گپي با مرتضي احمدي/ هنرمند پيشكسوت راديو و تلويزيون؛ كاش كمي بيشتر قدر پيشكسوتها را بدانيم

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: گپي با مرتضي احمدي/ هنرمند پيشكسوت راديو و تلويزيون؛ كاش كمي بيشتر قدر پيشكسوتها را بدانيم
* مليحه پژمان
مرتضي احمدي هنرمند نام آشناي كشورمان در سال 1303 در تهران متولد شده و از صدا پيشگي گرفته تا بازيگري و نويسندگي را

تجربه كرده است. حتي آوازهاي كوچه باغي و «ضربي خواني» هايش را در اكثر سريالهاي تلويزيوني بخصوص «زيربازارچه» به خاطر داريد. البته او در كنار اين هنرنمايي ها، دوبلوري را هم تجربه كرده است كه كارتون زيباي «پينوكيو» و «پدر ژپتوي مهربان» را حتماً به خاطر داريد.
احمدي 84 ساله، متولد تهران است و نزديك به 60 سال تجربه هنري در كارنامه او ثبت شده است. وقتي با او تماس مي گيريم، ترجيح مي دهد كمي به گذشته هاي دور برگردد و در مورد خاطرات زندگي اش بگويد: «وقتي 64 سال پيش وارد اين عرصه شدم، گمان نمي كردم روزي در اين فضا صاحب تجربه شوم. اما اولين جرقه هاي هنري را از مادرم گرفتم. هر وقت لالايي مي خواند به صداي او توجه مي كردم و گاهي با او مي خواندم. كم كم با بچه هاي محله دور هم جمع مي شديم و آواز خواني راه مي انداختيم. در سال 1318 هم وارد مدرسه تئاتر شدم. سال 1322 تصميم گرفتم تئاتر را به شكل حرفه اي دنبال كنم و چون دانشكده تخصصي در اين زمينه نبود. تلاش كردم از راه پيش پرده خواني وارد كار شوم و با خواندن پيش پرده اولين كارم، كلي معروف شدم !آن وقتها ماهي 100 تومان حقوق داشتم كه پول زيادي بود و بيشتر هنرپيشه ها در آن دوران به من حسادت مي كردند. و بهترين سالهاي زندگي من همان سال 1322 بود كه هم وارد اداره راه آهن شدم، هم تئاتر و هم راديو كه آن موقع اسمش اداره انتشارات و تبليغات بود.»
اما مرتضي احمدي چطور به بازيگري تلويزيون راه پيدا كرده؟ او در اين مورد مي گويد: «زماني كه تلويزيون تازه راه اندازي شده بود، مي گفتند نبايد به تئاتري ها نقش داد چون حركات آنها تند است، اما من اهميتي ندادم، رفتم تست دادم و قبول شدم و تا كنون هم نزديك 64 سال در تلويزيون بازيگري كرده ام، البته دوبله را هم تا امروز دنبال كرده ام و در مجموعه راديويي «صبح جمعه با شما» هم همكاري داشته و دارم.»
مي پرسم تلويزيون از آن سالها تا امروز چه تفاوتهايي داشته؟ مي گويد: «تفاوتها زياد است !آن موقع كار كردن مثل حالا نبود. شرايط خيلي دشوار بود. چند ساعت برنامه پخش مي شد و تا روز ديگر تلويزيون تعطيل بود. اما حالا شبكه هاي زيادي داريم و برنامه هاي مختلفي به شكل شبانه روزي فعاليت دارند، از سريال گرفته تا برنامه هاي ورزشي. به عقيده من در حال حاضر هر كسي مي تواند مطابق سليقه اش برنامه اي پيدا كند، اما آن دوران همه چيز محدود بود، حتي بازيگران، اما نكته مهم اين است كه تلويزيو ن از همان ابتدا در ميان مردم بوده و هنوز هم در همين شرايط به فعاليتهايش ادامه مي دهد، درست مثل عضوي از يك خانواده.»
مي پرسم بعد از اين همه سال فعاليت هنري خسته نشده ايد؟ مي گويد: «وقتي درچنين فضايي زندگي مي كني ، خستگي معني ندارد. من سالها در ميان مردم و با هيجانها و احساسات آنها زندگي كرده ام و هميشه از مردم ايده هاي خوب گرفته ام. هميشه سعي كرده ام با نقشهايم زندگي كنم تا در دل مردم جايي داشته باشم و نقشم برايشان باور پذير باشد. توجه و علاقه مردم هميشه خستگي هايم را زدوده و ارتباطم با مخاطب در هر شرايط هنري به من نيرو و انرژي مضاعفي داده است.» اين هنرمند پيشكسوت در ادامه مي افزايد: «نه فقط من كه همه هنرمندان براي مردم و براي دل مردم كار مي كنند و اگر طي اين سالها گرد پيري بر چهره آنها نشسته، اما عشق مردم در قلب آنهاست. هر چند كه مردم مهربان ايران هميشه نسبت به ما لطف داشته اند، اما اي كاش كمي بيشتر قدر پيشكسوتها را بدانند، چون اين گروه از افراد جامعه صاحب سالها تجربه اند و اين تجربيات هنري و تلاش خستگي ناپذير چند ساله آنها براي جوان ترها مثل چراغي روشن است كه هرگز خاموش نمي شود. قدر اين گوهرهاي گرانبها را بدانيم، چون شايد تا فردايي ديگر، خبري و اثري از آنها نباشد.»
دوشنبه 22 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]