بوي نمناك تاريخ از لابه لاي ديوارهاي امام زاده

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بيش از 300 مقبره منسوب به نوادگان امامان شيعه در اين ذره از خاك ايران بنا شده است كه برخي از آنان قرنهاست تاريخ پرفراز و نشيب آن را به ياد مي آورند. در لابلاي جنگل ها و دره هاي اين ديار امام زاده اي به نام امام زاده علي سادات آرميده است كه به گفته مورخان به سده هفتم و هشتم هجري قمري مربوط است. امامزاده علي سادات مربوط به سده هفتم و هشتم هجري قمري است و در شهرستان كهگيلويه، بخش چرام، روستاي امامزاده علي سادات واقع شده و اين اثر در تاريخ 30 دي 1353 به‌عنوان يكي از آثار ملي ايران به ثبت رسيده است. قدمت تاريخي 700 ساله «امامزاده علي (ع)» از نوادگان امام نهم شيعيان در روستاي «سادات» بخش «سرفارياب» كهگيلويه، برخورداري از معماري سنتي دوره صفويه كه مورد توجه گردشگران به‌ويژه مورخان قرار گرفته است. اين بقعه متبركه در بخش سردسيري بخش سرفارياب واقع شده و از تكريم ويژه اي بين مردم در استان و استان‌هاي مجاور برخوردار است و سالانه تعداد زيادي از مشتاقان را به سوي خود مي‌كشاند. قرار گرفتن اين امامزاده در روستاي سرد سيري سادات ودره آخوند كه پوشيده از درختان گردو است و دره هاي زيبا و دامنه هاي پوشيده از درختان بلوط جلوه‌اي زيبا به اطراف اين بقعه متبرك بخشيده است. اين منطقه زيباي زيارتي، سياحتي در فاصله مراكز بين شهرستان‌هاي بويراحمد و كهگيلويه واقع است كه اين امر باعث شده بسياري از مسافران، سادات امامزاده علي و مناطق سردسيري آن را به عنوان تفرجگاه تابستانه خود انتخاب كنند. تكميل طرح مرمت، توسعه و احياي بارگاه اين امامزاده، تكميل طرح زائرسراها و تكميل جاده دسترسي به امامزاده، اين بقعه را به يكي از مراكز سياحتي، زيارتي كهگيلويه تبديل كرده است. حرم امامزاده بر روي صخره‌اي بزرگ جاي گرفته و مسافران پس از زيارت بايد ده‌ها پله را براي نشستن در حيات آن كه پايين تر از صحن است فرود بيايند. حياطي وسيع زائران را به گستردن بساط استراحت فرا مي‌خواند و حجره‌هاي نسبتا قديمي، كه ساده، آجري و نسبتا قديمي پذيراي زائراني است كه مي خواهند شب را در جوار امامزاده به سر برند. اما صحن حرم با همه كوچكي شكوه ديگري دارد. آنها كه تاريخ را گرانمايه مي دانند بي شك بوي نمناك تاريخ را از لابلاي ديوارهاي گچي و بسيار خنك آن استشمام مي كنند. ديوارها و باب كوچك ورودي حرم، سبك معماري و كاشي‌ها نشان مي‌دهد بناي اصلي حرم چند صد سال عمر دارد و همت استادان معمار در سده‌هاي مختلف را به خود مشغول كرده است. ديوارهاي كه به گفته كارشناسان ميراث فرهنگي ،قدمت آن به قرن هفتم تا سيزدهم هجري قمري مي رسد. طول و عرض بقعه آن قدر نيست كه زائران زيادي آن را طواف كنند. ضريح آن در بقعه‌اي تو در تو ولي كوچك مزار امامزاده را در برگرفته است. زائران كه وارد بقعه مي‌شوند فورا در برابر ضريح قرار نمي‌گيرند بلكه با گذر از چند دالان به مزار اين امام زاده مي رسند. اما بي سليقگي فرهنگي باعث شده است تا زيبايي اين حرم به نازيبايي تبديل شود چرا كه در تمام ديوارهاي اين امام زاده گردشگران و زائران ،نام هاي خود را به يادگار و بوسيله ذغال هاي سياه رنگ بر اين ديوارهاي زيبا نوشته اند. بي سليقگي ديگري باعث شده است تا كه نقاشي ناوارد به نقاشي حاشيه هايي كه به دفتر خاطرات دختربچه هاي 10 – 12 ساله مي ماند بپردازد كه توهيني به معماران بزرگ عصر صفوي كرده است. اما اطراف امام زاده را روستائياني تصاحب كرده اند كه خود را نوادگان اين امام زاده مي دانند و فقر و بي چيزي از در و ديوار خانه هاي آنان پيداست. وقتي از درهاي حرم كه به دره اي زيبا مشرف است نگاه مي كني درختان گردويي مي بيني كه به زيبايي و عظمت كوهستاني منطقه افزوده است. در اين سفركه به همراه تعدادي از كاركنان ميراث فرهنگي صورت گرفته بود شنيديم كه قرار است اين امام زاده كه دفتري از خاطرات چندصد ساله است تخريب شده و ديوارهاي زيباي گچي آن به بتن و آجر تبديل شود كه به نظر نمي رسد به پاي زيبايي تاريخ آن برسد و بسياري از دوستداران ميراث تاريخي استان معتقدند بهتر است اين امام زاده همچنان به شكل سابق در آن آرام گيرد. 627 / 563

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 882]