گوجه سبز، نوبرانه بهاري

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

گوجه سبز، نوبرانه بهاري گوجه سبز به ميوه درختان مختلفي که متعلق به نژاد pruns از خانواده rose هستند، اطلاق مي شود. بر پايه نوشته هاي قديمي، نژاد اين گياه قدمت 2000 ساله دارد و چيني ها اولين کساني بودند که به کشت آن اقدام کردند گفته مي شود که اين گياه از طريق سوريه يا ايران به يونان برده شده است. از گوجه سبز به عنوان آلوچه سنگ، آلوچه آلنج و آلوي کوهي هم نام برده مي شود. در بعضي از کتاب هاي پزشکي قديم با اسامي نيسوق و نيشوق از گوجه سبز ياد شده است. درختان گوجه سبز در نواحي معتدل بهترين رشد را دارند و در آب و هواي ملايم به رنگ هاي ارغواني، قرمز، نارنجي، زرد و سبز روشن در مي آيند. آب و هواي سرد باعث ايجاد رنگ قهوه اي و ظاهر نامطلوب ميوه گوجه سبز مي شود. ارزش غذايي 100 گرم گوجه سبز: کربوهيدرات: 8/51 گرم، چربي: 2/84 گرم، پروتئين، 1/6 گرم، فيبر خام : 0/5 درصد. با مصرف 100 گرم گوجه سبز، 5 درصد ويتامينA، دو درصد ويتامينB1، نه و يک دهم درصد ويتامين B2، هشت و دو دهم درصد نياسين، 13 درصد ويتامين C، يک و نيم درصد کلسيم، 2/2 درصد فسفر، 5 درصد آهن و 3/6 درصد پتاسيم مورد نياز روزانه تامين مي شود. اين ميوه غني از ويتامين C، ويتامين B، اسيد ماليک ، اسيد سيتريک، پکتين و سلولز است. خواص درماني: Culpepes گياه شناس معروف قرن 17، عقيده داشت مصرف گوجه سبز براي بهبود طعم دهان مفيد است و پختن برگ هاي درخت گوجه سبز در سرکه مي تواند در درمان کرم هاي حلقوي موثر باشد. از خواص ديگر اين ميوه ، خاصيت مسهلي آن است که به خوبي شناخته شده است. همچنين اثرات منحصر به فرد آن، شامل کاهش فشار خون و چربي خون، حذف رسوبات از خون و تنظيم عملکرد معدي - روده اي است. گوجه سبز باعث تعادل اسيد و باز در جريان خون مي شود، از اين رو مي تواند در درمان حالت اسيدي خون مفيد باشد. اين ميوه اثرات قابل توجهي در جلوگيري از بيماري هايي مانند چربي خون بالا، پيري سلول و سرطان دارد. اسيد بنزوئيک، ترکيبي با خاصيت ضد ميکروبي است که به طور طبيعي در گوجه سبز وجود دارد. همچنين بعضي از تحقيقات بيانگر خاصيت ضد قارچي و ضد باکتريايي اين ميوه هستند. مطالعات نشان مي دهند که اين ميوه مي تواند در درمان تومورها موثر باشد. به علاوه مصرف آن به دليل وجود اسيد اسکوربيک، براي افراد مبتلا به نقرس توصيه مي شود. گوجه سبز چون حاوي پيش ساز ويتامين A است، براي درمان شب کوري نيز مفيد مي باشد. در بيماري هاي روماتيسم و تصلب شرايين هم خوردن گوجه سبز توصيه مي شود. گوجه سبز مملو از ويتامين هاي B و C بوده و به همين جهت براي آرامش اعصاب مفيد شناخته شده است. خشک شده آن نيز تا حدودي به درمان کم خوني کمک مي کند. جوشانده 30 -25 گرم برگ درخت گوجه سبز، کشنده انگل هاي معده است و اين خاصيت در هسته گوجه سبز هم وجود دارد، البته بايد توجه داشت که برگ گوجه سبز نفاخ و براي معده مضر است، مگر آنکه همراه با يک مسهل خورده شود (براي اين کار سابقاً گلقند را تجويز مي کردند.) مصرف گوجه سبز آلوده سبب بروز مسموميت هاي گوارشي مي شود. مسموميت هاي غذايي ناشي از باکتري هايي مثل باسيلوس سرئوس و استافيلوکوک اورئوس نيز از جمله بيماري هايي هستند که در اثر مصرف گوجه سبز آلوده ايجاد مي شوند. بسياري از افراد معتقدند که اين ميوه سرد است و مصرف زياد آن موجب بروز عوارضي از قبيل تهوع، اسهال، سردرد و دل درد مي شود. در واقع گرد و غبار نشسته بر روي ميوه ها حاوي بسياري از ميکروب هاست که سبب ايجاد عوارضي شبيه همان «سردي کردن» مي شود (بر همين اساس در برخي از شهر هاي شمال کشورمان اين ميوه همراه با سبزي هاي کوهي که خاصيت گرم دارند، مصرف مي شود). همچنين مصرف زياد آن حالتي از حساسيت موقت را در دهان و دندان هاي مصرف کننده ايجاد مي کند. از گوجه سبز مي توان در انواع آش و خورش هايي مانند خورش گوجه سبز استفاده کرد. همچنين مي توان از اين ميوه براي طعم دادن و ترش مزه کردن غذا ها به عنوان جايگزيني براي نمک استفاده کرد. قرار دادن چند عدد گوجه سبز در خورش هايي مثل خورش بادمجان و مرغ طعم دلنشين تري به اين غذا ها مي دهد. منبع: نشريه دنياي تغذيه- ش96 /ج
#پزشکی#

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 2234]