‌ام. آن سال‌ها که من تازه شروع به کار کرده بودم؛ در ایران امکانات چاپ رنگی نبود و بیشتر مطبوعات نیز به شکل تک‌رنگ منتشر می‌شد. درحال حاضر نیز کارهای رنگی بیشتر توسط کامپیوتر طراحی می‌شوند که البته بنده معتقدم کار دست بسیار باارزش‌تر است، اما کاتوریست‌ها بیشتر جذب کار با کامپیوتر شده‌اند، من هر بار که نیاز کاری رنگی را احساس کنم، ایده‌ام را اجرا می‌کنم. با این همه اما همیشه شرایطی هست که نسبت به استفاده از رنگ محتاط باشم. برای رنگ‌آمیزی هم تکنیک خاصی دارم که مخصوص خودم است، یعنی برای رنگ کردن هم مانند طراحی‌ام صاحب سبک هستم. البته کار‌هایم همان‌طورکه گفتید خیلی رنگ ندارد چون سعی می‌کنم مانند سادگی کار‌هایم این سادگی را دررنگ‌آمیزی هم رعایت شود. تعریفتان از کاریکاتور چیست؟خب، تعریف کاریکاتور به این سادگی‌ها نیست. به اعتقاد بنده کاریکاتور عبارت است از اندیشه‌های طنز‌آمیز یک نقاش برای شاد کردن مردم یا نشان دادن ضعف‌ها و کمبود‌ها برای برطرف شدن آنها، آن هم ازطریق اغراق کردن و بزرگ نشان دادن یک مساله یا به نوعی یک کلاغ، چهل کلاغ کردن آن. کاریکاتور یک اعتراض است؛ اعتراض به معایب اجتماعی. کاریکاتوریست می‌تواند در کوتاه‌ترین زمان یعنی چند ثانیه با مخاطبان خود ارتباط برقرار کند، چنانچه شما وقتی روزنامه یا مجله‌ای را ورق می‌زنید، اولین چیزی که توجه‌تان را جلب می‌کند کاریکاتورش است کاریکاتور از چه زمانی وارد ایران شد و درشرایط کنونی وضیعت کاریکاتورایران را چگونه می‌بینید؟کاریکاتور تقریبا از زمان مشروطیت و از طریق مجلات ترکی مانند ملانصرالدین به ایران آمد که بیشتر اعتراض و انتقاد به حکومت فاسد درباری بود، اما از سالهای 1330 به بعد با ورود مجلات غربی بهویژه مجلات فرانسوی به ایران، روزنامه‌ها و مجلات ایرانی از کاریکاتورهای آنها استقبال کردند، برخی اوقات هم از نشریات ترکی نظیر مجله «آق‌بابا» چاپ استانبول کارهایی به چاپ می‌رسید که این کار‌ها تاثیر زیادی بر کاریکاتور ایران و کاریکاتوریست‌های ایرانی دهه 30 تا 40 گذاشت. در این سال‌ها کاریکاتوریست‌های صاحب نامی مانند محسن دوولو، حسن توفیق، جعفر تجارتچی، غلامعلی لطیفی و داوری درایران ظهور کردند که بعد‌ها جوان‌هایی به آنها اضافه شدند از جمله خود من، جواد علیزاده، بهمن رضایی، احمد عربانی و... بیشتر این کاریکاتوریست‌ها کارشان را با مجله توفیق شروع کردند غیراز «دوولو» که خودش صاحب مجله بود. کاریکاتوریست‌های ایرانی بعد ازانقلاب رشد بسیاری داشته‌اند. در حال حاضر جوان‌های امروز ایران بسیار با استعداد هستند و من به آنها افتخار می‌کنم. نسلی پرکار، پرتلاش و با استعداد کاریکاتور امروز ایران را شکل داده و نصیحت من به دوستان این است که همین طور سرسخت راه را ادامه دهند و درجا نزنند، مغرور هم نشوند و فکر کنند همه چیز را یاد گرفته‌اند چون یادگیری چیزی است که تمامی ندارد. من خودم بعد از 56 سال کار هنوز در پی یادگیری هستم. کاریکاتور کشیدن کار سختی است. نیاز به زمان، تلاش واقعی و توجه وهمچنین نیازبه امکانات و تشویق دارد. متاسفانه فضای حاکم برنشریات کشور به سمت کم‌توجهی به موضوع طنز می‌رود. در کشور به نشریات طنز توجه خاصی نمی‌شود. روزانه روی کیوسک روزنامه‌فروشی‌ها، ده‌ها نوع مجله جای می‌گیرد، اما دریغ از یک مجله که به صورت تخصصی به مقوله طنز بپردازد. این غفلت و کم‌توجهی شاید از اصلیترین مشکلات طنز امروز کشورمان باشد. تکنیک و ایده کاریکاتورهای ایرانی را چگونه می‌بینید؟بیشتر هنرمندان جوان ما درگیر ساخت و ساز و تکنیک‌اند و مسئله اصلی که همان طنز است در کار‌هایشان تقریبا کم‌مایه است. توصیه من به این جوانان این است که تنها روی تکنیک کار نکنند، بلکه به ایده، فکر و سوژه هم به همان نسبت تکنیک اهمیت بدهند. چون این‌ها لازم و ملزوم یکدیگرند. خوشبختانه جوان‌ها از نظر تکنیک خیلی قوی هستند، اما از نظر ایده و سوژه ضعیفند. یکی ازدلایلش هم وجود کامپیوتر است که آنها را تنبل کرده است. تنها کامپیوتر کافی نیست باید با دست هم کار کنند، با رنگ تجربه کنند و همه چیز را از کامپیوتر نخواهند. رقابت شدید برای حضور در جشنواره‌ها و مسابقات هم به این امر دامن زده و موجب شده جوان‌ها بیشتر به تکنیک توجه داشته باشند، تا محتوا. اما باید توجه داشته باشند که کاریکاتور برای کاریکاتور است نه برای جشنواره، در واقع جشنواره تنها محل نمایش کاریکاتور است. آیا شما برای کاریکاتوریست شدن دوره‌ای را هم طی کردید؟نه، من کاملا خودساخته بودم و درهیچ کلاس و کارگاهی شرکت نکردم. درواقع خودم خیلی کوشش و پژوهش می‌کردم و با الهام از کارهایی که می‌دیدم، آثار تازه‌ای می‌کشیدم. اصلا در آن زمان امکانات مثل امروز نبود؛ نه نشریه‌ای، نه کتابی و نه کلاسی. من از کهنه‌فروش‌ها و این طرف و آن طرف کتاب یا مجله تهیه می‌کردم یا به دوستانی که به خارج از ایران رفت‌و‌آمد داشتند، سفارش می‌کردم. گاهی هم نشانی نشریه‌های خارجی را پیدا می‌کردم و برایشان کار می‌فرستادم، استقبال آنها از کار‌هایم و دستمزدهایی که برایم می‌فرستادند باعث می‌شد سرذوق بیایم و بهتر و بیشتر کار کنم و در این راه جدی‌تر باشم. من همیشه در حال تلاش و آموختن بودم و هستم، حتی امروز که به نظر خیلی‌ها کارم خوب است، به نظر خودم ناقص میآید. برای همین به دنبال پیدا کردن راه‌های تازه و یادگیری هستم. مجموعه 12 قسمتی «دلقک‌ها» به کجا رسید؟کار این مجموعه که طرحها و کاریکاتور‌هایش را من کشیده و کارگردانی کرده‌ام و پسرم رامین آنها را به صورت انیمیش کارکرده به پایان رسیده و به زودی ازسوی حوزه هنری وارد بازارخانگی میشود. من این مجموعه را بسیاردوست دارم. امیدوارم که مردم هم بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند و دلقک‌های ما را دوست داشته باشند. دراین مجموعه انیمشن که داستان خطی دارد؛ من به موضوعات طنزی که با آنها به نوعی هر روز سر و کار داریم پرداخته‌ام و دلقک‌هایم اتفاقا بسیار امروزی هستند. 5857
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 283]
-
گوناگون
پربازدیدترینها