واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
سالمندان و سلامت جنسي ترجمه:دکتر زهرا عباسپور تميجاني سلامت جنسي در هر سني مهم است. اين مقاله به اثرات سالمندي بر تواناييهاي جنسي و اينکه چه کارهايي ميتوانيد بکنيد که پس از 50 سالگي زندگي جنسي فعالي داشته باشيد، ميپردازد. اگرچه معمولا تصور بر اين است که زندگي جنسي فعال مربوط به دوران جواني است اما پزشكان ميگويند اين نياز سن و سال نميشناسد. ممکن است در سنين بالا فعاليت جنسي به حد دوران 20 سالگي شما نباشد، اما هنوز ميتواند مانند قبل باعث رضايت شما شود. هنگامي که با تغييرات جسمي و عاطفي سالمندي روبهرو ميشويد، ممکن است احساس کنيد که آمادگي مواجهه با آنها را نداريد، از جمله ممکن است برخلاف دوران جواني در مورد توانايي جنسي خود به ترديد بيفتيد. براي اينکه زندگي جنسي رضايتبخشي را ادامه دهيد، با همسرتان صحبت کنيد. زمانهاي خصوصي براي خود و همسرتان کنار بگذاريد و افکار و احساساتتان را در مورد امور جنسي براي يکديگر بيان کنيد. در مورد آنچه از لحاظ جسمي يا عاطفي در فعاليت جنسي تجربه ميکنيد، صادق باشيد. بسياري از زوجهاي سالمند ميخواهند بدانند چگونه ميتوانند به ميزان برانگيختگي و فعاليت جنسي که در دهه 20، 30 و اوايل دهه 40 زندگي تجربه کردند، برسند. به جاي غرق شدن در خاطرات گذشته، راههايي را پيدا کنيد که هم اکنون تجربه جنسيتان را به حد مطلوب برساند. اثر سن بر سلامت جنسي مردان تستوسترون (هورمون جنسي مردانه) نقشي کليدي در تجربه جنسي مردان ايفا ميکند. ميزان تستوسترون در اواخر دوره نوجواني به حداکثر خود ميرسد و بعد به تدريج کاهش مييابد. اغلب مردان تا 60 تا 65 سالگي متوجه تفاوت پاسخ جنسيشان ميشوند. مدت طولانيتري براي نعوظ آلت لازم است و شدت آن هم کمتر ميشود. ممکن است مدت بيشتري طول بکشد که برانگيختگي کامل جنسي ايجاد شود و مرد ارگاسم و انزال را تجربه کند. اختلال کارکرد نعوظي نيز شايعتر ميشود. داروهايي مانند وياگرا، لويترا و سياليس ممکن است به مردان براي رسيدن به نعوظ کافي براي فعاليت جنسي کمک کنند.اثر سن بر سلامت جنسي زنان توليد استروژن (هورمون جنسي زنانه) با نزديک شدن زن به سن يائسگي کاهش مييابد. در نتيجه در اغلب زنان ميزان نرمشدگي طبيعي واژن کاهش مييابد که ميتواند بر ارضاي جنسي تاثيرگذار باشد. در حالي که برخي از زنان در سن يائسگي به علت نداشتن نگراني از بارداري ممکن است از فعاليت جنسي لذت بيشتري ببرند، در برخي ديگر از زنان به علت تغييرات طبيعي که در شکل و اندازه بدن در اين سنين رخ ميدهد ممکن است، تمايلات جنسي کاهش يابد.
بيماريهاي موثر بر سلامت جنسي هر بيمارياي که بر سلامتي کلي فرد اثر گذارد بر کارکرد جنسي هم موثر است. بيماريهايي که دستگاه قلب و عروق را درگير ميکنند، فشار خون بالا، ديابت، اشکالات هورموني، افسردگي و اضطراب- و داروهايي که براي درمان اين بيماريها مورد استفاده قرار ميگيرد- بالقوه ميتوانند مشکلاتي از لحاظ سلامت جنسي در سنين بالا ايجاد کنند. براي مثال فشار خون بالا و برخي از داروهايي که براي درمان آن به کار ميرود، ميتواند بر توانايي برانگيختگي جنسي اثر بگذارد.اگر داروها بر سلامت جنسي شما اثر منفي گذاشتهاند برخي از داروها ميتوانند پاسخ جنسي، از جمله ميل جنسي، توانايي برانگيختگي جنسي و اوج لذت جنسي (ارگاسم) را مهار کنند. اگر دچار عوارض جانبي جنسي يک دارو شدهايد، با دکترتان مشورت کنيد. ممکن است بتوان دارويي که عوارض جانبي جنسي کمتري داشته باشد، براي شما تجويز کرد. شرم و دستپاچگي نبايد مانع آن شود که در اين زمينه ازدکترتان کمک بخواهيد و بدون مشاوره با دکترتان، دارويي را که او تجويز کرده است، قطع نکنيد. اگر چند دارو مصرف ميکنيد، هر کدام از آنها ممکن است اثر متفاوتي بر کارکرد جنسي شما داشته باشد. تاثير اعمال جراحي بر سلامت جنسي هر عمل جراحي که در ناحيه لگن و دستگاه عصبي مرکزي (مغز و نخاع) انجام شود، ممکن است اثري گذرا ـ اما اغلب قابلتوجه- بر پاسخ جنسي شما بگذارد. اما بدن هم بنيه خاص خودش را دارد. پس از مدتي زمان دادن براي نقاهت و مراقبت مناسب، شما دوباره سلامت جنسي خود را باز مييابيد. تفاوت ميل جنسي زن و شوهر تفاوت ميزان ميل جنسي يکي از نگرانيهاي عمده بسياري از زوجهاست. ممکن است در نتيجه اين تفاوت رابطه آنها شکلي قطبي به خود بگيرد. يکي از زوجين تماس جنسي را آغاز ميکند و ديگري از آن پرهيز ميکند. اگر شما از رابطه زناشويي اجتناب ميکنيد، بايد مسووليت ميزاني از مشارکت در رابطه را به عهده بگيريد. اگر شما معمولا آغازگر رابطه هستيد، به همسر خود بگوييد به چه چيزي نيازداريد. اگر از جريحهدار کردن احساسات همسرتان نگران هستيد، در مورد تجربه خودتان صحبت کنيد. از جملاتي با مبتداي «من» استفاد کنيد- مثلا من فکر ميکنم بدنم بهتر جواب ميدهد اگر ....- تا بحثتان با همسرتان باز شود. همچنين سعي کنيد نحوه عمل بدن همسرتان را درک کنيد تا بتوانيد نوع تمايلات او را بپذيريد. به دنبال راههايي باشيد که نيازهاي هردويتان را پوشش دهد. اگر يکي از همسران بيمار است يا مراقبت از ديگري را به عهده دارد اگر شما بيمار شدهايد، ممکن است تمايلات جنسيتان کاهش يابد. درد، ناراحتي، داروها يا نگراني ممکن است بر ميل جنسيتان سايه بيفکند. اگر نقش مراقب همسر بيمارتان را ايفا ميکنيد، ميل جنسيتان ممکن است به علت استرس ناشي از پرداختن به نيازهاي مربوط به مراقبت از همسرتان مختل شود. اگر مراقب همسرتان هستيد، از اين تغيير نقشتان آگاه باشيد. راهي را پيدا کنيد تا گاه به گاه نقش مراقب را کنار بگذاريد و دوباره در نقش همسر قرارگيريد. به اين ترتيب ميتوانيد آرامش پيدا کنيد و دوباره احساس کنيد همسرتان دارد به شما ميرسد. به اين ترتيب ميتوانيد رابطه جنسياي که دو طرف را ارضا ميکند داشته باشيد. استفاده از منابع آموزشي براي آگاهي از سلامت جنسي در نيمه دوم زندگيتان ميتوانيد به کتابهايي که در اين زمينه نوشته شده مراجعه کنيد. اگر شما و همسرتان نميتوانيد مشکلتان را حل کنيد، مشاوره با دکترتان ممکن است مفيد باشد. دکترتان ممکن است توصيههاي مفيدي را به شما بکند يا شما را به يک متخصص معرفي کند. منبع:www.salamat.com
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 411]