تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804635502
ذره موج، کوانتوم/2
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نظريه هاي ترموديناميک و الکترومغناطيسي که فرمول ريلي-جينز برآن ها استوار بود، در بسياري از شرايط ديگر آزموده شده بود و سازگاري خوبي با نتايج تجربي داشت؛ اين درحالي بود که براي تابش جسم سياه کارايي نداشت و نوع جديدي از فيزيک لازم بود. فيزيک جديد که تابش جسم سياه را تفسير مي کرد، در سال 1900 ميلادي توسط فيزيک دان آلماني به نام ماکس پلانگ پيشنهاد شد. فرض جسورانه پلانگ اين بود که يک اتم نوسان کننده فقط مي تواند انرژي را در بسته هاي گسسته به نام کوانتوم جذب و تابش کنند. به اين ترتيب، مفهوم کوانتوم و ثابت بنيادي h توسط پلانگ وارد فيزيک شد. فرض پلانک واهميت ثابت h در آن و پيامدهاي آن، بلافاصله براي دانشمندان آن زمان روشن نبود. در واقع، چنان که بعد خود پلانک نيز بيان کرد، اين فرض براي خود او نيز چندان روشن نبود و بارها درباره کار خود شک کرد. دوران شک و ترديد ادامه داشت تا اين که انيشتين در سال 1905 ميلادي با استفاده از نظريه پلانک، فرض جالب توجهي درباره سرشت نور کرد. فرض انيشتين به اين صورت بود که نور در موادي چنان رفتار مي کند که گويي انرژي در آ، بسته هايي جايگزيده متمرکز شده است؛ بعدها اين بسته ها را فوتون ناميدند. انيشتين توانست با اين فرض خود، براي پديده فوتوالکتريک (پرتاب شدن الکترون از سطح ي فلز به خارج به علت تابش نوري با بسامد معين به سطح آن) که چندي پيش توسط هرتز کشف شده بود و فيزيک کلاسيک از توضيح آن بازمانده بود، توضيح قانع کننده اي ارايه دهد. اين کار اينشتين که صحت نظريه کوانتومي پلانک راتاييد مي کرد، بامخالفت خود پلانک روبه رو شد. چراکه پلانک معتقد بود انرژي الکترومغناطيسي به محض تابيده شدن، همانند امواج آب که درون آب گسترش مي يابند، در فضا گسترش مي يابد؛ اما اينشتين در عوض پيشنهاد کرد که انرژي تابشي در بسته هاي متمرکزي به نام فوتون کوانتيده است. در سال 1916 رابرت ميليکان معادله فوتوالکتريک اينشتين را در معرض ازمون تجربي دقيق قرار داد. هرچند ميليکان نشان داد که اين معادله به طور کامل با تجربه سازگار است، اما خود او متقاعد نشد که فوتون هاي اينشتين واقعي اند. بالاخره اينشتين در سال 1921 جايزه نوبل را به خاطر توضيح اثر فوتوالکتريک دريافت کرد. با پيشرفت نظريه کوانتومي و راه يافتن مفهوم فوتون به فيزيک، نظريه ذره اي که ديگر به دست فراموشي سپرده شده بود، مي رفت تا جان تازه اي بگيرد و آزمايش هاي آرتور کامپتون نقش مهمي در تجديد حيات نظريه ذره اي نور ايفا کرد. ويلسون، فيزيکدان انگليسي، در سال 1911 موفق به اختراع وسيله پرارزشي شد. اين وسيله اتاقک ابر بود که مسير الکترون يا ساير ذرات بارداري را که از داخل آن مي گذشتند، قابل رويت مي کرد. در سال 1923 کامپتون با استفاده از اين اتاقک ابر موفق شد تا اثر برخورد فوتون با الکترون را مشاهده کند. فوتون طوري به الکترون برخورد مي کرد و آن را پس مي زد که گويي يک ذره به الکترون برخورد کرده است. آزمايش هاي گوناگون ترديدي باقي نگذاشت که فوتو ها همانند يک ذره رفتار مي کنند و از قوانين حاکم بر برخورد ذرات تبعيت مي کنند. فعاليت هاي کامپتون در اين زمينه که به تاييد نظريه فوتون اينشتين انجاميد، جايزه نوبل فيزيک سال 1927 را براي او به ارمغان آورد. بالاخره نور چيست؟ موج است يا ذره؟ کدام ديدگاه بر ديگري برتري دارد؟ اگر بخواهيم به طور تجربي معين کنيم که مثلا نور موج است يا ذره، متوجه مي شويم آزمايشي که نور را به آشکار ساختن خصلت موجي اش وامي داد، خصلت ذره اي را به طور قوي قدرتمند پنهان مي کند. اگر آزمايش را طور تغيير دهيم که خطلت ذره اي را نمايان کند، خصلت موجي آن پنهان مي شود و هرگز نمي توانيم خاصيت موجي و ذره اي را در شرايط يکسان رودر رو قرار دهيم. تابش و ماده همچون دو روي يک سکه اند. مي توان ترتيبي داد تا سکه هر يک از دو روي را که مي خواهيم به نمايش بگذارد، اما نمايش هم زمان هر دو روي سکه ممکن نيست. نه تنها امواج الکترومغناطيس، بلکه ذرات مادي هم چنين طبيعت دوگانه اي دارند. لويي دوبروي در پايان نامه دکتراي خود که در سال 1924 به دانشگاه علوم دانشگاه پاريس عرضه شد، وجود امواج مادي را پيشنهاد کرد. فرضيه دوبروي اين بود که همان طور که امواج مادي رفتار ذره اي دارد، ذرات هم نوعي رفتار موجي از خودنشان مي دهند؛ اما به علت فقدان پشتونه تجربي، هيچ اهميتي براي ايده او قايل نشدند. آلبرت اينشتين اهميت و ارزشمندي اين نظريه را تشخيص داد و توجه فيزيکدانان ديگر را به آن جلب کرد. پنج سال بعد در حالي که ايده هايش از طريق تجربه قاطعانه تاييد شده بود و جرج پاگت تامسون توانسته بود رفتار موجي الکترون را به وسيله آزمايش اشکار کند، جايزه نوبل فيزيک را دريافت کرد. نه تنها الکترون، بلکه تمام اجسام مادي با بارالکتريکي و يا بدون بارالکتريکي، در حرکت خود خصلت هاي موج گونه بروز مي دند. اين پيامد ثابت پلانگ است. معضل دوگانگي موج-ذره را نمي توان با يک توضيح ساده حل کرد. بهترين کار اين است که بگوييم هيچ يک از تصويرهاي موجي و ذره اي به طور کامل و در همه اوقات صحيح نيست. بلکه براي تشريح کامل پديده هاي فيزيکي هردو ضروري هستند. در واقع اين دو تصويرمکمل يکديگرند. يکي ديگر از پيامدهاي ثابت پلانک ، اصل عدم قطعيت است. پيش از ورود ثابت پلانک به فيزيک ترديدي وجود نداشت که مي توان مکان و سرعت هر ذره را در هر لحظه با هر درجه از دقت اندازه گيري کرد. اما زماني که ثابت پلانک پديدار شد، ديگر نمي توان مکان و سرعت يک ذره کوچک مانند الکترون را هم زمان و با هر سرعتي اندازه گيري کرد. هرچه سرعت الکترون را دقيق تر اندازه گيري کنيم، از دقتمان در مورد تعيين مکان آن کاسته مي شود؛ و هرچه مکان يک جسم را دقيق تر مشخص کنيم، دقت در مورد اندازه گيري سرعت آن کاهش مي يابد. با آن که فيزيکدانان توافق دارند نتايجي که نظريه کوانتومي پيش گويي مي کند به خوبي باتجربه مطابقت دارد، اما بحث پيرامون بنياد فلسفي آن همچنان در جريان است. اينشتين که مي توان او را يکي از بنيانگذاران نظريه کوانتومي دانست، با پيشرفت هاي بعدي اين نظريه به ويژه اين که رفتار ذرات دستگاه هاي ميکروسکوپيک لزوما بايد برحسب احتمالات بيان شود، به مخالفت برخاست. گرچه او در نهايت سازگاري منطقي نظريه و توافق آن با حقايق تجربي را پذيرفت، ولي تا آخر هم متقاعدنشد که نظريه کوانتومي واقعيت فيزيک غايي را نشان مي دهد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1017]
-
گوناگون
پربازدیدترینها