واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
نفروپاتي ديابتي چیست؟ نفروپاتي ديابتي به بيماري کليوي ثانوي به بيماري ديابت گفته مي شود در اثر بيماري ديابت ، کليه ها دچار اختلال در عملکرد شده و پروتئين دفع مي کنند . همچنين کليه ها دچار تغييرات ساختماني و اختلال عملکردي مي شوند . علل و عوامل خطرساز : ديابت کنترل نشده براي مدت طولاني باعث آسيب به بسياري از بافت هاي بدن مي شود . يکي از جاهايي که در اثر ديابت آسيب جدي مي بيند ، کليه است . کليه ها از واحدهايي به نام نفرون درست شده اند . سر هر نفرون را گلومرول مي گويند که حاوي عروق ريز کليه است . در اثر ديابت جدار گلومرول ها ضخيم مي شوند و آسيب مي بينند . گلومرول جايي است که خون فيلتر شده تا ادرار را تشکيل دهد . گلومرول مانند يک صافي عمل مي کند و به همه مواد اجازه عبور از خون و ورود به نفرون را نمي دهد . ازجمله اين مواد پروتئين است . در اثر ديابت و آسيب به گلومرول ها هم سرعت تشکيل ادرار ، کاهش مي يابد و هم پروتئين ها در ادرار دفع مي شوند . دفع پروتئين در ادرار بيماران ديابتي معمولاً ۱۰-۵ سال قبل از علائم کليوي بيماري ديابت رخ مي دهد . نفروپاتي ديابتي معمولاً همراه با پرفشاري خون است . نفروپاتي ديابتي به تدريج باعث ايجاد اختلالي به نام سندرم نفروتيک مي شود . سندرم نفروتيک با دفع مقادير زياد پروتئين در ادرار و نيز نارسايي مزمن کليه مشخص مي شود . در نهايت نفروپاتي ديابتي باعث بيماري پيشرفته و غيرقابل برگشت کليه مي شود . بيماري کليوي ناشي از ديابت شايعترين دليل نارسايي مزمن کليه و بيماري کليوي پيشرفته غيرقابل برگشت در ايالت متحده محسوب مي شود . در حدود ۳۰-۲۰ درصد بيماران ديابتي نوع ۱ يا ۲ در نهايت مبتلا به نفروپاتي ديابتي خواهند شد . مبتلايان به ديابت نوع ۲ نسبت به نوع يک کمتر به بيماري پيشرفته کليوي مرحله آخر ( غيرقابل برگشت ) دچار مي شوند . ۲۰ درصد مبتلايان به ديابت نوع ۲ بعد از ۲۰ سال دچار بيماري کليوي مرحله آخر مي شوند در حاليکه اين مقدار در ديابت نوع ۱ ، ۷۵ درصد است . در آغاز بيماري ديابت ، کليه ها زياد آب دفع مي کنند و فرد دچار پرنوشي و ادرار زياد مي شود اما بعد از آنکه بيماري ديابت باعث آسيب کليه ها شد ميزان ادرار کم مي شود و دفع پروتئين در ادرار به تدريج زياد مي شود . پيشگيري : در مراحل اوليه گرفتاري کليوي در بيماران ديابتي و زمانيکه دفع پروتئين هنوز کم است ، کنترل دقيق قند خون وکنترل فشار خون ميتواند از پيشرفت بيماري به سمت نارسايي کليوي پيشرفته جلوگيري کند حتي سبب بازگشت آن ( بهبود آن ) ميشود . در مراحل پيشرفته تر که دفع پروتئين زياد شد معمولاً کنترل دقيق قند خون ، محدوديت مصرف پروتئين ، کنترل فشار خون در کند شدن روند بيماري مؤثر است اما روند بيماري را متوقف نخواهد کرد . علائم و نشانه ها : • باد کردن ( ورم کردن ) صورت ، اندام ها ( پاها ) • اضافه وزن غيرارادي • کاهش اشتها • از دست دادن وزن غيرارادي ( بخاطر از دست دادن پروتئين بدن و مصرف پروتئين عضلات و ... ) • تهوع ، استفراغ • خستگي ، حال عمومي بد ، سردرد ، سکسکه هاي مکرر ، خارش بدن • فشار خون بالا • تشنگي ، پرنوشي ، زياد ادرار کردن ( در مراحل ابتدايي بيماري ) تشخيص : • آزمايش نمونه ادرار و بررسي پروتئين در آن مي بايد صورت بگيرد . • وجود پروتئين در ادرار نشانه آسيب کليوي در اثر ديابت مي باشد . • پروتئين دفع شده ، بيشتر اوقات آلبومين است . • گاه براي اندازه گيري مقدار پروتئين دفع شده ، نياز به جمع آوري ادرار ۲۴ ساعته است . • در آزمايش تجزيه ادرار علاوه بر پروتئين ، ممکن است قند نيز يافت شود که نشانه کنترل ضعيف قندخون توسط بيمار است . • اندازه گيري مقدار کراتينين سرم و نيتروژن اوره خون براي فهميدن ميزان آسيب کليوي و نارسايي کليوي صورت مي گيرد . با پيشرفت نارسايي کليوي مقدار کراتينين سرم و نيتروژن اوره خون بالا مي رود . منبع:www2.irib.ir /ج
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 2937]