رگه هايي از بازگشت به سينماي دهه40 اكران داغ تابستان سينما به روايت تحريريه نسل سوم

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: رگه هايي از بازگشت به سينماي دهه40 اكران داغ تابستان سينما به روايت تحريريه نسل سوم
بهمن ماه 1385 بود و اولين گزارش سينمايي نسل سوم به فاصله چند روز بعد از اختتاميه جشنواره فيلم فجر، منتشر شد، طبيعي بود كه انتقادها ـ طبق رسم بازخورد هر نقدي ـ موافقان و مخالفاني داشته باشد و باز هم طبيعي بود كه برخوردهاي متفاوتي را برانگيزد، همان روزها دوستي از دل تحريريه گرم روزنامه ، چند كلامي به گلايه و از سر لطف درگوشي به من گفت: عجله كردي! گفت كه برنامه هاي مفصل معاونت سينمايي را ديده است و مطمئن است تا سال بعد شكوفه هاي خوش رنگ و عطر برنامه ريزي هاي بلندمدت اين معاونت را خواهيم ديد و خواهيم بوئيد و خواهيم چيد! او البته اين روزها خيلي گرفتار است، مثل همان روزها، آن روزها اينقدر گرفتار نبود و سينما نمي رفت و اين روزها آنقدر گرفتار است كه سينما نمي رود...صفحه امروز اگرچه صاحب عزيزي دارد و تحفه اي است تقديم به جناب خسروي شكيبايي ما يا همان آقاي بازي هاي دلچسب مردانه اي كه براي هميشه در قاب تصويري ذهن نسل من ماندگار شده ، اما برداشتي است آزاد از آنچه كه امروز روي پرده هاي نقره اي سالن هاي تارك و روشن سينماي كشور نقش بسته است، برداشتي به روايت چهار نسل سومي كه فيلم هايي را براي همين يادداشت ها انتخاب كرده اند و ديده اند، باز هم مثل هميشه قضاوت باشد با شما، خود خود شما كه خواننده خوش سليقه سه شنبه هاي آبي هفته هستيد. تيتر صفحه هم برداشتي است از آنچه كه در كوچه و بازار و از ميان دهان مردم گرفته شده است؛ همين.
يك نكته كه خيلي آس به نظر مي رسد اين است كه زمانه بدي شده است؛ بازيگران كهنه كار سينما از وضعيت سينما ناراضي اند، كارگردانان از سينما گله دارند، تهيه كنندگان از وضعيت بد مي نالند، رسانه ها منتقدان سرسخت توليدات فعلي هستند و...مديران هم كه خودشان زياد اين سينما را نمي پسندند؛ نه چپ راضي و نه راست راضي، پس چه كسي هست در بازي؟! اين ها همه يكطرف، ماجراي ورود به دهه چهارم انقلاب هم...اي بابا!شايد آن عده كه روزگاري مي گفتند خجالت مي كشيم با خانواده در دل تاريكي سالن هاي سينما بنشينيم و فيلم تماشا كنيم امروز يا به سينما نمي روند و يا ديگر خجالت نمي كشند؛ شايد هم ما خيلي شلوغش كرديم، اما آيا سكوت طرف مقابل از اكران فعلي، خودش نشانه تلخي نيست از اينكه آنها خوب بر موج لبخند مسامحه و مصالحه ما سوار شده اند و سواري مي گيرند، آن هم با لايي كشيدن در جاده فيلم سازي 100 دقيقه اي كه مي شود هميشه چند دقيقه اش را براي نماز كنار جاده ايستاد و...؟
تازه اكران داغ تابستان با شاهكاري همچون «هميشه پاي يك زن در ميان است» هنوز داغ داغ نشده و من مانده ام بعد از اكران اين فيلم چه چيزي بنويسيم، اصلا بنويسيم؟ مي گويند هرچه بكاريد، برداشت مي كنيد، آنچه كه من مي بينم كاشت باد است كه برداشتش چيزي جز گردباد نيست...اين را هم بگويم كه شرط انصاف است، معاون سينمايي وزير ارشاد يكي از باتجربه ترين و البته كاربلدترين معاونان اوست كه سابقه درخشاني هم داشته اما نه سينما با نسخه يكساله عوض مي شود و نه آن دوست ما بعد از دوسال سينما رو مي شود. اين صفحه عزيز و امانت، پنجره بازي است براي آنها كه نظرات و دفاعيات و شكاياتي دارند، وقتي مي شود مرد و مردانه روبروي هم نشست و حرف زد، چرا پيغام و پسغام و اس ام اس و كامنت و ايميل؟! ما كه اينجا در خدمتتان هستيم...حالا با نثار فاتحه اي سبز و گل نشان براي آن قامت خوش نقش آقاي بازيگر كه تحويل سال سينماي 86 ايران را در ده روز جشنواره برايمان آهنگين كرده بود، صفحه امروز را ميل كنيد، نوش جان! محسن حدادي
سه شنبه 1 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 133]