تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837955074
شعرهاي اُکتاويو پاز - احمد شاملو
واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: برنده جايزه ي نوبل
ترجمه احمد شاملو
اول ژانويه
درهاي سال باز مي شود
همچون درهاي زبان
بر قلمرو ناشناخته ها.
ديشب با من به زبان آوردي:
- فردا
بايد نشانه يي انديشيد
دورنمايي ترسيم کرد
طرحي افکند
بر صفحه ي مضاعف روز و
كاغذ.
فردا مي بايد
ديگر باز
واقعيت اين جهان را بازآفريد.
□
چشمان خود را دير از هم گشودم
براي لحظه يي
احساس کردم
آنچه را که آزتک ها احساس کردند
بر چکاد پرتگاه
بدان هنگام که بازگشت نامعلوم زمان را
از وراي رخنه هاي افق
در کمين نشسته بودند.
□
اما نه
بازگشته بود سال
خانه را به تمامي بازآکنده بود سال
و نگاه من آن را لمس مي کرد.
زمان
بي آن که از ما ياري طلبد
کنار هم نهاده بود
درست به همان گونه که ديروز،
خانه ها را در خياباني خلوت
برف را بر فراز خانه ها و
سکوت را بر فراز برف ها.
□
تو در بر من بودي
همچنان خفته.
تو را بازآفريده بود روز
تو اما
هنوز نپذيرفته بودي
که روز بازآفريند
هم از آن دست که آفرينش وجود مرا نيز.
تو در روز ديگري بودي.
□
در کنار من بودي
تو را چون برف به چشم ديدم
که ميان جمع خفته بودي.
زمان
بي آن که از ما ياري طلب کند
بازمي آفريند خانه ها را
خيابان ها را
درختان را
و زنان خفته را.
□
زماني که چشمانت را بازگشودي
ميان لحظه ها و آفريده هايش
ديگر بار
گام از گام برخواهيم گرفت.
و در جمع حاضران نيز
زمان را گواه خواهيم بود و هر آن چه را که به هم درآميخته است.
درهاي روز را - شايد - بازگشاييم
و آنگاه
به قلمرو ناشناخته ها
راه يابيم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت رسیک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 147]
-
گوناگون
پربازدیدترینها