گزارش ديدار پروفسور يوخن هيپلر و سيدمحمد خاتمي‌؛نومحافظه كاران و طالبان دو روي يك سكه اند

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: گزارش ديدار پروفسور يوخن هيپلر و سيدمحمد خاتمي‌؛نومحافظه كاران و طالبان دو روي يك سكه اند

پروفسور يوخن هيپلر، انديشمند صلح‌دوست آلماني كه روز دوشنبه گذشته به دعوت موسسه بين‌المللي گفت‌وگوي فرهنگ‌ها و تمدن‌ها به ايران آمده است، با حجت‌السلا‌م و المسلمين سيدمحمد خاتمي ‌در محل دفتر ايشان ديدار و گفت‌وگو كرد. پروفسور هيپلر كه از استادان و پژوهشگران بنام در حوزه‌علوم سياسي و روابط بين‌الملل و نيز مطالعات بين‌فرهنگي در آلمان است، در اين ملا‌قات ضمن معرفي آثار و كتاب‌هاي منتشر شده خود، از نظريه گفت‌وگوي تمدن‌ها در جهان تمجيد كرد و آثار تلا‌ش‌هاي بشردوستانه خاتمي ‌را برشمرد.

خاتمي‌ در اين ملا‌قات متقابلا‌ پژوهش‌هاي پروفسور‌هيپلر را در حوزه صلح ستود و گفت: در زمانه ما تلا‌ش براي رفع سوءتفاهم‌ها كار بزرگي است. معتقدم بخش بزرگي از مشكلا‌ت امروز جهان مربوط به همين سوءتفاهم‌ها است كه ابزار سوءاستفاده‌سياستمداران قدرت‌طلب مي‌شود. مهم‌ترين هدف گفت‌وگو نيز رفع همين سوءتفاهم‌ها و سوءبرداشت‌ها است، البته ميان گفت‌وگو و بحث و مذاكره تفاوت هست. مذاكره همواره برسر كسب منافعي است كه گاه يك‌سويه است در حالي كه گفت‌وگو براي رسيدن به حقيقت و شناخت و درك همديگر انجام مي‌شود. ‌

او در ادامه از تلا‌ش پروفسور هيپلر در پرداختن به گفت‌وگو از لحاظ عملي و فراتر رفتن از بحث‌هاي صرف نظري ابراز خرسندي كرد. ‌

پروفسور هيپلر نيز در پاسخ اظهار داشت: پس از طرح ايده گفت‌وگوي تمدن‌ها از طرف جنابعالي، در گسترش اين طرح به رئيس‌جمهور وقت آلمان كمك مي‌كردم. همچنين خوشحالم كه شما ميان مذاكره و گفت‌وگو تفاوت قائل هستيد. البته معتقدم گفت‌وگو ميان انديشمندان و مذاكرات سياسي بايد به موازات هم پيش رود. ‌

سيدمحمد خاتمي، رئيس‌جمهور پيشين كشورمان در ادامه گفت: مذاكره را بايد در حوزه سياست ديد كه البته كار دشواري نيز هست، اما دشوارتر اينكه اين مسائل رنگ ايدئولوژيك به خود بگيرد كه در اين صورت گفت‌وگو هم ممتنع مي‌شود، به ويژه زماني كه افراط‌گرايي هم به اين معجون افزوده شود. من در موقعيت‌هاي مختلف مثالي زده‌ام كه نشان‌دهنده‌اين نوع مشكل است. من گفته‌ام كه افراط‌گرايي كه خود مشكل روزگار ماست، منطقي دارد كه در افغانستان طالباني و آمريكاي نومحافظه‌كاران به يكسان تكرار مي‌شود. ‌

آن منطق اين است كه هر كه با ما نيست بر ماست و ما حق داريم براي نابودي او هر كاري بكنيم. در چنين وضعي از افراط‌گرايي مذاكره و گفت‌وگو ناممكن مي‌شود. اهل گفت‌وگو اهل فكر و فلسفه و اخلا‌ق هستند اما قدرت در دست سياستمداران است. چه بايد بكنيم كه گفت‌وگوي ما در واقعيت خارجي موثر باشد؟ به نظر من انتخاب زبان گفت‌وگو مهم است و اين زبان نمي‌تواند زبان تئولوژيك باشد، چرا كه در آن هر طرفي همه حق را به جانب خود مي‌دهد و براي اثبات آن با ديگري بحث مي‌كند. گر چه در تئولوژي هم به‌خصوص در اديان ابراهيمي ‌اشتراك فراوان است اما زبان گفت‌وگو زبان تئولوژي نيست. امر مهم ديگر موضوع گفت‌وگو است. براي پيشبرد بهتر گفت‌وگو نبايد از اختلا‌فات آغاز كرد، بلكه بايد به اشتراكات و اهداف مشترك پرداخت. در ديداري كه با عاليجناب پاپ داشتم، ايشان فهرستي از مشكلا‌ت جهاني را برشمردند و به‌خصوص به مناقشات خاورميانه، تبعيض، بي‌عدالتي، فقر، گسترش سلا‌ح‌هاي كشتار جمعي و توسعه افراط‌گرايي اشاره كردند و گفتند كه شما با اعتبار بين‌المللي و پيشنهاد گفت‌وگوي تمدن‌ها براي حل اين مشكلا‌ت و صلح جهاني تلا‌ش كنيد. من به ايشان گفتم كه علت همه اين نابساماني‌ها غيبت دو عامل در جهان امروز است: يكي عدالت و ديگري محبت. تبعيض و نابرابري منشاء بروز خشونت است و عدم محبت اين خشونت را تشديد مي‌كند و پرسيدم كه مگر محتواي اسلا‌م و مسيحيت عدالت و محبت نيست؟ و پيشنهاد كردم كه بياييد مشتركا روي مفاهيم عدالت و محبت تاكيد كنيم و آن را بسط دهيم. پس مي‌شود نكات مشترك و اهداف مشترك را پيدا كرد و بر سر آنها همكاري كرد و البته بسياري از اختلا‌فات نيز در ضمن حركت حل مي‌شود. بپذيريم كه يكي از بزرگ‌ترين مشكلا‌ت بشر امروز ناامني است. هرگز بشر مثل امروز احساس ناامني نكرده است و اين در همه دنيا از فلسطين گرفته تا لندن و نيويورك مشترك است. آيا بهتر نيست براي حل آن تلا‌ش كنيم؟ به فرهنگ‌هاي مختلف رجوع كنيم و ببينيم چه راه‌هايي براي مبارزه با ناامني وجود دارد؟ اين امر گفت‌وگو را ميسر و متوجه واقعيت و حل مشكل مي‌كند. اما براي موثر واقع شدن گفت‌وگو در قدرت و سياست چه مي‌توان كرد؟ به نظر مي‌رسد يك راه تدوين پيشنهادها و ارائه آنها به مجامع بين‌المللي است تا به‌تدريج به صورت ضوابط نسبتا الزام‌آور درآيد و راه دوم به گمان من نفوذ در افكار عمومي ‌است. افكار عمومي ‌جهان در اختيار خشونت‌ورزان و نفرت‌آفرينان است. در دنياي امروز براي اشغال عراق هم بايد افكار عمومي‌ آمريكا آماده شود، براي مداخلا‌ت ديگر هم همين‌طور. ‌

تروريست‌ها هم بر بخشي از افكار عمومي ‌سوار مي‌شوند كه در ميان برخي گرو‌ه‌هاي اجتماعي زمينه دارد. ما بايد بتوانيم بر افكار عمومي ‌اثرگذار باشيم و اندك‌اندك گرايش‌هاي خشونت‌آميز را منزوي كنيم. در دنياي امروز در مقابل صداي بلند نفرت‌ها، اسلا‌م‌ترسي‌ها و اسلا‌م‌ستيزي‌ها و غرب‌ستيزي‌ها صداي خيرخواهان به گوش افكار عمومي‌ نمي‌رسد. اين تلا‌ش‌ها البته تاثير فوري ندارد ولي مي‌توان به تاثير درازمدت آن اميدوار بود. ‌

پروفسور هيپلر در پاسخ نكاتي را اضافه كرد و گفت: من از نزديك درد و رنج انسان‌ها را در نقاط مختلف جهان ديده‌ام و كشوري داشته‌ام كه جنگ ويرانگري را تجربه كرده و انبوهي از يهوديان را قتل عام كرده است. همه‌كساني كه از اين وضع نگران‌اند. بايد براي حل مشكلا‌ت گفت‌وگو و تلا‌ش كنند. درست است كه مشكل در سوءتفاهم است اما نقش قدرت‌طلبان نيز نبايد ناديده گرفته شود. من كه علا‌قه‌مندم با انديشمندان كشورهاي اسلا‌مي‌گفت‌وگو كنم بايد در كشور خود نيز با كساني كه طرفدار جنگ و ستيزند مقابله كنم. اگر مسلمانان در آلمان تحتفشار باشند از من انتظار هواداري دارند و اگر مسيحيان در تركيه مورد آزار قرار گيرند نيز از من انتظار حمايت دارند. از سوي ديگر در كشورهاي خاورميانه، دوستان من گاه نمي‌پذيرند كه ما نتوانيم در كشور خود براي صلح كاري بكنيم، البته من هم از آنها مي‌پرسم كه چرا خود در كشور متبوعشان قادر به پيشبرد كاري در اين زمينه نيستند. البته به گمان من كارها با تعقيب و پشتكار به نتيجه مي‌رسد. در سال 1945 اروپاييان مردمان آلمان و فرانسه را ذاتا دشمن هم مي‌دانستند، در حالي كه امروز اين دو كشور بهترين دوستان هم‌اند. اين پديده علا‌وه بر نقش سازمان‌هاي بين‌المللي نتيجه ارتباطات گسترده مردمي‌ بوده است. اين ارتباطات در قالب همكاري‌هاي دانشگاهي و تبادل استاد و دانشجو و آموزش عمومي‌ از طريق رسانه‌ها و نظاير آن بوده است. من از نزديك شاهد بوده‌ام كه در تبادل دانشجو ميان دانشگاه‌هاي ‌آلمان و مصر دانشجويان مصري به اين نتيجه رسيدند كه غربي‌ها همه فاسد نيستند و دانشجويان آلماني درك كردند كه مردم مصر عقب‌مانده نيستند.

سيدمحمد خاتمي‌ در پايان ضمن ابراز اميدواري براي گسترش همكاري‌ها پيشنهاد كرد كه موضوعاتي مانند يا به عنوان موضوع كار تعيين و پيگيري شود و گفت: اصولا‌ رسالت دين كاهش رنج‌هاي بشري است. قرآن در وصف انسان مومن مي‌گويد كه يعني مومن ترس و اندوه ندارد. به اميد روزي كه از ترس‌ها و اندوه‌هاي بشر كاسته شود.

پروفسور هيپلر در طول مدت اقامت در ايران، سخنراني‌ها و گفت‌وگوهايي در موسسه بين‌المللي گفت‌وگوي فرهنگ‌ها و تمدن‌ها، دانشكده مطالعات جهان دانشگاه تهران، انجمن حكمت و فلسفه، دايره‌المعارف بزرگ اسلا‌مي، دانشنامه اسلا‌م معاصر، دانشگاه مفيد و دانشگاه اصفهان خواهد داشت.

انتهاي خبر // روزنا - وب سايت اطلاع رساني اعتماد ملي//www.roozna.com
------------

------------
سه شنبه 7 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 742]