بهار كمانچه

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: /سالمرگ اصغر بهاري/بهار كمانچه
خبرگزاري مهر - گروه موسيقي : استاد بهاري فرزند دهه طلايي 1280 است كه روز بيستم خرداد ماه 1374 روي در نقاب خاك كشيد.

در آستانه نوروز سال 1375 خورشيدي، زنده ياد ناصر فرهنگفر، غزلي را سرود كه مطلع آن بيانگر احساس تالم شديد و آينه تمام نماي غبن و حسرت موجود در خانواده موسيقي بود و در عين حال ميزان اعتبار و محبوبيت زنده ياد استاد علي اصغر بهاري را در بين هنرمندان موجه و ارجمند موسيقي اصيل، نشان مي داد : "آمد بهار و سبزه و من بي بهاري ام" .

"... براي اولين بار مونس صداي گوش و دل نواز كمانچه پدر بزرگم ( ميرزا علي خان بهاري) شدم، نه فقط او، كه صداي ساز دايي بزرگم رضا خان كه ماهرانه كمانچه مي نواخت و نيز .... دايي ديگرم اكبر خان، مرا با اين ساز رابطه و عشقي جانانه - بخشيد، پدر بزرگم دو سال با حوصله و صبر تمام زير و بم هاي ساز كمانچه را به من آموخت تا آنكه سرانجام ادامه تعليم مرا به دايي ها سپرد..."(اصغر بهاري)

در سال 1332سازي كه به دليل سيطره و گسترش و هم چنين مقبوليت ساز ويولن، مي رفت تا اندك اندك در بوته فراموشي و محاق بي اعتنايي از صحنه و عرصه موسيقي ايران حذف و محو شود. اما مهمترين تاثير استاد را مي توان همانا احياي مجدد اين ساز صد در صد ايراني و شرقي و به قول خودش "ساز غريب و تنها" دانست. ( سلطه و سيطره ويولن به حدي بود كه حتي حسين خان اسماعيل زاده و نيز حسين خان ياحقي هم كمانچه را به كناري نهاده و ويلن برگرفته بودند).

در سنين كمتر از 20 سالگي با گروه موسيقي ابراهيم خان منصوري و اكبر محسني همكاري را آغاز كرد و در سال 1332 با راديو شروع به كار كرد. استاد علي اصغر بهاري جزو اولين مدرسين مركز حفظ و اشاعه محسوب مي شود ( در اواخر دهه 40) و با مديريت مرحوم نور علي خان برومند و دكتر داريوش صفوت به آموزش جوانان و عاشقان و هنرجويان مستعد موسيقي پرداخت.

شيوه نوازندگي استاد بسيار ممتاز و منحصر به فرد و سرشار از ملاحت و ملايمت و آرامش بود و تكنوازيها و گروه نوازي هايش شاهد اين مدعاست. از ايشان در سال 1346 دعوتي از طرف راديو فرانسه شد كه در سالن " دولاويل" و در حضور 3000 نفر به اجراي تكنوازي پرداخت و بسيار موثر واقع شد. همكاري ايشان با گروه سازهاي ملي به سرپرستي استاد فرامرز پايور و هم چنين در گروه اساتيد ( شهناز، بهاري، پايور، اسماعيلي) از اعتباري ويژه برخوردار است.

سالهايي را در دانشگاه تهران ( رشته موسيقي) و نيز مكتب صبا به آموزش و تدريس مشغول بود .از تربيت يافتگان او مي توان به داوود گنجه اي، محمد مقدسي، مهدي آذرسينا، علي اكبر شكارچي، هادي منتظري و كامران داروغه و ... اشاره كرد.

او دقيقا 90 سال عمر كرد؛ از سال 1284تا بيستم خردادماه 1374 كه اين عمر پربركت درعرصه موسيقي بسيار پر بار و جريان ساز بوده است؛روانش شاد يادش گرامي.
شنبه 18 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 422]