احياي مسير جهانگردي برادران اميدوار يك جهانگرد: سازمان‌هاي مختلف براي حمايت از چنين سفرهايي استقبال نمي‌كنند مديران دولتي شناختي از كار جهانگردان ندارند

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: احياي مسير جهانگردي برادران اميدوار يك جهانگرد: سازمان‌هاي مختلف براي حمايت از چنين سفرهايي استقبال نمي‌كنند مديران دولتي شناختي از كار جهانگردان ندارند
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: گردشگري

بيش از 54 سال از سفر برادران اميدوار به‌عنوان نخستين جهانگردان ايراني به دور جهان مي‌گذرد. اين‌بار زن و شوهري تصميم دارند، همان مسير را براي دومين‌بار طي كنند و ميان آنچه برادران اميدوار در سال‌هاي گذشته ديده‌اند و آنچه امروز در همان مسير در جريان است، مقايسه‌اي انجام دهند.

به گزارش خبرنگار بخش گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، علي جعفرنژاد و شبنم زنده‌زبان پس از سال‌ها گشت‌وگذار در كشور، نخستين جهانگردي خود را از سال 1382 آغاز كردند و شش‌ماه پس از آغاز سفر هيجان‌انگيزشان، به‌دليل آن‌كه كودكي را در راه داشتند، مجبور به بازگشت شدند.

جعفرنژاد با بيان اين‌كه برادران اميدوار و كتاب خاطرات آن‌ها مسبب جهانگرد شدن من بود و گفت: كشورهاي سوئد، نروژ، آلمان، هلند، بلژيك، فرانسه، سوييس، لوكزامبورگ و ايتاليا از جمله كشورهايي بودند كه در سفر نخست از آن‌ها عبور كرديم.

وي بيان كرد: سفر اصلي را براي سال 1389 يا 1390 برنامه‌ريزي مي‌كنيم و قرار است در آن، مسير سفر برادران اميدوار را كه به‌عنوان دو برادر ماجراجو و آهنين اراده در سنين 21 و 22 سالگي كار بزرگي انجام دادند، احيا و بازبيني كنيم و تمام تغييرات آن‌را از نظر مسير، ايجاد كشورهاي جديد، هويت و زندگي 60 سال پيش نسبت به رونق تمدن امروز بررسي و بازگو مي‌كنيم.

اين جهانگرد يادآوري كرد: برادران اميدوار حدود شش سال و شش ماه مسير افغانستان، پاكستان، سريلانكا، هندوستان، تايلند، برمه، لائوس، ويتنام، مالزي، فيليپين، اندونزي، استراليا، ژاپن، آلاسكا، كانادا، آمريكا، برزيل، آرژانتين، شيلي و حاشيه‌ي رود آمازون را پيمودند و بعد از آمريكا به غرب اروپا وارد شدند و انگليس، فرانسه، سوييس، آلمان، مجارستان، رماني، بلغارستان، تركيه و ... را پيمودند و پس از آن نيز به آفريقا سفر كردند. ما تلاش داريم، تلفيقي از دو برنامه‌ي سفر برادران اميدوار را در طول حدود سه سال با موتورسيكلت طي كنيم.

جعفرنژاد اظهار داشت: سازمان‌هاي مختلف براي حمايت از چنين سفرهايي استقبال نمي‌كنند. ما براي سفر نخست با بيش از يك‌صد سازمان، ارگان، نهاد و مركز مرتبط مكاتبه كرديم. پيش از سفر تقريبا همه‌ي آن‌ها پاسخ منفي دادند. در نهايت، از سازمان محيط زيست و ميراث فرهنگي و گردشگري كمك‌هاي معنوي و بويژه عكس را درخواست كرديم، چون در آن سفر، مهم‌ترين هدف ما نمايش جذابيت‌هاي ايران بود.

وي ادامه داد: ما براي تهيه‌ي عكس به سازمان‌هاي محيط زيست و ميراث فرهنگي و گردشگري مراجعه كرديم كه آرشيوي وجود نداشت و مجبور شديم، براي تهيه‌ي عكس‌ها به عكاسان آزاد مراجعه كنيم كه البته اين سازمان‌ها‌ قول دادند، در صورت تهيه‌ي عكس‌ها، هزينه‌ي آن‌ها را به‌عنوان حداكثر كمكي كه به سفر ما مي‌توانند داشته باشند، بپردازند.

او در پاسخ به اين پرسش كه چرا سازمان‌هاي دولتي، بويژه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري از چنين سفرهايي حمايت نمي‌كنند؟ اذعان كرد: حدود 30 سال است كه همه‌ي برنامه‌هاي ما ايزوله هستند. آن‌هايي كه به ايران مي‌آيند، در پايين‌ترين حد روحيه هستند و با وجود امنيت كاملي كه در ايران داريم، آنجا سياه‌نمايي شده است. متأسفانه مديران ما هنوز نسبت به اهميت چنين برنامه‌هايي در خنثي‌سازي جوهاي مسموم عليه كشور واقف نشده‌اند.

وي با بيان اين‌كه مديران سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري اصلا بودجه‌اي را براي برنامه‌هاي فرهنگي جهانگردان در برنامه‌ها پيش‌بيني نكرده‌اند، اظهار كرد: بسياري از مردم ما سالانه به خارج از كشور مي‌روند كه بيشتر آن‌ها براي تفريح مي‌روند و از اين نظر كه معرف خوبي براي كشور بتوانند باشند، به هيچ وجه موفق نيستند.

او سرمايه‌گذاري و حمايت از برنامه‌هاي فرهنگي را مفيد دانست و افزود: متأسفانه اين برنامه‌ها براي مسؤولان سازمان‌ها تعريف نشده‌اند و آن‌ها نمي‌دانند كه ابعاد مختلف اين برنامه‌ها چيست و چه بهره‌برداري بزرگي از آن‌ها مي‌توان كرد. فقط به جهانگردان و كساني كه اقدام به چنين كارهايي مي‌كنند، به چشم آدم‌هايي سودجو و منفعت‌طلب نگاه مي‌كنند و درست به همين دليل است كه بسياري از گروه‌ها كاملا با هزينه‌ي شخصي به سفر مي‌روند.

وي با بيان اين‌كه مديران دولتي شناختي از كار جهانگردان ندارند، ادامه داد: در كنار اين ضعف، ما جهانگردان و گروه‌هايي كه به مسافرت خارج از كشور با هدف‌هاي فرهنگي مي‌پردازيم، نتوانسته‌ايم درست و منطقي كارهاي خود و ميزان اثرگذاري آن‌ها را به دستگاه‌هاي دولتي نشان دهيم تا آن‌ها ديگر به ما به چشم آدم‌هايي منفعت‌طلب نگاه نكنند، بلكه ما را به چشم يك هرم و بستر بهره‌برداري مثبت نگاه كنند.

جعفرنژاد حمايت معنوي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري را مهم‌تر از حمايت مالي دانست و تصريح كرد: بسياري از جهانگردان در سفر خود بيش از هر مشكلي با مشكل صدور ويزا مواجه‌اند و سازمان بايد ما را بتواند حمايت كند.

وي با بيان اين‌كه اين مشكلات فقط منحصر به صدور ويزا براي اروپا نيستند، گفت: سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري چنين افراد علاقه‌مندي را از طريق وزارت امور خارجه به سفارتخانه‌هاي ايران در كشورهاي مختلف مي‌تواند معرفي كند تا با مشكل كم‌تري مواجه باشند.

او هم‌چنين راه‌اندازي يك بانك اطلاعاتي را براي آگاهي و آشنايي هرچه بيشتر جهانگردان با تجربه‌هاي ديگران ضروري دانست و افزود: موضوع حمايت‌هاي مالي از سفر جهانگردان از مهم‌ترين مسايلي است كه در دستور كار سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري مي‌تواند قرار گيرد.

اين جهانگرد در اظهار نظري درباره‌ي وضعيت گردشگري كشور، بيان كرد: سي سال از انقلاب مي‌گذرد و در 20 سال نخست، سفر يك كالاي لوكس در سبد خانواده‌هاي مرفه بود؛ اما در 10 سال گذشته، كم‌كم اين كالا به سبد خانواده‌هاي متوسط و كم‌درآمد راه پيدا كرد. در مجموع، مقوله‌ي سفر درحال گسترش و متنوع شدن است، به‌طوري كه اين تفاوت و گستردگي را با مقايسه‌ي ايرانگردي در سال‌هاي گذشته با آنچه امروز در گردشگري مي‌گذرد، به‌خوبي مي‌توان مشاهده كرد و نشانه‌ي افزايش علاقه‌ي مردم را به سفر ديد.

وي با بيان اين‌كه در زيرساخت‌هاي گردشگري، بويژه در حوزه‌ي آموزش بسيار ضعيف هستيم، ادامه داد: كساني كه در ايران به ديگران خدمات مي‌دهند، كم‌ترين سطح آموزشي را دارند. به‌تازگي به نقل از يكي از رؤساي اتحاديه‌ي هتل‌داران مطلبي را خواندم كه در آن عنوان شده بود، سطح تحصيلي و آموزشي خدمات‌دهندگان هتل‌ها را به ديپلم مي‌رسانيم. اين خبر در كشوري كه ادعاي گردشگري دارد و مي‌گويد براي افق 1404 بايد 20 ميليون گردشگر جذب شوند، فاجعه است. البته اين ضعف در حوزه‌ي دست‌اندركاران و مديران بدنه‌ي اجرايي دولتي نيز قابل مشاهده است.

اين جهانگرد كه مدير اجراي يكي از دفاتر خدمات مسافرتي نيز است، اظهار داشت: در حوزه‌ي تورهاي ورودي كاملا در وضعيت منفي هستيم و دست كم براي هشت تا ده سال آينده به جذب مسافران تا حد يك تا دو ميليون خوشبين نيستيم.

وي تأكيد كرد: ما بايد بپذيريم، اخبار منفي نسبت به ايران بسيار گسترده شده است. متأسفانه تبليغات و گستره‌ي اطلاع‌رساني در دست بدانديش‌هاي جهاني است كه درباره‌ي وضعيت‌هاي موجود در ايران سياه‌نمايي مي‌كنند، به‌طوري كه در حوزه‌ي آسياي شرقي نسبت به ايران اطلاعات كم‌ و نادرست و در اروپا اطلاعات زياد و اشتباه وجود دارد و ما بايد از هر روشي براي خنثي‌سازي آن‌ها استفاده كنيم.

وي بسياري از كارهاي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري را براي بهبود اين وضعيت دست‌وپاگير دانست و افزود: متأسفانه در بسياري از شرايط توسط مسؤولان، روابط بر ضوابط مقدم داده مي‌شوند و چارچوب‌ها عادلانه اجرايي نمي‌شوند. بنابراين به‌نظر مي‌رسد، اگر سازمان كاري انجام ندهد، بيشتر مؤثر است.

او گراني هزينه‌ي تور سفر به ايران را از ديگر موانع پيش روي توسعه‌ي گردشگري دانست و گفت: هتل، وسيله‌ي نقليه‌ي شخصي و ليدر تور در ايران بسيار گران است؛ براي يك گردشگر، تور 10 روزه‌ي معمولي از لحظه‌ي ورود تا خروج از كشور حدود 1200 دلار هزينه دارد، اما همين برنامه در كشور ديگري مانند مالزي دست كم با نصف قيمت انجام مي‌شود.

به گفته‌ي جعفرنژاد، انتخاب ايران در ميان بيش از يك‌صد مقصد برتر گردشگري جهان با وجود تبليغات منفي، انتخاب سختي براي گردشگران است. بر فرض انتخاب، مواجه شدن با هزينه‌هاي بالا مانع از انتخاب نهايي آن‌ها مي‌شود.

اين جهانگرد به ترفندي تازه بين فروشندگان سوغات و صنايع دستي با آژانس‌هاي مسافرتي و تورليدرها اشاره كرد و ادامه داد: متأسفانه برخي از اين افراد به‌صورت توافقي به مشتريان و گردشگران تورهاي خارجي قيمت غيرواقعي مي‌دهند تا پورسانت بيشتري به‌دست آورند. به‌عنوان مثال، فروشنده‌اي يك كالاي 500 دلاري را 700 دلار اعلام مي‌كند و راهنما هم به اين امر اعتراضي نمي‌كند. اين به‌معني غارت كردن گردشگر است و در آينده، صدمه‌هاي بسياري را به صنعت گردشگري كشور وارد مي‌كند.

به گفته‌ي او، فروش هدايا در صنعت گردشگري يكي از بخش‌هاي عمده‌ي درآمدي كشورهاي جهان را تشكيل مي‌دهد. متأسفانه ما با مديريت ضعيف و عمل‌هاي نادرست از اين نظر درحال آسيب ديدن هستيم. ما فكر مي‌كنيم، گردشگر قلكي است كه تا حد ممكن بايد از آن پول بگيريم. درحالي‌كه در دنيا برعكس است و تلاش مي‌شود، در اين قلك پول بريزند تا در آينده بهره‌برداري كنند.

وي حمل‌ونقل را از ديگر مشكلات در گردشگري دانست و بيان كرد: قطار يكي از وسايل حمل‌ونقل عمومي و مطمئن در جهان است كه نصف مراكز استان‌هاي ما به ريل راه‌آهن متصل نيستند و براي بقيه‌ي مسيرهاي ريلي موجود نيز گرفتن بليت بسيار سخت است.

او تصادف‌هاي جاده‌يي را علامت سوال بزرگي در گردشگري ايران دانست و ادامه داد: در جاده‌هاي ما به‌جاي رانندگي، گلادياتوربازي مي‌شود و اين امر با سالانه 30 هزار كشته و صدها مجروح، يكي از عوامل مهم بازدارنده‌ي ورود گردشگر به ايران است.

اين عضو انجمن صنفي دفاتر خدمات مسافرتي با بيان اين‌كه بايد به سمت توسعه‌ي زيرساخت‌هاي ارزان‌قيمت و توسعه‌ي فرهنگي و آموزشي حركت كنيم، اظهار داشت: دولت در مقطعي با وعده‌ي پرداخت وام،‌ از سرمايه‌گذاران خواست كه براي سرمايه‌گذاري در حوزه‌ي هتل وارد شوند كه با محقق نشدن وعده‌ي تسهيلات، امروز با پروژه‌هاي نيمه‌تمام بسياري مواجه هستيم كه ما را در حوزه‌ي ارزان‌سازي خدمات دچار مشكل كرده‌اند.

وي طرح سفرهاي ارزان‌قيمت را براي توسعه‌ي سفرهاي داخلي مثبت ارزيابي كرد و گفت: شعار اين طرح با مضمون همگاني، همه‌مكاني و همه‌زماني سفر مهم است و اگر به نتيجه برسد، بسيار مؤثر است؛ اما واقعيت اين است كه هزينه‌هاي سفر گران است و اگر مي‌خواهيم، اين هزينه‌ها را بدون كاهش كيفيت پايين بياوريم، دولت بايد حمايت كاملي از اين طرح داشته باشد.

جعفرنژاد ادامه داد: براي سفر يك‌روزه‌ي هر گردشگر حدود 10 هزار تومان فقط براي كرايه‌ي ماشين مي‌دهيم، يعني اجاره‌ي يك ماشين 16 نفره حدود 150 هزار تومان و كرايه‌ي يك اتوبوس 300 تا 350 هزار تومان است.

به گفته‌ي او، 15 تا 16 هزار تومان هزينه‌ي تور يك‌روزه است كه اگر قرار باشد، آژانس‌دار اين تور را با 10 تا 12 هزار تومان انجام دهد، مجبور مي‌شود از كيفيت خدمات بكاهد، چون سودي براي آژانس نمي‌ماند. بنابراين كاهش قيمت بدون كاهش كيفيت مقدور نيست، مگر اين‌كه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري در حوزه‌ي حمل‌ونقل كه فاكتور اصلي سفرهاست، كمك كند.

وي با بيان اين‌كه سفرهاي جهاني با وجود كمك انسان‌هايي در حاشيه، بهتر انجام مي‌شوند، اظهار كرد: فكر مي‌كنم، خداوند در چنين سفرهايي بهترين انسان‌ها را دست‌چين مي‌كند و سر راه مسافر قرار مي‌دهد. بسياري از مواقع بوده است كه ما اسكان يافته يا نمايشگاه برگزار كرده‌ايم كه چون حمايت مردمي بوده است، به‌طور رايگان اين روند طي شده است. ايرانيان مختلف در كشورهاي جهان به ما كمك كردند، مثلا ما مجبور بوديم، در طول سفر بليت كشتي بخريم كه 300 دلار مي‌شد، اما اين بليت را يك ايراني به ما هديه كرد.

او توصيه ‌كرد: مديران ارشد سازمان‌هاي مسؤول، برنامه‌هايي را مانند جهانگردي افراد علاقه‌مند هزينه ندانند، بلكه آن‌ها را سرمايه‌گذاري مثبت و منطقي بدانند كه نتيجه‌بخش است.

انتهاي پيام
سه شنبه 29 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 226]