نگاهي به گردهمايي بزرگ 170 نقاش در «نمايشگاه بزرگ نقاشي»- خانه هنرمندان؛ راهروها، جلوه زار رنگ ها ...

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: نگاهي به گردهمايي بزرگ 170 نقاش در «نمايشگاه بزرگ نقاشي»- خانه هنرمندان؛ راهروها، جلوه زار رنگ ها ...
خبرگزاري انتخاب : وقتي از دفتر روزنامه براي تهيه گزارش از نمايشگاهي گروهي واقع در خانه هنرمندان فراخوانده شدم، احساسم اين بود كه مثل اغلب مواقع به ديدن نمايشگاهي مي روم كه حداكثر 20 تا 30 نفر نقاش دارد. مثل خيلي از نمايشگاههاي گروهي در كشور كه به دليل همين گروهي بودن طبعا ارزش بيشتري هم براي گزارش و شرح حال دارند.
وقتي از دفتر روزنامه براي تهيه گزارش از نمايشگاهي گروهي واقع در خانه هنرمندان فراخوانده شدم، احساسم اين بود كه مثل اغلب مواقع به ديدن نمايشگاهي مي روم كه حداكثر 20 تا 30 نفر نقاش دارد. مثل خيلي از نمايشگاههاي گروهي در كشور كه به دليل همين گروهي بودن طبعا ارزش بيشتري هم براي گزارش و شرح حال دارند.
ولي وقتي وارد لابي خانه هنرمندان شده و در همه راهروهاي منتهي به نگارخانه ها از دو طرف در تمام طبقات با عكس هاي آويخته شده اي مواجه گرديدم كه همه مربوط به نمايشگاه اخير اعضاي انجمن هنرمندان نقاش بود و تازه فهميدم كه با نمايشگاهي به مراتب بزرگتر از نمايشگاههاي گروهي معمول در كشور مواجهم. نمايشگاهي كه به دليل حضور حدود 170 شركت كننده و تعداد بيش از 250 تابلوي نقاشي، نگارخانه هاي موجود در خانه هنرمندان را ياراي پوشش كامل آن نبود، به همين دليل خيلي از تابلوها به ديوارهاي راهروها آويخته شده بودند.
البته حسن چنين نمايشگاهي اين است كه هر وارد شونده اي به خانه هنرمندان اگر هم اهل نگارخانه رفتن نباشد شميم هنر بدون حضور در نگارخانه ها به مشامش مي رسد.
به هر تقدير «نمايشگاه بزرگ نقاشي» كه به گفته معصومه مظفري، رئيس هيأت مديره انجمن هنرمندان نقاش ايران به همراه نمايشگاه پاييز سال گذشته اين انجمن در سعد آباد، بزرگترين نمايشگاه انجمن هنرمندان نقاش در بين حدود 70 نمايشگاه گروهي است كه اين انجمن از بدو تاسيس تاكنون برپا داشته است از 28 ارديبهشت تا 9 خرداد در نگارخانه هاي مميز، ميرميران، انتظامي و نامي و نيز تمامي راهروهاي خانه هنرمندان با همكاري كانون انفورماتيك و مؤسسه رهنما برگزار شد.
فضاي عمومي نمايشگاه و آثار ارائه شده در آن به گونه اي است كه اغلب آثار از حد متوسط به بالا بوده و براي تصوير كردن منويات ذهني نقاش، هنرمندان شركت كننده در آن زحمات درخور توجهي كشيده اند، اما در اين بين تابلوهايي هم يافت مي شد كه شايد تنها به دليل اينكه نقاش آن عضو انجمن هنرمندان نقاش بوده در نمايشگاه قرار داده شده اند، وگرنه فاقد ارزش هنري قابل توجهي بودند. زيرا به اذعان خانم مظفري يكي از تسهيلاتي كه اين انجمن براي اعضا در نظر مي گيرد امكان شركت در نمايشگاههاي گروهي داخلي و خارجي و عرضه و فروش اين آثار است.
در راهروي منتهي به نگارخانه مميز، «هلنا شين دشتگل» تابلويي كشيده است كه من آن را برداشتي از اثر معروف لبخند ژكوند مي دانم، با اين تفاوت كه از مژگان دخترك مورد نظر نقاش، قطرات اشك در حدي كه مژه ها را خيس كنند جاري است.
اما ترانه خسروشاهي با الهام از طبيعت بي جان، تصوير چند گلدان مصنوعي را كه ناگفته پيداست تصويري كاملا رئال مي باشد به نمايش گذاشته است. در بين تابلوهاي اين راهرو اثري شبيه آثار شاهنامه خواني ها كه اين روزها همايش آن توسط فرهنگستان هنر داير بود از ترانه صادقيان نظرم را جلب مي كند. تابلويي با همان المان هاي مشخص اعم از تصاويري از پهلوانان شاهنامه و زين و اسب و آلات جنگي. اميد كه لااقل با رونق شاهنامه كشيدن ها مردم به شاهنامه خواني هم ترغيب شوند !
تابلوي اميد روشناس، نمايي از چند كوچه پس كوچه و يك خيابان است و بانويي با ظاهر و لباس اكثر بانوان امروز يعني مانتو و مقنعه اندر خم يكي از اين كوچه ها با رويي برگردانده شده به سمت خيابان اصلي. شايد بتوان اسم اين تابلو را هم مثل تابلوي بسيار زيباي رضوان بوستاني در نگارخانه انتظامي- واقع در طبقه دوم خانه هنرمندان - كه در گوشه اي از آن بانويي را نشسته بر روي دسته مبل درراهرو منزل در حالي كه چشم به در منزل دوخته است منتظر كسي است، «چشم براه» گذاشت.
فريبا افلاطون نيز طرحي از يك بيشه سرسبز و ديدني كه زياد هم از لحاظ داشتن مناظر و درخت و سبزه شلوغ نيست مثل گردشگاههاي حوالي اكثر شهرهاي ايران كشيده است.
در مواجهه با يكي از آثار كه نام هنرمندش را به دليل اعتراضم به قيمت آن نمي آورم به نكته اي برخورد مي كنم كه تا اين مرحله از بازديد به آن توجهي نداشتم و آن هم همين قيمت هاي بسيار گزاف برخي از تابلوهاست.
بعد از ديدن اين تابلوي تقريبا 40 در 40 و كار نه چندان شاقي كه نقاش روي آن كرده بود و پيشنهاد قيمت يك ميليون و پانصد هزار توماني اش براي فروش، مجبور شدم سري به منوي قيمتهاي تابلوهاي ديگر بزنم تا ساير قيمت ها را هم ببينم. قيمتها اكثراً در همين حد هستند كه البته براي كشور ما اين حد از قيمت چندان منطقي نيست، گرچه ممكن است در خارج از ايران اين قيمت ناچيز هم باشد.
رئيس هيأت مديره انجمن هنرمندان نقاش در اين باره مي گويد: انجمن در تعيين قيمت ها هيچ اعمال نظري نداشته و هنرمندان خودشان اين قيمتها را براي تابلوهايشان تعيين كرده اند.
مظفري اضافه مي كند: البته تا امروز كه حدود 80 تابلو را فروخته ايم به هر خريدار كه تخفيف خواسته است با هماهنگي نقاش آن اثر تخفيف داده ايم.
محمد رضا آتشزاد كه شايد تنها تابلوي آبرنگ را در نمايشگاه دارد طرحي از نماي پياده روهاي دو طرف زاينده رود را در اصفهان كشيده است كه در بالاي تابلو پلي شبيه پل هاي قديمي و زيباي اين رود هميشه زنده و زاينده مثل سي و سه پل يا پل خواجو خودنمايي مي كند.
لازم به ذكر است كه علاوه بر تابلوهاي نقاشي، چند كار تراش روي چوب هم در اين نمايشگاه وجود داشتند كه ضمن اينكه زحمات هنرمندان آنها در خور توجه است، فضا را هم از حالت پرداختن انحصاري به نقاشي خارج مي كند.
در بين گونه هاي مختلف پرندگان كه اكثر مردم به دنبال خريد گونه هاي كمياب آن هستند، كلاغ شايد تنها پرنده اي است كه هر كس هر روز او را مي بيند يا اگر مثل برخي از كارهايش - كه تاكنون ديده نشده است - خودش را هم نبينيم صداي قار قارش را كه مي شنويم. پريسا فريدوني در تابلوي خود سه كلاغ را در فضا تصوير كرده كه هر كدام در سه گوشه از تابلويش قرار دارند. خوشبختانه از بين اين همه نقاش شركت كننده، او تنها كسي است كه در نمايشگاه حضور دارد و جوابگوي سؤالهايم مي باشد.
فريدوني خود را 27 ساله و داراي مدرك ليسانس نقاشي و فوق ليسانس تصوير سازي معرفي و با بيان اينكه حدود هشت سال است به صورت حرفه اي نقاشي مي كند در ارتباط با فرق نمايشگاه انفرادي و گروهي از ديدگاه خود مي گويد: نمايشگاه گروهي يك روند را در يك بازه زماني از هنر در يك كشور نشان مي دهد. مثلاً با ديدن چنين نمايشگاهي مي توان تقريبا حدس زد كه در اين مقطع زماني، نقاشي كشور در چه حال و هوايي سير مي كند.
فريدوني نمايشگاههاي انفرادي را مختص دوره هاي مختلف كار هنري هنرمند دانسته و مي گويد: اما در نمايشگاههاي انفرادي هر كس دوره هاي مختلفي از كار و مراحل پيشرفتش را به معرض نمايش مي گذارد كه طبعاً آخرين نمايشگاه انفرادي يك هنرمند، آخرين مرحله سير تكاملي كار آن هنرمند است. از نظر او شركت در نمايشگاه گروهي، هم به لحاظ كسب تجربه و هم به لحاظ اقتصادي به صرفه تر است.
وي تأكيد مي كند: عمده ترين مشكل امروز نقاشان، فروش نرفتن آثار است، بنابراين در چنين شرايطي شركت در نمايشگاههاي گروهي دردسر كمتري از راه اندازي نمايشگاه انفرادي دارد.
هنگام رفتن به طبقه بالا از يكي از بازديدكنندگان به نام اكبر كريمي، دانشجو، نظرش را در مورد نمايشگاه مي پرسم كه مي گويد: از نمايشگاه لذت بردم، اين گونه نمايشگاهها براي ايجاد انگيزه در بين هنرمندان جوان بسيار خوبند، ضمن اينكه تعيين قيمت براي هر تابلو، هم انگيزه ها و هم رقابتها را افزايش مي دهد.
توصيف ساير تابلوها به طور قطع از حوصله اين گزارش خارج است، براي همين ترجيحاً نمايي از تابلوي زيبا و 20 تكه اي رئيس هيات مديره انجمن هنرمندان نقاش يعني معصومه مظفري كه اطلاعات خوبي در اختيار خوانندگان گزارشم گذاشت را به عنوان آخرين اثر مرور مي كنم.
تابلوي وي متشكل از 20 مربع كنار هم نشانده شده است كه كل تابلو را به شكل يك پازل نشان مي دهد. سفره اي و ميزي كه نفراتي دور آن نشسته اند و 16 مربع حول چهار مربع مياني تابلو كه هر كدام حالتي را توصيف مي كند. در يك مربع جا سيگاري وجود دارد كه طبعا متعلق به يك فردي سيگاري است، در مربع بعدي يك دفتر و فردي قلم به دست، مربع ديگر ليواني آب و... به همين ترتيب هر مربع بدون اينكه كسي را نشان بدهد نشان دهنده كاري است كه آن فرد دور ميز در حال انجام آن است. يعني افرادي كه دور يك ميز و يك سفره اند اما با تفكراتي كاملا جدا از هم زندگي مي كنند. درست مثل وضعيت من كه نگارنده اين گزارشم و برداشت خودم را مي نويسم و شما كه در هر شكلي كه گزارش را مي خوانيد، نشسته، خوابيده و... برداشت مختص به خود را داريد و «نمايشگاه بزرگ نقاشي» كه مثل يك ميز براي لحظاتي ما را دور هم جمع مي كند.

* علي زارعي
يکشنبه 12 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 367]