كيفيت فداي كميت

واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: كيفيت فداي كميت
نرگس جودكي: گلايه هاي داوطلبان كنكور كه با وجود داشتن رتبه بالا نام خود را در اسامي پذيرفته شدگان مراكز آموزش عالي نديده بودند، نمايندگان مجلس را بر آن داشت تا با تصويب طرح دو فوريتي افزايش ظرفيت پذيرش دانشجو درصدد احقاق حق اين افراد برآيند. طرح هاي فوريتي آنچنان كه از عنوان آنها تعبير مي شود، با تعجيل، بدون بررسي و در پي بروز يك مساله توسط نمايندگان به تصويب مي رسد. مسوولان سازمان سنجش و وزارت علوم معتقدند بومي گزيني هر ساله (از سال 69 تاكنون) در پذيرش دانشجويان لحاظ مي شده و اطلاع رساني ضعيف باعث حيرت داوطلبان شده است اما دليل بروز مشكل و جا ماندن تعدادي از داوطلبان تحصيل در مراكز عالي هرچه باشد، نمي تواند راه حلي چون اعلام ظرفيت تازه را در دانشگاه ها به دنبال داشته باشد. يك هفته از مهرماه گذشته است و مسوولان براي تكميل 58 هزار ظرفيت جديد، داوطلبان را به انتخاب رشته مجدد فراخوانده اند. آيا دانشگاه هاي كشور پيش از اين امكانات و برنامه هاي آموزشي را مطابق با ظرفيت معين خود تنظيم نكرده اند و آيا ايجاد ظرفيت تازه به معني اضافه كردن يك صندلي در ته كلاس دانشگاه است؟

پاك كردن صورت مساله، يا استفاده از راه هاي برون رفت از مشكلات بدون در نظر گرفتن تبعات آن در آينده دور و نزديك مثل اقدام مجلسيان براي فرونشستن ناخرسندي داوطلبان كنكور 87، مصداق داستان حكيم نظامي گنجوي است: شاه ابواسحاق همواره به عيش و عشرت اشتغال داشته و به امور پادشاهي وقعي نمي نهاد. سال 754 كه محمد مظفر از يزد به شيراز لشكر كشيد، هرچه امرا به شاه ابواسحاق گفتند «اينك خصم رسيد» توجهي نمي كرد تا جايي كه گفت: «هركس از اين نوع سخن در مجلس من بگويد او را سياست كنم.» به همين جهت كسي جرات نمي كرد بگويد كه سپاهيان مظفر به دروازه شيراز رسيدند. ناگزير شيخ امين الدوله جهرمي از نزديكان از شاه خواست تا به بام قصر بروند براي تماشاي بهار و طبيعت. شاه ابواسحاق ديد درياي لشكر در بيرون شهر موج مي زند، پرسيد: اين چه آشوب است، گفتند: صداي ناقوس جنگ مظفر است، گفت: عجب ابله مردكي كه در چنين نوبهاري خود و ما را از عيش دور مي كند و اين بيت از اسكندرنامه را خواند و از بام فرود آمد: «همانا به كه امشب تماشا كنيم چو فردا شود فكر فردا كنيم.» مظفر بدون زحمت شيراز را فتح كرد و ابواسحاق متواري و كشته شد. سازمان سنجش از تعدد قوانين موجود درباره كنكور انتقاد كرد. رئيس مجلس نيز بر بازنگري قوانين مربوط به كنكور تاكيد كرده است. رئيس سازمان سنجش اميدوار است بازنگري به گونه اي باشد كه به جاي همه قوانين موجود، يك قانون جايگزين شود نه اينكه يك قانون جديد به قوانين گذشته بيفزايند. اما به جاي بررسي قوانين كنكور و مساله بومي گزيني طرح افزايش ظرفيت دانشگاه ها به تصويب رسيده است. به گفته رئيس دانشگاه تهران براي دستيابي به اهداف برنامه بالا بردن جمعيت دانشجويي و توجه به كيفيت آموزشي ضروري است. مهم ترين ابزار در اين آموزش استاد، مدرس و عضو هيات علمي است و حداقل استاندارد اين است كه براي 40 دانشجو يك استاد داشته باشيم. كارشناسان معتقدند افزايش ظرفيت دانشگاه ها در سال هاي گذشته هم با تكيه بر گسترش دانشگاه پيام نور صورت مي گرفته كه از نظر استانداردهاي آموزشي در حد قابل قبولي نيست. با انتخاب رئيس دانشگاه پيام نور به عنوان وزير آموزش و پرورش، رايزني ها براي گسترش دانشگاه پيام نور آسان تر شد و علي احمدي با واگذاري فضاي مدارس به پيام نور امكان برگزاري كلاس هايي را فراهم كرد كه به گفته برخي استادان، كمتر اعضاي هيات علمي در آنها تدريس مي كردند و بيشتر فارغ التحصيلان كارشناسي ارشد مسووليت اداره كلاس ها را بر عهده گرفتند. اين در حالي است كه به گفته رئيس دانشگاه علوم پزشكي تهران 50 درصد از پروژه هاي تحقيقاتي اين دانشگاه بدون بودجه مانده است. رئيس دانشگاه صنعتي خواجه نصير رسماً اعلام كرده است ظرفيتي بيش از آنچه در مرحله اول ثبت نام شده اند، وجود ندارد. امروز داوطلبان براي بار دوم انتخاب رشته مي كنند و برخي معترضان هنوز مي پرسند اگر اين ظرفيت تازه موجود بوده چرا در همان مرحله اول دانشجويان پذيرش نشدند و اگر وزارت علوم انتخاب رشته داوطلبان را اشتباه مي داند، چرا ظرفيت تازه اي را اعلام كرده است. آنها معتقدند اين انتخاب دوباره باعث بازگشت حق همه آنها نخواهد شد. گروهي از كارشناسان مسائل آموزشي نيز به فرداي پذيرفته شدگان امروز مي انديشند و معتقدند اعلام ظرفيت دانشگاه ها بايد براساس نياز جامعه به مشاغل انجام شود و طرح هاي فوريتي نمي تواند بدون پيش بيني آينده، سودي براي جامعه داشته باشد و تحصيل داوطلبان نظام آموزشي غيراستاندارد به جز افزودن مشكلات آينده، دردي را دوا نمي كند. علي لاريجاني رئيس مجلس در اجلاس روساي آموزش و پرورش كنكور را يك وباي علمي خواند كه به جاي پر كردن افراد از علم، تنها فن تست زني را به آنان مي آموزد. مساله حذف كنكور تا چهار سال آينده هم موضوع ديگري است كه هنوز تكليف آن مشخص نشده است و دو وزارتخانه علوم و آموزش و پرورش اجراي آن را به گردن يكديگر مي اندازند. علائم بيماري نظام آموزش عالي كشور به اندازه كافي بروز پيدا كرده است. چاره اما هنوز پنهانكاري و پوشاندن مساله و سپردن كار امروز به فرداست.
دوشنبه 8 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: عصر ایران]

[مشاهده در: www.asriran.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]