«بياييد با عشق كار كنيم» سينما به روايت آپاراتچي در آستانه‌ي روز ملي سينما: استقبال تماشاگران، از بهترين لحظه‌هاي زندگي‌ام است

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: «بياييد با عشق كار كنيم» سينما به روايت آپاراتچي در آستانه‌ي روز ملي سينما: استقبال تماشاگران، از بهترين لحظه‌هاي زندگي‌ام است

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و هنر - سينما

«يك فيلم از زماني كه نوشته مي‌شود تا زمانيكه براي نمايش آماده مي‌شود و در آخر توسط منِ آپاراتچي در سينما، به نمايش درآيد به غير از لذتي كه تماشاچي از ديدن آن فيلم مي‌برد به همه‌ي ما كه در اين مسير، هر كدام در جاي خود وظيفه‌يي را انجام داديم، نان مي‌دهد. كم‌كاري در انجام مسؤوليت، صرف‌نظر از بُردن بركت از روزي، به تماشاچي، سينما و فرهنگ كشور ضربه مي‌زند پس بياييد با عشق كار كنيم تا تحمل سختي‌هاي آن براي‌مان آسان شود.»

ابن جملات بخشي از گفته‌هاي فريدون آذيش - آپاراتچي سينما سپيده تهران ـ است كه در آستانه‌ي ـ 21 شهريور ماه ـ روز ملي سينما با خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، سخن گفت.

او ابتدا از علاقه‌مندي و ذوق فراوان به كارش سخن گفت و ادامه داد: از سال 1349 تاكنون در اين كار هستم. البته سه سال شاگردي كردم و پس از آن به طور حرفه‌اي وارد آن شدم. در حال حاضر دو آپاراتخانه اين سينما را هم‌زمان در يك شيفت كاري 8 ساعته مي‌گردانم. اينجا هر آپاراتخانه دو دستگاه آپارت دارد كه با هر يك از اين دو دستگاه يك فيلم را نمايش مي‌دهيم و به علت همجواري دو آپاراتخانه و تقاطع سانس‌هاي دو فيلم، اجرا و نظارت بر پخش هر دو فيلم در دو سالن بالا و پايين سينما، بر عهده‌ي من است.

او دليل اصلي تحمل سختي‌هاي اين كار را عشق به اين كار دانست و از چگونگي كسب مهارت در اين حرفه سخن گفت و افزود: ياد گرفتن اين حرفه در جامعه ما فقط از راه تجربي ممكن است، البته عده‌يي فكر مي‌كنند آپاراتچي كارش زدن چند تا كليد و بالا و پايين گذاشتن موبين (موبين:حلقه‌يي كه چند پرده از فيلم روي آن سوار مي‌شود.) ولي سوال اينجاست كه چرا مثلا كنترلچي سالن و يا آدم‌هاي ديگر، اين كار رو بلد نيستند؟ آن وقت است كه معلوم مي‌شود آپارتچي بايد مهارت‌ها و تجربه‌هاي لازم را در كارش داشته باشد و اين فقط از راه تجربي امكان‌پذير است. كما اينكه ورود به اين شغل هم تقريبا فقط از طريق ارتباط با مسوولين و پرسنل خدماتي سينما، امكان‌پذير است.

اوهمچنين توضيح داد: فيلم‌هايي كه براي اكران پيش ما مي‌آورند، 4 تا 8 پرده ( پرده: قسمتي از فيلم كه بصورت يك ديسك يا حلقه درآمده است.) دارد كه آنها را تبديل به دو موبين، گاهي سه موبين مي‌كنم (هر موبين: يك ساعت كامل از فيلم است.) هر موبين را داخل يك دستگاه آپارت قرار داده و بعد از تنظيم صداي فيلم، آن را به همراه تصوير به سالن نمايش منتقل مي‌كنم. البته هنگام پخش، كماكان بايد بر اجراي درست دستگاه و تبديل كردن فيلم ( انتقال دادن تصوير از موبين دستگاه شماره 1 به موبين دستگاه شماره 2) مراقبت كنيم در اينجا است كه چهره واقعي يك آپارتچي ماهر و باتجربه مشخص مي‌شود.

اما او اظهار تاسف كرد از اينكه، فيلمسازان ما آنچنان كه بايد آپارتخانه و آپاراتچي را نمي‌شناسند و ادامه داد: اگر هنگام نمايش، مشكل خاصي پيش بيايد، آنها ابتدا سراغ مدير سينما و بعد سراغ آپارتچي مي‌روند. ولي تا زماني كه هيچ مشكلي پيش نيايد، نمي‌گويند كه مثلا فيلم ما دست چه كسي است؟! چقدر در تبديل و تنظيم صدا مهارت دارد، چقدر كارش را بلد است. آيا براي كپي فيلم ما كه بعد از اينجا، در شهرستان‌ها هم نمايش داده مي‌شود دل مي‌سوزاند؟ نه! متاسفانه هيچ‌كدام از اين فكرها را نمي‌كنند و فقط درصورت عدم مشكل، به يك تشكر ساده از مديرسينما قناعت مي‌كنند.

فريدون آذيش در ادامه‌ي گفت‌وگو با ايسنا از وضعيت درآمدي و معيشتي آپاراتچي‌ها سخن گفت و بيان كرد: شيفت كاري من روزانه 8 ساعت است و70 ساعت در ماه براي هر دو آپاراتخانه اضافه كاري دارم كه در ازاي آن جمعا حدود سيصد هزار تومان حقوق ماهيانه دريافت مي‌كنم، گرچه با وضعيت اقتصادي كه در جامعه‌ فعلي ما وجود دارد، مجبورم براي زندگي بهتر به كارهاي جانبي از قبيل نصب آپارات و پرده در سينماها، مشغول شوم ولي در كل راضي هستم.

او در ادامه از نبود امنيت شغلي در كارش گله‌مند بود و گفت: در گذشته، ما يك زماني سنديكاي آپارتچي‌ها داشتيم كه پس از مدتي خود به‌خود اين سنديكا حذف شد. الان هم آپاراتچي به لحاظ كار سينما، آنچنان وجهه‌يي ندارد.

او همچنين از رسيدگي مسوولين وزارت كار ابراز خرسندي كرد و افزود: من 27 سال است بيمه هستم. ولي متاسفانه حرفه ما مشمول قانون سختي كار نمي‌شود و بايد با 30 سال سابقه‌كار بازنشسته شويم. از مسوولين مربوطه تقاضا مي‌كنم كه بيشتر به ما و شغل ما توجه كنند چون شغل ما زدن چند كليد دستگاه آپارات نيست، اگر چنين بود، هركسي مي‌توانست اين كار را انجام بدهد.

اين آپاراتچي 52 ساله درادامه درباره‌ي ارتباطش با نوع فيلم‌ها و تماشاچيان هم سخن گفت و مطرح كرد: تقريبا همه‌ي فيلم‌هايي كه نمايش مي‌دهم را از همين بالا ـ اتاقك آپاراتخانه ـ مي‌بينم. دربعضي مواقع اين نوع تماشا كردن مرا راضي نمي‌كند و در اين زمان، شرايطي فراهم مي‌كنم تا فيلم را از داخل سالن ببينم. استقبال تماشاچيان از فيلم، خوشحالم مي‌كند. آن موقع در يكي از بهترين لحظه‌هاي زندگي‌ام هستم. فكر كنم در حال حاضر تماشاچيان سينما، اغلب فيلم‌هاي خانوادگي و معضل‌گرا درباره مسايل اجتماعي را مي‌پسندند ولي من شخصا از فيلم‌هايي به سبك «وقتي همه خواب بودند» لذت مي‌برم و بارها آنها را از همين بالا تماشا مي‌كنم گرچه پس از مدتي بالاخره خسته مي‌شوم و مشغول كارهاي شخصي مي‌شوم ولي هميشه از اينكه قرار است فيلم خوب و جذابي كه دوستش دارم به زودي براي من تكراري شود، افسرده مي‌شوم.

اين آپاراتچي سينما از علاقه‌اش به بازيگري و كار فيلم‌سازي هم سخن گفت و يادآور شد: فكر كنم حدود 10 سالم بود كه فيلم «كتاب آفرينش» را ديدم كه آن زمان خيلي تعجب برانگيز بود يا مثلا فيلم «ده فرمان» را در دوران بچگي ديدم، آن موقع خيلي دوست داشتم جاي بازيگران فيلم بودم؛ اين علاقه از همان زمان، شروع به تاثيرگذاري در روند زندگي من شد. الان هم كه در اتاقك آپاراتخانه مي‌نشينيم، بعضي وقتها همين آرزو را نسبت به فيلمهاي زمان حال دارم. يا مثلا دلم مي‌خواست فيلم «بلمي به سوي ساحل» رسول ملاقلي پور را من مي‌ساختم.

او در بخش ديگري از اين گفت‌وگو از پر كاري‌هاي روزهاي جشنواره فجر ياد كرد و افزود:جشنواره فيلم فجر را با همه‌ پركاري‌ها و خستگي‌هاي زيادش دوست دارم. كار خيلي سنگين مي‌شود ولي اين عشق به سينماست كه تا پاسي از شب، ما را خسته و گرسنه بيدار نگه مي‌دارد. خستگي كار زماني بيشتر مي‌شود كه فيلمي را مي‌آورند و تو مي‌بيني كه صداي آن خراب است. ماشاالله بچه‌هاي استوديو براي آماده كردن سريع فيلم‌ها جهت شركت در جشنواره، هنگام صداگذاري، ميكس و مونتاژ فيلم چرت مي‌زنند و افسوس كه صداي خراب ضبط شده‌ي فيلم دراستوديو را نمي‌شود در آپاراتخانه ترميم كرد و اينجاست كه خستگي‌مان دوچندان مي‌شود.

به گزارش ايسنا، فريدون آذيش درطول مدت كاري خود، سابقه‌ي حضور در سينماهاي دروازه طلايي (خيابان ري)، كريستال، پارس جواديه، كوچ (قصرطلايي سابق)، بلوار، بهمن و سپيده را به عنوان آپارتچي داشته است و همچنين سابقه دوبلاژ در استوديو آپادانا را در كارنامه خود دارد. او در محل كارش بخاطر علاقمندي به حرفه‌ي مونتاژ فيلم به وسيله‌ي يك ميز موويلا (ميز مونتاژ يا تدوين فيلم) اقدام به ترميم فيلم‌هاي خارجي خريداري شده كرده و آنها را جهت اكران عمومي در سينماها آماده مي‌كند.

انتهاي پيام
چهارشنبه 20 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]