محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844648460
گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها درزير ميآيد. كيهان:عبور از 89 «عبور از 89 »عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم مهدي محمدي است كه در آن مي‌خوانيد؛سال 1389 از آن سال هايي بود كه زود شروع شد. بسياري عقيده دارند سال 89 در واقع از 9 دي 88 آغاز شد؛ روزي كه سيل خروشان مردم غبار چشم آزار فتنه را پاك شست و زدود. آن روز را عاشقان خميني و خامنه اي در ايران عيد گرفتند و نوروز 90 هم تداوم همان سرور در دل ها بود. كيهان در تمام روزهاي سال 1388 تلاش كرد تا هيچ ماموريت و وظيفه اي را بالاتر از حضور در خط مقدم نبرد با فتنه گران نداند و انرژي خود را، هر چه بود، تمام و كمال در اين راه مصرف كند. روز 9 دي 88 و بعد از آن 22بهمن، آغاز راهي بود كه تمام سال 89 هم به پيمودن همان راه صرف شد. راهي كه راهبرش ضوابط و معيارهاي آن را چنين تبيين كرده است: مهم ترين ويژگي اهل ايمان در ايام فتنه، بصيرت است و بصيرت يعني مرزبندي شفاف و صريح با دشمن، و در مرحله بعد، دقت در تمييز دوست و دشمن و اشتباه نگرفتن جبهه هاي حق و باطل با يكديگر كه اگر اين اشتباه رخ بدهد آتش فتنه دوباره شعله ور خواهد شد و دشمن مجال بازيابي نيرو و توان خويش را به دست خواهد آورد. كيهان در حالي قدم به سال 1389 گذاشت كه عقيده داشت ماموريت سال 88 اگرچه با كمال قوت انجام شده اما هنوز پايان نيافته است. كارهاي ناتمام فراواني مانده بود كه بايد انجام مي شد. قبل از هر چيز به محاكمه كشيدن فتنه گران در دادگاه افكارعمومي و صدور كيفرخواست مردمي براي آنها دغدغه اصلي و كليدي كيهان بود چرا كه كيهان عقيده داشت فتنه به معناي واقعي كلمه زماني پايان خواهد يافت كه ماهيت واقعي سران آن تمام و كمال آشكار شده باشد. از نخستين روزي كه فتنه 88 كليد خورد عقيده كيهان اين بود و هر روز هم مستندات و دلايلي نو براي آن يافت كه اين فتنه يك «پروژه بيروني» است و آنها كه در داخل دانسته يا نادانسته با آن همراه شده اند چيزي جز بازيچه هاي خود فروخته نيستند. اين عقيده در سال 89 به يك باور همگاني تبديل شد و به تدريج انبوهي از مستندات بويژه از ناحيه آمريكا، اسرائيل و انگليس دراين باره منتشر گشت كه به خوبي نشان مي داد آنچه اهل فتنه در ايران كردند فقط اجراي يك برنامه از پيش طراحي شده بر مبناي فرمولي بوده است كه كيهان پيشتر با جزئيات به تشريح آن پرداخته بود. كيهان در سال 89 بخش مهمي از توان خود را متمركز بر مستندسازي اين وابستگي و توضيح و تشريح جزئيات آن كرد، كاري كه بسياري از اهل فن مكرراً توفيق كيهان در آن را ستوده اند و البته كيهاني ها آن را چيزي جز لطف مخصوص پروردگار و عنايت اهل بيت(ع) نمي دانند. 25 بهمن 1389 روزي بود كه به خوبي نشان داد تلاش كيهان براي معرفي هويت واقعي سران فتنه در مسيري كاملا صحيح پيش رفته است. در آن روز بود كه همگان حتي آنها كه از كاروان ملت جامانده و در تمام اين مدت حاضر به مرزبندي صريح با اهل فتنه نشده بودند دريافتند كه ديگر داستان انتخابات و اعتراض در كار نيست، بلكه هر چه هست مواجهه انقلاب و ضدانقلاب است؛ ضد انقلابي كه بعد از شكست قطعي فتنه، اجراي بخش بعدي نسخه ديكته شده مثلث آمريكا، انگليس و اسرائيل را كليد زد و تلاش كرد با حفظ تابلوي قبلي دست به عقب نشيني زده و بارديگر مانند روزها و ماههاي آغازين فتنه اهداف پليد خود را در پوشش شعارهاي به ظاهر قانون گرايانه و مردم دوستانه مخفي كند اما به محض آنكه اربابان بيروني اش عرصه را بر خود تنگ ديدند و به آن فرمان انتحار دادند تمامي آن پوشش ها را به يكباره كنار گذاشت و بار ديگر تمام قد در دفاع از آمريكا و اسرائيل وارد صحنه شد. و اين پايان كار بود. 25 بهمن به روشني ثابت كرد كه همه آنچه كيهان به طور مستند درباره ماهيت سران فتنه به آن پرداخته كاملا منطبق با واقعيت بوده است به گونه اي كه ديگر همگان بدون هيچ مانع و پوششي مي توانستند آن را ببينند و درباره ماهيتش قضاوت كنند. پس از پشت سر گذاشته شدن اين مقطع كليدي بود كه موج بازگشت خواص به جانب نظام به راه افتاد و گام اول در برخورد با سران فتنه كه همان قطع ارتباط آنان با بيگانگان بود با موفقيت و بدون كمترين هزينه برداشته شد. از موضوع فتنه كه بگذريم بي گمان اصلي ترين مسئله در سال 1389 كه كيهان انرژي فراواني صرف آن كرد و البته هنوز در آغاز راه قرار دارد، موضوع خيزش عظيم اسلامي مردم منطقه است. روزي كه نخستين جرقه اين تحولات در تونس زده شد و مردم غيور اين كشور عليه ديكتاتور آمريكايي آن به پا خاستند شايد بسياري تصور نمي كردند كه دامنه اين حوادث تا اين حد فراگير شود. بويژه آمريكا و اسرائيل كه منطقه خاورميانه را به عنوان منطقه ميزبان حياتي ترين منافع خود تعريف كرده اند از روز نخست در تلاش بودند تا شعله هاي اين خشم مقدس را فرو بنشانند. كيهان به محض اينكه اعتراضات در تونس به نتيجه رسيد و ناآرامي ها كم كم در مصر و يكي دو كشور ديگر آغاز شد، به اين تحليل قطعي رسيد كه دوراني بس مهم در خاورميانه فرا رسيده است و آينده اين منطقه ديگر هرگز مانند گذشته نخواهد بود. نخستين موضوعي كه به ذهن مي رسيد اين بود كه به ياد بياوريم چگونه امام بزرگوارمان سال ها قبل، همه اين حوادث را با تيزبيني و ظرافتي بي مانند پيش بيني كرده بود و پس از آن هم رهبر بزرگوار و حكيم انقلاب اسلامي در شرايطي كه كشورهاي غربي تصور مي كردند ايران را تحت شديدترين فشارها قرار داده اند فرموده بودند كه به زودي ملت هاي منطقه دوراني را خواهند ديد كه در آن نشاني از سلطه آمريكا و وجود منحوس اسرائيل نباشد. احساس ما در كيهان اين بود كه نشانه هاي آن بشارت بزرگ هويدا شده است و به همين دليل از روز نخست تصميم گرفته شد كه جز در موارد بسيار استثنايي تيتر اول به موضوعي جز تحولات منطقه اختصاص پيدا نكند. اين همان تصميمي است كه در ايام جنگ 33 روزه لبنان و جنگ 22 روزه غزه نيز گرفته شد و كيهان به اين وسيله تلاش كرد سهم خود را در اين نبردهاي قهرمانانه ايفا كند. تيترهاي كيهان بلافاصله در ميان انقلابيون خاورميانه باز نشر مي شد و در رسانه هاي منطقه بازتاب گسترده اي پيدا مي كرد و البته لازم است از برادران انقلابي خود در برخي از كشورهاي منطقه كه با ارسال شماري از گزارش هاي منحصر به فرد ما را ياري كرده و مي كنند قدرداني كنيم. با اين همه، نكته مهم در اينجا اين است كه تصميم به تمركز كامل روي تحولات منطقه مبتني بر يك تحليل بود و آن اين كه اين تحولات عميق و ريشه دار است و از ژرف ترين لايه هاي وجودي مردم منطقه كه همان روح اسلام خواهي و عزت طلبي آنهاست برمي خيزد و لذا نه تنها به سرعت متوقف نخواهد شد بلكه روز به روز گستره و دامنه بسيار بيشتري پيدا خواهد كرد. در روزهاي آغازين تحولات منطقه، برخي از دوستان دلسوز، كيهان را به ملايمت بيشتر فرا مي خواندند و حرفشان هم اين بود كه بعيد است آمريكايي ها بگذارند اين جرقه هاي اميد بخش به آتشي فروزان بدل شود اما باور ما اين بود كه نيروي ايمان وقتي با اراده ميليون ها مرد و زن گره بخورد آن وقت ديگر نه طراحي هاي آمريكا و نه مانع تراشي هاي هيچ شيطان ديگري قادر به مقابله با آن نخواهد بود. نامبارك مصر كه از قاهره گريخت ديگر از دوستان ملايم طبع هم صدايي برنخاست و همگان به اين نتيجه رسيده بودند كه پايان بازي استكبار در منطقه فرا رسيده است. كيهان البته اين راه را تازه آغاز شده مي داند و با لطف خداي سبحان براي سال آينده تلاش خواهد كرد همت و توان بسيار بيشتري را صرف آن كند. علائم و نشانه حاكي از آن است كه بيداري پديد آمده در ذهن و دل ملت هاي منطقه آنچنان عميق است كه همه آنچه را كه تاكنون رخ داده فقط بايد آغاز ماجرا دانست. اگر اين تحليل درست باشد- كه همه شواهد نشان مي دهد هست- آن وقت راهي كه باقي مانده بسيار طولاني تر و البته پربركت تر از راهي است كه طي شده و به همين دليل همت ها و كارها را همچنان بايد مضاعف نگه داشت و كيهان بر آن است كه اين فريضه را ادا كند، ان شاءالله. در سال 89 البته اتفاقات مهم ديگري هم رخ داده كه كيهان تلاش كرده است تا با دقت و وسواس و آنگونه كه اقتضاي فرمانبرداري از رهبري و دفاع از منافع ملي نظام جمهوري اسلامي است به پيگيري و تحليل آنها بپردازد. در آغاز سال 89 بيانيه تهران ميان 3 كشور برزيل، ايران و تركيه امضا شد كه به اعتراف بسياري از تحليلگران گامي بلند درعرصه روابط خارجي ايران بوده است. آمريكايي ها البته تلاش فراواني كردند تا با استفاده از ابزارهايي مانند قطعنامه هاي تحريم در شوراي امنيت روي مواضع راهبردي ايران تاثير بگذارند اما مجموعه تحولات سال 89 به آنها نشان داد كه اولاً قادر به توليد هيچ فشار مؤثري بر ايران نبوده اند و ثانياً فشاري هم اگر دركار باشد اراده ايران محكم تر از آن است كه با اين فشارها تغيير كند. محصول همين مقاومت ها بود كه خود را در جمله بسيار مهم و معنادار جيمز كلاپر مدير اطلاعات ملي آمريكا نشان داد آنجا كه گفت تحريم ها بر ايران تأثيري نداشته و تنها راه اين است كه روابط اقتصادي با ايران حفظ شود. در دو دور مذاكره برگزار شده در سال 89 يعني مذاكرات ژنو 3 و مذاكرات اسلامبول تيم مذاكره كننده ايراني نمونه اي بسيار نيرومند از قدرت منطقه به همراه اقتدار اصولي را از خود نشان داد و كيهان در تمام اين مراحل تلاش كرد با ارائه اخبار و تحليل هاي دقيق كمك كار مجاهدان خط مقدم ديپلماسي هسته اي كشورمان باشد. گام مهم ديگري كه در سال 89 برداشته شد اجراي موفق هدفمندي يارانه ها از جانب دولت بود. اگرچه دشمنان اميد فراواني به اين بسته بودند كه بتوانند از دل اين گام بلند فتنه اي ديگر بيرون بياورند اما همت بلند دولت، هوشمندي مسئولان و همراهي مردم همه اين توهمات را در همان گام اول خنثي كرد. كيهان از نخستين روزهاي آغاز اجراي اين طرح تلاش كرد به تقويت موضع دولت و آگاه سازي مردم بپردازد و اكنون خرسند است كه مشاركتي مؤثر در اين امر داشته است. و نهايتاً، سال 89 در حالي به پايان مي رسد كه حفاظت از كيان اصولگرايي به عنوان يگانه پرچمي كه اهل ولايت بايد گرد آن جمع شوند، يكي از مهم ترين دغدغه هاي كيهان است و خواهد بود. از جمله نگراني هايي كه اكنون دل ها و جان هاي پاسدار اصول انقلاب را مي آزارد اين است كه برخي منحرفان بخواهند با منتسب كردن خود به دولت عزيز و خدمتگزار و با كيسه دوختن از توفيقات آن ويژگي هاي اصلي اين دولت را كه همانا اسلامي، مردمي، كاري و انقلابي بودن است، در معرض خطر قرار بدهند. كيهان در سال 89 تلاش كرد با حفظ حريم دولت و پيشگيري از دست اندازي دشمنان به اين عرصه، هر جا كه لازم بود، از هويت واقعي اين جريان انحرافي و حاشيه ساز، پرده بردارد و البته در حاشيه نگه دارد و متن تلاش هاي خود را به مبارزه با مسئله سازان اصلي اختصاص بدهد. انبوهي از آنچه در اين باره گفتني بود را ناگفته گذارده است. اميد كيهان اين است كه با علاج اين انحراف هيچ وقت حاجت به پرده برداشتن از آن رازهاي مهيب و مگو نيفتد اما بي گمان همانطور كه سابقه كيهان هم نشان داده اگر زماني ضرورت ايجاب كند، ذره اي در اداي تكليف خود كوتاهي نخواهد كرد. و در خاتمه، فرا رسيدن عيد نوروز را به همه مردم خوب و دوست داشتني كشورمان تبريك مي گوئيم و اميد آن كه در سال پيش روي، انتظارها به سرآيد و مراد غايبمان -ارواحناله الفداء- چهره گشايد. جمهوري اسلامي:تحليل سياسي هفته «تحليل سياسي هفته»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد؛برگهاي تقويم سال 90 به انتها رسيده و روزها يكي پس از ديگري به پايان سال نزديكتر مي‌شوند. يكسال ديگر از كارنامه حيات شخصي، اجتماعي و معنوي ما به پايان رسيد درحاليكه گويا سرعت گذر زمان در اسفند ماه، چند برابر ماهها و روزهاي ديگر سال است. در اين روزها مردم با شتاب وصف ناپذيري در پي سروسامان دادن به امور شخصي شان هستند. همه سعي دارند در لحظات آخر سال به حساب سالانه خود نظم و نسق بدهند و براي تحويل سال آماده شوند. اما در ميان اين هياهو، آيا هرگز به فكر تسويه حساب اعمال خود با خدا افتاده‌ايم؟ پس بيائيم به پاس ورود به بهار، روح مان را از هر چه غير خدايي است و از هر آنچه آلودگي است، پاك كنيم و براي دل مان در و دروازه و درگاهي بسازيم و نگذاريم هر پيام آلوده‌اي وارد آن شود. بيائيم در لحظه تحويل سال كه همه غرق در تب و تاب نوروز و رنگارنگي روزگارند و زمين در تنفسي دوباره و آسمان در تپشي تازه و زمانه درحال نو شدني دگرباره است، بدور از قيل و قال رايج به دنبال آراستگي درون و پوشيدن جامه پاك قلبي و بر كشيدن لباس تقوي و خدامحوري باشيم و با خدا پيمان ببنديم كه در اين اوقات تحول آفرين و عبرت آموز بهار و لحظه‌هاي رويش شكوفه‌ها و طراوت باران ها، سال جديد را با ذهن و فكر پاك آغاز كنيم و پاكدامني و صداقت را شيوه خود نمائيم. هفته آينده را به يك جهت بايد "بهار در بهار" نيز ناميد زيرا كه فصل بهار با تمام زيبائيهاي سحرآميزش در ماه ربيع الثاني جلوه گري مي‌كند و رحمت فراگير الهي را شامل اين سرزمين توحيدي خواهد كرد. از مناسبت‌هاي خجسته هفته بايد به سالروز ولادت پرسعادت يازدهمين گلبرگ معطر گل محمدي(ص)، حضرت امام حسن عسگري(ع) اشاره كرد. اين امام همام در دوران عمر پربركت 29 ساله خويش كه به سه دوره 13 ساله مدينه، 10 ساله سامرا و امامت 6 ساله تقسيم مي‌شود هدايت امت، نشر احكام و حفظ اسلام را برعهده داشتند و مردم را با فلسفه غيبت فرزند برومندشان حضرت مهدي(عج) آشنا كردند. در اين هفته در عرصه مسائل داخلي با موضوع تنگي فرصت مجلس براي رسيدگي لايحه بودجه سال 90 مواجه بوديم كه كشور براي نخستين بار در تاريخ انقلاب با چنين وضعيتي روبرو مي‌شد، زيرا حتي در اوج گرفتاريهاي كشور در دوران سخت دفاع مقدس و مشكلاتي كه آن دوران بر سر راه دولت براي اداره كشور و ارائه بودجه وجود داشت، هيچگاه لايحه بودجه با اين همه تاخير به مجلس ارائه نمي‌گرديد ولي متأسفانه امسال دولت با حدود 3 ماه تاخير، وظيفه ارائه بودجه به مجلس را انجام داد و طبيعتاً فرصت لازم را براي بررسي از نمايندگان گرفت. به همين دليل مجلس در اين هفته تنخواهي دو ماهه به دولت داد تا با آن به دخل و خرج امور و تمشيت كارها و پرداخت‌ها بپردازد تا در فروردين ماه، لايحه بودجه سال 90 در صحن علني مجلس مورد مداقه و كارشناسي قرار گيرد. اين هفته در مسائل خارجي، تحولات خاورميانه همچنان در رأس ساير موضوعات خبري رسانه‌هاي بين‌المللي قرار داشت. در ليبي، عزم راسخ مردم اين كشور براي به زير كشيدن ديكتاتور از تخت، همزمان با تشديد كشتار مردم توسط قذافي، قيام اين كشور را وارد مرحله جديدي ساخته است. مردم ليبي، با وجود حملات وحشيانه ارتش قذافي از زمين و هوا به شهرهاي مختلف، همچنان به مبارزه خود ادامه مي‌دهند و براساس تازه‌ترين گزارش‌ها، مناطق شرق ليبي به كلي در كنترل انقلابيون است و نيروهاي قذافي تنها به طرابلس و برخي شهرهاي غربي تسلط دارند. قذافي كه رژيم خود را در آستانه سقوط قريب الوقوع مي‌داند ديوانه وار با هواپيماهاي جنگي و تسليحات سنگين به جان مردم اين كشور افتاده است تا با استفاده از برتري نظامي ماشين جنگي اش، صداي اعتراض مخالفان را خاموش سازد و شرايط را به روزهاي قبل از شروع اعتراض‌ها باز گرداند. گزارش‌هاي مشخصي از ميزان تلفات درگيري‌هاي اخير دردست نيست ولي برخي منابع شمار كشته شدگان را چند هزار نفر اعلام كرده‌اند. قذافي كه در روزهاي اول قيام مردم كشور كنترل عمده شهرهاي ليبي را از دست داد اكنون با توسل به بمباران‌هاي هوايي وحشيانه و در سايه سكوت و بي عملي جهان، به خصوص دولتهاي غربي، برخي شهرها را بار ديگر تحت تسلط نيروهاي خود در آورده است. واقعيت اين است كه غرب عليرغم اعتراض‌هاي ظاهري و هشدارهاي به ظاهر تند، تمايل و رغبتي به اقدام عليه قذافي ندارد زيرا كه از آن بيم دارد نيروهاي مخالف غرب در ليبي قدرت بگيرند و ضمن به خطر افتادن امنيتشان، از نفت ليبي نيز محروم شوند. ديكتاتور ليبي نيز با اطلاع از اين نقطه ضعف غرب و سكوت مجامع بين المللي، با فراغ بال به كشتار مردم و قلع و قمع مخالفان ادامه مي‌دهد. با اينحال بسيار بعيد است كه ديكتاتور ديوانه و وحشي ليبي بتواند از شرايط مرگباري كه در آن گرفتار است نجات يابد زيرا كه مردم ليبي در طول يك ماه گذشته نشان داده‌اند در قيام خود و سرنگون كردن رژيم خودكامه قذافي كاملاً استوار و سازش ناپذير هستند. اعزام نيروهاي عربستان به بحرين به منظور مشاركت در سركوب مردم معترض، ديگر موضوع مهم خبري هفته جاري بود كه بازتاب گسترده‌اي در منطقه و همچنين در سطح جهاني داشت. روز دوشنبه رسانه‌هاي خبري اعلام كردند كه كارواني از نيروهاي نظامي عربستان از پل مرزي دو كشور عبور كرده و وارد بحرين شدند. گرچه ورود نيروهاي عربستان به بحرين از سوي مقامات منامه و رياض، در چارچوب قراردادهاي امنيتي بين كشورهاي شوراي همكاري خليج فارس عنوان شده است ولي هدف از ورود اين نيروها، مشاركت در سركوب و قلع و قمع مخالفان رژيم بحرين و فرونشاندن قيام ضد ديكتاتوري و ضد تبعيض نژادي مردم اين كشور مي‌باشد. اكثريت مردم بحرين را شيعيان تشكيل مي‌دهند ولي رژيم نژادپرست و سركوبگر آل خليفه كه به طور غيرقانوني بر مقدرات مردم اين كشور تسلط دارد حقوق شيعيان را زير پا گذاشته و آنها را از ابتدائي‌ترين حقوق خود، از جمله آزاديهاي سياسي و مدني و برخورداري از حق انتخاب شغل مساوي با اهل تسنن محروم ساخته است. مقامات سعودي هر توجيهي كه براي ورود نيروهاي عربستان به بحرين مي‌تراشند اين حركت آنها يك عمل اشغالگرانه و مشاركت در نقض حقوق شيعيان توسط رژيم منامه محسوب مي‌شود و قطعاً در هرگونه جنايت احتمالي در آينده، سعودي‌ها مسئول اصلي تلقي مي‌شوند. رژيم آل خليفه نيز كه بيش از سه دهه است به طور غيرقانوني و بدون شركت در يك انتخابات مشروع و آزاد بر اين كشور حاكم شده است با دعوت از ارتش رياض مرتكب خيانت تاريخي و اقدام غيرقابل بخشش در نزد مردم بحرين شده و بر پرونده سياه و مجرمانه‌اش افزوده است. مقامات بحرين بايد بدانند دوران خودكامگي حكومت‌ها سپري شده است و توسل به نيروهاي يك كشور خارجي براي سركوب نداي حق طلبانه ملت بحرين، نه تنها شيوخ آل خليفه را از خطر سقوط حتمي نجات نخواهد داد، بلكه جرم آنها را سنگين‌تر خواهد ساخت. مقامات بحرين بايد به جاي اتكا به ارتش بيگانه، با ملت خود از سر صداقت وارد شوند و در اين‌صورت است كه منافع ملي و ثبات سياسي اين كشور تامين و تضمين خواهد شد. هفته جاري در يمن نيز تحولات تازهاي اتفاق افتاد. علي عبدالله صالح ديكتاتور يمن كه حالا درماندگي و سردرگمي‌ا‌ش در برابر قيام ضدديكتاتوري مردم اين كشور كاملاً آشكار شده است در اقدامي جنايت بار، از سلاح‌هاي سمي عليه مخالفينش استفاده كرد. گزارش منابع خبري حاكي است در نتيجه اين عمل غيرانساني شمار زيادي از يمني‌ها كشته و مصدوم شدند. در گزارش ديگري، رسانه‌ها اعلام كردند ديكتاتور يمن اعضاي خانواده‌اش را از كشور خارج و آنها را به يكي از كشورهاي اروپايي منتقل كرده است. اين گزارش ها، تاييد اين نكته است كه زمان سقوط رژيم يمن بيش از پيش نزديك شده است.علي عبدالله صالح كه بيش از سه دهه است بر يمن حكم مي‌راند پس از اوجگيري اعتراض‌هاي سراسري، اعلام كرد كه نه خود و نه فرزندش در انتخابات آتي رياست جمهوري كانديد نخواهند شد. با اينحال انقلابيون خواستار كناره گيري فوري وي هستند و وعده كناره گيري در زمان انتخابات آتي را فريب و نيرنگ مي‌دانند. علي عبدالله صالح، چندين بار پيشنهاد مذاكره با مخالفانش را داده است كه مخالفان هرگونه مذاكره را تا زمانيكه وي بر سر كار است رد كرده‌اند. اكنون با تداوم و گسترش اعتراضات سراسري، روز به روز عبدالله صالح در تنگناي بيشتر قرار مي‌گيرد و براساس شواهد، عمر حكومت ديكتاتور يمن زمان زيادي پايدار نخواهد بود. هفته جاري زلزله مهيب و متعاقب آن وقوع سونامي در ژاپن اين كشور را دچار بحراني بي سابقه ساخت. ابعاد اين حادثه آنچنان گسترده بوده است كه ژاپني‌ها آنرا بدترين فاجعه از زمان جنگ جهاني دوم و بمباران اتمي هيروشيما اعلام كرده‌اند. مسئولان ژاپن آمار رسمي كشته شدگان زلزله 9/8 ريشتري و سونامي ويرانگر را 2500 نفر اعلام كرده‌اند ولي در عين حال هشدار داده‌اند ممكن است شمار تلفات از مرز 15 هزار نفر بگذرد. با اينحال، خطر بزرگتري كه هم اكنون كل ژاپن و حتي برخي كشورهاي همسايه آنرا تهديد مي‌كند وقوع انفجارهاي پي در پي در نيروگاه‌هاي اتمي ژاپن مي‌باشد كه موجب انتشار تشعشعات مرگبار اتمي در برخي مناطق ژاپن تا دهها برابر حد مجاز شده است. تهديد نيروگاه‌هاي اتمي آنچنان شديد است كه خسارت‌ها و تلفات زلزله و سونامي را تحت‌الشعاع قرار داده است. مقامات ژاپني بطور مرتب در تلويزيون ظاهر مي‌شوند و به مردم اطمينان مي‌دهند كه خطر قابل كنترل است با اينحال مردم ژاپن به اين اظهارات اعتماد ندارند و به شدت نگران مي‌باشند، در اين حال برخي كارشناسان هشدار داده‌اند ممكن است تبعات انفجارهاي اتمي ژاپن تا توكيو گسترش يابد. قدس:جنايت عربستان در بحرين بي پاسخ نمي ماند «جنايت عربستان در بحرين بي پاسخ نمي ماند»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي قدس به قلم جواد جهانگيرزاده است كه در آن مي‌خوانيد؛کشور بحرين در ميان 35 جزيره اطراف خود بزرگترين جزيره است، اما قسمت اعظم آن لم يزرع و بسيار خشک است. با وجود اين، اقتصاد اين جزيره که با يک پل به عربستان سعودي متصل شده است، با توليد نفت و گاز طبيعي اداره مي شود. عربستان از سالها پيش ارتباطات خاصي را با اين جزيره آغاز کرده و امير بحرين هم به خاطر ترس از واکنش مردم در برابر حکومت خود، قراردادهاي امنيتي را با عربستان منعقد کرده است. با وجود اين، مردم بحرين جزو اولين ملتهايي بودند که پس از انقلاب اسلامي ايران دست به انتقاد از حکومت مرکزي خود زده و خواستار تغييرات عمده در کشورشان شدند. از دير باز در منطقه خاورميانه آمريکا از دو متحد استراتژيک برخوردار بود: مصر به دليل همسايگي با اسرائيل، و دارا بودن کانال سوئز و بحرين به خاطر وجود ناوگان پنجم آمريکا در آبهاي اين کشور. سران آمريکا به اين نکته که بحرين يکي از متحدين استراتژيک اين کشور مي باشد، بارها اشاره کرده اند.تلاش آمريکا براي حفظ ناوگان دريايي خود در بحرين، اين کشور را به تناقض گويي در رابطه با مسائل منطقه دچار کرده است، به طوري که آنها از يک سو از چند ده نفر اغتشاش گر در ايران که فقط زورشان به سطل زباله هاي شهري مي رسد حمايت علني مي کنند، اما در برابر کشتار مردم بحرين محافظه کاري اختيار مي کنند. عربستان هم از ديرباز روابط نزديکي را با بحرين آغاز کرده است و حتي ساليانه نزديک به 5 ميليون نفر از مردم عربستان به دليل آزاديهاي بيشتري که در بحرين وجود دارد، از روي پل ميان دو کشور عبور مي کنند و وارد اين کشور مي شوند.خاندان حاکم بر بحرين براي تضمين تداوم حاکميت خود، با کمک غربي ها به تغيير ارزشهاي اسلامي بحرين مبادرت کرد. علاوه بر آن، ساخت «پُل فهد» يعني تنها پل ارتباطي دريايي بحرين و عربستان، به گسترش فساد در بحرين افزوده است. اکنون عربستان به پيروي از آمريکا، براي حفظ حکومت ديکتاتوري علي عبدا... صالح نهايت تلاش خود را به خرج مي دهد. در همين شرايط، ارتباطات در بحرين قطع شده و سايتهايي همچون يوتوب و توييتر که در جريان اغتشاشهاي ايران بسيار فعال بوده و مرتب از آزادي سخن مي راندند، نه تنها ساکت شده اند، بلکه اخباري از سانسور فيلمهاي کشتار مردم بحرين توسط اين سايتها نيز به گوش مي رسد. اين در حالي است که نظاميان بحرين و همچنين نظامياني که از کشورهاي عربستان براي کمک به سرکوب مردم اين کشور وارد بحرين شده اند، دست به قتل عام مردم مي زنند، به طوري که طي اخبار روزهاي گذشته آنها حتي از تيرهاي خوشه اي براي سرکوب معترضان نيز استفاه کرده اند. گفتني است، حکومت بحرين به هيچ روي توان مقابله با معترضان را ندارد؛ به همين دليل از عربستان براي کمک استفاده کرده است. لذا مقصر مهم جنايتهاي بحرين پادشاه عربستان است که دستش به خون مردم بي گناه اين کشور آلوده است و قطعاً مانند آن کسي که به کويت حمله کرد، پاسخ رفتارش را خواهد ديد. به راستي، بايد از حکام عربستان سؤال کرد بر اساس کدام معيارهاي انساني و اسلامي، مردم بيگناه يک کشور ديگر را که از دست حکام ظالم خود به تنگ آمده اند، به خاک و خون مي کشند؟ برخورداري از نظامي دموکراتيک و اسلامي که حقوق شهروندان بحريني را به رسميت بشناسد، حق همه مردم اين کشور است؛ اما مقامهاي بحريني نه تنها حاضر به ايجاد اين تغييرات نيستند، بلکه با استفاده از نيروهاي خارجي، در صدد سرکوب قيام مردم هستند. همچنين، آنها تلاش مي کنند با استفاده از خارجياني که طي سالهاي اخير تابعيت بحريني گرفته اند در مقابل ساکنان اصلي اين سرزمين ايستادگي کنند. سرنوشت مقامهاي بحريني مشخص است. آنها دير يا زود بايد پاسخگوي مردم خود باشند، اما در مورد عربستان بايد تصريح کرد بهتر است آنها به جاي کمک به حکام ديکتاتور بحرين، به فکر اتفاقهاي کشور خود باشند و سعي کنند به نا رضايتيهاي مردم خود پاسخ دهند. زور و قلدري حتي براي رژيم اشغالگر قدس هم پيامد خوبي نداشت و آنها در باتلاق اقدامهاي خود گرفتار شده اند؛ لذا در مورد برخي حاکمان منطقه که مدتهاست مردمشان از ديکتاتوري و وابستگي به آمريکا و تحقير چند ساله خسته شده اند، شرايط به نحو ديگري رقم خواهد خورد. بهتر است کساني که در فکر لشکر کشي به ديگر کشورها هستند، از سرنوشت پيشينيان خود عبرت بگيرند و به جاي سرسپردگي به آمريکا، به اسلام و مردم خود وابسته شوند. مردم سالاري:نوروز چوپاني يا عيد سلطاني «نوروز چوپاني يا عيد سلطاني»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي مردم سالاري به قلم فرزامي است كه در آن مي خوانيد؛ايران در دنياي باستان به کشور جشن ها شهره بوده است. نياکان ما چون از کار روزانه فارغ مي شدند، براي انبساط خاطر و آرامش روان و زدودن رنج روزانه، در جمع خانواده، مراسم شادي برپا مي کردند. هر روز از ماه اسمي داشت و ايام هفته مرسوم نبود. هرگاه که اسم ماه با اسم روز، يکي مي شد، جشن بزرگي برپا مي کردند. مهرگان و تيرگان از آن جمله اند. نوروز، سده، مهرگان، تيرگان و اسفندگان از جشن هاي بزرگ ايرانيان باستان به شمار مي رود. استاد فقيد دکتر مهرداد بهار مي نويسد: در ايران باستان دو عيد برگزار مي شده است: عيد باززايي به نام نوروز در آغاز بهار و عيد آفرينش به اسم مهرگان در آغاز پاييز (البته ايرانيان، سال را به دو فصل تابستان و زمستان تقسيم مي کردند و چهار فصل از تقسيم بندي هاي کهن نيست.)از دو جشن نوروز و مهرگان، به سبب حکمتي که در نوروز است، کم کم «مهرگان» کم فروغ تر شد و نوروز نمودي برجسته و پايا پيدا کرد. فلسفه وجودي نوروز آميزه اي شگفت از افسانه و واقعيت است. استاد توس در شاهنامه به استفاده خداي نامک ها جمشيد را باني نوروز مي داند. برخي نيز معتقدند که نوروز روز شادي چوپانان و سرور و اميد دهقانان است. چون اين دو جماعت پيوندي ناگسستني با طبيعت دارند و راز و رمز آن را بهتر از آنان که محصور در چارديواري اند، درمي يابند. اينان مي دانند که زمان تحول به چه هنگام است. جوانه دانه ها کي از زندان تيره خاک بيرون ميآيد و وقت زايش دام هايشان کدام است. آب شدن برف ها و شکفتگي گل ها و لبخند شکوفه ها را به چشم خود ديده اند، نوروز روز نو شدن اميدها و آرزوهاي آنان به شمار ميآيد. پس چنين روزي بايسته شادي و شادي خواري است و خوشدلي به دل ديگران رساندن. عقل و استنباط به ما مي گويد که نوروز چوپاني و دهقاني را شاهان به مثال بسياري از سنت هاي مردمي، مصادره کرده اند و به جهت سودجويي و برگزاريش با خراب کردن کوخ هاي دردمندان، کاخ ها برآورده اند. کاخ ها هميشه به زيان دردمندان ساخته شده است. نوروز، نخستين روز بهار است و به آن «اعتدال ربيعي» مي گويند. خورشيد در اين روز وارد برج حمل مي شود و زمان روز و شب برابر است. در اين روز طبيعت و مردم نو مي شوند. کينه ها از دل مي رود. درخت دوستي، ميوه محبت و ديدار مي دهد و غم ها از ياد مي رود. دلنشين ترين سخن و نغزترين بيان درباره نوروز از آن زنده ياد دکتر علي شريعتي است: «نوروز، که قرن هاي دراز است بر همه جشن هاي جهان فخر مي فروشد، از آن رو هست که يک قرارداد مصنوعي اجتماعي يا يک جشن تحميلي سياسي نيست. جشن جهان است و روز شادماني زمين و آسمان و آفتاب و جشن شکفتن ها و شور زادن ها و سرشار از هيجان هر آغاز». به راستي که نوروز، روز آشتي انسان با طبيعت است. روز زدودن جور و سوگ زمستاني از چهره ها و روز نياز ضروري زيستن انسان دلآزرده و سرخورده از زندگي سخت. جشن نوروز که فلسفه وجوديش زايش و رويش است، از آغاز تاکنون بي وقفه حتي در ميان آتش و خون، اسارت و دربه دري ناشي از حمله غارتگران و تعدي حاکمان خودي و غيرخودي برگزار شده است. از مراسم عيد نوروز در دوره هخامنشيان آثار و آگاهي هاي کمي مانده است اما جاي جاي تخت جمشيد و هدايايي که شاهان و بزرگان قبايل و مناطق به حضور برده اند، خود بيانگر برگزاري عيد و رعايت سنت هاي جانبي آن بوده است. از دوره اشکاني شواهدي که دليلي بر برپايي مراسم عيد نوروز باشد تاکنون خبري نرسيده است. جشن نوروز در عصر ساساني برگزاري شکوهمندي داشته است اما نوروز، روز اول بهار نبوده است. زمان آن گاهي در زمستان و زماني در تابستان بوده است. با تدوين تقويم جلا لي به امر جلا ل الدين ملکشاه سلجوقي به همت خيام نيشابوري و همکاران دانشمندش، نوروز در روز اول بهار تثبيت شد. روز اول بهار و چهار روز ديگر را «نوروز عامه» و روز ششم را که «خرداد روز» نام داشت، «نوروز خاصه» مي گفتند. تاريخ نشان مي دهد که ايرانيان بعد از مسلمان شدن نيز در شدت و راحت و در داري و نداري هرچند محدود مراسم نوروز را پاس مي داشته اند. بعد از مسلماني ايرانيان، خلفاي اسلا مي شام و بغداد به جشن نوروز، اعتنايي نداشتند اما با آگاهي از مراسم نوروز در کاخ هاي عظيم پادشاهان ايران پيش از اسلا م و ولعي که خود به مال اندوزي داشتند، به فکر برگزاري جشن ملي ايرانيان افتادند و در کسب هدايا و وجوه نقدي بيداد کردند. ميزان هدايايي که معاويه، در نوروز بر مردم ايران تحميل کرد، بين پنج تا ده ميليون درهم بوده است! حجاج بن يوسف ثقفي (دشمن خونخوار اولا د علي (ع)) امير شيعه کش عراق، نخستين کسي در اسلا م است که هداياي نوروز و مهرگان را رواج داد و در خون و ستم از مردم مصيبت زده ايران گرفت. ايرانيان بيست و پنج روز پيش از نوروز در استوانه هايي در حياط خانه دانه هاي غلا ت و حبوبات مي کاشتند و در نوروز خاصه (ششم فروردين) آنها را مي کندند. اين سنت حکيمانه تفنني نبوده است. با اين نمونه ها درمي يافتند که در شرايط اقليمي و آب و هوايي امسال کدام يک از دانه ها، محصولي مطلوب خواهند داشت. سبزه سبز کردن ايرانيان پيش از عيد بازمانده آن روش نيکوست. مردم بافرهنگ و خوش ذوق ايران، در شب پيش از نوروز، در صحن خانه، آتش مي افروختند و آن را تا روز عيد روشن نگه مي داشتند. صبح عيد، براي نشاط بخشي بر هم آب مي پاشيدند و به يک ديگر شکر هديه مي دادند. ماخذ:1- دايره المعارف فارسي- غلا محسين مصاحب، مجله اول و سوم، چاپ چهارم، کتاب هاي حبيبي 13802- لغت نامه دهخدا- علا مه علي اکبر دهخدا، مجله پانزدهم، چاپ دوم دوره جديد، موسسه لغت نامه 13773- جستاري در فرهنگ ايران، مهرداد بهار، نشر اسطوره، ويرايش جديد به کوشش ابوالقاسم اسماعيل پور 13854- جشن هاي ايراني، دکتر پرويز رجبي، تهران، نشر آرتاميس، چاپ دوم 1386 تهران امروز:اين است وعده الهي «اين است وعده الهي»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي تهران امروز به قلم حسن وزيني است كه در آن مي‌خوانيد؛دهه 80 آخرين روزهاي خود را پشت سر مي‌گذارد. 10 سالي كه 4 روز ديگر به اتمام مي‌رسد را ميتوان عصر تثبيت گفتمان بين‌المللي جمهوري اسلامي دانست. به مصداق آيه شريفه «و مكروا و مكرالله و الله خيرالماكرين» در اين دهه مكر دشمنان همچون بومرنگ استراليايي به خودشان بازگشت. ابتداي اين دهه، با برنامه‌هاي تازه دشمنان براي افزايش فشارها به بهانه اعلام فعاليت‌هاي صلح‌آميز هسته‌اي آغاز گشت. چند سال فشار، چندين قطعنامه، بارها تهديد و تحريك مخالفان نظام همگي تنها سايه‌اي از چنگ و دندان را به تصوير كشيد. نظام اسلامي، در هر دوره با منطق و شيوه خاصي سدها و موانع را كنار زد. منطق پايدار در مخالفت با تضييع حقوق ملت‌ها، بي‌عدالتي، تبعيض و محروم ساختن مسلمانان از فن‌آوري‌ها و پيشرفت‌هاي بشري كه از قضا بخش عظيمي از آنها مرهون تلاش دانشمندان اين ملت‌ها مي‌باشد، منجر به زايش گفتمان استقلال‌گرايي، توسعه‌خواهي، عدالت‌طلبي و مخالفت با استبداد و ... شد. اين زايش گفتماني گرچه آرام آرام اما زيرپوست خاورميانه و ساير نقاطي شكل گرفت كه ملت‌هايشان ساليان سال از سوي حاكمان وابسته به برخي قدرت‌هاي غربي تحقير شده بودند. اگر در آغاز دهه 80 پيش‌بيني اثرگذاري گفتمان مقاومت و استقلال‌طلبي جمهوري اسلامي در برابر گفتمان سلطه قدرت‌هاي غربي براي كارشناسان و حتي ناظران آنها دشوار به نظر مي‌رسيد، امروز اما اين سياستمداران و مقامات آنها هستند كه با غم و نگراني، تلاش دارند خود را به نيروهاي حاشيه‌اي و منكوب شده آن دوران در سرزمين‌هاي اسلامي و خاورميانه نزديك كنند اما امروز نيروهاي به متن آمده از تحولات جديد هستند كه دست رد به سينه آنها مي‌زنند. همانگونه‌كه جوانان مصري حاضر نيستند با وزير خارجه آمريكا ديدار كنند. چه تلخ است براي غرب كه 10 سال پيش خود را در مقابل نداي مقاومت يك ملت مي‌ديد اما امروز خيزش ملتهايي را مي‌بيند كه يكي، پس از ديگري گفتمان مقاومت و عدالت‌طلبي برآمده از جمهوري اسلامي را تكثير مي‌كنند. اكنون ديگر مشكل جهان غرب، چرخش دستگاه‌هاي غني‌سازي اورانيوم ايران نيست كه از نظر آنها صلح‌آميز باشد يا نباشد، بلكه اين نداي تقويت شده انقلاب است كه در گوش تا گوش منطقه از لبنان گرفته تا آفريقاي شمالي، منافع غرب را به خطر انداخته است. به همين اعتبار ميتوان گفت دهه 90، دوران حضور ملت‌ها در صحنه خواهد بود. قدرت‌هاي غربي از اين پس نه در دالان‌هاي تودرتوي لابي‌ها و مذاكرات بلكه در ميدان‌هاي التحرير بايد به خواست ملت‌ها پاسخ دهند. اين است وعده «و مكروا و مكرالله و الله خيرالماكرين.» ابتكار: مشکل روزگار مختار، مساله امروز ما «مشکل روزگار مختار، مساله امروز ما»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي ابتكار به قلم روح الله دهقاني است كه در آن مي‌خوانيد؛مختار به قدرت دست يافته و توانسته کوفه را به تصرف خود درآورد. تشکيل حکومت اما مشکلات تازهاي براي او ايجاد کرده، مشکلاتي که تا پيش از اين وجود نداشته و طبيعت دوران جديد مبارزه بود. اولين چالش او در حوزه حفظ امنيت است که از وظايف اوليه هر حکومتي است. اين تهديد امنيتي نه تنها از بيرون از مرزهاي قلمرو او، بلکه از درون، و نه توسط معاندين و مخالفين که در اثر رفتار نيروهاي خودسر! به وجود آمده بود، آنهايي که براي هدف مقدسي چون خونخواهي سيدالشهداء(ع)، هر که را تشخيص مي‌دادند، محاکمه و مجازات کرده و به راحتي ديگران را «مفسد فيالارض» تشخيص داده و حکم قضايي صادر کرده وحدِّ الهي جاري مي‌ساختند. اين چالش در کنار چالش ديگري که در ماهيت حرکت‌هاي انقلابي ايجاد مي‌شود، تصميم گيري را براي رهبري قيام مشکل تر مي‌کند. چالشي که ريزش نيروهاي انقلاب گفته مي‌شود و همان عبارت معروف که: «انقلاب، فرزندان خود را مي‌خورد.» به صورت خيلي طبيعي زماني که سخن از نفي چيزي گفته مي‌شود، خيلي‌ها با هم همراه مي‌شوند، حادثه اي که همين امروز در جبهه مقابل حرکت نظام اسلامي شکل گرفته و در آن از سلطنت طلب و منافق گرفته تا اصلاح طلب و انقلابي در کنار هم قرار گرفته اند. آنها همه در نفي وضع موجود مشترکند، ولي آن گاه که سخن از مشخص ساختن وضعيت جديد است، اختلاف‌ها نمايان شده و تضادها خود را نشان مي‌دهند.تجربه اي که پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايجاد شد و گروه‌هايي که با هم در انقلاب مشارکت داشتند، روند واگرايي را تجربه کردند تا جايي که برخي به مبارزات مسلحانه عليه نظام دست زدند. آن چه مختار در دوره حکمراني با آن درگير است، اعتراض‌هايي است که در ميان بدنه داخلي خود با آنها روبرو است. افرادي که حتي اگر در مباني با او مشترکند، روشهاي او را بر نمي‌تابند، به باور خود از مختار انقلابي ترند و او را اهل سياست و مدارا مي‌خوانند. چالشهاي روزگار مختار به نوعي مسائل امروز ما هم هست؛ خودسري‌ها و ريزش ها. هماني که مقام معظم رهبري(مد ظله العالي) در ديدار اخير خود با اعضاي مجلس خبرگان بار ديگر آن را تاکيد کردند.نزديک به دو دهه پيش بود که رهبري امر به معروف و نهي از منکر را در نظام اسلامي داراي دو مرحله قلبي و لساني و مرحله آخر، يعني مرحله «يدي» يا استفاده از قدرت فيزيکي را مختص نيروهاي انتظامي اعلام کردند.اوج اين نگراني و تذکر شديد رهبري را در وقايع سال ميتوان مشاهده کرد، هنگامي که پس از حادثه کوي دانشگاه، مناطق مرکزي تهران دستخوش آشوب‌هاي خياباني قرار گرفت. ايشان در بخشي از بيانات خود مي فرمايند:«من معتقدم که جوان مملکت بايستى در همه ميدانها حضور و آمادگى داشته باشد؛ منتها با انضباط. اين‌گونه حرکاتى که ملاحظه شد کسانى به دانشگاه حمله کنند، ناشى از بى‌انضباطى است؛ با هر نامى انجام گيرد، غلط و محکوم است. اگر با نام دفاع از دين هم انجام گيرد، غلط است؛ اگر با نام دفاع از ولايت هم انجام گيرد، غلط است. مگر من بارها نگفته‌ام در اجتماعات کسانى که مخالفند، هيچ کس نبايد رفتار خشونت‌آميز داشته باشد؛ چون اين، دشمن را خوشحال مى‌کند. بارها ما اين حرف را گفتيم، چرا گوش نکردند؟! چرا گوش نمى‌کنند؟! حتّى اگر يک حرفى که خون شما را به جوش مى‌آورد به زبان آورند – مثلاً فرض کنيد اهانت به رهبرى کردند – باز هم بايد صبر و سکوت کنيد. اگر عکس مرا هم آتش زدند و يا پاره کردند، بايد سکوت کنيد. نيرويتان را براى آن روزى که کشور به آن نيازمند است، براى آن روزى که نيروى جوان و مؤمن و حزب‌الّلهى بايد در مقابله‌ى با دشمن بايستد، حفظ کنيد، والاّ حالا فرض کنيم يک جوان، يا يک دانشجوى فريب‌خورده‌اى هم حرفى زد و کارى کرد؛ چه اشکالى دارد؟ من از او صرف‌نظر مى‌کنم.» ( تيرماه ) با اين همه تاکيد رهبري، خودسري‌هايي که از دهه و پس از پايان دفاع مقدس با عناوين ارزشي شکل گرفته بود، ادامه يافت تا جايي که در اسفندماه سال ايشان دوباره رعايت اخلاق و قانون را در کنار واژه جديدي با عنوان «عقل سياسي» مورد تاکيد قرار مي‌دهند. در ميدان رقابت سياسي بايد ميدان داراني وارد عرصه شوند که مولفه‌هاي رقابت در اين فضا را بشناسند. با لفظ پردازي و تغيير آهنگ صدا نمي‌توان ذهن پرسش گر جامعه و جوان امروز را اقناع کرد. به افرادي نياز است که آرامش را دوباره در فضاي سياسي برقرار سازند و در فضاي همدلي، زبان هم را بهتر درک کنند. هر عرصه اي به پاسداران خود نيازمند است و عرصه سياست سربازان و فرماندهاني مناسب خود مي‌طلبد. نبايد آن قدر فضا را ضيق و محدود ساخت که جايي براي اقدامات سنجيده باقي نماند و آن چه ديگران سالها رشته مي‌کنند، با حماقت و بي تدبيري‌هاي عده اي، در يک شب پنبه شود. آفرينش:نوروز و ديپلماسي نوروز «نوروز و ديپلماسي نوروز»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي آفرينش به قلم علي رمضاني است كه در آن مي‌خوانيد؛نوروز با پيشينه کهن چندين هزار ساله در حوزه تمدن ايراني چه پيش از اسلام و چه پس از اسلام همواره مورد توجه بوده است و همچنان که آغازي بوده است براي طبيعت و سال جديد شروعي نيز براي نو شدن بوده است . در اين حال اين اهميت و گستره تاثير گذاري اين جشن بوده است که موجب گرديده است تا با وجود موانع و چالشهاي بسيار اين جشن و نماد تمدن و فرهنگ ايراني همچنان در گستره اي از جغرافياي آسياي صغير تا آسياي ميانه و قفقاز وحتي بالکان و شبه قاره هند نيز نفوذ خود را داشته باشد در اين حال اين اهميت بنيادين اين جشن بود که در سال گذشته کشورها و دولت هاي منطقه بر آن شدند تا با ثبت جهاني نوروز در يونسکو و سازمان ملل و به رسميت شناختن نوروز به عنوان يك جشن جهاني اهميت اين رويداد فرهنگي را در منطقه و جهان يادآوري کنند در اين راستا در ادامه همين تاکيد و اهميت بود که کشورهاي منطقه اعم از ايران و با همراهي جمهوري آذربايجان، افغانستان، تاجيکستان، ترکيه، ترکمنستان، قزاقستان و قرقيزستان جايگاه و نقش اين جشن باستاني و منطقه اي را گرامي داشتند و کشور ها و رهبراني از چند کشور نيز در نوروز گذشته در تهران گرد آمدند . در اين حال اين اهميت و نقش بنيادين نوروز است که امروزه به کلام بسياري از کارشناسان مي توان سخن از ديپلماسي نوروز در ميان اين کشور هاي منطقه به ميان آورد. در اين ميان با گردهم امدن رهبران چند کشور منطقه در نوروز گذشته در تهران به مناسبت ثبت جهاني نوروز اينک مي رود تا اين جشن مشترک و نهادينه شده در فرهنگ کشور هاي حوزه آسياي ميانه ،قفقازو در گستره ي حوزه تمدن ايراني تبديل به عاملي درراه همگرايي نوين در منطقه شود.در اين حال اين اهميت نوروز و استفاده از ان به عنوان اهرمي در سياست خارجي و روابط کشور هاي منطقه عملا مي تواند پيامدها و ثمرات گسترده اي داشته باشد . در اين راستا از يک سو با توجه و بهره گيري بيشتر به استفاده از پتانسيل هاي ديپلماسي فرهنگي و ديپلماسي نوروز به عنوان بخشي مهم از ديپلماسي و سياست خارجي کشور و توجه به اشتراکات فرهنگي مسلما دايره نفوذ فرهنگي تاثير گذاري ايران در کشورهاي حوزه نوروز آسياي ميانه، قفقاز و... گسترش خواهد يافت و همچنين بايد منتظر ماند که اين استفاده از پتانسيل هاي ديپلماسي فرهنگي و ديپلماسي نوروز اثرات خود را در ساير حوزه ها بر جا گذارد و به ارتقا و افزايش روابط اقتصادي و سياسي ايران با کشور هاي ديگر منطقه کمک کند امري که در خدمت منافع ملي کشور است. گذشته از اين نيز بايد توجه داشت با بهره گيري از اين ديپلماسي در سياست خارجي در منطقه به نوبه خود مي تواند جدا از افزايش همگرايي هاي فرهنگي و در وهله بعد سياسي و اقتصادي ايران با کشور هاي همسايه به نوعي بر ميزان همگرايي بين ساير کشور هاي منطقه و کاستن از اختلاف نظر ها و موانع همکاري تاثير گذار باشد و مانع از سياستهاي واگرايانه در منطقه گردد. آرمان:راه‌‌هاي تحقق وحدت «راه‌‌هاي تحقق وحدت»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي آرمان به قلم سيد عبدالواحد?موسوي?لاري است كه در آن مي خوانيد؛ براي ايجاد وحدت بايد به ديدگاه‌‌هاي يكديگر احترام گذاشت و ديدگاه‌‌ها و سلايق مختلف را به رسميت شناخت و آن را تحمل كرد. بايد واقعيت‌‌هاي جامعه را پذيرفت. وحدت، زماني به وجود ميآيد كه برخورد‌هاي حذفي و غيرضروري نباشد و تنش در جامعه براساس برخي برخورد‌ها به وجود نيايد. وفاق بدون همفكري و گفتمان محقق نخواهد شد. هيچ موقع از اختلاف سليقه نبايد نگران نشد، چون اگر در عالم اختلاف سليقه نباشد رشد و تكامل پيدا نمي‌شود. بايد در ايجاد وفاق و وحدت به عوامل ضدوحدت توجه كرد و به عوامل متضاد با همدلي و همسويي انديشيد، يعني وقتي ما به عوامل جدايي و عوامل اختلاف و عوامل تفرق و عوامل تشتت توجه كنيم آن موقع است كه مي‌فهميم كه با كنار گذاشتن كدام يك از عوامل تشتت مي‌توانيم دقيقاً به همدلي و همسويي برسيم. اگر اشخاص بدانند و بفهمند چه جايگاهي دارند و تلقي مردم از مواضع سياسي آنها چيست آن موقع خوب مي‌فهمند كه آيا وقت اظهار اختلاف و اعمال سليقه‌‌هاي مختلف به صورت متضاد هست يا نه. به هر حال همزباني مسئولان و مردم موجب وفاق ملي مي‌شود، اگر مسئولان در مسير عدالت ، آزادي ، دانش ، صلح و همزيستي حركت كند، ايجاد وحدت قطعي است. اگر در جامعه براي فرهيختگان ارزش قائل شوند و آنان را گرامي بدارند و به شخصيت‌‌هاي منتقد، انگ زده نشود، وفاق ملي به وجود مي�
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 619]
-
گوناگون
پربازدیدترینها