واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: لقب صادق را پيامبر(ص) به امام ششم داد خبرگزاري فارس: مهمترين لقب امام ششم، «صادق» است و فاضل، قائم، كافل و منجى ديگر القاب ايشان را تشكيل ميدهند. بر طبق روايتي از ابوهريره، تمامي اين القاب را پيامبر(ص) به امام داده است. به گزارش خبرنگار آئين و انديشه باشگاه خبري فارس "توانا "، شيخ مفيد و كلينى، معتقدند ولادت ششمين پيشواي شيعيان در هفدهم ربيعالاول سال 83 هجرى در مدينه رخ داده است، اما روّات ديگر از جمله ابنطلحه و ابنخشاب سال تولد امام را سال 80 هجرى ميدانند. علامه محمد حسين مظفر با توجه به روايت محمد بن سعيد كه سنّ امام به هنگام وفات را 71 سال بيان ميكند، سال تولد امام را سه و يا سه سال و اندى پيش از سنه 80 ميداند. به هر حال موردي كه بيشتر مورد اتفاق مورخان است سال 80 هجري ميباشد. مشهورترين كنيه امام صادق(ع) ابوعبدالله است و ابواسماعيل و ابوموسى نيز ديگر كنيههاي حضرت هستند. مهمترين لقب امام ششم "صادق " است و فاضل، قائم، كافل و منجى ديگر القاب ايشان را تشكيل ميدهند. بر طبق روايتي از ابوهريره، تمامي اين القاب را پيامبر(ص) به امام داده است. كنيه مادر امام صادق(ع) را امّفروه ذكر كردهاند. برخى نيز كنيه وي را امّالقاسم نوشته و اسم او را قريبه يا فاطمه ذكر كردهاند. امامت امام 34 سال به طول انجاميده است كه اين مدت با خلافت حاكمان اموي يعني هشام بن عبدالملك، وليد بن يزيد، يزيدبن وليد، ابراهيمبن وليد و مروان بن محمد، و دو نفر از خلفاي عباسي يعني سفاح و منصور دوانيقي همراه بوده است. سرانجام منصور دوانيقي وجود مبارك امام را تاب نياورد و به وسيله زهر ايشان را مسموم و به شهادت رسانيد. تاريخ شهادت امام را 25 شوال سال 148 هجري و گروهي نيز 25 رجب همان سال بيان كردهاند. پيكر پاك امام صادق(ع) را در قبرستان بقيع در كنار مرقد پدر و جدّ بزرگوارش دفن است. دوران 34 ساله امامت امام صادق(ع)، عصر شكوفايي معارف اهلبيت عليهمالسلام بود. آن حضرت در اين دوران از درگيري بنياميه و بنيعباس و اشتغال آنها به خودشان استفاده كرده و با توجه به نياز شديد جامعه آن زمان و آماده بودن زمينه اجتماعي، با ايجاد يك حوزه وسيع علمي وديني، به تربيت شاگردان بسياري در زمينههاي مختلف علمي و مذهبي پرداختند. عده شاگردان معروف ايشان را تا چهار هزار نفر و مجموع آنها را تا 12 هزار نفر هم نوشتهاند. به اين ترتيب آن حضرت ضمن مبارزه با شبهات مسموم بدعتگزاران، اسلام نام محمّدي را از زير حجاب تيره و تار اسلام بنياميه و بنيعباس بيرون آوردند. در اين دوران شكوفايي مذهب تشيع به حدي رسيد كه مكتب تشيع را مذهب جعفري نيز مينامند. برخي از شاگردان معروف امام عبارتند از: ابان بن تغلب، اسحاق بن عمار، بريد، صفوان بن مهران، ابوحمزه ثمالي، حرير بن عبدالله سجستاني، زراره بن اعين شيباني، عبدالله بن ابي يعفو، جابر بن حيان و عمران بن عبدالله اشعري قمي. غالب آثار امام (ع) به عادت معهود عصر، كتابت مستقيم خود ايشان نيست و غالباً املاي امام(ع) يا بازنوشت بعدي مجالس ايشان است. بعضي از آثار نيز منصوب است و قطعي الصدور نيست. دايره المعارف تشيع آثار امام صادق(ع) را چنين بر ميشمرد: - از آثار مكتوب امام صادق (ع) رساله به عبدالله نجاشي (غير از نجاشي رجالي) است. نجاشي صاحب رجال معتقد است كه تنها تصنيفي كه امام به دست خود نوشتهاند همين اثر است. - رسالهاي كه شيخ صدوق در خصال و به واسطه اعمش از حضرت روايت كرده است شامل مباحث فقه و كلام . - كتاب معروف به توحيد مفضّل، در مباحث خداشناسي و رد دهريه كه املاء امام (ع) و كتاب مفضل بن عمر جعفي است. - كتاب الاهليلجه كه آن نيز روايت مفضل بن عمر است و همانند توحيد مفضل در خداشناسي و اثبات صانع است و تماماً در بحارالانوار مندرج است. - مصباح الشريعه و مفتاح الحقيقه كه منسوب به امام صادق (ع) و بعضي از محققان شيعه از جمله مجلسي، صاحب وسايل (حرّ عاملي) و صاحب رياض العلما، صدور آن را از ناحيه حضرت رد كردهاند. - رسالهاي از امام (ع) خطاب به اصحاب كه كليني در اول روضه كافي به سندش از اسماعيل بن جابر ابي عبدالله نقل كرده است. رسالهاي در باب غنائم و وجوب خمس كه در تحف العقول مندرج است. - بعضي رسائل كه جابربن حيان كوفي از امام (ع) نقل كرده است. - كلمات القصار كه بعدها به آن نثرالدرد نام دادهاند كه تماماً در تحفالعقول آمده است. - چندين فقره از وصاياي حضرت خطاب به فرزندش امام موسي كاظم (ع) سفيان شوري، عبدالله بن جندب، ابي جعفر نعمان احول، عنوان بصري، كه در حليةالاولياء و تحفالعقول ثبت گرديده است. انتهاي پيام/ا
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 2329]