سیصد و نود و نه نفر ناراضی

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: سال ۱۳۸۶ دومین سالی است که من به عنوان یکی از اعضای هیات مدیره انجمن فیلم کوتاه خانه سینما مشغول کار هستم. این دوره دو ساله مسوولیت اواخر امسال به پایان می رسد و در نتیجه این دومین سالی است که از نزدیک شاهد فعالیت های خانه سینما و انجمن فیلم کوتاه در زیرمجموعه آن برای برگزاری جشن خانه سینما هستم. در این یادداشت سعی دارم برداشت شخصی خود را در مورد فعالیت های این انجمن در خصوص آخرین دوره در حال برگزاری جشن خانه سینما بنویسم. ۱- یازدهمین جشن اصناف سینمای ایران، برای انجمن نوپای فیلم کوتاه خانه سینما، ششمین دوره حضور در این مراسم است. از سال ۱۳۸۱ (ششمین دوره جشن)، تندیس جشن خانه سینما به فیلم های کوتاه هم اهدا شد و دو سال بعد انجمن صنفی فیلمسازان فیلم کوتاه خانه سینما به همت تعدادی از دوستان فعال این رشته (امیرشهاب رضویان، بیژن میرباقری، مهدی کرم پور، مجید برزگر، مهرداد اسکویی و...) تاسیس شد، حتی شاید بتوان گفت که یکی از اولین انگیزه ها برای تشکیل این صنف، حضور همیشگی در جشن خانه سینما بود که تنها برای رشته هایی که در خانه سینما دارای تشکل صنفی بودند میسر می شد.و حالا که چهار سال از تشکیل این صنف می گذرد، انجمن فیلم کوتاه و اعضای آن حضور پررنگ تری در این مراسم دارند. دقت کنید که تعدادی از کاندیداهای تندیس فیلم های بلند هم از اعضای پیوسته انجمن فیلم کوتاه خانه سینما هسستند، افرادی چون بهرام توکلی، نقی نعمتی، امیرشهاب رضویان، بیژن میرباقری و بایرام فضلی. ۲- خوشبختانه هیات مدیره فعلی خانه سینما (خصوصاً آقای میرکریمی) با فیلم کوتاه و فیلمسازان فیلم کوتاه کاملاً آشنایی دارند و در هر بار برخورد با ایشان لازم نیست خودتان را معرفی کنید، گاهی به نظر می رسد که تحولات و بالا و پایین های این صنف را بهتر از برخی اعضای صنف می شناسند که این برای انجمن جوانی مثل انجمن فیلم کوتاه اتفاق بسیار مثبتی است. از طرف دیگر هیات اجرایی جشن (خصوصاً آقایان پرستویی و شهسواری) انصافاً تمام سعی و تلاش شان را برای ایجاد شرایطی برابر و مناسب در یازدهمین دوره جشن و در بخش فیلم کوتاه انجام دادند. این پاراگراف را به جهت تشکر شخصی خودم از این عزیزان نوشتم. ۳- امسال حدود چهارصد فیلم کوتاه از سراسر ایران به دفتر جشن خانه سینما رسید که در مرحله اول در دو هفته و توسط یک هیات هفت نفره، بیست و نه فیلم برای بخش مسابقه انتخاب شدند و در مرحله دوم هیات داوران انجمن، متشکل از هفده تن از اعضای صنف به داوری این بیست و نه فیلم پرداختند که از میان آنها پنج فیلم کاندیدا و فیلم برنده تندیس به دفتر جشن خانه سینما معرفی شدند.حضور بیست و چهار داور برای قضاوت فیلم های رسیده، بیشترین تعدادی است که در داوری جشن ها و جشنواره های مختلف فیلم کوتاه برگزار شده در ایران به خاطر دارم و این نشانه خوبی برای نزدیک تر شدن به تعریف داوری به شیوه آکادمی است اما در این باره چند نکته یی به نظرم می رسد که می نویسم. ۳-۱- در این شکل از داوری چون قرار نیست شور و مشورتی انجام شود و نتیجه ماخوذه از شمارش آرا (امتیازها) به دست می آید، هرچه تعداد افراد بیشتر باشد، نتیجه نزدیک تری به واقعیت به دست می آید. تعداد بالاتر داورها ضریب خطا را کاهش می دهد و به نظر می رسد انجمن توان اضافه کردن تعداد داورها را برای دوره های بعد دارد. ۳-۲- قطعاً بهتر است داورها از گرایش های متفاوت تشکیل دهنده صنف باشند، مثلاً همانقدر که بر کارگردان های فیلم کوتاه در داوری تاکید می شود، فیلمبرداران، تدوینگران و... هم مورد استفاده قرار گیرند. ۳-۳-به نظرم حتماً لازم نیست که داوران تنها از اعضای صنف انتخاب شوند. اساتید دانشگاه، نویسندگان، فیلمسازان فیلم بلند یا حتی دانشجویان سینما و نخبه های جامعه می توانند در لابه لای اعضای آکادمی حضور داشته باشند (مثل آکادمی فیلم اسکار)، این کار نه تنها کیفیت داوری را بالاتر می برد بلکه در معرفی فیلم کوتاه به سایر اقشار جامعه، بسیار مفید خواهد بود. ۳-۴- حضور تعدادی داور به عنوان هسته مرکزی آکادمی (عضو ثابت) ضروری است. این اعضا که می توانند پیکره اصلی تیم را تشکیل دهند غالباً سلیقه و نوع نگاه آکادمی را مشخص می کنند و به این شکل هر آکادمی سلیقه و رنگ و بوی منحصر به فرد خود را پیدا خواهد کرد. (چیزی که متاسفانه جشن ها و جشنواره های داخلی از آن بی بهره اند و هر سال با عوض شدن داورها سلیقه جشنواره تغییر می کند و شما بالاخره نمی فهمید که مثلاً فلان جشنواره، طرفدار فیلم های مستقل است یا فیلم های گیشه پسند.) ۳-۵- در همه جای دنیا، اگر داوری به شیوه آکادمی (تعداد زیاد داوران و شمارش آرا) انجام می گیرد، هیچ مشکلی در خصوص حضور یک نفر هم به عنوان داور و هم به عنوان کسی که کارش مورد قضاوت قرار می گیرد وجود ندارد. مثلاً اگر سی نفر فیلم های کوتاه را داوری کنند هر رای یک سی ام امتیاز را دارد و تاثیر رای یک نفر به خودش اصلاً دیده نمی شود. ۳-۶- به دلیل حضوری که در محافل مختلف بچه های فیلمساز فیلم کوتاه دارم، گاهی از برخی دوستان حرف هایی در مورد رفیق بازی و باندبازی و... در مورد قضاوت های فیلم کوتاه جشن یازدهم شنیدم. قطعاً هر هیاتی به جای هیات حاضر به انتخاب و داوری فیلم ها می نشست ممکن بود نتایج متفاوت یا مشابهی با آنچه که امروز هست به دست بیاید و قطعاً عده یی دیگر از باندبازی و رفیق بازی های جدید صحبت می کردند این حرف ها همه جا (از کن تا لوکارنو و برلین و ونیز) هست و وقتی تعداد داوران کمتر و کمتر باشد نقش سلیقه بیشتر و بیشتر می شود.اصلاً مگر می شود بدون سلیقه داوری کرد؟، به نظرم بهتر است به جای اینگونه گله گذاری ها روش های بهتری را برای داوری تجربه کرد. در حال حاضر ما چهارصد فیلم داریم، وقتی سی فیلم انتخاب شد، تعداد معترضان سیصد و هفتاد نفر است، وقتی پنج کاندیدا معرفی شدند معترض ها سیصدونود و پنج نفر هستند و وقتی یک فیلم تندیس گرفت آن وقت به نظر سیصد و نود و نه نفر، بی عدالتی صورت گرفته، (حتی شاید به نظر من،،) ۴- امسال انجمن فیلم کوتاه خانه سینما یک پیشنهاد ارائه شده از هیات مدیره خانه سینما را رد کرد و یک پیشنهاد جدید به هیات مدیره خانه سینما داد. اولی در خصوص جدا شدن بخش فیلم کوتاه از بدنه اصلی جشن بود. این پیشنهاد که از طرف خانه سینما مطرح شد، در انجمن فیلم کوتاه چند جلسه مختلف برای بررسی ابعاد مختلف آن تشکیل شد که نهایتاً منجر به ارائه پیشنهاد متقابلی از طرف انجمن فیلم کوتاه به خانه سینما شد که مهمترین مفاد این پیشنهاد افزایش تعداد تندیس هایی بود که خانه سینما در اختیار انجمن قرار می داد. انجمن پیشنهاد داد در صورتی که بتوان به رشته های تخصصی (کارگردانی، تهیه کنندگی، فیلمبرداری، تدوین و...) هر کدام یک تندیس جدا ارائه کرد، ما با جدا شدن جشن فیلم کوتاه از جشن خانه سینما موافقت می کنیم و چون این مساله نیاز به کار کارشناسی توسط هیات مدیره خانه سینما داشت از دستور کار جشن امسال خارج شده و فعلاً قرار است این پیشنهاد در دوره های بعد مورد بررسی هر دو طرف قرار بگیرد. اما پیشنهاد انجمن به هیات مدیره خانه سینما دادن دو تندیس برای بهترین فیلم کوتاه داستانی و بهترین فیلم کوتاه تجربی در دل جشن خانه سینما به فیلمسازان فیلم کوتاه بود. افزایش یک تندیس برای فیلمسازان فیلم تجربی اتفاق مثبتی بود که می توانست امسال را برای فیلمسازان فیلم کوتاه پررونق تر کند. این پیشنهاد تا آخرین لحظات نوشتن این مطلب هنوز در حال بررسی است و امیدوارم که نتیجه مثبت و ثمربخشی داشته باشد. چون هم به نگاه تخصصی مورد نظر جشن خانه سینما نزدیک تر است و هم به تعریف صنف فیلم کوتاه که در اساسنامه آن آمده صنفی متعلق به فیلمسازان فیلم کوتاه داستانی و تجربی. ۵- با نگاهی به فیلم های رسیده به جشن خانه سینما (در بخش فیلم کوتاه) هر بیننده یی متوجه حرفه یی تر شدن شیوه تولید فیلم های کوتاه می شود. کارگردانی های بهتر از گذشته، فیلمبرداری ها و تدوین های حرفه یی و عوامل حرفه یی حاضر در جلو و پشت صحنه فیلم های کوتاه، نشان می دهد که این عرصه بالاخره توانسته است جای خود را در سینمای کشور باز کند. به نظر می رسد با افتخار می توانیم بگوییم که فیلمساز فیلم کوتاهیم و از اینکه مورد بی مهری قرار بگیریم ترس نداشته باشیم. فقط کافی است نگاهی به لیست اسامی فیلمسازان فیلم کوتاه بیندازیم تا متوجه خیلی چیزها شویم. ۶- در مراسمی که جمعه شب به مناسبت جشن خانه سینما در فرهنگستان هنر برگزار شد، وقتی که در کلیپ یادواره زنده یاد رسول ملاقلی پور و در ابتدای بخش فیلمشناسی ایشان اسم فیلم های کوتاهی که کار کرده بودند نوشته شد مطمئن شدم که باید با نگاهی جدی تر به فیلم های کوتاه دقیق شد. آنها بخشی از گذشته فیلمسازان و تاریخ سینمای مملکت مان خواهند شد. روزنامه اعتماد

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 364]