تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836202293
حريم
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
حريم چند توريست خارجي در يك منطقه جنگلي شمال ايران ناپديد مي‌شوند و مسئولان محلي پس از جست‌وجوي بسيار تنها دو تن از آنها را پيدا مي‌كنند. اولي به شكل مرموزي كشته شده و ديگري به علت قطع يك پا از ناحيه زانو، در بيمارستاني بستري شده است. به دليل حساسيت بالاي موضوع مأمور زبده اي به نام محبي (حميد فرخ نژاد) براي بررسي بيش‌تر و حل معما از پايتخت به منطقه اعزام ميشود. محبي به دليل از دست دادن همسر حامله اش (شيرين بينا) در سانحه رانندگي شرايط روحي مساعدي ندارد و خود را خانه‌نشين كرده ولي با اصرار مسئولان بالاتر رسيدگي به پرونده را مي‌پذيرد. در چالوس محبي به اتفاق يكي از افسران جاافتاده محلي به نام اسماعيلي (عنايت الله شفيعي) كه مسئول پي‌گيري پرونده در منطقه بوده بررسي هاي خود را آغاز مي‌كند. پس از تحقيق روي جسد، معما پيچيده تر و رازآلودتر مي شود، چون پزشكان نمي‌توانند دليل اصلي مرگ را تشخيص دهند و اين گونه به نظر مي‌رسد كه هيچ پاسخ منطقي براي مرگ اين مرد وجود ندارد. فرد مجروح هم هنوز در حالت شديد شوك و بي هوشي به سر مي برد و گرفتن اطلاعات از او ميسر نيست. در بازديد از هتل محل اقامت و خودروي خارجي ها تعدادي كتاب هاي چاپي قديمي و دست نويس هاي حاوي مطالبي اسرار آميز پيدا مي شود كه نشان مي‌دهد آنها گردشگر معمولي نبوده‌اند بلكه در پي كشف چيزي خاص بوده اند. محبي همچنين درمي‌يابد كه آن ها از يك راهنماي محلي به نام دانشور استفاده كرده‌اند. در پرس‌وجو از دانشور، او مي‌گويد كه خارجي ها را به نزديكي يكي از روستاهاي دور افتاده در ميان جنگل برده؛ روستايي كه براساس باور مردم بومي گويا وضعيت عادي ندارد و از قديم قصه هاي عجيبي در باره آن و ساكنانش در منطقه گفته ميشود. حتي بعضي آن جا را از قديم محل تجمع و زندگي موجوداتي عجبيب مي‌دانند و معتقدند كسي نبايد به حريم آن ها تجاوز كند. دانشور تأكيد مي‌كند كه هشدار لازم را براي نزديك نشدن به آن جا به خارجي ها داده ولي آن ها توجه نكرده و بدون همراهي او وارد منطقه حريم شده‌اند. حالا محبي دنبال پاسخ اين سؤال است كه دليل اصلي مسافرت خارجي ها به ايران چه بوده است؟ او به همراه اسماعيلي و دانشور به روستا مي روند و ساكنان برخوردهاي عجيب و نامتعارفي با آنها دارند. در اين ميان پيرمردي كه به نظر كدخداي ده است به محبي مي‌گويد سال‌ها پيش هم گروهي خارجي با نيتي شوم به اين محل آمده و همگي جان خود را از دست داده اند. محبي در كابوس و هوشياري نشانه هايي مي بيند كه نشان از چيرهاي ديگري دارد و كم‌كم اين حس برايش ايجاد ميشود كه گويا بين زندگي خود و ماجرايي كه درگيرش شده پيوندهايي وجود دارد. ادامه جست‌وجوي محبي و همراهان در جنگل منتهي به كشف جسد يكي ديگر از خارجي ها در وضعي عجيب مي شود. آزمايش ها روي اين جنازه هم دليل مرگ را مشخص نمي‌كند. محبي و اسماعيلي براي تحقيق بيش‌تر به روستا برمي‌گردند و با صحنه عجيبي مواجه مي‌شوند. هيچ كس درون روستا نيست و تمام خانه‌ها متروك به نظر مي‌رسند. محبي كه اكنون علاوه بر معمايي كه درگير آن شده مدام با كابوس هايي درخواب و بيداري نيز روبه‌رو ميشود، با بررسي نشانه ها كم‌كم به راز حضور خارجي ها پي مي‌برد. مدارك و كتاب ها نشان مي‌دهد كه خارجي ها بر اساس اسناد پيشينيان به وجود غاري عجيب در ايران آگاه شده‌اند و براي ربودن لوحي مدفون در آن به اين منطقه آمده اند؛ لوحي كه گويا در غار است حاوي رمزي‌ست كه گشودن آن بر انسان ها مجاز نيست. اكنون علاوه بر مأموريت پليسي، نيرويي ديگر محبي را به سمت حريم و غار موجود در آن مي‌كشد. محبي بار ديگر به هتل محل اقامت خارجي ها مي رود. اتاق را زيرورو مي‌كند و درون يخچال قسمتي از لوح را مي‌يابد از قرار معلوم اين قسمت لوح مربوط به بازمانده يك گروه انگليسي بوده كه سال هاي پيش به منطقه آمده و فقط توانسته‌اند قسمتي از لوح را با خود ببرند. معلوم ميشود كه خارجي ها اكنون با به دست آوردن بخشي از لوح به نيت پيدا كردن بقيه آن به منطقه آمده بوده‌اند. از سوي ديگر اسماعيلي و دو تن ديگر در منطقه ناپديد مي‌شوند و محبي اين بار مجبور به جست‌وجو براي يافتن همكارانش ميشود. در جريان اين جست‌وجو محبي بالاي سر اسماعيلي در حال مرگ به راز پيچيده معماي زندگي و مأموريت اصلي خويش پي مي‌برد. تقدير او اين بوده كه موجودات پاسدار حريم را در حفظ گنجينه غار و بازگرداندن دو قسمت ربوده شده لوح ياري دهد، چون او خود فرزند همين مكان است، توسط انگليسي ها از موطنش جدا شده و مرگ همسر و فرزندش هم به دليل وضع خود محبي و ارتباطش با منطقه حريم است؛ طبق اسناد و دست نوشته ها، فرزند انسان و ساكنان حريم نبايد به دنيا بيايد چون موجودي شيطاني خواهد بود و البته فرشته محافظ محبي (چكامه چمن ماه) بوده كه باعث شده او زنده بماند. سرانجام پيرمردي كه پيش‌تر او را در ده ديده بوديم، بازگشت محبي را به خانه‌اش خوش‌آمد مي‌گويد. فيلم ساز خارج جريان اصلي رضا خطيبي چندان در ايران زندگي نكرده و مثل هر فيلم‌ساز ديگري كه از آن سوي آب آمده ايده هايي در سردارد. حداقل اين دو فيلمش چنين مي گويد. اگرسعيد اسدي پس از دوسه فيلم سرانجام به مهمان ساختن تن داد، خطيبي هر دو فيلمي را كه تاكنون ساخته، با همه ايده الش ساخته است. فيلم اول، در شهر خبري نيست هست يك كمدي سياه به سبك آمريكايي بود و به نحوي يك اداي دين آشكار به برادران كوئن و لبوفسكي بزرگ. سروشكلي حرفه‌اي داشت، فيلم نامه اش كار شده بود و هرچند شخصاً كوئن ها را دوست ندارم و اداي دين ايراني اش را هم نمي پسندم، ولي مي‌شد در عين دوست نداشتن محصول، به كار خطيبي احترام گذاشت. او قواعد بازي را رعايت كرده بود، براي هر عنصر غربي موجود در فيلمش عنصري ايراني يافته بود و حتي جاهايي هم وجود داشت كه نشان مي‌داد و فيلم ساز از آن طرف بام افتاده و در ايراني كردن افراط به خرج داده است. فيلم دوم، حريم، قرار است يك طبع‌آزمايي ديگر در ژانري ديگر و كم‌تر تجربه شده باشد؛ سينمايي كه به دلايل متعددي در ايران چندان جدي گرفته نمي‌شود.فيلم ها رور يا همان وحشت، با اين كه از پول‌سازترين مدل هاي سينمايي غربي و حتي شرقي (از نوع دورش) است و با توجه به اين نكته كه از ژانرهاي محبوب تماشاگران ايراني هم هست (فروش فيلم‌هاي ترسناك خارجي در سانس‌هاي آخرشب سينماهاي تهران يا حداقل اكران شش ماهه كينه كاملاً اين را اثبات مي‌كند) در توليد ايراني و اصلاً در فضاي ايراني دست اندازهاي صعب العبوري دارد و خب، خطيبي با همان فيلم اول نشان داده بود جسارت ورود به اين جاه‌طلبي دارد. درباره اين كه موفق بوده يا نه، بگذاريد جلوتر صحبت كنيم.
.jpg)
دست‌اندازهاي صعب‌العبور ايراني ساختن فيلم ترسناك در ايران از چند جهت به دست‌اندازهاي گاه غيرقابل عبور مي‌رسد. نكته اول صبغه فرهنگي و احتماعي ماست. درديار افسانه هاي شرقي و عاشقانه هاي جگرسوز، ترساندن هيچ وقت اولويت نداشته. روح لطيف شرقي ترجيح داده قصه تعريف كند و اگر جاهايي كار از روايت هاي عاشقانه فراتر رفته، به شرح پهلواني ها و دلاوري ها رسيده. نهايت تلاش در اين فضا، خلق دلهره بوده است و تشويش در قصه هاي كهن ايراني. درست نقطه مقابل فرهنگي كه با هالووين، ترس را غني مي‌كند و اصلاً فيلم هاي هارور را بر يك بستر و باور اجتماعي و سرگرمي‌ساز مي‌نشاند. هارورها اصلاً براي تراساندن ساخته مي‌شوند. ساده ترين و كودكانه ترين مثال شان كسي است كه پشت پرده اي قايم مي شود و يك باره از پشت پرده بيرون مي پرد تا نفر دوم را بترساند. همين قدر ساده و آشكار. مردم غربي را چنين حركتي سرخوش مي‌كند و شرقي ها اين سرگرمي را خيلي جدي نگرفته‌اند. براي همين موفق ترين تلاش ايراني تا پيش از حريم براي ساختن يك ترسناك ايراني، يك «هارو/كمدي» است به نام خوابگاه دختران كه آشكارا فاصله گذاري هايش را طنز انجام مي‌دهد وچند جا ضربه كاري وحشت اش را مي‌زند. تلاش هاي ديگر يا قصد داشته اند فيلم دلهره باشند و يا همچون پارك وي روي يكي از زيرگونه ها (اسلشر) تمركز كرده اند. چنين است كه مخاطب ايراني اين سال ها كه انگار ذائقه اش هم تا حدي عوض شده و در دهكده جهاني، ديگر صرفاً آن شرقي عاشق نيست، عاشق 1408 و كينه ها مي شود و آمادگي اش را هم دارد كه با نمونه ايراني سينمايي كه ترساندن را حسن مي‌داند روبه‌رو شود. حريم يك «هارور خالص» است يا به هرحال تمام تلاش در اين سمت‌وسو انجام شده و خود اين با مقدمه‌اي كه شرحش رفت ارزشمند است. تقديرگرايي و مذهب در حريم اتفاق تازه‌اي نمي‌افتد كه يك هارورباز حرفه‌اي از آن سردرنياورد. اتفاقاً اين ميان كمبودهاي روايي و داستاني است كه توي ذوق مي‌زند و آدم را توي فكر فرو مي‌برد كه چرا از اين عنصر يا اصل داستاني استفاده نشده است. پاسخ دو سويه دارد. يكي اين كه به هر حال جاهايي احساس مي شود كه فيلم نامه نويسان (كه يكي شان خود فيلم ساز است) از اين ترسيده‌اند كه زياده روي كنند و از همه نشانه ها و امكاناتي كه ژانر دراختيارشان قرار مي‌دهد استفاده كنند و از سوي ديگر بستر مذهبي جامعه اجازه پيشروي در برخي جاها را به آن ها نداده است. حريم مشكل پايان بندي دارد و اين، دقيقاً حاصل همين دليل دوم است. فيلم بيش‌تر از آن كه 1408 يا يكي ديگر از داستان هاي استيون كينگ با قهرماني فروافتاده در يك دام بزرگ باشد، پي‌رنگي داستاني شبيه طالع نحس دارد. درست است كه در ظاهر، قصه كارآگاهي كه زن و بچه از دست داده و در يك مأموريت عجيب‌وغريب خودش را هم درگير اتفاق مي‌بيند، بيش از حد كينگ وار است اما آن چه مبناي فكري قصه قرار گرفته، فرزند شيطان است كه بيش‌تر از آن يك مفهوم اسلامي باشد، پيشينه اي مسيحي دارد و از اين رو فيلم نامه نويسان و فيلم ساز در ميانه تلفيق دو راه باز مي مانند. مذهب ما، درست در نقطه مقابل مسيحيت پر از مفاهيم مرتبط با دنياي ديگر است و نه نشانه هاي آشكار. و از اين رو اگر فيلم سازهاي آن طرفي به راحتي اين فرصت را مي‌يابند تا با نشانه‌ها سروكله بزنند و كاري هم به مفهوم و لايه زيرين نداشته باشند، اين جا نوشتن يك فيلم نامه ترسناك نياز به تسلط كامل بر مفاهيم مذهبي دارد و تازه اگر هم چنين تسلطي باشد، فهميدن اين كه كدام يك از اين ها به خط قرمز مي‌رسد و كدام نه، كار دشواري است. كاري كه فيلم نامه نويسان حريم انجام مي‌دهند، استفاده از همان نشانه هاي مسيحي و انطباق آن با فضاي بومي ايران است و احتياط در اين كه به خط قرمزهاي اسلامي برنخورند. همين باعث شده كه به جاي مذهب، يك جور تقديرگرايي بر مضمون حاكم شود، كه باز خود اين هم باور غالب ديني ما نيست و عاريه گرفته شده است. وحشت خالص اما حريم يك فيلم دلهره‌آور خالص است؛ اگر اين را بپذيريم كه با فيلم در لايه هاي زيرين داستاني كه تعريف مي‌كند، با افسانه‌اي كه فيلم نامه نويسان براي پس زمينه داستان شان ساخته‌اند و با تقديرگرايي اش كاري نداشته باشيم. نمي دانم روي اين موضوع چه قدر كار شده يا جايي مفصل درباره اين مبحث خوانده ام يا نه، اما در اين تجربه هاي مداوم تماشاي فيلم هاي هارور (بهترينش تجربه اي بود دو ساله در سالن كوچك نمايش حوزه هنري و نمايش بيش از صد فيلم ترسناك مهم)، «ترس جمعي» مقوله اي قابل مطالعه است. ديدن يك فيلم ترسناك در خانه و سالن سينما كاملاً فرق دارد، چنان كه ميان ديدن همان فيلم در خانه به تنهايي يا همراه دو نفر ديگر يا در كنار هفت هشت آدم ديگر. اگر يك فيلم وحشت در درون خودش مختصات خاص خودش را دارد، براي بيننده اش هم مختصاتي ديگر رسم مي كند. در تجربه هاي دسته جمعي تماشاي اين گونه فيلم ها به يك نتيجه مشخص رسيده ام: فيلم دلهره‌آور خوب (از همان نوع پشت پرده قايم شدن و بيرون پريدن) فيلمي است كه: 1- بتواند پس از يك شوك آني و سكوت مطلق ثانيه بعدش، به فاصله چند ثانيه خنده هاي جمعي بگيرد؛ به اين معني كه هر كس سعي كند به كنار دستي اش حالي كند نترسيده و اين چيزها كه اصلاً ترسناك نيست... 2- در سالن نمايش صداي همهمه بيايد. تماشاگران با هم حرف مي زنند، نه به اين معني كه حوصله شان از فيلم سررفته. دوست دارند ياد خودشان بياورند كه تنها نيستند و اين فقط يك سالن نمايش فيلم است و كناردستي شان حامي و مراقب آن هاست.
.jpg)
البته كه هر دو خصيصه در مورد يك فيلم بد شكل واقعي اش را به خود مي گيرد و خنده و همهمه در واقع اعتراض است اما جنس اين دو اتفاق را ميشود هنگام نمايش يك هارور واقعي به خوبي تفكيك كرد و فهميد كه چه زماني اين خنده و همهمه درجهت درست است و چه زماني اعتراض. در حريم يك نماي نمونه اي وجود دارد كه پيشنهاد مي‌كنم تا وقتي فرصت تماشاي جمعي فيلم وجود دارد از دستش ندهيد. جايي كه محبي جلوي آينه مي ايستد و صورتش را آب مي زند. بار اول سرش را پايين مي برد و تماشاگري كه منتظر است تا عامل وحشت پشت سر او باشد نفس راحتي مي‌كشد. بعد كه خيال تماشاگر آسوده شد و محبي سرش را بالا آورد تا بار ديگر مشتي آب به صورتش مي زند، به محض اين كه پايين مي رود، درآينه و در نزديك ترين فاصله ممكن چهره عامل نخست وحشت را مي بينيم كه همه چيز را زيرنظر دارد. حالا كه همه اش را براي تان تعريف كردم شما قطعاً با علم به اتفاق، نخواهيد ترسيد چنان كه وقتي بدانيد پشت پرده كسي پنهان شده حتي سعي مي‌كنيد به واكنش بعدي تان وقتي طرف بيرون مي پرد فكر كنيد اما پيشنهادم توجه به اتفاقي است كه درسالن نمايش مي افتد. ممكن است به آخر نما كه برسيد در سكوت مطلق صداي جيغ خفيفي هم بشنويد، بعد چند ثانيه سكوت، بعد خنده هاي عصبي و بعد همهمه تا صحنه ترسناك بعدي. اين دم دستي‌ترين و راحت ترين شكل طراحي يك نماي ترسناك در يك فيلم دلهره‌آور، همچنان جواب مي‌دهد و خطيبي فيلمش را پر از صحنه هاي اين شكلي كرده. سكانس ها و نماهايي آشنا براي هاروربازان كه انتظارش را مي‌كشند اما به وقتش خود آن ها را هم مي‌تواند بترساند. آن دو ويژگي كليدي را كه بالا اشاره اش رفت در سالن نمايش كنترل كنيد تا بفهميد حريم يك هارور خالص و درست اجرا شده است. عوامل فيلم: كارگردان سيد رضا خطيبي سرابي فيلم نامه سيد رضا خطيبي سرابي مهدي حسين نژاد مدير فيلم برداري محمد احمدي صدابردار محمود خرسند تدوين رضا بهارانگير طراحي و تركيب صدا سيدعليرضا علويان طراح چهره پردازي عاطفه رضوي طراح صحنه و لباس مهدي ديلمي موسيقي يحيي سپهري شكيب بازيگران حميد فرخ نژاد عنايت شفيعي چكامه چمن ماه محمد علي فرمند محمد حاج حسيني عادل عليزاده آباريس تنظيفي سيامك اشعريون فريده دريامج و شيرين بينا تهيه كننده محمد احمدي سازمان سينمايي كوير 95 دقيقه مدير برنامه ريزي و دستياراول كارگردان: يعقوب غفاري. منشي صحنه: فرحناز خسرو آبادي. دستياران كارگردان: آباريس تنظيفي، عباس خدري. عكاس و فيلم بردار پشت صحنه: آرش صادقي. دستيار اول فيلم بردار و نورپرداز: محمد ابراهيميان. دستيارصدابردار: حامد صمدزاده. دستياران صداگذار: منصوره اسماعيلي، نيما گلشني. مجري طرح: محمود غلامي. اجراي چهره پردازي: مرتضي كهزادي، شبنم سليمي، دستيار صحنه: عليرضا خلفي. دستيار لباس: زهرا بارجيان. مديرتوليد: سعيد هاشمي. دستيار دوم فيلم بردار: ناصر بيك زاده. گروه فيلم برداري: مرتضي سبحاني، محمدصاحبي، حسن ديانتي، رضاعلومي. سينه موبيل: همايون ستاري. تاور كرين: مؤسسه نور و حركت (حسن لطفي نو). سينك صدا و تصوير: مهدي اسدي. جانشين توليد: عليرضا آقااكبري. مشاور نظامي: سرهنگ حدادي. امورفني تصوير: استوديو كوير فيلم. امور فني صدا و دالبي: استوديو SR، استوديو ميكس. جلوه هاي ويژه: محسن روزبهاني. مدير تداركات: عباس كلانتري. امور مالي: سيد مهدي سجادي. لابراتوار: شركت فيلم ساز. مسئول لابراتوار: ناصر انصاري. سانسيتومتري: محسن چيت ساز. اتالوناژ: جمشيد مجدوفايي، محسن جمشيدي. عنوان بندي و تروكاژ: اسدالله مجيدي پيمان، آتوسا كلانتري. قطع نگاتيو: موسي مكوندي، ياسمن مهدوي، حسن فرح بخش. چاپ و ظهور: محمود كريمي، حميد اصغري، سيامك سعيدي، حسن قهرماني، داود ابراهيمي. شيمي: اشكان ايزدي، سارا حيدري نوروز. اپتيك ليزري: محمد صادق جوادي. تله سينما: ماهان سليماني. تنظيم باند نوري: الهه موسوي. كنترل: عباس شمس. امورفني مهندسي: مهندس فرامرز ثمر، اصغر مشهديان، فرهاد خان شقاقي (با سپاس از حسين صابري، محمد آلادپوش). تيتراژ: حميد گلستاني. رنگ: ميثم كمالي. دستياران تداركات: جمشيد قدرتي، كيان علومي. خدمات: مصطفي صادقي، صفات كريمي. حمل و نقل: مجيد كريم قلي زاده، اسماعيل احمدي، ناصر خانكي، عيسي قاسمي. ديگر بازيگران: امير سليم خاني، محمد صاحبي، امير قليچ، مصطفي زماني، عليرضا خلفي، فرشاد محمدي، جمشيد قدرتي، آرش صادقي، غلامعلي محمدي، عباس بنان، محمدرضا بنان، شاهرخ صفاري زاده، رضا اسكندري، مرتضي ضرابي، محسن نيكويي، بهمن نادياب. شروع نمايش از نهم ارديبهشت. سينماهاي نمايش‌دهنده: آفريقا، آزادي، جوان، پرديس، ملت، پرديس زندگي، پرديس تماشا، فلسطين، پايتخت، اريكه ايرانيان، مركزي، گلريز، سپيده، شاهد، ماندانا، موزه سينما، حافظ، فرهنگسراي دختران. منبع:ماهنامه سينمايي فيلم 395
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 844]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها