محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803933845
دفاع از اهلبيت (ع) هدف اصلي قيام مختار بود
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: دفاع از اهلبيت (ع) هدف اصلي قيام مختار بود خبرگزاري فارس: يك محقق علوم اسلامي گفت: آنچه از موضعگيريهاى سياسى مختار و منابع تاريخى به دست مىآيد، اين است كه هدف مهم مختار از قيام، دفاع از اهل بيت (ع)، گرفتن انتقام خون امام حسين (ع) و تشكيل حكومت، بر اساس عدالت بوده است. به گزارش خبرنگار آيين و انديشه فارس، يكى از قيام‌هاى نشأت گرفته از نهضت خونين كربلا، قيام «مختار بن ابى عبيد ثقفى» است كه به كمك شيعيان كوفه انجام و در تاريخ به نام «قيام مختار» ثبت و معرفى شد. «مختار» آزادمردى از شيفتگان و پيروان اهل بيت (ع) بود كه در كلمات معصومين (ع) از وى به نيكى ياد شده است. او قيام خود را با شعار «يا لثارات الحسين» آغاز كرد و توانست در صحنه اجتماع، نقش بزرگى ايفا كند. وى از شخصيت‌هاى معروف و مشهور است كه كار بس بزرگ او نامش را بر سر زبان‌ها جارى كرد و از خود نام نيك بر جاى گذاشت. او با نداى خون‌خواهى امام حسين (ع) و ديگر شهداى كربلا، از بيشتر كسانى را كه به نحوى در ريختن خون مقدس سيدالشهداء (ع) شركت داشتند و فاجعه بزرگ و غم‌بار كربلا را به وجود آوردند، انتقام گرفت و آنها را به سزاى اعمالشان رساند و با اين عمل توانست مقدارى از داغ و اندوه بازماندگان كربلا را بكاهد و دل شيعيان را شاد كند. آنچه در پي مي‌آيد، واكاوي تمام جوانب قيام مختار و معرفي شخصيت اين جنگاور محب اهلبيت (ع) است كه در سه بخش و در گفت‌وگو با «سيد حسن فاطمي موحد» محقق علوم انساني و پژوهشگر تاريخ اسلام از نظر مي‌گذرد. * مختار در جريان قيام كربلا فاطمي در آغاز سخنان خود با بيان اينكه ميزبانى از مسلم بن عقيل در شهر كوفه و در جريان گرفتن بيعت براي امام حسين (ع) به عهده مختار بود، گفت: زماني كه مسلم بن عقيل از طرف امام حسين (ع) وارد كوفه شد، نخست به منزل مختار رفت و مختار ميزبانى او را به به عهده گرفت و در زمينه قيام با مسلم بيعت كرد. اين دلالت بر آن دارد كه مختار در صحنه مبارزه با بنى اميّه فعاليت داشته و از شخصيت‌هايى بوده كه كاملاً مورد اعتماد مسلم بن عقيل بوده است. وي افزود: اما مختار در اواخر سال 60 هجرى در ماجراى كربلا به علت همكارى و ميزبانى مسلم بن عقيل در تدارك نهضت حسينى، توسط ابن زياد به زندان افتاد و تا بعد از جريان كربلا و شهادت امام حسين (ع) در زندان بسر مى برد. در زندان ملاقات‌هايي با ميثم تمار داشت كه او نيز به دست ابن زياد در زندان بود. ميثم تمار در يكي از گفت‌وگوها به مختار چنين گفت: «همانا تو براي انتقام از خون ريخته شده امام حسين قيام مي‌كني.» * فعاليت مختار در كوفه براى برپايى قيام وي همچنين درباره اهداف و انگيزهاى قيام مختار گفت: از سخنان و موضعگيريهاى سياسى مختار در زمان‌هاي مختلف و آنچه از منابع تاريخى و حديثى به دست مىآيد، اين است كه هدف مهم مختار در مرحله اول، دفاع از اهل بيت (ع) و گرفتن انتقام خون امام حسين (ع) و ديگر شهداى كربلا از عوامل فاجعه عاشورا و سپس به دنبال تشكيل حكومت، بر اساس عدل و عدالت و حمايت از محرومان و مستضعفان جامعه بوده است. فاطمي افزود: از طرفى مختار قيامش را با شعار «يالثارات الحسين» آغاز كرد تا هدف و انگيزه قيام را به خوبى نمايان سازد. اين شعار سهم زيادى در گرايش شيعيان عراق به نهضت مختار داشته است و با توجه به كوتاهي‌ها و تقصيرهاى زيادى كه در جريان كربلا از خود نشان داده بودند، در ندامت شديدى قرار گرفته و به دنبال جبران خطاى بزرگشان بودند. اين محقق ادامه داد: مختار در نامه‌اي محرمانه كه از زندان كوفه نوشته بود، به باقيمانده توابين كه در جنگ با ابن زياد، جان سالم به در برده بودند، ضمن تجليل از حركت انقلابى آنان، بشارت داد كه «من به زودى به اذن الهى از زندان آزاد خواهم شد و دشمنان را از دم تيغ خواهم گذراند و در هر كجا كه باشند نابودشان خواهم كرد» و با اين كلام خود، هدف از قيامش را برخورد با دشمنان اهل بيت (ع) و قاتلان امام حسين (ع) اعلام كرد. اين پژوهشگر تاريخ اسلام در ادامه سخنان خود تأكيد كرد: البته مختار پس از ملاقات با «محمد بن حنفيه» در مدينه، به سوى كوفه حركت كرد و در پانزدهم رمضان سال 64 هجرى كه حدود شش ماه از مرگ يزيد مىگذشت وارد كوفه شد و اين در حالى بود كه شهر به صورت خودجوش شورش كرده بود و «عمرو بن حريث» عامل ابن زياد و دست نشانده بنى‌اميه را از شهر اخراج كرده بودند و «عامر بن مسعود» را كه از مخالفان حكومت ظالمانه بنى‌اميه بود، به جاى او قرار داده بودند. وي افزود: مختار با ورودش به كوفه، اولين مسئلهاى را كه در ميان هواداران خود و شيعيان مطرح كرد اين بود كه اين مأموريت از جانب محمد بن حنفيه به وى سپرده شده است. مختار به خوبى مى‌دانست كه شيعيان در صورتى با وى همكارى مىكنند كه او را پيروي واقعى و مدافع اهل بيت (ع) بدانند و اين كار را با اجازه آنان انجام دهد. او در جمع گروهى از شيعيان كه استقبال خوبى از وى به عمل آورده بودند، به نامه محمد حنفيه درباره مقبوليت مختار نزد او را اشاره كرد و خود را مأمور اهل بيت (ع) عنوان كرد. فاطمي در ادامه سخنان خود اظهار كرد: مطرح شدن اين امر از جانب مختار موجب شد تا پيروان اهل بيت (ع) گرايش بيشترى به او پيدا كنند؛ چرا كه او حركت انقلابى خود را با اجازه مردى از اهل بيت (ع) آغاز كرده بود و مردم اميدوار بودند كه بار ديگر عدالت علوى كه طعم آن را در حكومت امام على (ع) چشيده بودند، در جامعه پياده شود. وي افزود: اين مسأله آن‌قدر اهميت داشت كه گروهى از سران شيعه تصميم گرفتند، براى تحقيق بيشتر و براى آنكه يقين كامل به اين امر پيدا كنند، به مكه بروند و نظر محمد بن حنفيه را شخصاً و مستقيم جويا شوند. آنان رهسپار مكه شدند و به حضور محمد بن حنفيه رسيدند و در ملاقات با فرزند اميرالمؤمنين با نظر مثبت ايشان مواجه شدند. * آغاز قيام با شعار «يا لثارات الحسين» اين نويسنده مقالات ديني در بخش ديگري از سخنان خود بيان كرد: «ابراهيم بن مالك» با توافق قبلى، شب سه شنبه 12 ربيع الاول سال 66 هجرى اذان گفت و به امامت او نماز جماعت خوانده شد و پس از آن با جمعيت همراه كه همه مسلح و آماده رزم بودند به سوى منزل مختار حركت كردند تا به اين طريق آغاز قيام را اعلام كنند و به گوش حاكمان كوفه برسانند. «عبدالله بن مطيع» نماينده ابن زبير در كوفه، از قبل اعلام حكومت نظامى كرده بود و بر اين اساس، رئيس پليس حكومت يعنى «إياس بن مضارب» راه را بر ابراهيم و همراهان او بست و نگذاشت به مسير خود ادامه دهند. ابراهيم با شجاعت و مهارت خاصى او را كشت و به دنبال آن، بقيه افرادش پا به فرار گذاشتند. وي افزود: وقتي اين خبر مسرت‌بخش به مختار رسيد، آن را به فال نيك گرفت و قرار شد تا قيام عمومى را همان شب آغاز كنند و به تأخير نيندازند. وي همچنين به انتخاب شعار «يا لثارات الحسين» به وسيله مختار اشاره كرد و گفت: مختار با مشورت فرماندهانش، به خصوص ابراهيم بن مالك و با برنامه دقيق و منظم به سازماندهى نيروهاى انقلابي كه راه انداخته بود، مبادرت ورزيد. سربازان مختار كه با سربلندى و عزت و شرف به مختار پيوسته بودند و با حرارتى وصف‌ناشدنى مى‌جنگيدند، شعار «يا لثارات الحسين» بر شور و حرارتشان مى‌افزود و خون‌هايشان را به جوش مىآورد. هرگاه اين شهار فرياد زده مي‌شد، چشم‌ها را پر از اشك مى‌كرد و در مقابل، دشمنان را سخت مرعوب و به وحشت مىانداخت. * نام تعدادي از جانيان دشت كربلا كه به دست مختار كشته شدند فاطمي در بخش ديگري از اين گفت‌وگو به اسامى عدهاى از كساني كه در حادثه كربلا نقش داشتند و در حكومت مختار كشته شدند، اشاره كرد و گفت: «عبيدالله بن زياد»، در جنگ با ابراهيم بن مالك اشتر كشته شد. سر او را از بدن جدا كردند و نزد مختار بردند و مختار آن را نزد محمد بن حنفيه فرستاد. «عمر بن سعد» و پسرش «حفص» هم از ديگر آمران لشگر يزيد در عاشورا بودند كه مختار آنها را به قتل رسانيد. زماني كه فرستادگان مختار، عمر بن سعد را به قتل رساندند، دستور قتل پسر عمر بن سعد نيز از طرف مختار صادر شد و آن دو به درك واصل شدند. مختار بعد از اشاره به سرهاي آنها گفت: «اين [سر عمر بن سعد] به ازاي حسين و آن [سر حفص] به ازاي علي بن حسين ...» مختار سر هر دو را همراه نامهاى نزد محمد بن حنفيه فرستاد. وي افزود: از ديگر كشته‌شدگان به دست مختار، «حصين بن نمير» است كه در يورش وحشيانه لشگركشى يزيد به مكه و مدينه از فرماندهان اصلى بود و در جريان كربلا از فرماندهان ابن زياد و جانيان اصلى بود . وى در جنگ با ابراهيم بن مالك كشته شد و سر او را از بدن جدا كردند و نزد مختار فرستادند. «شمر بن ذى الجوشن» هم از انتقام مختار در امام نماند. او از ترس جانش، از شهر گريخته بود تا در چنگال عدالت و انتقام گرفتار نيايد. كشته شدن او به دو طريق بيان شده است. در يك نقل آمده است كه او در درگيرى با نيروهاى مختار كه براى دستگيرى وى فرستاده شده بودند، به درك واصل شد و سپس سر او را از بدن جدا كرده و به كوفه بردند و در نقل ديگرى در «بحارالانوار» آمده است كه او را به اسارت خود درآوردند و با همان جراحات به كوفه بردند و در شهر به امر مختار سر او را از بدن جدا كردند و بدنش را در روغن جوشان انداختند. وي ادامه داد: انتقام از فرمانده‌هاي اموي دشت كربلا به اينجا ختم نشد. مثلاً به امر مختار دست و پاى «حرملة بن كاهل» را قطع كردند و بدنش را سوزاندند. مختار دستور داد، «خولى بن يزيد اصبحى» ـ حامل سر امام حسين (ع) تا كوفه ـ را به قتل برسانند و بدن كثيفش را به آتش بكشند. و «حكيم بن الطفيل» هم قبل از آنكه مختار در باره او دستورى صادر كند، به دست شيعيان تيرباران شد. «زيد بن رقاد» را با پرتاب تير و سنگ از پا در آوردند و بدن نيمه جانش را به آتش كشيدند. «سنان بن أنس» هم در ابتدا توانسته بود در جريان انتقام‌گيرى مختار از معركه فرار كند و به بصره متوارى شود. مختار دستور داد خانه‌اش را خراب كنند و بعد افرادى را گمارده بود تا در فرصت مناسب او را دستگير كنند و به كوفه بياورند تا اينكه وى را بين «عذيب» و «قادسيه» پيدا كردند. انگشت‌هاى او را قطع كردند و سپس دست‌ها و بعد پاها و در نهايت بدن او را در ديگ روغن زيتون در حال جوش انداختند. وي گفت: «عبدالله بن أسيد»، «مالك بن النسير البدّى»، «حمل بن مالك المحاربى» از ديگر كشته‌شدگان در قيام مختار بودند. همچنين درباره «بجدل بن سليم الكلبى» انگشتر امام (ع) را ربوده و انگشت‌هاى امام را قطع كرده بود، هم آمده كه مختار دستور داد دست‌ها و پاهاى او را قطع كنند و رهايش كنند تا بميرد. «رقاد بن مالك» و «عمر بن خالد» و «عبدالرحمان البجلى» و «عبداللَّه بن قيس الخولانى» نيز از خشم انتقام مختار در امان نماندند. «عمرو بن صبيح الصدائى» هم به مختار مى‌گفت كه در كربلا تنها با نيزه بر بدن‌ها زخم وارد مى‌كردم و احدى را به قتل نرساندم. مختار دستور داد آن قدر با نيزه به او بزنند تا بميرد. فاطمي ادامه داد: «اسحاق بن حوبة»، «أخنس بن مرثد»، «حكيم بن طفيل السبيعى»، «عمربن صبيح الصيداوى»، «رجاء بن منقذ العبدى»، «سالم بن خيثمة الجعفى»، «واحظ بن ناغم»، «صالح بن وهب الجعفى»، «هانى بن ثبيت»، «أسيد بن مالك»، «زياد بن مالك»، «عمران بن خالد»، «عبدالرحمن بن أبى خشكارة البجلى»، «عبداللَّه بن قيس الخولانى»، «الهبياط بن عثمان بن أبى زرعة الثقفى» و «عبدالرحمن بن عثمان بن أبى زرعة الثقفى»، «عثمان بن خالد بن أسير»، «أبى أسماء بشر بن سوط القابضى» از ديگر جنايت‌كنندگان دشت نينوا بودند كه به دستور مختار به قتل رسيدند. ادامه دارد ... انتهاي پيام/ك/3
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 537]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها