واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
بیماری ويتيليگو اعتصاب رنگ سفيد ويتيليگو يک بيماري پوستي است که چندان شايع نيست و فقط نيم تا يک درصد مردم جهان را گرفتار ميکند. لکههاي سفيد پوستي در سراسر بدن علامت مشخصه اين بيماري است که گفته ميشود هنوز علت واقعي آن مشخص نشده است. اين لکههاي سفيد به اين دليل به وجود ميآيند که ملانوسيتها، سلولهاي رنگدانهاي پوست که وظيفه توليد ملانين را بر عهده دارند، ناگهان فعاليت خود را متوقف ميکنند يا از بين ميروند. اين سلولها همانهايي هستند که در برابر نور آفتاب يا اشعه ماوراي بنفش سبب برنزه شدن پوست ميشوند و ميتوان حدس زد که با تخريب اين سلولها، مسير برنزه شدن برعکس طي ميشود. هنوز علت اصلي اين مساله مشخص نيست اما ژنتيک، عوامل محيطي و از همه مهمتر مشکلات خوددايمني به عنوان علل احتمالي اين بيماري معرفي ميشوند. در اين ميان، سهم مشکلات خود ايمني از همه بيشتر است چون تحقيقات نشان داده است که حداقل 30 درصد افراد مبتلا به ويتيليگو، يک بيماري خودايمني يا اتوايميون هم دارند. به غير از سه عامل فوق، مشکلات التهابي و کمکاري يا پرکاري تيروئيد هم ارتباط نزديکي با اين مشکل پوستي دارند و زمينه ارثي هم براي بسياري از اين بيماران مطرح است. ويتيليگو با پوست چه ميکند؟ ويتيليگو خود را با از بين رفتن رنگدانهها در جاهاي خاصي از بدن نشان ميدهد. زيربغل، کشالهران، دور لبها و بيني، دور چشم، پشت دستها، زانو و حفره ميان ساعد و بازو، از نقاط شايعي هستند که درگير ميشوند. لکهها بيشتر به صورت قرينه در دو طرف بدن به وجود ميآيند. اگر چه در انواع منتشر و يا يک طرفه بيماري ممکن است، هر جايي از بدن و به طور غيرقرينه درگير شود. درگير شدن پوست سر موجب ميشود تا موها در ناحيه مبتلا رنگ خود را از دست بدهند و سفيد بشوند. اين مساله يکي از شايعترين علتهاي سفيد شدن ناگهاني و منطقهاي مو به حساب ميآيد. بيماري جوانان بيماران مبتلا به ويتيليگو برخلاف بسياري از بيماريهاي اتوايميون سن و نژاد خاصي ندارند. زن و مرد هر دو به يک اندازه در معرض ابتلا هستند. اما گفته ميشود دهه دوم زندگي شايعترين زمان براي به وجود آمدن اين لکههاي سفيد است و 50 درصد بيماران اغلب زير 25 سال سن دارند. براي مثال، بقيه بيماران خودايمني و کساني که بيشتر در معرض استرس و ناراحتيهاي روحي و همچنين بيماريهاي التهابي هستند بيشتر احتمال دارد دچار ويتيليگو شوند. براي بيماران مبتلا هم اين شرايط وضعيت بيماري را بدتر ميکند و موجب بزرگتر شدن لکهها و يا به وجود آمدن لکههاي جديد ميشود. لامپها روشن! درمانهاي موجود درباره اين بيماري بيشتر حمايتي است و گاه پزشکان درباره لکههاي کوچک استفاده از مواد آرايشي را پيشنهاد ميکنند. اما درباره لکههاي بزرگتر گفته ميشود که اگر زود تشخيص داده شوند، ممکن است بتوان با استفاده از کرمهاي موضعي حاوي کورتون تا حدودي سلوهاي ملانوسيت را به فعاليت طبيعي بازگرداند. موثرترين درمان شناخته شده براي اين بيماري استفاده از داروي «متوکسي سورالن» و بقيه ترکيبات آن و تاباندن اشعه ماوراي بنفش به پوست مبتلاست. اين کار بايد کاملا تحت نظارت پزشک متخصص پوست انجام بگيرد چون مواجهه بيش از اندازه با اين اشعه ممکن است آسيبهاي جبرانناپذيري به پوست وارد کند. درباره کساني که لکههاي کوچک دارند که مدتهاست اندازه آن ثابت است و تغيير نميکند و مشکل ايمني خاصي ندارند، ميتوان از روش جراحي و پيوند پوست استفاده کرد. براي اين کار پوست قسمت مبتلا جدا ميشود و از قسمتهاي سالم بدن پوست پيوندي تهيه و به محل ضايعه پيوند ميشود. اغلب اين درمانها، درمانهاي قطعي بيماري نيستند. اما بيماران بايد به ياد داشته باشند که ممکن است اين لکه خود به خود کوچک و محو نشوند. احتمال ديگري که وجود دارد، اين است که لکه آنقدر گسترش پيدا کند که تمام پوست يک رنگ و سفيد شود. مشابه اين اتفاق به عنوان يک روش درماني هم استفاده ميشود که با داروهاي خاص تمام بدن را اپيگمانته ميکنند و همه پوست سفيد ميشود. اين روش اغلب زياد انجام نميشود چون احتمال عوارض جانبي آن زيادتر از روشهاي ديگر است. از آنجايي که اين لکهها بيشتر در نواحي آشکار به وجود ميآيند و مشکلاتي براي وضعيت ظاهري بيماران را موجب ميشوند، بيماران اغلب در معرض افسردگي ناشي از اين مشکل هستند. به همين دليل بايد پزشک اقدامات لازم درباره اين مساله را هم در نظر بگيرد.
1) مهمترين نکته درباره بيماريهاي اتوايميون، حفظ سلامت فردي و دوري از استرس است. اين مساله در مورد ويتيليگو اهميت بيشتري دارد. 2) در ويتيليگو فقط رنگ پوست از بين نميرود بلکه پوست شکنندهتر ميشود و در معرض آسيب بيشتري قرار ميگيرد. اين مساله درباره آسيبهايي مانند آفتابسوختگي و يا مشکلات عفوني پوست رايجتر است. 3) به علت از بين رفتن ملانوسيتها، بيماران بايد به ياد داشته باشند که حتي در محيطهاي بسته و يا در هواي ابري هم از ضدآفتاب استفاده کنند. 4) بررسيها نشان داده است که آسيبهاي خفيف و مالشهاي مداوم ميتوانند سبب بزرگتر شدن لکه شوند. اين وضعيت در بيماراني که به خاطر پوشيدن کفشهاي تنگ، دچار لکههاي ويتيليگو دور قوزک پا شدهاند قابل مشاهده است. زانوها و آرنج هم به همين دليل مبتلا ميشوند. 5) زخمهاي کوچک، برشهاي خفيف و يا له شدن پوست به هر دليلي ميتواند موجب شود پس از خوب شدن پوست منطقه آسيبديده رنگ خود را از دست بدهد. به همين دليل بايد مراقب آنها بود. 6) افراد دچار ويتيليگو حتما بايد از نظر وجود مشکلات خودايمني ديگر هم تحت بررسي قرار بگيرند. 7) حساسيت به نور، يووئيت يا التهاب شبکيه چشم از عوارض اين بيماري است که بايد آنها را هم حتما درمان کرد. 8) در کنار همه نکات فوق، کنار آمدن با بيماري و دوري از افسردگي مساله مهمي است که سبب بهتر شدن کيفيت زندگي بيمار ميشود. اين کار را ميتوان با مشاوره با روانپزشک و همچنين به دست آوردن اطلاعات درباره بيماري انجام داد. منبع:http://www.salamat.com
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 498]