درك و فهم و دانش و تقوا و نور

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: آدمي انديشه دارد،هم شعور//درك و فهم و دانش و تقوا و نور

فراهان-خبرگزاري ايسكانيوز:يك شاعر واستاد ادبيات استان مركزي گفت:وقتي كه مي پرسند نور وجود انسان چيست واين قدرت لايتناهي از شور وحضور كيست ؟ ابتدا بايد به آيه 35 سوره مباركه نور مراجعه كرد "الله نور السموات والارض "

استاد محمد مرادي
به گزارش روز يكشنبه گروه فرهنگي هنري باشگاه خبرنگاران دانشجويي ايران (ايسكانيوز)،استاد محمد مرادي با بيان اين مطلب افزود:ابتدا مي پردازم به اينكه انسان جايگاه ،خاستگاه وزادگاه اوليه اش در يپشگاه خداوند حكيم وعظيم وسليم بوده است. او در بهشت آفريده شد ،پروريده گشت ، آرميده زيست وآفريدگارش او را فرمان فرستاد اينجا بمان ،از شكوه نعمات ورحمات بيكران بنوش وشكر بالا بخوان واين پيام وكلام را بدان.هرگز از ميوه ممنوعه مخور .از فرمان مبارك من تمرد وسرپيچي مورز.بسوي نافرماني مرو اينجا بمان ،آنچه برايت فراهم آورده ام بنوش وجاودانه در همين مكان باقي بمان.
وي در خصوص نافرماني ورانده شدن آدم به زمين عقيده دارد:انسان تحت ترفندهاي دلفريب شيطان قرار گرفت ولغزش كرد. نسيان او از فرمان خدا او را به عصيان وطغيان كشانيد،فرمان وپيمان خدا را ناديده گرفت واز ايمن خداي نازنين محروم گشت ،محكوم شد كه از آنجا رانده شود وبه زمين هبوت كرده وفرستاده شد.
وي در خصوص جايگاه آدم پس از لغزش وگناه گفت:زمين يعني جايگاه پست ،پيش از آنكه به زمين فرستاده شود،مالك هستي اورا يادآوري گران وگرامي ايي فرمود كه هم اكنون كه بپاس ناسپاسي هايت از بهشت وسرشت آسماني ام رانده ميشوي ،زماني باز به مكان امن خوانده خواهي شد اگر از ابزارهايي كه در اختيارت به امانت سپرده ام خوب ،محترم وممتازگونه استفاده نمايي واگر در سايه هدايت و ولايت واطاعتم خالصانه حركت نمايي دوباره به آغوش من بازخواهي گشت وتا آنزمان ترا در زمين وزمان تنها ورها نخواهم كرد.
"استاد مرادي " با اشاره به آدم پس از فريب خوردن وغرق در گرداب شدن مي افزايد:عملاً ديده وشنيده مي شود وقتي چنين ابزارهايي كه در اختيار انسان است واو توفيق استفاده درست آنها را از دست مي دهد كاملاً از هدايت ها وحمايت هاي حكيمانه او دور وبه چيزهايي نزديك ومجبور مي شود كه خود را عملاً محصور در مردابها وگردابهايي مي بيند كه مجبوراً ومعمولاً او را در كورانه ترين راهها ترغيب وتشويق مي نمايد.
او با آنكه مي داند ريشه در كرام ومقام الهي دارد باز سرپيچي كرده ودر عين بي تفاوتي ،آسيب پذيري بالاتري را براي خود وديگران به ارمغان مي آورد واين امري است اجتناب ناپذير
كاش باور مي گرفت انديشه ام // هركجا هستم خداهست ريشه ام
اين شاعر واستاد اراكي اظهار داشت:انسان مأيوس ،مونس ومأنوسي نخواهد داشت وچيزي در زمين خاكي به پاكي كردارش به يادگار نخواهد كاشت وتوشه ايي كه خريدارش تنها حضرت دوست باشد را هم بر نخواهد داشت .
وي تاكيد كرد:كوتاه سخن اينكه نور وجود انسان شعور ونشاط اوست .سرور حيات ونصرت بساط اوست.
شمع فروزان جهان افروزيست كه هم خود را منور ميدارد وهم روشني بخش دلهاي تاريك وتنهاي ديگران خواهد بود.
وي در خصوص وجود وفطرت انسان عقيده دارد:نور وجود انسان ،عشق وصف ناپذيري است كه از خدا در وجود او جاري گرديده است وراه دست يابي آن تنها بخشيدن است.عشق را حتماً بايد به ديگران بخشيد تا به دستش آورد.
وي ادامه داد:امواج پرفروغيست كه دلهاي مرده ،افسرده وپژمرده ديگران را با كلام مهرآميز وبرخورد محبت گونه خويش به باغ مصفا وباشكوهي مبدل مي گرداند كه غير قابل انكار است.
"استاد مرادي" ذات باري تعالي را اينگونه توصيف كرد:دريك كلام تمام شگفتي هاي توجه برانگيز وحيرت آفرين عالم حضور تنها وتنها از نور وجود پرشكوه خداي توانمندي متجلي ميگردد كه هيچ زباني وبياني در معرفي وتحسين يكجاي آن ديده وسنجيده نمي شود.
اين شاعر تواناي استان مركزي خاطرنشان ساخت:پس اينجاست كه انسان با از دست دادن چنين مخزن شگفت آفريني خود را به ارزاني ارزن تغيير مي دهد وعملاً ثابت مي كند كه من بدون حضور ومنصور خدا،خالي از نورم واين عمق خاموشي وفراموشي اوست
وي در قسمتي از شعر "وقتي خدا جان آفريد" مي سرايد:
وقتي كه انسان با اسف ،قابيل، هابيل را دريد
سيماي خود را چون كسي خالي زاحسان پروريد
انسان ،انسان را دريد ،تخم جنايت را پروريد
"استاد محمد مرادي " در مثنوي "زايش ورويش "مي سرايد:
آدميت گوهريست از آسمان // در زمين آورد ،خداوند جهان
هيچ انساني نشد تخم جهان // غير كردارش نماند بر زبان
آدمي انديشه دارد ،هم شعور //درك وفهم ودانش وتقوا ونور
زندگي اين نيست كه باور مي كنيد//پيش آن انديشه ها خوار مي كنيد
زندگي در لحظه ها روكردن است// راه تقوا وتعالي رفتن است
زندگي تنها همين يك راه نيست // آه وافسوس وغم جانكاه نيست
زندگي هم اختيار است هم حدود // هم رسيدن در رفاه اما به بود
زندگي افسانه نيست ،تكرار نيست //آدميت را در آن انكار نيست
آدمي را آدميت هردم است // زين هدف اورا هميشه در دم است
بشنويد ياران كنون پند مرا // اين گران از تجربه چند مرا
در خودت پيدا شو اينك لحظه اي // لحظه ها را در نيابي رفته اي
آدمي انديشه كن در كار خويش // گشته خالي دست تو از نقش خويش
اين كه ازخود گم شوي مقبول نيست// زين همه خود خواهيت مسئول كيست
با تو گفتم آنچه بايد گويمت // پند من پيمانه كن تا شويمت
وارهان خود را از اين بيگانگي // بي تعلق ،بي هدف ،ديوانگي
زندگي هم اختيار است هم حدود // هم رسيدن در رفاه اما به بود
يکشنبه 5 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 195]