محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812492013
آيين هاي ماه مبارك رمضان در آذربايجان غربي
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: در ميان اهالي شهري و روستايي آذربايجان غربي، ماه رمضان، ماه پالايش خويشتن از آلودگي ها و پاك شدن از گناهان و خطاها، ماه رستگاري و ماه نزديك شدن به خدا و اطاعت محض از آفريدگار هستي و ماه عبوديت و بندگي خالق است. صداي پاي رمضان كه از آخرين روزهاي ماه شعبان به گوش مي رسد، مردم مناطق شهري و روستايي آذربايجان غربي با شركت در نهضت غبارروبي مساجد و حسينيه ها و اماكن مذهبي، خود را مهياي ورود به ماهي كه آن را ماه ميهماني خدا مي خوانند، مي كنند. آذربايجان غربي، از ديرباز به سرزمين خدا پرستي، عشق به ولايت و تشيع لقب داشته است كه آثار آن را در آيين هاي ديني و مذهبي مردم مي توان سراغ گرفت. در اعتقاد مردم آذربايجان غربي، رمضان، علاوه بر اينكه ماه نيايش و دعا و ماه بندگي است، ماه منتسب به مولاي متقيان امير مومنان حضرت علي ابن ابوطالب (ع) نيز است و به همين خاطر از اين ماه به عنوان بهترين ماه ها نيز ياد مي كنند. مردم آذربايجان غربي معتقدند، رمضان، زلال ترين، پاك ترين ماه هاي خداست و در اين ماه هر كس با دهان روزه سر سفره افطاري بنشيند، خير و بركت خداوندي بيش از هر ماه ديگري بر سفره گسترده اش، نازل مي شود. بنا به اعتقادي، رمضان، ماهي است كه هر روز آن برابر با هزار روز بوده و بزرگترين نشانه پاكي و مبارك بودن اين ماه اين است كه قرآن مجيد كتاب هدايت بشر نيز در آن ماه بر پيامبر اكرم (ص) نازل شده است. استقبال از ماه رمضان در بين مردم آذربايجان غربي، پيشينه اي ديرين دارد به طوري كه در آذربايجان غربي مردم بنا به سنتي، روزه گرفتن را از چند روز مانده به آغاز اين ماه شروع مي كنند و اين عمل را، بابي براي مهيا شدن جهت خودسازي مي شمرند. پيشوازي از ماه رمضان، از رسم هاي رايج امروزي در بين اهالي شيعه و سني منطقه نيز است به طوري كه برخي از مومنان آذربايجان غربي، از 10 تا سه روز مانده به شروع ماه رمضان، روزه مي گيرند و با اين كار به استقبال ماه مبارك رمضان مي شتابند. در آذربايجان غربي، هنوز هم مي توان مومناني را يافت كه به نيت تقرب به درگاه خداوند، سه ماه متوالي رجب، شعبان و رمضان را روزه دار هستند. رمضان با اعلام رسمي رويت هلال ماه در آذربايجان غربي آغاز مي شود و رسوم و عادات اصلي ماه رمضان نيز مربوط به اين ايام است. رويت هلال ماه رمضان در گذشته هاي نه چندان دور در آذربايجان غربي به خصوص در مناطق روستايي، رسم و رسوم خاص خودش را داشته كه از چند روز مانده به ماه رمضان و در آخرين شب هاي ماه شعبان با رفتن به پشت بام ها و رويت ماه و دادن هديه به كودكان و ابراز شادي ها همراه بود. رويت مستقيم هلال ماه، توسط اهالي يا خبر گرفتن از رويت ماه كه با اصطلاح آي گورسندي و ذكر دعاهاي مخصوص پژواك مي يافت، شروع ماه پر بركت رمضان و ورود به ماه ضيافت الله در آذربايجان غربي را قبل از ورود به عصر راديو و تلويزيون نويد مي داد. در پاي صحبت پيران و ريش سفيدان مناطق روستايي آذربايجان غربي كه مي نشيني هنوز بوي خوش و بانگ صفا و صميمي ناشي از ذكر صلوات دسته جمعي روستاييان بعد از رويت هلال ماه را به همراه هلهله كودكان و شادماني هاي مخصوص اين ماه را مي تواني بشنوي و عطر معنوي حاصل از آن را استشمام كني. دعاخواني بعد از رويت هلال ماه رمضان و نگاه كردن به چهره يك كودك يا افراد نمازخوان و مومن كه مظهري از معصوميت و پاكي هستند از ديگر رسوم مربوط به شروع ماه رمضان در آذربايجان غربي بوده است. بنا به اعتقادي، نگريستن به چهره بي نمازان و روزه‌خواران در آغاز ماه رمضان، يمن خوشي درپي نخواهد داشت. نگاه كردن به آيينه و فرستادن صلوات بر محمد و آل محمد (ص) بعد از رويت هلال ماه هنوز هم به عنوان يك رسم در بين اهالي و پيرمردان مناطق روستايي استان، مرسوم است. اين عادت بر اين اعتقاد مبتني است كه بايد در ماه رمضان، دل مومن همچون آيينه صاف و روشن باشد و از ناپاكي‌ها صيقل يابد. پيرمردان براي اين منظور همواره آيينه كوچكي در جيب خود داشتند و بعد از اينكه خود در آيينه مي نگريستند، با فرستادن صلوات بر محمد و آل محمد (ص)، چندين بار آئينه را به دور خود و اهل خانواده مي چرخاندند. در روستاهاي آذربايجان غربي زنان روستايي در ماه رمضان مانند عيد نوروز، اقدام به خانه تكاني و غبارگيري از منازل مسكوني خويش مي كردند و بر اين اعتقاد بودند كه خانه‌اي كه براي شروع ماه رمضان پاك و تميز نباشد، خير و بركت ماه مهماني خدا، از آن گريزان مي شود. همچنين زنان روستايي در آستانه ماه رمضان، انواع خوراكي‌ها و حلوا و شيريني‌ها را براي اهل خانه و مهمانان خود آماده مي‌كردند. حلواي ماه رمضان در بين برخي از مردم روستايي آذربايجان غربي به تره مشهور است كه آرد آن را با مقداري شير آميخته كرده و پس از آنكه خشك شد با روغن حيواني يا معمولي سرخ كرده و به آن عسل اضافه مي كنند. پختن نوعي نان محلي با عنوان ياغلي فتير يا اپه (نوعي نان روغني) نيز در ماه رمضان در بين خانواده‌هاي روستايي آذربايجان غربي رواج داشت. اين نان علاوه بر مصرف در سر سفره خانواده‌ها، به نيت نذري و هديه به همديگر نيز داده مي شد و معتقد بودند كسي كه از اين نان بخورد در طول روز گرسنه نمي شود. در روستاهاي استان در ماه رمضان، وسيله آگاه شدن مردم از اوقات شرعي، عمدتا به وسيله موذن‌هاي روستايي، حركت ستارگان و بالاخره بانگ صبحگاهي خروس هاي محلي بوده است. در بين عامه مردم، زمان سحري خوردن در بين مردم منطقه به اوباش يا اوباش دان مشهور است و وقت آن نيز يك ساعت مانده به اذان صبح است. موذنان روستايي، با صداي نافذ و گيرا، وقت سحر را بر پشت بام هاي منازل يا مساجد روستايي با دعايي كه در محل به آن مناجات مي گويند، اعلام مي داشتند. مناجات مركب از چند قطعه دعا به زبان عربي و تركي و صلوات بر محمد و آل محمد (ص) بوده است. پيرمردان در سطح روستاها، هنوز طوري با حسرت خاطراتي از شيوه بيان، گيرايي و زيبايي صداي مناجات خوانان نقل مي كنند كه آواي آنها را مي توان از دل گذشته هاي نه چندان دور شنيد. همچنين در گذشته‌هاي نه چندان دور، در مناطق روستايي وقت سحر و اذان صبح از روي حركت ستاره هايي كه اصطلاحا به اولكرلر موسوم بودند تعيين مي شد. بلند شدن براي سحري و سحري خوردن در آذربايجان غربي به ويژه در روستاهاي آن براي خود آداب و ويژگي هاي خاصي داشته است. هنوز هم روستائيان آذربايجان غربي با صداي ضربه همسايه بر ديوار خانه و يا در منزل شان براي سحري از خواب بيدار مي شوند. سحرگاهان تماشاي شور و نشاط حاكم بر روستاهاي دور دست آذربايجان غربي از روي پشت بام ها، وقتي كه مي بيني، چراغ خانه ها يكي پس از ديگري روشن مي شوند و همسايه هاي ديوار به ديوار يكديگر را به فريضه الهي فرا مي خوانند، حال و هواي ديگري دارد. ماه رمضان در آذربايجان غربي، هنوز هم ماه احسان، اطعام و تجديد دوستي هاست و اكثر خانواده‌ها، سعي مي كنند در طول اين ماه براي افراد فاميل و نزديكان، افطاري بدهند. در آذربايجان غربي، دعوت براي افطاري به خصوص دعوت از نزديكان در يكي از شب هاي ماه مبارك رمضان از جايگاه وِيژه اي برخوردار است. افطاري دادن در بين مردم آذربايجان غربي داراي آن چنان اهميتي است كه هر يك سعي مي كنند در اين امر بر ديگري سبقت و پيشي گيرند. دادن افطاري‌هاي جمعي، براي مستمندان، هنوز هم، در سطح برخي از مساجد شهري و روستايي استان در شب هاي ماه رمضان مرسوم است. آنچه اغلب بر سر سفره افطاري مردم آذربايجان غربي ديده مي شود از نان هاي روغني گرفته تا سوپ و خرماهاي تزئين شده با گردو ، پودر گردو ، پنير ،سبزي، ماست، مربا، شير برنج، انواع حليم‌ها و غذاهاي مرسوم است. در گذشته آبگوشت از غذاهاي مهم افطاري بوده است اما امروز افطاري‌هاي آذربايجان غربي تفاوت چنداني با ديگر نقاط كشور ندارد ولي در بين انواع غذاها، آش دوغ و آش رشته نيز مرسوم است. در زمان گذشته كدبانوي خانه، براي افطاري خوشمزه ترين كلوچه ها، نان ها و كيك ها و شيريني ها را براي مهمانان روزه دار خود تدارك مي ديدند كه امروز نان هاي آماده به خصوص نان هاي روغني كار را براي اين كدبانوها راحت كرده است. در آذربايجان غربي، افطاري دادن به پسران و دختران نامزد و تازه دامادها و تازه عروس ها و جمع كردن افراد فاميل دور هم از رسومي است كه هنوز پابرجاست. در كنار غذاهاي مخصوص، وسايل پذيرايي از مهمانان در اين ماه، انواع حلواها و نان هاي روغني، مرباهاي مختلف و محصولات بومي را شامل مي شود. نماز خواندن و عبادت در ماه رمضان، در سطح مساجد آذربايجان غربي هنوز هم توام با شور و حال خاصي است. حضور زنان، مردان و كودكان در مساجد در شب هاي رمضان، بعد از افطار در شهرها و روستاهاي آذربايجان غربي، جذبه و حال و هواي ديگري دارد. شور و حال مربوط به شركت مردم آذربايجان غربي در آيين هاي عبادي مساجد، در شب هاي قدر اوج مي گيرد كه اين آيين از گذشته وجود داشته و هنوز هم با حالت معنوي خاصي در اقصي نقاط استان ادامه دارد. شبهاي قدر، شب هاي نزول رحمت در آذربايجان غربي از جايگاه ويژه اي برخوردار است مساجد، حسينه ها و مصلي ها از خيل مشتاقان وصال دوست و خريداران معرفت و تشنگان محبت و رحمت دوست لبريز است. در سال هاي اخير براي شبهاي قدر و آيين احيا، برنامه‌هاي خاصي از سوي هيات هاي مذهبي و نهادهاي متولي چون سازمان تبليغات اسلامي و كانون هاي فرهنگي و هنري مساجد منظور مي شود. تلاوت قرآن مجيد با حضور قاريان و حافظان مشهور، سخنراني، آيين عرفاني دعا و نيايش به درگاه خداوند متعال در سطح مساجد و حسينيه ها و امامزاده هاي استان از برنامه‌هاي شب هاي قدر و شب ضربت خوردن و شهادت حضرت علي (ع) است. يكي از آيين هايي كه تقريبا مربوط به آخرين روزهاي ماه رمضان و در برخي مناطق، مربوط به آخرين جمعه رمضان است و در مسجد انجام مي گرفت و هم اكنون نيز در برخي از مناطق روستايي به عنوان يك رسم باقي مانده است دوختن كيسه‌هاي پول براي بزرگترهاي خانواده بود كه با ترتيب و آيين خاصي انجام مي‌شد. در آخرين جمعه ماه رمضان، هر يك از زنان و دختران يك تكه پارچه نو و پاك را با خود به مسجد مي بردند و روحاني مسجد در حالي كه دعاي مخصوصي را مي خواند زنان و دختران بايد قبل از پايان دعا كيسه را دوخته و حاضر مي كردند. در اين كيسه كه به اعتقاد مردم، مايه بركت بود يك سكه قرار مي‌دادند كه قبلا آن سكه توسط افراد مومن متبرك مي شد و در اصطلاح محلي به آن كيسه ديبي (ته كيسه) مي گفتند. ماه مبارك رمضان در آذربايجان غربي، طنزهاي خاص خود را دارد كه به تناسب افراد و موقعيت‌هاي ماه به كار برده مي شود. در شب هاي مهتابي ماه رمضان، فردي كه روزه نمي گيرد اگر بخواهد از خانه خارج شود به او مي گويند سر و صورت خودت را بپوشان زيرا ماه، خوش ندارد صورتت را ببيند و به صورتت تف مي اندازد. عوام را اعتقاد بر اين است كه ماه روي خوشي نسبت به ديدن روي افرادي كه روزه مي خورند ندارد. يا از كسي كه روزه نمي گيرد وقتي سوال مي كنند چرا روزه نمي گيري قبل از خود او اطرافيان مي گويند هنوز ماه را نديده است، يا مي گويند صغير است يا مي‌گويند زورش به اروج نمي‌رسد. اروج لفظي است در زبان تركي كه هم به معني روزه و روزه‌داري و هم از اسم هاي مردانه است. روزه خواري در بين مردم آذربايجان غربي عمل بسيار زشتي است به طوري كه كمتر كسي جرات مي كند روزه‌خواري خود را علني كند. در خانواده‌هاي روستايي حتي افرادي كه براي گرفتن روزه عذر شرعي دارند آن چنان در خفا و پنهاني اين كار را مي كنند كه حتي شوهران و فرزندانشان نيز متوجه روزه‌دار نبودن آنها نمي شوند. روز آخر ماه رمضان كه در بين مردم آذربايجان غربي به عرفه مشهور است، روز تهيه لوازم عيد فطر است. مردم روستاهاي اروميه و شهرهاي ديگر آذربايجان غربي در روز عرفه به طور دسته جمعي به زيارت اهل قبور مي روند و حلوا يا خرما و يا نقلي كه با خود آورده‌اند در بين مردم تقسيم مي‌كنند. در روز عرفه سرپرست خانواده با محاسبه ميزان فطريه افراد آن را از قوت سالانه يا از پول توي جيب جدا كرده و در محل خاصي قرار مي دهند. فطريه در روستاها شامل آرد يا گندم مي شود كه سرپرست خانواده آن را در پشت در و در داخل منزل قرار مي دهد كه در اولين فرصت به افراد فقير و مستمند تحويل دهد. در برخي از مناطق روستايي و شهري در روز پاياني ماه رمضان بعد از اداي فريضه مغرب و عشا، آيين خداحافظي ماه رمضان برگزار مي شود كه اين آيين شامل نمازهاي مستحبي و دعاهاست. در آيين وداع با ماه رمضان كه با طول و تفضيل زياد در بين مردم اهل تسنن آذربايجان غربي برگزار مي شود روزه داران طي دعاهايي خاص از خداوند متعال مي خواهند آنان و خانواده‌شان را براي عبادت ماه رمضان سال آينده صحيح و سالم نگاه دارد. شركت در نماز عيد فطر كه با شركت گسترده روزه داران در مساجد و مصلي هاي شهرهاي مختلف آذربايجان غربي انجام مي شود پايان ماه رمضان و آغاز ماه شوال را خبر مي دهد. بعد از برگزاري نماز عيد در مساجد، مردم به ديد و بازديد مي روند و يك ماه روزه داري و تقرب به درگاه خداوند متعال را به همديگر تبريك مي گويند. 581
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 546]
-
گوناگون
پربازدیدترینها