واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: رهبری «مروژان سیمونیان» عادی اما قابل توجه تهران- خبرگزاری ایسکانیوز : 16 و 17 ابان 1387 ارکستر زهی پارسیان با اجرای قطعاتی از آهنگسازان بزرگ تاریخ موسیقی جهان در تالار وحدت، هنرمندان و هنردوستان را به تماشای خود واداشت. این گروه به رهبری "مروژان سیمونیان" و تک نوازی ویلن "خاچیک بابائیان"، با اجرای آثاری از "سیبلویوس"، "مندلسون" و "ویوالدی" باری دیگر شگفتی همگان را برانگیخت. نکته ای که در ابتدا باید به آن اشاره کرد تبحر و چیره دستی نوازندگان آن است که با تمرین و ممارست بسیار توانستند هماهنگی و یکدستی در اجرا را به آن بیفزایند. افزون بر آن هم حسی و نزدیکی گروه باعث ایجاد فضایی ساده و سالم و عاری از تنش و انزجار که در برخی از گروه های موسیقی به چشم می خورد شده بود که بسیار روشن و براحتی به تماشاچی القا می شد و باید متذکر شد که این مساله در کیفیت اجرا بسیار موثر است و می توان آنر از نکاتی برشمرد که علی رغم اهمیت فراوانی که دارد کمتر مورد توجه دیگر گروه ها قرار می گیرد. به علاوه می شد درک کرد که تک تک نوازندگان، نه تنها مایسترها (سرگروه ها) بلکه آنهایی که در پولت های (ردیف ها) دوم ، سوم و الی آخر حضور داشتند، با تمام وجود و احساس مسؤولیت و دانش بر اینکه یک یک آنها در کیفیت کاری گروه نقش دارند می نوازند . دیگر اینکه رهبری مروژان سیمونیان که یکی از بهترین رهبران ارکستر ارمنی تبار است، به اجرای درست قطعات، بیان جملات و هماهنگی گروه کمک بسیار کرده و باعث شده بود که اجرای قطعات بسیار نزدیک و قابل مقایسه با بهترین های جهان باشد، شاید بتوان گفت این تنها اجرا از این قطعات در دهه اخیر در ایران بود که نه تنها برای شنونده لذت بخش و بیان کننده سخن آهنگساز بود، بلکه شایسته نقد و بررسی فراوان است و جای سخن بسیار دارد . همچنین "خاچیک بابائیان" با نوازندگی مسلط و هنرمندانه خود در "چهار فصل ویوالدی" تحسین همگان را برانگیخت و تماشاچیان را بسیار تحت تاثیر قرار داد که البته این چنین هنرنمایی از وی دور از انتظار نبود! گذشته از تعاریفی که شد، شاید بتوان در قسمت دوم فصل زمستان به نوانس (قدرت صدا) اجرای هارپیسکورد که کمی قوی تر از آنچه باید، می نواخت خرده گرفت و اعتراض کرد که چرا "خاچیک بابائیان" در تمام قسمت های چهار فصل نسبتاً آزاد و جلوتر از گروه می نوازد و در قطعه ای باروک، ویبراسیون (لرزش روی نتها)را به سبک رمانتیک اجرا می کند، امّا با توجه به اینکه این مسائل تا حدّی سلیقه ایست و این ارکستر تا حدّ زیادی متبحرانه و موشکافانه به کار خود می پردازد می شود این نکات را نادیده گرفت و بیش از این در باره شان صحبت نکرد. علیرغم اینکه برخی تماشاچیان که شاید بهترین هنرجویان هنرستان های موسیقی هم در بین آنها بودند، اعتقاد داشند که گروه زهی پارسیان نتوانست قطعه "رمانس برای ارکستر زهی در دو ماژور"Romanc for string orchestra,in C Major)) اثر "ژان سیلبوس" و "سمفونی برای سازهای زهی، شماره دو در رماژور"Symphony for Strings,No.2, in D Major)) اثر" فلیکس مندلسون" را به شکل مطلوبی اجرا کند، من بر این باورم که اجرایشان نه تنها بسیار منطقی به نظر می رسید، بلکه با استانداردهای یک اجرا از جمله: شفافیت نواختن تنها، ادای جملات، رعایت نوانس ها، تعلیق در کادانس ها و نمایاندن به موقع تم در جای جای قطعه تطابق داشت و نباید انتظار داشت که اجراها همگی مثل هم باشند، بلکه اجراهای متفاوت اما درست بسیار ارزشمند هستند و اگر غیر از این بود هر قطعه فقط یک بار و توسط یک ارکستر خوب اجرا می شد، ما سالها همان را می شنیدیم و گروه های دیگر به خود جرأت بازنوازی آن را نمی دادند. در پایان باید افزود: که گروه زهی پارسیان در سال 1381 خورشیدی با گردهم آمدن شماری از بهترین نوازندگان سازهای زهی ایران، تشکیل شد و فعالیت خود را به صورت آنسامبل (هم نوازی) زهی ، به سرپرستی "مازیار ظهیرالدینی" و بدون رهبر تا پنج سال ادامه داد. این گروه در بهار سال جاری 87 نخستین کنسرت خود را با ترکیبی جدید و جذب 12 نوازنده کوشا و علاقمند به گروه به رهبری "منوچهر صهبایی" در تالار وحدت اجرا کرد که بسیار مورد استقبال بینندگان قرار گرفت. امید آن میرود که این گروه به فعالیت بی وقفه خود ادامه دهد و ما باز هم شاهد چنین گروه هایی در کشور خود،ایران، باشیم. رخشا مضانی خبرنگار:166
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 250]