واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
خانم ها بدانند و بخوانند آندرومترپوز يك بيماري زنانه است و به معناي وجود بافت آندومتر فعال در خارج از رحم ميباشد. اين بافت ممكن است در تمام بافتهاي بدن (به جز طحال) به وجود آيد. شايع ترين محل بروز آن در لگن است. بيشترين سن ابتلا به بيماري بين 25 تا 40 سالگي است. هر چند عامل آن ناشناخته است، چند عامل خطر براي آن نام برده اند از جمله سابقه فاميلي آندومتريوز، قاعدگي زودرس، سيكل هاي قاعدگي شديد و طولاني و سيكل هاي نامنظم. علايم بيماري در خانم ها متفاوت است. گاهي نيز آندومتريوز علايمي ندارد. برخي علايم شايع عبارت اند از: درد قبل يا در طي عادت ماهانه، درد به هنگام مقاربت، حركات دردناك روده اي در طي عادت ماهانه، درد هنگام دفع ادرار و وجود خون در ادرار يا مدفوع، اشكال در حامله شدن، احساس درد در زير شكم و كمر هنگام عادت ماهانه. به منظور تشخيص بيماري و درمان به موقع آن، در صورت وجود علايم فوق، مراجعه به متخصص ضروري است. تودههاي بي خطر پستان پستانهاي خانم در طول زندگي متحمل تغييرات زيادي ميشود. نوسانات طبيعي هورموني بيشتر مسؤول رشد توده هاي غير سرطاني پستان ميباشند. توده هاي عمومي پستان ميتوانند در طي حاملگي قابل مشاهده تر و بارزتر شوند. همچنين در ميانسالي كه اين شرايط نيازي به درمان طبي ندارد. چندين نوع توده منفرد در پستان وجود دارد كه شايع ترين آن كيستهاي پستان است. يك كيست پستان كيسه اي پر از مايع غير سرطاني است كه اغلب بزرگ مي شود (قبل از عادت ماهانه حساس شده و سفت ميگردد) بعضي از كيستها بسيار كوچك اند و احساس نميشوند. تعدادي ديگر از كيستها ممكن است رشد كنند. البته كيستهاي بي خطر پستان به مراجعه پزشكي نياز دارد و لازم است به منظور رد احتمال سرطان مورد بررسي قرار گيرند. لذا معاينه ماهانه پستانها و آزمايش سالانه توسط متخصص ضروري است. همچنين از 40 سالگي ماموگرافي سالانه لازم است. به هر حال هر توده پستاني بايد توسط متخصص كنترل شود. افسردگي پس از زايمان افسردگي پس از زايمان يك اختلال روحي است كه حدود 10 درصد خانمها بعد از زايمان اول به آن دچار مي شوند. البته گاهي علايم، بعد از زايمان دوم نيز ايجاد ميشود. در واقع پس از زايمان، تركيب تغييرات بيولوژيكي و استرسهاي محيطي ميتوانند عامل بروز علايم افسردگي يا موارد مشابه آن باشند. به اين صورت كه بعد از تولد نوزاد، واكنشهاي احساسي شدت مييابد و با حالاتي مانند گريه و نوسانات خلق همراه است. البته پس از گذشت چند روز يا چند هفته، علايم در خانم كمتر مي شود. در اين دوران مادر احساس غمگيني، نااميدي،اضطراب و تحريكپذيري ميكند كه به مرور موجب عدم توانايي كامل خانم براي انجام عملكرد او مي شود. مادراني كه سابقه افسردگي دارند و يا افسردگي از قبل از زايمان در او وجود داشته است، از دست دادن حمايت اجتماعي، سابقه سندرم قبل از قاعدگي و گاهي بيماريهايي نظير كم كاري تيروييد در بروز افسردگي پس از زايمان و يا تشديد آن مؤثر است. خانم مبتلا به افسردگي پس از زايمان، احساس گناه، بيثمري و دودلي ميكند، اشتهاي او تغيير ميكند؛ از انجام فعاليتهاي طبيعي روزانه لذت نميبرد، نگراني شديدي نسبت به كودك خود داشته و دايم از صدمه هاي احتمالي به كودك حراس دارد. ضمن اين كه دچار كم خوابي يا بد خوابي مي شود. با چند راه كار ساده ميتوان از بروز افسردگي پس از زايمان پيشگيري نمود. مادر پس از زايمان بايد برنامه ريزي صحيح داشته باشد تا بتواند به قدر كافي در شبانه روز استراحت كرده و خوب بخوابد. در صورت لزوم بهتر است از نزديكان خود كمك بگيرد. گاهي لازم است در مورد احساسات خود با فرد قابل اعتمادي صحبت كنيد. كاهش استرس نيز بسيار مؤثر است. واژينيت واژينيت شامل تورم، تحريك يا قرمزي واژن است كه ميتواند موجب يك عفونت يا تحريك گردد. واژينيت مشكل تناسلي شايعي است كه تمام خانمها در تمام سنين به آن مبتلا مي شوند. اين بيماري ميتواند در اثر هر عاملي كه اكوسيستم طبيعي واژن را دگرگون كند ايجاد شود. عدم رعايت بهداشت فردي، استفاده از صابون و يا محصولات بهداشتي معطر، استرس، تغييرات هورموني، خواب ناكافي، حاملگي، زايمان، يائسگي، مقاربتهاي جنسي، كمبود غذايي از جمله عوامل مؤثر در بروز بيماري به شمار مي رود. علايم بيماري نيز عبارتان از خارش، سوزش و قرمزي واژن. متخصصان همواره توصيه ميكنند حفظ بهداشت، و خودداري از استفاده از محصولات بهداشتي معطر، رژيم غذايي مناسب و جبران كمبود غذايي، اجتناب از پوشيدن لباسهاي تنگ در جلوگيري از بروز اين بيماري مؤثر است. منبع:نشريه تغذيه و سلامتي شماره - 78
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 593]