وقتي براي توقف واليبال كف مي‌زنيم! گاييچ رفت امـا، حكايت هم‌چنان باقي است

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: وقتي براي توقف واليبال كف مي‌زنيم! "گاييچ" رفت امـا، حكايت هم‌چنان باقي است

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: قهرماني - همگاني

هم‌زمان با پايان مسابقات انتخابي المپيك پكن و پنج شكستي كه تيم ايران مقابل تيم‌هاي ايتاليا، آرژانتين، الجزاير، ‌ژاپن و كره جنوبي كسب كرد فرضيه‌ي خداحافظي "گاييچ" با خاطرات تلخ و شيرينش در ايران قوت گرفت.

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) هر چند كه حس ششم سرمربي صربستاني در همان چند روزي كه رييس فدراسيون به ژاپن رفت به كار افتاده بود. گاييچ در همان زمان از نزديكانش پرسيده بود كه داورزني چرا آمد و چرا رفت! اما، او شايد در بدترين شرايط هم فكر نمي‌كرد كه اين‌قدر زود با واليبال ايران بيگانه شود.

با اين حال چه كسي مي‌تواند ادعا كند كه جامعه‌ي واليبال ايران از كسب عنوان پنجمي در آسيا راضي است؟‌ و اينكه چون به بازي‌هاي المپيك صعود نكرده خشنود است و حتي از اين‌كه بگويد آينده مبهم يا تاريك است،‌ ابايي ندارد اما، گاهي فردا در همين امروزهاست كه گم مي‌شود!

در طول برگزاري مسابقات جام ملت‌هاي آسيا در اندونزي عملكرد "گاييچ" همين‌طور تلاش برخي بازيكنان منتخبش مورد انتقاد قرار گرفت تا در همين رابطه غروري كه اغلب مربيان بزرگ دنيا به نحو احسن از او برخوردارند، بلاي جانش شود و بي‌پاسخ گذاشتن برخي سوالات در نهايت به قيمت خداحافظي زود هنگامش تمام شود.

تيم ملي واليبال پس از بازگشت از مسابقات جاكارتا كه جايگاهش با يك پله صعود (پنجم) نسبت به مسابقات آسيايي تايلند همراه بود، پس از گذشت چند روز تمريناتش را در خلال مسابقات ليگ برتر واليبال به صورت مقطعي آغاز كرد.

تيم ايران پس از پايان رقابت‌هاي ليگ واليبال از فروردين ماه سال جاري كارش را با برگزاري اردوي تداركاتي روسيه آغاز كرد و پس از انجام چند ديدار تداركاتي مقابل تيم‌هاي صربستان عازم ژاپن، محل برگزاري مسابقات انتخابي المپيك شد.

شكست مقابل تيم الجزاير كه مي‌توانست با پيروزي سه بر صفر تيم ايران همراه شود، در همان شروع روياهاي تيم ملي واليبال را كمرنگ كرد و آن به هم ريختگي كه سلسله وار از اصل تا فرع تيم اعزامي را فرا گرفته بود در نهايت تيم ايران را به عنوان ششمي مسابقات رساند.

نوك پيكان انتقادات كه حالا تيزتر از هر زمان ديگري شده بود، به سمت تفكرات رييس فدراسيون واليبال بود تا نتيجه همان شود كه داورزني،‌ همان شخصي كه با شوق‌ و ذوق فراوان از قبول فعاليت "گاييچ" در ايران خبر داده بود و همواره اهداف فدراسيون واليبال را با دقت با حضور او تشريح مي‌كرد، علاوه بر اين‌كه تغيير موضع داد سعي كرد تا با ايجاد تفاوت در تغيير لحن سخنش با "گاييچ" محترمانه عذر او را بخواهد.

اما با نيم نگاهي به تمامي خدماتي كه گاييچ در طول يكسال گذشته براي واليبال ايران داشت هم‌چنان بحث اول تيم ملي واليبال است. مهمترين نظريه كه مي‌تواند فراخور زمان باشد اين است كه آيا بهتر نبود كه در فاصله‌ي دو ماه مانده تا آغاز مسابقات جام كنفدراسيون‌ها فرصت دوباره‌اي به كادر قبلي داده مي‌شد تا پس از آن در مورد آن گروه قضاوت بهتري صورت مي‌گرفت؟ شايد نتايج تيم ايران در بين هشت تيم حاضر در آن رقابت‌ها مي‌توانست نقش بهتري در ابقاء يا اخراج گاييچ ايفا كند. قطعا ديگر هيچ درست و دشمني در آن زمان از نتايج ضعيف تيم تحت هدايت آن مربي صربستاني راحت نمي‌گذشت و او به دليل ناتواني‌هاي احتمالي‌اش با فراغ بال ايران را ترك مي‌كرد.

شايد گروه زيادي براي رفتن گاييچ كف زدند اما، به نظر مي‌رسد حكايت اين رفت‌و آمدها هم‌چنان تا زماني كه برنامه‌ي مدوني براي نوع به كارگيري مربيان ايراني و خارجي نداشته باشيم،‌ پا برجاست.

انتهاي پيام
دوشنبه 10 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 75]