سومالي، هجده سال در بحران

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: سومالي، هجده سال در بحران
گروه ترجمه، مهديس اميري؛ بحران سومالي موضوع جديدي نيست، اما اندك اندك در مقابل چشمان مجامع بين المللي بر شدت آن افزوده مي شود و از سازمان ها نيز به وضوح كار چنداني ساخته نيست.

همزمان با افزايش شدت درگيري هاي خونبار بين گروه هاي شبه نظامي تعداد اردوگاه ها و كمپ هاي پناهندگان مدام افزايش مي يابد. داداب در مرز كنيا تنها يكي از اين كمپ هاست. اغلب ساكنان اين اردوگاه را زنان و جوانان تشكيل مي دهند و از چهره هاي خسته و نااميد آنها مي توان سرگذشت غم باري را كه از سر گذرانده اند حدس زد. دفتر پذيرش كمپ داداب درست در مركز آن واقع شده است.

در واقع كمپ مجموعه يي است از سه شهر مرزي بين كنيا و سومالي كه در كنار هم واقع شده اند. در اين مجموعه 210 هزار پناهنده كه اغلب آنها سوماليايي هستند در كنار هم زندگي مي كنند. تابستان هاي آن به طرزي طاقت فرسا گرم است و گرد و خاك فضا را پر مي كند. آب مورد نياز از طريق چند چاه آب تامين مي شود . سازمان جهاني غذا با سخت گيري تمام مواد غذايي را جيره بندي مي كند.

خانه ها چيزي نيستند جز آلونك هايي لرزان كه با بستن شاخه هاي درختان به يكديگر و پوشاندن آن با تكه هاي پلاستيك ساخته شده اند. سطح زمين صاف است و گوشه و كنار آن با بوته هاي خاردار پوشيده شده است و به رغم تمام مشكلات و نامساعد بودن فضا روزانه دست كم 200 سوماليايي به اين كمپ مي آيند. اغلب اين افراد به اين اميد هستند كه در صف متقاضيان پناهندگي جايي بيابند تا اندكي ثبات و آرامش - چيزي كه در سرزمين مادري شان سومالي مدت هاست از آن محرومند - را تجربه كنند.

دهاوا محمد نور روزي در موگاديشو زندگي عادي داشت، او معلم و مادر 9 فرزند بود. اما با شدت گرفتن درگيري بين نيروهاي مسلمان و مبارزان اتيوپيايي حامي دولت انتقالي فدرال سرنوشت او و خانواده اش نيز مانند بسياري ديگر تغيير كرد. او و همسرش با تلاش بسيار سعي كردند فرزندانشان را به رغم سه برابر شدن قيمت مواد غذايي ظرف 6 ماه گذشته سير كنند و به رغم تمام دشواري ها و خطرات در زادگاهشان در موگاديشو بمانند. اما كم كم خشونت ها در بخش محل سكونت آنها شدت يافت. طي يك حمله خونبار شبانه به خانه اين خانواده، شوهر و پنج فرزند اين زن كشته شدند و وي با دشواري زياد طي سفري سه هفته يي با اعضاي باقي مانده از خانواده اش خود را از خلال بيابان هاي سومالي به مرز كنيا و كمپ پناهندگان داداب رساند. اين داستان تراژيك در داداب داستاني معمول و نه چندان تكان دهنده به شمار مي آيد . شايد بسياري از افراد اين اردوگاه سرگذشت هايي به مراتب وحشتناك تر از اين خانواده را نيز تجربه كرده باشند. كشتار، قحطي و گرسنگي طاقت فرسا در منطقه بيداد مي كند و سازمان هاي امداد رسان به سختي با آنها درگير هستند.

بررسي هاي سازمان ملل در زمينه امنيت مواد غذايي نشان مي دهد كه بيش از 25/3 ميليون نفر در سومالي به شدت محتاج حمايت هاي بشردوستانه جهان هستند. اين آمار 77 درصد بيش از تخمين هاي ابتداي سال جاري است و 43 درصد از كل جمعيت سومالي را شامل مي شود. و جنگ داخلي، قلب اين بحران بزرگ است.

درگيري هاي خونبار روزافزون بين گروه ها و قبيله هاي مختلف صدها هزار نفر را از خانه و كاشانه شان آواره كرده است. بي نظمي و عدم حاكميت قانون، راهزني و سرقت را تبديل به امري عادي كرده و تلاش گروه هاي كمك رسان براي تامين مواد غذايي، دارو و سرپناه كشور را با مشكل جدي مواجه مي كند. سازمان ملل اعلام كرد وضعيت امنيت در سومالي طي 17 سال گذشته به بدترين حالت خود رسيده است.

ادامه يافتن و تشديد اين خشونت ها به بحران اقتصادي نيز دامن زده است زيرا براي تامين اعتبار اقتصادي لازم براي جنگ دولت به صورتي بي رويه اقدام به چاپ اسكناس و تزريق آن به چرخه اقتصادي كرده است. اين عوامل در كنار قيمت رو به افزايش مواد غذايي و نفت وارداتي باعث افزايش هولناك ميزان تورم شده است چنانكه ظرف يك سال گذشته قيمت مواد غذايي 700 درصد افزايش يافته است. اين تغييرات يك طبقه فقير شهرنشين جديد را شكل داده است كه از تامين مواد غذايي روزانه خود نيز عاجز است.

علاوه بر اين خشكسالي نيز كه از چهار سال پيش آغاز شده است تقريباً تمام دانه هاي گياهي و مواد غذايي جنوب سومالي را نابود كرده است. به گفته نماينده بخش امور انساني سازمان ملل عبدالعزيز الركبان وضعيت سومالي هم اكنون به طرزي خارج از تصور وحشتناك است. وي به تازگي ديداري از كشور داشته است كه شامل بازديد كوتاهي از شهر وجيد در جنوب سومالي نيز مي شد.

در بازديد از كمپ داداب، سياستمدار عرب از فرط تاسف و نااميدي سر تكان مي دهد؛ «در يك فروشگاه من قيمت يك تخم مرغ را پرسيدم. قيمت آن طي 6 ماه گذشته پنج برابر شده است. اين باوركردني نيست... چگونه ممكن است اين مردم فقير بتوانند چنين تورمي را تحمل كنند؟» وظيفه الركبان تسهيل در رسيدن كمك هاي انسان دوستانه به مردم بحران زده منطقه است اما به اعتقاد او اين نوع كمك ها حكم كمك هاي اوليه را دارند و به هيچ وجه نخواهند توانست درد مردم سومالي را درمان كنند؛ «آيا 18 سال بحران واقعاً كافي نيست؟، اكنون ديگر زمان آن رسيده است كه طرفين سر ميز مذاكره بنشينند و خونريزي را متوقف كنند. ساختن كمپ هايي مانند داداب راه حل نيست. آنها بايد روشي براي دست يافتن به صلحي پايدار بيابند.» اما چشم انداز آينده سومالي چندان اميد بخش نيست. تعداد افرادي كه خانه و كاشانه خود را رها مي كنند و براي تامين زندگي شان نام خود را در ليست پناهندگان ثبت مي كنند تا دست كم از جيره غذايي اندكي برخوردار شوند روز به روز در حال افزايش است و بر اساس پيش بيني ها افزايش آن ادامه خواهد يافت.

منبع؛ بي بي سي
يکشنبه 17 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]