تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820942117
تو كه باشي، تنهايي و غم ميروند
واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: تو كه باشي، تنهايي و غم ميروند
خانه فيروزهاي- مريم چزاني، 15 ساله، تهران:
چند روز پيش دلم گرفته بود. احساس نديده شدن داشتم. يك جور احساس تنهايي كه با گرفتن و فرستادن پيامك و گشتن توي اينترنت هم دست از سرم برنمي‌داشت.
يك جور احساس نفس تنگي كه قبلاً در معناي يك آيه قرآن خوانده بودم؛ احساس «يصّعّد في السماء»*. شايد هم احساس بي‌حسي.
دوست داشتم به يك نقطه خيره شوم، بي‌آن‌كه ديگران در گوش هم بگويند: «اين هم ديوانه شده‌ها.»
دوست داشتم حرف بزنم، اگر گوشي براي شنيدن و شنونده‌اي رازدار پيدا مي‌كردم؛ شنونده‌اي مي‌خواستم كه مطمئن باشم به محض گفتن، حرف‌هايم را به صورت زيرنويس شبكه‌هاي خبري پخش نمي‌كند.
دنبال جايي مي‌گشتم كه فرياد بكشم و همسايه در خانه را نزند كه چه خبر شده؟
دنبال شانه‌اي براي گريه كردن مي‌گشتم. سراغ دوستي را مي‌گرفتم كه ظرفيت گوش دادن و توانايي راهنمايي كردنم را داشته باشد. كسي كه هوايم را داشته باشد.
نگاهم به جانماز روي طاقچه افتاد. به ياد همراه هميشگي افتادم. عطر گل محمدي فضا را پر كرد. انگار ستاره‌اي چشمك‌زنان غبار غم را از دلم جارو كرد. بغض گلويم شكست و تنهايي با بودن او از ميان رفت. اين بار آنچه را كه خوانده بودم، حس مي‌كردم: خدا از رگ گردن به ما نزديك‌تر است.
* بخشي از آيه 125، سوره انعام كه در باره گمراهان سخن مي‌گويد: و آن كه خدا گمراهش بخواهد، سينه‌اش را تنگ مي‌فشارد چنان كه گويي در آسمان بالا مي‌رود {و به خاطر كمبود هوا واكسيژن به سختي‌مي‌تواند نفس بكشد}.
تاريخ درج: 30 ارديبهشت 1387 ساعت 16:31 تاريخ تاييد: 2 خرداد 1387 ساعت 18:53 تاريخ به روز رساني: 2 خرداد 1387 ساعت 18:52
پنجشنبه 2 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همشهری]
[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 318]
-
گوناگون
پربازدیدترینها